8 Μαρτίου 2015 Μέρα Χαρμολύπης για το Γυναικείο Φύλο

­ Της ΤΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ

Πρόεδρος Περιφερειακού Συμβουλίου

           Δυτικής Ελλάδας

158 χρόνια μετά το κίνημα των υφάντρων της Νέας Υόρκης για ισότητα στο ωράριο και το μισθό με τους άντρες που πνίγηκε στο αίμα.

­105 χρόνια μετά την πρόταση για την καθιέρωση της παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας.

­63 χρόνια μετά την αναγνώριση δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες στην Ελλάδα.

38 χρόνια μετά την επίσημη θεσμοθέτηση από τον ΟΗΕ της 8^ης Μαρτίου ως Παγκόσμιας  Ημέρας διεκδίκησης των  δικαιωμάτων  της Γυναίκας.

­32 χρόνια μετά την τροποποίηση του Οικογενειακού Δικαίου στην Ελλάδα που απάλειψε διατάξεις που υποτιμούσαν το γυναικείο φύλο.

Τι μπορείς να πεις…

Χαρμολύπη το συναίσθημα που κυριαρχεί.

Έχει υπάρξει πρόοδος στην ισότιμη αντιμετώπιση του γυναικείου με το ανδρικό φύλο,  ο  δρόμος  όμως  εξακολουθεί  να είναι μακρύς.

Στη χώρα μας η ισότητα των δύο φύλων είναι νομοθετημένη και εν πολλοίς εφαρμόζεται. 

Οι  γυναίκες μορφώνονται, σπουδάζουν, συνδικαλίζονται, εκλέγονται και επιλέγονται σε κέντρα λήψης αποφάσεων, επιλέγουν επαγγέλματα που στο παρελθόν μονοπωλούσε το ανδρικό φύλο και είναι εξίσου ικανές και αποτελεσματικές. 

Όμως εξακολουθεί να επικρατεί η αντίληψη ότι η γυναίκα οφείλει ν’ αποδείξει ότι είναι ικανή για τη θέση ευθύνης που αναλαμβάνει σε αντίθεση με τον άνδρα  που  είναι  καθιερωμένο  ότι  μπορεί  τα  πάντα  αρκεί να το θέλει.

 Γι ́ αυτό και η ανάθεση θέσης ευθύνης σε γυναίκα προβάλλεται κατ’ αρχάς εξαιτίας του φύλου της.

Ακούμε ή διαβάζουμε τις κλισέ φράσεις «Άρωμα Γυναίκας»,  «Και μια Γυναίκα», «Καλά τα πάει η κυρία (...) παρά το γεγονός ότι είναι γυναίκα», που σαφώς υπονοούν κατ΄ αρχάς αμφισβήτηση της ικανότητας εκείνου του ανθρώπου στον οποίο αναφέρονται επειδή  είναι γυναίκα.

Παγκοσμίως τώρα είναι προφανές ότι τα άλυτα ζητήματα στην ισότιμη αντιμετώπιση  της  γυναίκας  είναι  πολλά  και  δυσεπίλυτα.

Μικρά κορίτσια παντρεύονται χωρίς να υπάρχει περιθώριο να αρνηθούν αφού δεν ρωτούνται, γυναίκες υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων με όποιες συνέπειες για την επιβίωση ή τη μετέπειτα ζωή τους, γυναίκες λιθοβολούνται έως θανάτου επειδή υπήρξαν θύμα βιασμού ή αποφάσισαν να ξαναπαντρευτούν παρά τη θέληση του πρώην  συζύγου, γυναίκες κακοποιούνται επειδή κυκλοφορούν ασυνόδευτες δημόσια, γυναίκες στοιβάζονται και διακινούνται  ως εμπόρευμα για σεξουαλική εκμετάλλευση.

Και όλα αυτά συνυφασμένα με θρησκευτικά δόγματα και ισχυρά οικονομικά συμφέροντα.

Εύλογα λοιπόν αναφερόμενη στην Ημέρα, Χαρμολύπη αισθάνομαι, που όμως με ενδυναμώνει και πρέπει ΟΛΟΥΣ Άνδρες και γυναίκες  να  μας  δίνει δύναμη για να συνεχίσουμε τον αγώνα  καθιέρωσης  μιας  Κοινωνίας  σεβασμού  κάθε  Ανθρώπου  ανεξάρτητα  από  το  φύλο  του.

Τιμούμε τη Μέρα και συνεχίζουμε τον Αγώνα.