Μετά από τέσσερα χρόνια αγώνα για την εξασφάλιση των θέσεων εργασίας και το δικαίωμα στην ζωή και στην αξιοπρέπεια
Εδώ
και 4 χρόνια στη Θεσσαλονίκη συντελείται ένας από τους μεγαλύτερους σε
διάρκεια εργατικούς αγώνες στη χώρα μας. Η Βιομηχανική Μεταλλευτική
(ΒΙΟ.ΜΕ.), ένα εργοστάσιο παραγωγής δομικών υλικών έκλεισε το καλοκαίρι
του 2011, ενώ από την άνοιξη του ίδιου έτους είχε αφήσει απλήρωτους τους
εργαζομένους της.
Οι εργάτες του εργοστασίου προχώρησαν στην κατάληψή
του, ώστε να μην εκποιηθούν τα μηχανήματά του και ταυτόχρονα χαθούν οι
δουλειές τους. Απλήρωτοι από το Μάιο του 2011 και σε επίσχεση εργασίας
με μεγάλα προβλήματα επιβίωσης, μετά από συνεχόμενες απεργιακές
κινητοποιήσεις και μαχητικές διεκδικήσεις για την επαναλειτουργία του
εργοστασίου από την τότε εργοδοσία που κατέληξαν άκαρπες, αποφάσισαν να
πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Το Φεβρουάριο του 2013 πήραν την
απόφαση να λειτουργήσουν το κατειλημμένο εργοστάσιο οι ίδιοι και παρά το
ότι όλα αυτά τα χρόνια αντιμετώπισαν την εκδικητική μανία της πρώην
εργοδοσίας που τους άφησε χωρίς δουλειά, καταθέτοντας μηνύσεις επί
παντός επιστητού (τις δίκες των οποίων μέχρι στιγμής κερδίζουν οι
εργαζόμενοι στη ΒΙΟ.ΜΕ.), την υλική και ψυχολογική φθορά αυτού του
δύσκολου και μακροχρόνιου αγώνα, αλλά και την ανυπαρξία λύσεων από τους
θεσμικούς φορείς στους οποίους αποτάθηκαν, συνεχίζουν ήδη 2 χρόνια τώρα
να ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντι στη λαίλαπα ντόπιου και ξένου
κεφαλαίου. Αγωνίζονται για να αποδείξουν ότι όλοι οι εργαζόμενοι
μπορούμε χωρίς αφεντικά!Η ΒΙΟ.ΜΕ. εδώ και 2 χρόνια λειτουργεί από τους εργάτες που αποφάσισαν ότι δεν είναι στο χέρι κάθε αφεντικού να στέλνει 40 και πλέον οικογένειες στην ανεργία και αποτελεί μια τροχειοδεικτική βολή που δείχνει το δρόμο από το σημερινό αδιέξοδο της λιτότητας, της ανεργίας και των λουκέτων σε ένα κόσμο χωρίς αφεντικά οργανωμένο σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες. Από τότε που ξεκίνησε ο αγώνας και όταν επαναλειτούργησε το εργοστάσιο, οι εργαζόμενοι σε αυτό λειτουργούν με όρους πλήρους αυτοδιεύθυνσης και εργατικού ελέγχου τόσο των παραγωγικών όσο των διοικητικών δομών του. Βασική και κεντρική αρχή λειτουργίας του εργοστασίου και της διεξαγωγής του αγώνα τους είναι η ισοτιμία στη συμμετοχή και στη λήψη των αποφάσεων, η οριζοντιότητα (και όχι η κάθετη ιεραρχία) και φυσικά η άμεση δημοκρατία στις λήψεις αποφάσεων μέσω της γενικής συνέλευσης του σωματείου.
Ο αγώνας της ΒΙΟ.ΜΕ. μετράει ήδη 4 ολόκληρα χρόνια, στα οποία οι εργαζόμενοι έχουν αντέξει τις στυγνές επιθέσεις της παλιάς ιδιοκτησίας, η οποία όχι μόνο τους πήρε τη δουλειά, αλλά με τις πλάτες του δικαστικού μηχανισμού σε συνδυασμό με το «συνεταιρικό» μποϊκοτάζ από τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις επιχειρεί να ξαναβάλει λουκέτο καταβάλοντας με κάθε τρόπο το ηθικό τους. Έχουν αντέξει 4 χρόνια σε ένα καπιταλιστικό σύστημα που θα τους ήθελε να συντρίβονται από την επιλογή της αντίστασής τους σε αυτό, αποτελώντας για την κοινωνία ένα παράδειγμα προς αποφυγή.
Η ΒΙΟΜΕ χρειάζεται βοήθεια, αλλά για να βοηθήσουμε πρέπει να βοηθηθούμε πρώτα εμείς με το μήνυμα του ανυποχώρητου αγώνα, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας. Όλες οι έως τώρα νίκες της ΒΙΟ.ΜΕ. έγιναν δυνατές, γιατί το δίκαιο του αγώνα για την αυτοδιεύθυνση του μόχθου τους, που είναι και δικός μας αγώνας - αγώνας ολόκληρης της εργατικής τάξης, ήταν δεδομένο για όλους όσοι τον στήριξαν.
Στη
δεδομένη στιγμή, πέραν της ανέχειας, οι εργαζόμενοι παλεύουν εναντίον
όλων και για να νικήσει ο αγώνας τους, ένας αγώνας που πάει πολύ πιο
πέρα από την απλή αντίσταση και φτάνει στη θέσμιση ενός άλλου
απελευθερωτικού παραδείγματος οργάνωσης της ζωής και της εργασίας,
οφείλουμε όλοι να σταθούμε δίπλα τους. Αν οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις
δυσκολεύονται να λειτουργήσουν μέσα στην κρίση, είναι σαφές ότι το
εγχείρημα των εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ. να λειτουργήσουν το εργοστάσιο με
ένα συνεταιρισμό είναι άθλος. Ένα δίκτυο κατειλημμένων εργοστασίων που
επαναλειτουργούν στα χέρια των εργατών είναι ο ελάχιστος αναγκαίος όρος
για να αναπνεύσει η ΒΙΟΜΕ. Οφείλουμε να απαιτήσουμε την πλήρη κατοχύρωση
του εργατικού συνεταιρισμού να παράγει και να διαθέτει τα αγαθά που
παράγει. Να περάσει το εργοστάσιο στα χέρια των εργατών χωρίς καμία
υποχώρηση στις απαιτήσεις της παλιάς ιδιοκτησίας για απαλλοτρίωση του
εργοστασίου και των μηχανημάτων του.
Σήμερα, με τη βιομηχανία να
αντιμετωπίζει μια νέα φάση κρίσης, τα αφεντικά να απειλούν με νέα
λουκέτα και περικοπές και συνακόλουθα τη νέα τροπή της αναμέτρησης
ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους καπιταλιστές να είναι ήδη εδώ, η
ΒΙΟ.ΜΕ. δεν είναι απλώς ένα πείραμα αυτοδιαχείρισης, αλλά ένα κρίσιμο
όπλο στα χέρια μας, που προτάσσει την αυτοοργάνωση της εργατικής τάξης,
εργαζόμενης και άνεργης, για να πετάξουμε στον κάλαθο τον αχρήστων τον
καπιταλισμό και την κρίση του και από την άλλη πλευρά, η δική μας
αλληλεγγύη αποτελεί όπλο στα χέρια των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ. ώστε ο αγώνας
τους αυτός να είναι νικηφόρος για όλον τον «από τα κάτω» κόσμο της
εργασίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου