Που είναι η εφευρετικότητα της κάθε Νομαρχιακής Επιτροπής στον ΣΥΡΙΖΑ γι αυτές τις περιπτώσεις;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ

Δύο μήνες είχαν να πληρωθούν οι εργαζόμενοι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης  και στον ρ/σ «105.5 στο Κόκκινο», ο οποίος  έχει ανταπόκριση με σύνδεση προγράμματος στην Πάτρα, κάτι που έφερε την απειλή της απεργίας και η ηθοποιός, βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ, Μαρία Κανελλοπούλου έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook γι αυτούς: 

«Συγγνώμη κιόλας, αλλά όλες οι απεργίες δεν περιέχουν το στοιχείο του εκβιασμού;

Εγώ τουλάχιστον αυτό ήξερα κι αυτό έκανα… Π.χ. όταν απεργούσαμε στο Φεστιβάλ της Επιδαύρου, αυτό δεν κάναμε; Εκβιάζαμε την διοίκηση του Εθνικού και το Υπουργείο Πολιτισμού… (Και πολύ καλά κάναμε…).

Κατά τ’ άλλα, αντί να βγάζουμε τα μάτια μας, μήπως να ανασκουμπωθούμε και ν’ αγωνιστούμε, έτσι ώστε κανένας εργαζόμενος να μην δουλεύει απλήρωτος;

Ούτε στο Κόκκινο, ούτε στην Κουμουνδούρου, ούτε πουθενά;».

Όπως καταλαβαίνει κανείς, το καμπανάκι χτυπά προς κάθε κατεύθυνση. Και προς την ηγεσία, αλλά και προς τα μεσαία στελέχη, που έχουν άμεση επαφή με τα μέλη, που διακτινίζονται στην κοινωνία. Και τούτο διότι ενώ η συνδρομή είναι ένα ευρώ το μήνα για κάθε μέλος, ποσό αμελητέο για μια τόσο σοβαρή αποστολή, όπως αυτή του μέλους, η κινητήριος δύναμη του κόμματος, δηλαδή τα μέλη του, όχι όλα, υποτιμούν την συμβολική οικονομική προσφορά, που όμως μπορεί άμεσα να λύσει πολλά προβλήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δεν είναι δα το κόμμα του 3%, που είχε ελάχιστα μέλη και κυρίως ελαχιστότατο αριθμό βουλευτών!

Και κυρίως μπορεί να συντηρήσει την έκδοση μίας αριστερής εφημερίδας πανελληνίως όπως η Αυγή, που επέζησε σε χαλεπούς καιρούς, φθάνοντας ως τις μέρες μας όρθια.

Κι ακόμη, όπου δεν έχει εφημερίδα δική του στην επαρχία, μπορεί να στηριχθεί στην εφευρηματικότητά του και να αποκτήσεις τρόπους ηχηρής παρουσίας, μέσα από συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης. Οι προτάσεις δεν έλειψαν. Αρκεί η Επιτροπή Επικοινωνίας σε κάθε Νομό να τις αξιοποιήσει και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να δουλέψει με ενθουσιασμό και μεράκι, χωρίς βαριεστημάρα. Αυτά τα δύο είναι που ανέδειξαν  τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα. Αυτά είναι που τον κάνουν να τελεί εν αναμονή ανάληψης της κυβέρνησης, με την συμβολή των μελών του και με την υποχρέωση των στελεχών του!   

Διότι θα συμπλήρωνα στην ανάρτηση της Μ. Κανελλοπούλου, είναι απαράδεκτο να είσαι κόμμα που διεκδικείς την εξουσία, κατακρίνεις πρακτικές αυτού του τύπου που χρησιμοποιούν άλλα κόμματα, που φτάνουν ακόμη και στην πώληση, σε πολυεθνικές εταιρείες δημοσίων συχνοτήτων που χρησιμοποιούσαν καθώς τους τις παρείχε η Πολιτεία χάριν πλουραλισμού και εσύ ως κόμμα να μην διαφοροποιείσαι από αυτές τις κατακριτέες μεθόδους. 

Δηλαδή να βασίζεσαι στην οικονομική προσφορά των βουλευτών σου, που απ’ ότι μαθαίνω αυτή καταβάλλεται ανελλιπώς από 40 έως 50% των μισθών τους στις Νομαρχιακές Επιτροπές κάθε νομού και κάποιες Νομαρχιακές να ερωτοτροπούν με την συρρίκνωση  και εγκατάλειψη των χώρων στέγασης των κομματικών δραστηριοτήτων τους. Λες και πρόκειται για το ΜΛ ή εξωκοινοβουλευτικές ομάδες!

Τέτοιες σκέψεις, όχι πρακτικές, σκέψεις, δεν έκανε ούτε το ΚΚΕ Εσωτερικού που μόλις και μετά βίας επί 16 χρόνια ύπαρξης δεν ξεπέρασε ως ποσοστό το  1.6%!

Κι αν το πάμε πιο μακριά, εάν αυτή την περιοριστική λογική την εφαρμόσεις ως κυβέρνηση της Αριστεράς, σημαίνει πως για να αντιμετωπίσεις τις οικονομικές δυσκολίες που θα βρεθούν μπροστά σου, θα πρέπει να περιστείλεις οικονομικές επιβαρύνσεις που θα προκύπτουν από τα μέτρα ανακούφισης των πολιτών που έχεις εξαγγείλει, ειδικότερα των ασθενέστερων, που είναι ανάγκη να τα λάβεις!

Αυτόν τον δρόμο θα ακολουθήσει η ριζοσπαστική Αριστερά; 

Δεν μου φαίνεται και τόσο ριζοσπαστικός. Αφήστε που βρομάει ναφθαλίνη σαμαροβενιζέλικη!