Ασφαλώς χρειάζεται πολλή και αρρωστημένη φαντασία, για να πιστεύεις ότι μια χούφτα φανατικοί και αποφασισμένοι, έστω οπλισμένοι θα μπορούσαν να πάρουν εν μια νυκτί την εξουσία στην πληθυσμιακά μεγαλύτερη και οικονομικά ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης. Από την άλλη είναι λογικό να τρομάζει κανείς στη σκέψη ότι μια τέτοια απόπειρα θα μπορούσε να καταλήξει σε ένα μπαράζ τρομοκρατικών χτυπημάτων, με απρόβλεπτο αριθμό θυμάτων.
Η εξάρθρωση του κυκλώματος των «Πολιτών του Ράιχ» ή «αιώνια χθεσινών» όπως τους αποκαλούν στα γερμανικά, δείχνει ωστόσο ότι η γερμανική ακροδεξιά παραμένει αιμοσταγής και αμετανόητη. Και ανόητη πάντα, αλλά αυτό είναι γνωστό. Προβληματισμό προκαλεί επίσης το γεγονός ότι ανάμεσα στους 25 συλληφθέντες βρίσκεται και μια υψηλόβαθμη δικαστικός, αλλά και πρώην στελέχη της κοινοβουλευτικής ακροδεξιάς, όσο και αν η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) αρνείται οποιαδήποτε ανάμιξή της.
Η είδηση έρχεται ακριβώς σαν «γενέθλιο» δώρο στην κυβέρνηση Ολαφ Σολτς που συμπληρώνει αύριο ακριβώς ένα χρόνο ζωής. Ο ίδιος ο Καγκελάριος στις προγραμματικές του δηλώσεις είχε χαρακτηρίσει την ακροδεξιά απειλή ως μια από τις σημαντικότερες προκλήσεις για το πολιτικό σύστημα και στη συγκεκριμένη φάση και για την κυβέρνησή του. Τα γεγονότα τον δικαιώνουν.
Το πρόβλημα με την γερμανική ακροδεξιά δεν θα τελειώσει με την εξάρθρωση μερικών δεκάδων, που θα μπορούσε κανείς εύκολα να τους απαξιώσει ως «ψεκασμένους».
υτό που θα πρέπει να προβληματίσει είναι η αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων, που αποκαλύπτεται τόσο σε σχέση με την AfD ως θεσμική εκδοχή του χώρου, όσο και με κινήσεις που διεκδικούν έναν αντισυστημικό και εξωκοινοβουλευτικό χαρακτήρα και γιγαντώθηκαν εξαιτίας λάθος πολιτικών χειρισμών κατά την περίοδο της πανδημίας, αλλά και λόγω της αμήχανης και συχνά ετερόφωτης στάσης της πολιτικής ηγεσίας τώρα με την ενεργειακή κρίση.
Ο ατεκμηρίωτος ευρωπαϊσμός και «δυτικισμός» που επικαλούνται οι συστημικοί πολιτικοί και τα ΜΜΕ, αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί πάντα να λειτουργήσει συγκολλητικά ως ένα αδιαμφισβήτητο «αξίωμα», που θα αποτρέψει ακραίους να αξιοποιήσουν την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια εκφράζοντας ένα βερμπαλιστικό δήθεν «αντισυμβατικό» λόγο, που στα μάτια ενός συγκεκριμένου κοινού μοιάζει ως η μοναδική «εναλλακτική». Το γεγονός ότι η Χριστιανοδημοκρατία, αντιπολίτευση σήμερα στην Γερμανία, δείχνει συχνά ανίκανη να αποφύγει τον πειρασμό να κινηθεί στα όρια της ξενοφοβίας, που έχουν μετατρέψει σε καθημερινό θέμα διαλόγου οι διάφοροι «ανατρεπτικά» σκεπτόμενοι κάνει τα πράγματα ακόμα πιο σοβαρά. Η αντίδρασή της στην πρόθεση της κυβέρνησης να διευκολύνει τη χορήγηση υπηκοότητας σε ξένους που ζουν μόνιμα στη Γερμανία είναι αποκαλυπτική. Η φράση «να είσαι Γερμανός είναι κάτι πολύτιμο» δεν ακούστηκε από κάποιο ακροδεξιό, αλλά από τον πρόεδρο της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης, Φρίντριχ Μερτς.
Δεν μπορεί κανείς βεβαίως να παραβλέψει και τις ευθύνες της Αριστεράς, που εδώ και μερικά χρόνια στη Γερμανία μοιάζει να ασχολείται κυρίως με το ξεκαθάρισμα δικών της εσωτερικών λογαριασμών, την ώρα που διάφοροι δημαγωγοί αλωνίζουν και επιβάλουν τη δική τους ατζέντα στην πολιτική αντιπαράθεση.
Προφανώς και ελάχιστοι Γερμανοί ονειρεύονται μια επιστροφή σε κάποια εκδοχή του Ράιχ. Αλλά ότι η αντιδραστική, ακραία εθνικιστική σκέψη φουντώνει κάθε τόσο εξαιτίας και των αστοχιών της ΕΕ είναι κάτι που αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου