Χρεωκοπημένοι

Η κυβέρνηση Παπανδρέου - Βενιζέλου πολιτεύεται σαν να εκτελεί κάποιο μυστικό συμβόλαιο. Χρησιμοποιεί ως άλλοθι τις γερμανικές πιέσεις και τον φόβο για έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Αν ισχύει, όμως, έστω και κατ' ελάχιστον, ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δεν αντιμετωπίζεται με τη συμμόρφωση στα παραγγέλματα των διεθνών κύκλων. Χρειάζονται καθαρές κουβέντες και καθαρή πολιτική. Αντ' αυτού, η κυβέρνηση αυτοδιαψεύδεται από μέρα σε μέρα. Οι όψιμες αναφορές της στην πατρίδα δεν μπορούν να κρύψουν την υποταγή της στην τρόικα.

Ο κ. Βενιζέλος προσπάθησε χθες να χτίσει μια “αφήγηση” (κοινώς, παραμύθι...) σύμφωνα με την οποία η υπερφορολόγηση των ακινήτων θα οδηγήσει τη χώρα το 2012 στο... “ξέφωτο των πρωτογενών πλεονασμάτων”. Την ίδια στιγμή ο προϋπολογισμός εμφανίζει πρωτογενή... μαύρη τρύπα 4,76 δισ. ευρώ! Ποιον κοροϊδεύουν;

Υποστηρίζουν ότι η φορολόγηση στα ακίνητα είναι μέτρο κοινωνικά δίκαιο. Υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να ισχύει. Μέσα, όμως, στη λαίλαπα του Μνημονίου, όταν η υπερφορολόγηση των λαϊκών αναγκών συνδυάζεται με τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, η νέα φορολόγηση ισοδυναμεί με λεηλασία της λαϊκής αποταμίευσης, που εμπεριέχεται στην ακίνητη περιουσία.

Το οικονομικό αδιέξοδο αναζωπυρώνει το παρασκήνιο της συναίνεσης. Επανέρχονται οι λύσεις για “οικουμενική κυβέρνηση”. Ο κ. Σαμαράς, αν και ζητεί εκλογές, συναίνεσε στην πρόταση του πρωθυπουργού να ψηφιστεί ο νέος προϋπολογισμός τον Οκτώβριο. Πόσο αξιόπιστος, όμως, θα είναι ο προϋπολογισμός του 2012, όταν ψηφίζεται πάνω στη μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού του 2011; Πώς συμβιβάζεται ο κ. Σαμαράς να ζητεί εκλογές και ταυτοχρόνως να στέργει στην επίσπευση της ψήφισης του προϋπολογισμού; Η συναίνεση επί της διαδικασίας, ειδικά σε αυτή τη φάση, εκθέτει τη Ν.Δ., ότι πηγαίνει “πάσο”.

Καμία λύση δεν μπορεί να αποδώσει χωρίς τη λαϊκή συγκατάθεση. Καμία συναίνεση κορυφής δεν μπορεί να υφαρπάσει τη λαϊκή νομιμοποίηση. Η κοινωνία, ακόμη και μέσα στο σκηνικό φόβου που ζει ξανά αυτές τις μέρες, δεν εμπιστεύεται τα δύο μεγάλα κόμματα, γιατί τα θεωρεί υπεύθυνα για την κρίση. Η ενότητα της ευρείας αριστεράς μπορεί να προσδώσει δύναμη σε εναλλακτικές προτάσεις και να συναθροιστεί με τις κινητοποιήσεις των αγανακτισμένων πολιτών σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.

Στον αγώνα αυτόν οι εργαζόμενοι, οι νέοι και ο κόσμος της διανόησης καλούνται να συμβάλουν καθοριστικά. Ο Μ. Θεοδωράκης, με την αναφορά του στη “μάχη του Ελληνικού”, σηματοδοτεί την Ελλάδα που επιμένει με αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα. Αλλά και η απόφαση της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ να μην κόψει το φως σε όσους πολίτες αντισταθούν στη νέα φορολογική επέλαση μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ σηματοδοτεί μια νέα ποιότητα κοινωνικής δράσης.

(Από το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ της 13-9-11)