Ο άνθρωπος που έγραψε για την ακαδημία διδασκάλων του ΔΣΠ

Έφυγε πλήρης ημερών ο Μήτσος Παλαιολογόπουλος κατά την μετάγγισή του στο «Γεννηματά» - Υπήρξε πρόεδρος ΠΣΕΕΑ και συγγραφέας με πλούσιο ιστορικό συγγραφικό έργο

Άφησε χθες την τελευταία του  πνοή, πλήρης ημερών, ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Μήτσος Παλαιολογόπουλος, πρόεδρος του Πανελλαδικού Συνδέσμου Αγωνιστών Εαμικής Εθνικής Αντίστασης.

Ο αείμνηστος αγωνιστής έφυγε πλήρης ημερών, σε ηλικία 92 ετών, ενώ βρισκόταν στη διαδικασία αιμοληψίας, στο νοσοκομείο Γεννηματά, στις 8 μ.μ. Εκεί όπου προσέρχονταν ανά τακτικό χρονικό διάστημα  για μετάγγιση αίματος. Η κηδεία της σορού του θα γίνει στην Αθήνα, κατά τους γνωστούς περιορισμούς λόγω της πανδημίας.

Ο Μήτσος Παλαιολογόπουλος, γεννημένος στο Πάος Καλαβρύτων, σημερινό Σκούπι, το 1929, από φτωχούς γονείς, εγγράφεται στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και αποφοιτεί όταν οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Ελλάδα.

Στη συνέχεια με όλες τις δυσκολίες της εποχής και με την Παιδεία διαλυμένη από τις κατοχικές συνθήκες, τελειώνει το 8τάξιο Γυμνάσιο  στην γειτονική Κλειτορία, μεγαλοχώρι που ήταν συγκεντρωμένες όλες οι υπηρεσίες των Καλαβρύτων.

Με ένα τράστο στο ώμο, όπως αργότερα και τα άλλα δύο αδέλφια του, ο αείμνηστος Χριστόφορος, παλιό στέλεχος των Λαμπράκηδων της Πάτρας και ο Γιώργος αγωνιστής της ΠΟΑΕΑ Πάτρας, περπατούσε καθημερινά επί οκτώ ώρες πηγαινοερχόμενος στην Κλειτορία, με εφόδια τροφής ένα κομμάτι ψωμί και κρεμμύδι!

Το 1947 που αποφοιτεί από το Γυμνάσιο, ο Εμφύλιος στην περιοχή Καλαβρύτων έχει ανάψει για τα καλά, όπως σε όλη την Ελλάδα, η περιοχή υπάγεται στην δικαιοδοσία του Δημοκρατικού Στρατού Πελοποννήσου και οι πανεπιστημιακές σπουδές έρχονται σε δεύτερη  μοίρα.

Κι ωστόσο οι ανάγκες για ανόρθωση της Παιδείας, ωθεί την Κυβέρνηση του Μάρκου, του Δημοκρατικού Στρατού Πελοποννήσου να ιδρύσει Λαϊκό Διδασκαλείο, με έδρα τα Τρόπαια της Γορτυνίας. Και με διευθυντή τον Πάνο Γεωργόπουλο, καθηγητή Φυσικής Αγωγής και πτυχιούχο της Νομικής Σχολής  του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αυτός ορίστηκε για την συγκρότηση του Λαϊκού Διδασκαλείου, με εντολή του Αντιπροσώπου της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης (του Μάρκου-ΚΚΕ) με σκοπό την φοίτηση και ανάδειξη δασκάλων για τις εκπαιδευτικές  ανάγκες της περιοχής.

Αυτή η ακαδημία λειτούργησε σε δύο περιόδους, η πρώτη από τον Ιούλιο του 1948 και η δεύτερη από τον Οκτώβριο του ίδιου έτους έως τις 21 Δεκεμβρίου, όπου ανέστειλε την λειτουργία της  λόγω της έναρξης των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων  του Στρατού της κυβέρνησης της Αθήνας.

Σε αυτή την δεύτερη περίοδο  εγγράφηκε  και φοίτησε ο Μήτσος Παλαιολογόπουλος, από το οποίο Σχολείο αποφοίτησε και πήρε φύλλο πορείας στις 23-10-48 για την έδρα του Λαϊκού Διδασκαλείου Πελ/σου, με υπογραφή του Δ/ντή Πάνου Γεωργόπουλου και σφραγίδα του «Κυβερνητικού Αντπροσώπου της Περιοχής Πελοποννήσου» για την «Δημοκρατία της Ελεύθερης Ελλάδας».

Σημειώνεται ότι οι φοιτήσαντες στην πρώτη περίοδο, τοποθετημένοι από τον ΔΣ Πελοποννήσου σε σχολεία της περιοχής  παρέμειναν και μετά την διάλυση της ΠΔΚ και λόγω των εκπαιδευτικών αναγκών αναγνωρίστηκαν ατύπως από την νέα κυβέρνηση, ενώ το ίδιο δεν συνέβη για τους φοιτήσαντες της β΄ περιόδου, στην οποία φοίτησε ο αείμνηστος, καθώς δεν είχαν διοριστεί  λόγω των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων. 

Ο Μήτσος Παλαιολογόπουλος ήθελε να προχωρήσει τις σπουδές και εγγράφεται στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στη σχολή Πολιτικών Επιστημών, πλην όμως δεν ολοκληρώνει τις σπουδές του, καθώς οι προτεραιότητες αναγκών είχαν αλλάξει.

Στο μεταξύ με την λήξη του Εμφυλίου  τα αδέλφια του μετακομίζουν στην Πάτρα, όπου τους βρίσκει αργότερα η δικτατορία. Ο Μήτσος φεύγει για την Αθήνα, όπου νυμφεύεται και ασχολείται στο χώρο του βιβλίου.

Παράλληλα η εμπειρία του από την περιοχή των Καλαβρύτων και η φοίτησή του το 1948, του παρέχουν την δυνατότητα να γράψει γι αυτήν την πολύ λίγο γνωστή πτυχή της δημόσιας Εκπαίδευσης.

Έτσι το 1993, από τις εκδόσεις Νέα Σκέψη, στην Αθήνα  εκδίδεται το εξ 70 σελίδων βιβλίο του-κόσμημα με τίτλο «Το Λαϊκό Διδασκαλείο Πελοποννήσου, Ένα φυτώριο Δασκάλων του ΔΣΕ, στην περίοδο του Εμφυλίου 1948», στο οποίο συμπεριλαμβάνονται σελίδες από το προσωπικό ημερολόγιό του, που κρατούσε ως σπουδαστής, αλλά  και η εν γένει διάρθρωση αυτού του Σχολείου, εν μέσω της επικρατούσας κατάστασης. Αξιομνημόνευτη είναι επίσης και η λίστα των διασωθέντων ονομάτων 55 διδασκάλων του, που φοίτησαν σε αυτό, από τους 75  συνολικά. 

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ

Το 1949 τελειώνει το Γυμνάσιο στην Κλειτορία και ανεβαίνει στην Αθήνα, όπου αρχικά εργάζεται ως μπακαλοπαίδι για τα προς το ζειν, υπηρετεί τη θητεία του στο Στρατό και απολυόμενος παντρεύεται με τη σύζυγό του Σωτηρία (Ρούλα), που ασχολείται ενεργά στα πολιτικά με την ΕΔΑ, κάτι που γι αυτό με την κήρυξη της Δικτατορίας του 1967 βρίσκεται η ίδια καταζητούμενη μαζί με τον Μήτσο Παλαιολογόπουλο.

Έτσι δέκα μέρες μετά την επιβολή του ανώμαλου καθεστώτος φεύγουν διωκόμενοι για την Ιταλία, κι από κει στην Γαλλία, ενώ έχουν κατέβει στην Πάτρα τα αδέλφια του Γιώργος από το 1957 και Χριστόφορος από το 1959, καθώς ο πατέρας τους Χαράλαμπος έχει πεθάνει σε ηλικία 49 χρόνων από το 1946 και απόμεινε στο χωριό η μητέρα Αικατερίνη. Αυτή ακολούθησε τα δύο της παιδιά στην Πάτρα το 1961 και πέθανε εδώ το 1974.

Είναι η χρονιά που με την πτώση της χούντας επιστρέφει στην Ελλάδα ο Μήτσος Παλαιολογόπουλος με τη σύζυγό του, από το Παρίσι, αφού προηγουμένως έχουν μείνει ως πολιτικοί πρόσφυγες επί έξι χρόνια. Πιάνει δουλειά στον εκδοτικό οίκο Μέλισσα, απ’ όπου συνταξιοδοτείται, ενώ μέχρι το τέλος της ζωής του δεν έπαψε συμμετέχει στην Αριστερά, στα κοινωνικά κοινά και ιδιαίτερα σε αυτά της Εθνικής Αντίστασης.

Ο  Μήτσος Παλιολογόπουλος είχε διατελέσει περιφερειακός δημοτικός σύμβουλος Αθηνών επί δημαρχίας Μπέη. Ήταν ενταγμένος προδικτατορικά στην ΕΔΑ, στην μεταπολίτευση στο γραφείο Εσωτερικού του ΚΚΕ, το γνωστό και ως ΚΚΕ Εσωτερικού, όπου και ακολούθησε στο διάδοχο σχήμα της ΕΑΡ και στον ΣΥΝασπισμό. Το 2010 με την αποχώρηση  της ανανεωτικής πτέρυγας από τον ΣΥΝασπισμό,  μετείχε στην συγκρότηση της ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη και έκτοτε παρακολουθούσε την πορεία της Αριστεράς ακόμη και όταν έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στο αξιόλογο συγγραφικό έργο του συγκαταλέγονται  η θητεία του ως επικεφαλής του αντιστασιακού περιοδικού ΕΑΜ Αντίσταση, του ΠΣΑΕΕΑ, επίσης «Ο Εμφύλιος στην Επαρχία Καλαβρύτων», «Οι κοτσαμπάσηδες των Καλαβρύτων και ο ρόλος τους στην επανάσταση του 1821», Αθήνα 1966, «Έλληνες αντιφασίστες εθελοντές στον Ισπανικό Εμφύλιο 1936-1939» α΄ έκδοση Αθήνα 1983, β΄ έκδοση 1986, «Παναγιώτης Σοφιανόπουλος, ο πρώτος Έλληνας οραματιστής του Σοσιαλισμού (1786-1856) Αθήνα 1989, οι «Εμιγκρέδες», τα «12 γαρύφαλλα στις 12 νεκρές ΕΠΟΝίτισσες» και πλήθος άρθρων του σε περιοδικά και εφημερίδες.