«Η επέτειος των διακοσίων ετών από την Επανάσταση του 1821, η αφετηρία της σημερινής μας υπόστασης, πέραν της ιστορικής της σημασίας διατηρεί ζώσα την ανάγκη εκ νέου ανάγνωσης των διαδραματισθέντων γεγονότων και των μηνυμάτων τους.
Στη συλλογική μας μνήμη έχουν χαραχθεί τα υψηλά ιδανικά και οι μεγάλες πράξεις του απελευθερωτικού αγώνα και ασθενέστερα οι απογοητεύσεις από τις διχόνοιες και τη διαφθορά» αναφέρει σε μήνυμά της η δημοτική παράταξη Σαντορίνης ''Θηραϊκή Πολιτεία''.
Και επισημαίνει:
«Όμως, στις 25 Μαρτίου του 1842, ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός γράφει στον Γ. Τερτσέτη: «Είναι είκοσι χρόνια που σαν σήμερα η Ελλάδα έσπασε τις αλυσίδες. Η μέρα αυτή του Ευαγγελισμού είναι ημέρα για χαρά και για δάκρυα. Χαρά για τα μελλούμενα, δάκρυα για τη σκλαβιά την περασμένη. Και για το σήμερα τι να πω; Η διαφθορά είναι τόσο γενική, και έχει ρίζες τόσο βαθιές, που σε κάνει να σαστίζεις. Μόνο όταν τα αίτια της διαφθοράς εξολοθρευτούν πέρα ως πέρα, θα μπορέσουμε να’ χουμε μια ηθική αναγέννηση. Τότε το μέλλον μας θα είναι μεγάλο, όταν όλα στηριχτούν στην ηθική, όταν θριαμβεύσει η δικαιοσύνη, όταν τα γράμματα καλλιεργηθούν όχι για μάταια επίδειξη, παρά για το όφελος του λαού, που έχει ανάγκη από παιδεία και από μόρφωση όχι σχολαστική...»
Προτίμησα αντί στερεοτύπων πανηγυρικών που συνηθίζονται από τον πολιτικό κόσμο, κάθε βαθμίδας και κάθε ιδεολογικής αντίληψης, να παραθέσω το παραπάνω απόσπασμα που εκφράζει την αγωνία του Ποιητή για το νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος.
Αν την εποχή των πρόσφατων θυσιών για τα υψηλά ιδεώδη τον Εθνικό ποιητή απασχολούσε το ζήτημα της διαφθοράς στο μέγεθος εκείνης της εποχής, σήμερα άραγε πόσο πρέπει να απασχολεί τον σύγχρονο Έλληνα; Όμως τον απασχολεί ή έγινε συνήθεια και αποδεκτή πρακτική; Δεν μπορεί όμως ελευθερία να υπάρχει αν δεν αποτινάξουμε κάθε βάρος και συνθήκη που τη μειώνει και την αφανίζει.
Τι θα κάμετε; Θ' αφήστε
να αποκτήσομεν εμείς
'λευθερίαν, ή θα την λύστε
εξ αιτίας πολιτικής;
(Από τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού)».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου