Συνέντευξη της βουλευτού Αχαΐας και Τομεάρχη Πολιτισμού της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Σίας Αναγνωστοπούλου στo molonoti.gr
-Για την τραγωδία των Τεμπών:
Η τραγωδία των Τεμπών στις 28/2/2023 με τους δεκάδες νεκρούς, ανάμεσα τους πολλοί νέοι άνθρωποι, και τραυματίες, δημιούργησε μια μεγάλη τομή η οποία: α) σόκαρε την κοινωνία, την βύθισε στο πένθος και την απόγνωση. β) Κατεδάφισε με οδυνηρό τρόπο το αλαζονικό αφήγημα της κυβέρνησης περί επιτελικού κράτους των «Αρίστων». γ) Έβγαλε με ορμητικό τρόπο τον λαϊκό παράγοντα στον δημόσιο χώρο. Χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα –κυρίως νέοι αλλά και άνθρωποι όλων των ηλικιών- διαδηλώνουν καθημερινά και ακηδεμόνευτα εναντίον της κυβέρνησης, διεκδικώντας το αυτονόητο, «οι ζωές μας αξίζουν». Αυτό συνιστά τομή που δεν μπορεί να την προσπεράσει κανείς. Η λύπη, ο θυμός, η οργή εκφράζονται με ριζοσπαστικό αλλά και εκλογικευμένο (με πολιτικό στην ευρεία έννοια του) τρόπο: «όχι τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας».
Ο κ. Μητσοτάκης δεν αντιλήφθηκε την τομή. Προσπάθησε να διαχειριστεί επικοινωνιακά την τραγωδία, προσπάθησε να συγκαλύψει τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησής του. Το δυστύχημα έγινε στην εκπνοή της κυβερνητικής θητείας του και «ξεσκέπασε» ένα επιτελικό κράτος που το μοναδικό επιτελικό του στοιχείο ήταν ο πελατειασμός, η απαξίωση του συνδικαλισμού και της αντιπολίτευσης (των στηριγμάτων της δημοκρατίας και του ελέγχου της κυβέρνησης), η πλήρης απαξίωση του δημόσιου τομέα και της ασφάλειας των πολιτών (η κυβερνητική επίδοση στην ασφάλεια ήταν μόνο η καταστολή οποιασδήποτε αντίστασης στις πολιτικές της).
Οι πρώτες προσπάθειες απόδοσης των ευθυνών μόνο σε ένα πρόσωπο, που εξόργισαν την κοινωνία, έδωσαν τη θέση τους στην απόπειρα διάχυσης των ευθυνών σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, στους «εργατοπατέρες», στο δημόσιο. Έδωσαν τη θέση τους επίσης στην «καθοδήγηση» και τον έλεγχο της δικαιοσύνης (κυβερνητική επιτροπή ελέγχου του δυστυχήματος, επιστολή Μητσοτάκη στη Δικαιοσύνη, κλπ). Ακόμα και η συγγνώμη που ζήτησε ο κ. Μητσοτάκης ήταν λειψή και διαχειριστική. Τα ερωτήματα ωστόσο γι αυτή την ανείπωτη τραγωδία είναι εδώ και απαιτούν απαντήσεις και απόδοση δικαιοσύνης. Δεν υπάρχει τρόπος να συγκαλυφθούν. Δεν υπάρχει τρόπος, γιατί πλέον ο λαϊκός παράγοντας είναι εδώ.
Αυτή η τραγωδία ωστόσο έθεσε επί τάπητος τα μεγάλα διακυβεύματα της πολιτικής σήμερα: Ένα δεξιό πολιτικό σχέδιο με νεοφιλελεύθερη εμμονή στην απαξίωση του δημόσιου τομέα, στην απαξίωση του συνδικαλισμού, στην απαξίωση της δημοκρατίας εντέλει, απέναντι σε ένα πολιτικό σχέδιο με προοδευτικό και αριστερό προσανατολισμό προς τη διαφύλαξη των δημόσιων αγαθών και όλων των λογοδοτικών θεσμών ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας. Η κοινωνία απαιτεί ασφάλεια και όχι καταστολή.
Η χώρα βρίσκεται σε τροχιά μιας μεγάλης πολιτικής ανατροπής. Ανατροπής της πιο αλαζονικής, κυνικής Δεξιάς της Μεταπολίτευσης, η οποία κυβέρνησε με γνώμονα το συμφέρον πέντε-δέκα μεγάλων συμφερόντων σε βάρος του συμφέροντος μιας ολόκληρης κοινωνίας.
- Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο με πιθανότερη ημερομηνία την 9η Απριλίου. Σε κάθε περίπτωση: Ποιο είναι το δίλλημα αυτών των εκλογών; Τι πρέπει να σκεφτεί ο πολίτης;
Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας, και το κόμμα της ΝΔ προχωρά προς τις εκλογές, κάτω από το βάρος της συγκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών, της αισχροκέρδειας και των αφόρητων ανατιμήσεων, των κοινωνικών ανισοτήτων, της κατάλυσης του κράτους δικαίου. Είναι μια πολιτική στιγμή στην οποία αυτή η Νέα ΠαλαιοΔεξιά-έτσι θα χαρακτήριζα την ΝΔ- κάνει μια συστηματική προσπάθεια να ηγεμονεύσει στο πολιτικό σκηνικό, με κάθε κόστος και εις βάρος των πολιτών, κυρίως των ευάλωτων, έχοντας δημιουργήσει ένα επικίνδυνο πολιτικό και ιδεολογικό χυλό, από στοιχεία ακραίου φιλελευθερισμού, συντήρησης και ακροδεξιών πρακτικών, που μας πάνε πίσω από την Μεταπολίτευση.
Μια εφιαλτική διακυβέρνηση που ξεκινά από την «διαχείριση» της υγειονομικής κρίσης, με τους αμείλικτους αριθμούς των νεκρών συμπολιτών μας να σοκάρουν. Μια πολιτική στρατηγική που στηρίζεται στην εκθεμελίωση των δημοσίων αγαθών και τον έλεγχο της οικονομίας στα χέρια της ελίτ και των προνομιακών συνομιλητών των «αρίστων», με πρόθυμους «Πάτσηδες» να κάνουν την βρώμικη, αλλά πολύ προσοδοφόρα δουλειά και με το μέγα σκάνδαλο των παρακολουθήσεων του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου να οδηγεί στην οπισθοδρόμηση της δημοκρατίας.
Το δίλημμα της κάλπης «Δημοκρατία ή Μητσοτάκης» και το αίτημα για «Δικαιοσύνη παντού» είναι ένα σαφές κάλεσμα προς τον λαό να αποδομήσει αυτή την ανήθικη πολιτική που καταργεί την προστασία της πρώτης κατοικίας, επιτρέποντας στα funds να βγάζουν στο σφυρί σπίτια για μερικές χιλιάδες ευρώ, συρρικνώνει το κράτος Πρόνοιας, που απαξιώνει τον πολιτισμό, εκχωρεί εθνικό πλούτο σε αρχαιοκάπηλους και ρίχνει λάσπη εδώ και τόσους μήνες στους καλλιτέχνες. Βυθίζει εν τέλει την κοινωνία σε ένα αβίωτο παρόν και τις νέες γενιές σε ένα μέλλον χωρίς προοπτική.
- Έχετε εκλεγεί δυο φορές στην Ελληνική Βουλή έχοντας υψηλές κομματικές θέσεις και ισχυρή εικόνα στην κοινωνία. Πόσο καλά λειτουργεί η Δημοκρατία στην χώρα; Είστε ευχαριστημένη από το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης;
Η διακυβέρνηση της ΝΔ συνιστά αντιμοντέλο δημοκρατίας, συνθέτει ένα παλαιού τύπου υβριδικό καθεστώς, η λειτουργία του οποίου σφυροκοπά ανελέητα το κράτος δικαίου και το Σύνταγμα.
Αυτές οι επιθέσεις στις αξίες μιας δυτικής δημοκρατίας δημιουργούν ένα είδος ορμπανοποίησης της πολιτικής ζωής, που οργανώνεται γύρω από την υπερπροβολή του «ισχυρού άνδρα», του Κυριάκου Μητσοτάκη, του «Μωυσή-Πρωθυπουργού» σύμφωνα με την κατευθυνόμενη δημοσιογραφία των «πετσομένων» ΜΜΕ, η οποία κουμπώνει άρρηκτα με την κρατική προπαγάνδα και την χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
Δυστυχώς, όσο θα βαδίζουμε προς τις εκλογές, οι ακραίες προκλήσεις, οι συκοφαντίες, η πατριδοκαπηλία, θα ενισχύονται από την όξυνση του εθνικισμού και της ξενοφοβίας, ενδεχομένως και την υπέρμετρη καταστολή στον δημόσιο χώρο. Τοξικοί διαχωρισμοί που μας γυρνάνε πολύ πίσω, όπως γύρω από τον ύμνο του ΕΑΜ, είναι στο επίκεντρο της προεκλογικής φαρέτρας της ΝΔ. Εμείς σαν ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ δεν πρόκειται να συρθούμε σ’ αυτόν τον εκφυλισμό της πολιτικής αντιπαράθεσης. Τα δικά μας όπλα απέναντι σ’ αυτήν την τοξικότητα είναι να καταστήσουμε σαφές «στον λαό και μόνο στον λαό» το πρόγραμμα μας και την εναλλακτική μας πρόταση για μια δημοκρατική διακυβέρνηση.
- Είστε πτυχιούχος του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών στη Γαλλία. Πιστεύετε ότι ο φοβερός σεισμός στην γειτονική χώρα θα φέρει πολιτικές εξελίξεις; - Η σκληρή αντιπαράθεση του Ερντογάν με την Ελλάδα θα συνεχιστεί;
Η Τουρκία καταγράφει αυτή την ώρα μια από τις χειρότερες τραγωδίες στην σύγχρονη ιστορία της. Ο απολογισμός των ανθρώπινων θυμάτων είναι τρομακτικός και συνεχίζει να αυξάνεται, ολόκληρες περιοχές έχουν ισοπεδωθεί. Όμως είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθούν άμεσα οι συνέπειες αυτής της μακράς περιόδου ανασυγκρότησης που έχει ανάγκη η τουρκική κοινωνία, για να ανακάμψει από τις τραυματικές επιπτώσεις της καταστροφής.
Ούτως η άλλως η χώρα τα τελευταία χρόνια ταλανιζόταν από έναν φρενήρη πληθωρισμό, σκάνδαλα και διαφθορά. Ο νεοφιλελεύθερος αυτοκρατορισμός και ο αυταρχισμός του Ταγίπ Ερντογάν δημιουργούσε αυξημένες εντάσεις σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που τελούσε «υπό διωγμό», με φυλακίσεις ή αυτοεξορίες, με τις ελευθερίες του Τύπου περιορισμένες έως καταργημένες. Η ακραία, εχθρική ρητορική του ίδιου του Ερντογάν και των υπουργών του για τις γειτονικές χώρες –κατεξοχήν για την Ελλάδα («θα έρθουμε ένα βράδυ», κλπ)- ανέβαζε τον φανατισμό εσωτερικά και τορπίλιζε τις διπλωματικές σχέσεις.
Ο σεισμός έβαλε μια οδυνηρή «άνω τελεία» σε αυτή την πολιτική και υπενθύμισε με δραματικό τρόπο ότι η αλαζονεία και η ακραία έπαρση δεν συγκροτούν πολιτική. Σίγουρα λοιπόν θα επηρεάσει το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό στην Τουρκία και υπό μία έννοια και το αποτέλεσμα των εκλογών. Όμως δεν μπορεί να διαμορφώσει μόνος του το περίγραμμα μιας νέας διπλωματίας στην εξομάλυνση των σχέσεων της Ελλάδας με την γείτονα χώρα. Ένας λόγος ηπιότερος και φιλικός που καταγράφεται και στα πρωτοσέλιδα των τουρκικών εφημερίδων δεν φτάνει για να επιβεβαιώσει μια αλλαγή στον άξονα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας και είναι σίγουρα ανεπαρκής για να επισφραγίσει μια μακροχρόνια περίοδο ηρεμίας.
Η «συνέχεια» και η ανάγκη ύπαρξης ενός συνεκτικού πλαισίου πρωτοβουλιών είναι ο κανόνας στην εξωτερική πολιτική. Ένα συνυποσχετικό ανθεκτικό σε βάθος χρόνου, μια κοινή υπόθεση των δύο λαών, όπως επιβάλλουν οι αρχές και οι αξίες δικαίου, ευρωπαϊκού, διεθνούς και εθνικού, που ορίστηκαν μετά από πολύ κόπο και αίμα, είναι η συνθήκη που θα εξασφαλίσει την σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή. Ακόμα και αν κατά καιρούς έχει λειτουργήσει πρόσκαιρα η λεγόμενη «διπλωματία των σεισμών» στην περιοχή στη βάση μιας οιωνεί εκεχειρίας, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναβιώνουν μακροπρόθεσμα οι απωθημένες αντιπαραθέσεις.
- Υπάρχει η γενική αίσθηση πως Πάτρα και Αχαία είναι σε υστέρηση. Δεν έχουν βρει την ταυτότητα τους μετά την αποβιομηχάνιση αν και έχουν περάσει δεκαετίες. Μάλιστα αυτή η στασιμότητα συνεχίζεται αν και έχουν γίνει πια όλα τα μεγάλα έργα που θέλαμε (Γέφυρα Ρίου, οδικοί άξονες, νέο Λιμάνι,)
α) Πώς θα περιγράφατε την Πάτρα και την Αχαΐα;
Οι αλλαγές στην κοινωνική και την οικονομική ζωή της Αχαΐας μετά την μεγάλη αποβιομηχάνιση της δεκαετίας του ’90 μετέτρεψε την Πάτρα σε πόλη κυρίως παροχής υπηρεσιών. Η περιοχή μας παρέκκλινε από τον οικονομικό προσανατολισμό που είχε μέχρι τότε. Και μαζί με αυτό έχανε και την κοινωνική και πολιτισμική της ταυτότητα. Τη σφραγίδα της θα έλεγα σε εθνικό επίπεδο. Για δεκαετίες η φτώχεια και η ανεργία ήταν τα εμφανή και άλυτα ζητήματα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε, πραγματικότητες που αποτυπώνονταν και στο «πρόσωπο» της πόλης. Το γεγονός και μόνο ότι η Πάτρα –τρίτη πόλη της χώρας και λιμάνι σύνδεσης με την υπόλοιπη Ευρώπη- συνδεόταν με την πρωτεύουσα με έναν ανύπαρκτο «εθνικό δρόμο» αποδεικνύει το βαθμό κεντρικής αδιαφορίας για την περιοχή μας και πλήρους υποβάθμισής της.
Προσπαθήσαμε σαν κυβέρνηση να διορθώσουμε πολλές από αυτές τις χρόνιες παθογένειες, στο μέτρο που μας το επέτρεπε η ενισχυμένη εποπτεία και ο ασφυκτικός έλεγχος των θεσμών.
Πέρα από τα έργα που αναφέρατε, ικανοποιήσαμε το διαχρονικό αίτημα των κατοίκων και των φορέων της Πάτρας, να αποδοθεί από το ελληνικό Δημόσιο στον Δήμο Πατρέων για 99 χρόνια και χωρίς αντάλλαγμα, η χερσαία ζώνη του λιμανιού της Πάτρας, το παραλιακό μέτωπο δηλαδή . Ζήτημα για το οποίο είχε δεσμευτεί από το 2015 ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Μια πράξη που ξαναδίνει όραμα και ταυτότητα στο «πρόσωπο» της πόλης.
Συνδέσαμε την έρευνα με την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη. Θεσμοθετήσαμε και θέσαμε υπό την αιγίδα του υπουργείου της Παιδείας και της Οικονομίας το Patras IQ, την έκθεση μεταφοράς τεχνογνωσίας και του προσδώσαμε διεθνή εμβέλεια. Ξαναβάλαμε στην ατζέντα των επειγόντων, εθνικών θεμάτων την επέκταση του φράγματος του Πηνειού ώστε να «ποτιστεί» ο κάμπος της δυτικής Αχαίας, ένα οραματικό έργο που δυστυχώς δεν προχώρησε. Το χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων μπήκε σε τροχιά ανάπτυξης χάρη στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μπορεί να είναι ο αναπτυξιακός μοχλός της περιοχής. Τα δύο μεγάλα Νοσοκομεία της περιοχής μας (Ρίου και Άγιος Ανδρέας) ξαναστήθηκαν στα πόδια τους, με ανθρώπινες εργασιακές σχέσεις για όλο το προσωπικό (εκδιώχθηκαν οι δαπανηροί για το Δημόσιο και επιβλαβείς για τους εργαζόμενους εργολάβοι) και πρόσληψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, κυρίως πανεπιστημιακών γιατρών που το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο είχε τεράστια ανάγκη, «σώθηκε» το 409 (που τώρα οδεύει προς πώληση), κλπ. Το Πανεπιστήμιο Πατρών, που απειλείτο όπως όλα τα Πανεπιστήμια με δραματική υποστελέχωση, ενίσχυσε το δυναμικό του χάρη στις θέσεις μελών ΔΕΠ, υποτρόφων, κλπ, ενώ κάποια από τα κτίρια του μπήκαν στο σχέδιο αναβάθμισής τους. Κυρίως όμως έγινε ανασχεδιασμός του χάρτη ανώτατης εκπαίδευσης της περιοχής μας (συνέργεια Πανεπιστημίου-ΤΕΙ), όχι μόνο διατηρώντας Τμήματα που όδευαν προς κλείσιμο σε άλλες πόλεις (για παράδειγμα στο Αίγιο), αλλά και με την ίδρυση της Νομικής Σχολής, καθώς και τα διετή προγράμματα σπουδών, που «ισοπεδώθηκαν αμέσως μόλις ανέλαβε την διακυβέρνηση η ΝΔ, προς όφελος των ιδιωτικών κολλεγίων. Αναφέρω μόνο μερικά από τα έργα των τεσσάρων χρόνων διακυβέρνησής μας.
Δυστυχώς, σήμερα η Κυβέρνηση αγνοεί τις αγωνίες και την καθημερινότητά των συμπολιτών μας, γι’ αυτό και αποδεικνύεται επικίνδυνη στους στρατηγικούς σχεδιασμούς της. Ο κατάλογος των ολιγωριών της είναι μεγάλος Ένα σημαντικό έργο υποδομών, η υπογειοποίηση του τρένου στην Πάτρα υπονομεύεται και ακυρώνεται διαρκώς. Πρόκειται για ένα αναπτυξιακό – εκσυγχρονιστικό έργο του οποίου η μελέτη και έγκριση είχε δρομολογηθεί από την προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών, και αποσκοπούσε στη βελτίωση των μετακινήσεων και της καθημερινότητας των κατοίκων των περιοχών από τον σταθμό του Ρίου μέχρι τον Άγιο Διονύσιο. Η υπογειοποίηση θα κάλυπτε τμήμα 6,5 χιλιομέτρων, (όπως προβλέπει το σχέδιο της ΕΡΓΟΣΕ) και θα εξυπηρετούσε τη διέλευση του σιδηρόδρομου μέσα από την πόλη της Πάτρας, χωρίς κανένα τμήμα ανοικτού ορύγματος και με δημιουργία χώρων πρασίνου στην επιφάνεια. Η κυβέρνηση με απίστευτες παλινωδίες σε κάθε επίσκεψη του Πρωθυπουργού, εξαγγέλλει πάλι και πάλι την έναρξη του έργου, που όμως δεν γίνεται ποτέ. Με ανάλογο τρόπο έχει αντιμετωπιστεί η Πατρών-Πύργου. Ένα έργο που είχε απενταχθεί επί κυβέρνησης Σαμαρά, επανεντάχθηκε και προχώρησε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και άλλαξε ο προγραμματισμός με τεράστιο κόστος επί σημερινής κυβέρνησης. Η Πάτρα, το μεγάλο αστικό κέντρο της Δυτικής Ελλάδας και της Πελοποννήσου παραμένει οδικά αλλά και σιδηροδρομικά «ασύνδετη» με τον ευρύτερο χώρο της Πελοποννήσου. Αυτή η «απομόνωση» της Πάτρας από την Πελοπόννησο, αυτό το «σπάσιμο» της αλυσίδας αλληλεξάρτησης των πόλεων μεταξύ τους θα αποκατασταθεί με τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Όπως έγινε και με τον αυτοκινητόδρομο Πατρών-Κορίνθου, Πατρών-Ιωαννίνων, κλπ.
Τα νοσοκομεία μας υποβαθμίζονται συστηματικά . Το Καραμανδάνειο που αποτελεί το μοναδικό αμιγώς Παιδιατρικό Νοσoκομείο της Νοτιοδυτικής Ελλάδας λειτουργεί σε οριακή κατάσταση, με σημαντικές ελλείψεις σε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό.
Το αναισθησιολογικό τμήμα είναι υποστελεχωμένο με αποτέλεσμα την δραματική μείωση των χειρουργείων, καθώς και την αδυναμία αντιμετώπισης έκτακτων παιδιατρικών περιστατικών που απαιτούν αναισθησιολογική παρέμβαση.
β) Τι πρέπει να δούμε ώστε η περιοχή μας να "φύγει μπροστά;"
Πρέπει να ξαναμπεί ψηλά στην ατζέντα την επόμενη μέρα των εκλογών με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η παραγωγική ανασυγκρότηση της περιοχής μας. Η Περιοχή της Αχαΐας βρίσκεται σε μια προνομιούχο θέση, έχει υψηλή συγκέντρωση ακαδημαϊκού και ερευνητικού δυναμικού, με ιδιαίτερες διακρίσεις και επιδόσεις στον διεθνή χώρο. Και από την άλλη συνδέεται με την ύπαρξη μιας δυναμικής επιχειρηματικής κοινότητας στον χώρο της αγροδιατροφής και σε τομείς υψηλής τεχνολογίας.
Πρέπει να τα αξιοποιήσουμε όλα αυτά μέσα από σοβαρούς σχεδιασμούς, έτσι ώστε να δημιουργήσουμε πλούτο με κοινωνικό πρόσημο, πλούτο που να επιστρέφει στην κοινωνία. Πρέπει να συμπεριλάβουμε την καινοτομία ως μοχλό ανάπτυξης, μέσα από συνέργιες μικρότερων επιχειρήσεων που ακόμα και αν δεν παραπέμπουν στην βιομηχανία όπως την γνωρίζαμε στο παρελθόν, φτιάχνουν μια γερή πίστα για να φύγει η περιοχή μας μπροστά
Θα ήθελα ωστόσο να κλείσω με κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι σημαντικό. Σε μια περιοχή όπως η δική μας, όπου εκτός όλων των άλλων αντιμετωπίζει σημαντικό δημογραφικό πρόβλημα, οφείλουμε να σκεφτούμε οραματικά, παραγωγικά και αναπτυξιακά, θα έλεγα και ταυτοτικά τους ανθρώπους και τον τόπο μας. Όταν τα χωριά μας, ειδικά τα ορεινά (αλλά όχι μόνο), δεν έχουν τις στοιχειώδεις σύγχρονες υποδομές και υπηρεσίες –κλείνουν υποκαταστήματα Τραπεζών, σχολεία, κλπ- όταν η σύνδεσή τους με τα αστικά κέντρα και τη θάλασσα έχει μείνει σε πολύ προηγούμενες δεκαετίες, πώς είναι δυνατόν να μην ερημώνει η ύπαιθρος, πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για παραγωγική ανασυγκρότηση με δικαιοσύνη, πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για σύνδεση του παραγωγικού, αναπτυξιακού, πολιτισμικού και τουριστικού πλούτου της περιοχής; Όπως ανέφερα παραπάνω για τη σύνδεση και αλληλεξάρτηση των πόλεων, το ίδιο λέω και για την αλληλεξάρτηση αστικών κέντρων και υπαίθρου της περιοχής μας. Ανάπτυξη δεν είναι για παράδειγμα οι τρεις μεγάλες τουριστικές μονάδες στη «μέση του πουθενά», ξεκομμένες από το περιβάλλον τους. Ανάπτυξη είναι η ανάδειξη και υποστήριξη των ανθρώπων και των έργων τους στον τόπο τους και η εύκολη σύμπραξη με τους διπλανούς τόπους (τοπικοί δρόμοι στους ορεινούς όγκους και σύνδεση με τη γύρω περιοχή, που έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ). Και αυτό θέλει δουλειά και όραμα για τον τόπο. Ούτε απευθείας αναθέσεις ούτε ευνοιοκρατία. Ο πραγματικός εκσυγχρονισμός και οι μεταρρυθμίσεις έχουν πάντα, σε όλες τις εποχές, επίκεντρο τον άνθρωπο και τους τόπους του. Σε αυτά τα χρόνια της ΝΔ δεν είδαμε τίποτα από όλα αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου