Μπράβο στον ιερωμένο που απεκάλυψε τους κατ' επιταγήν μορφωμένους!

Σε γραμμή αντεργκράουντ κινείται ο πάτερ Χαράλαμπος, που προέτρεψε τον γιό του: «Να θυμάσαι μικρέ, ότι στα λάθη μας μαθαίνουμε, και ότι για να φτάσεις στον παράδεισο θα χρειαστεί να περάσεις πολλές φορές από την κόλαση. Καλό ταξίδι ζωης...».

Πουθενά σε καμία σύγχρονη χώρα δεν παρατηρείται, οι ημέρες των εξετάσεων να ανάγονται σε κυρίαρχες για τη ζωή του τόπου. Και κύριο θέμα των ΜΜΕ να είναι τα αποτελέσματά τους. Να οικονομάνε τα φροντιστήρια της παραπαιδείας σε βάρος της ψυχικής υγείας των παιδιών μας! 

Ποστάρησε στο facebook o πάτερ Χαράλαμπος στέλνοντας  μήνυμα αρχικά στον γιο του, που μετά από τις Πανελλήνιες Εξετάσεις δεν κατάφερε να εισαχθεί σε κάποια σχολή, αλλά στην ουσία σε όσους στηριζόμενοι στην καινή περιεχομένου διάθεσή τους ετεροκαθορίζονται, όσον αναφορά την κοινωνική παρουσία τους, εξαρτόμενοι από την βαθμολογία που θα επιτύχει το τέκνο τους!

Εμπεδομένη, τουλάχιστον από τη δεκαετία του '70, η αντίληψη πως κάποιος θα αποκτήσει σεβαστό κοινωνικό πρεστίζ, μόνον εάν θα καταξιωθεί σε κρατική θέση, σε επάγγελμα πέραν της χειρονακτικής απασχόλησης και επειδή ο γονιός ψάχνει για κοινωνικό έδρανο, χρησιμοποιεί τον αγώνα που δίνει το τέκνο του για την κατ΄αρχάς, εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και πλέον έτσι μπαίνει στο τρυπάκι που ανακαλύπτει ο μόρτης μπαμπάς με την καταφερτζού μαμά, για να βρει την αντίστοιχη εργασία, σαν πάρει  το πτυχίο. 

Τέτοιο, που μπορεί να περάσουν και 30 χρόνια μέχρι να ανοίξει ο δρόμος για την άσκησή του, αλλά πια ο κάτοχος να είναι ένας ώριμος μεσήλικας. Να μην μπορεί να ανταγωνιστεί τους νεώτερους που συρρέουν και αυτοί με το ίδιο όνειρο. Κι έπειτα να φταίει το κράτος, η κυβέρνηση, ο πολιτικάντης βουλευτής που μας έταξε κι ότι άλλο φανταστεί κανείς.

Έτσι προνοώντας οι νέοι μας αδράζουν την πρώτη εργασία που θα τους προσφερθεί και ας είναι εκτός πτυχίου. Άλλωστε το πτυχίο κανείς δεν το παίρνει για να μπει όπως δήποτε στο Δημόσιο ή στην επιθυμούμενη ιδιωτική θέση.

Γι αυτό υπάρχουν επιτυχίες και μη επιτυχίες κι ωστόσο κανείς δεν χάθηκε. Η ζωή συνεχίζεται. Είναι όμως έτσι, όταν ακούς αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο μήνυμά του να μιλά συγχαίροντας τους εισαχθέντες και μετά να απαξιώνει τους μη εισαχθέντες λέγοντας: «Θέλω επίσης να στείλω ένα μήνυμα σε όσα παιδιά δεν θα σπουδάσουν, αλλά θα μπουν από τώρα στις δυσκολίες της καθημερινότητας...» κλπ.

Μα είναι δυνατόν να δίνει τέτοιες κατευθύνσεις;
 
Δηλαδή ο σπουδασμένος στο Χάρβαρντ κύριος Μητσοτάκης, βλέπει δυσκολίες της καθημερινότητας, για το πόπολο, ενώ για τους σπουδασμένους όχι. Αυτά, αν και έχω την άποψη, πως δεν είναι ακριβώς έτσι. Και ο φοιτητής περνά δυσκολίες, αναλόγως του βαλαντίου που διαθέτει ο μπαμπάς!

Όχι φυσικά του κυρίου Μητσοτάκη, που μόλις εξήλθε από το αμερικανικό πνεπιστήμιο τον περίμενε διευθυντική θέση στην Εθνική Τράπεζα με 6,5 εκατομμ. δραχμές μισθό και με δικό του γραφείο, χάρις στην εκπαραθύρωση παλαιών στελεχών της Εθνικής. Γραφείο που σκεπάστηκε στην σκόνη της αχρηστίας, αφού ο μπαμπάς Μητσοτάκης προόριζε τον γιόκα του για υπουργό και βάλε ακόμη. Άλλωστε που αλλού να αποσκοπούσε το ρουσφέτι προς τον Θ. Καρατζά, όταν τον έκανε Διοικητή, με την ανοχή Σημίτη. Γι αυτό έπρεπε και ο Θ. Καρατζάς να ανταποκριθεί.

Επανέρχομαι στον πατέρα Χαράλαμπο. Εκτός από την Τριτοβάθμια εκπαίδευση, υπάρχει και η επαγγελματική. Και από αυτήν έχουμε ανάγκη. Γιατί να την υποτιμούμε; Είναι και αυτός ένας επαγελματικός δρομος!  Άλλωστε υπάρχει και η επόμενη φορά. Που φυσικά ο γιόκας Μητσοτάκης του Χάρβαρντ, την αγνόησε! 


«Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα…»

«Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων 2017. Συγχαρητήρια στον τρίτο γιό μου τον Αλέξανδρο!!! Δεν πέρασε Πουθενά!!! Μπράβο που "απέτυχε". Μια χαρά. Κι αν πετύχαινε πάλι μπράβο θα του έλεγα γιατί ήθελε πολύ την σχολή της Πληροφορικής. Αλλά και τώρα που δεν τα κατάφερε, είναι όλα όμορφα. Και είμαι το ίδιο περήφανος γι αυτόν, και στην επιτυχία μα ιδιαιτέρως στην αποτυχία του.


Οι μεγάλες στιγμές στην ζωή μας συγγενεύουν με μεγάλες ατυχίες και αποτυχίες. Όταν μικρέ μια μέρα θα κοιτάξεις πίσω την ζωή σου, και πλέον θα έχεις ώριμα μάτια θα δεις οτι τα λάθη, οι ήττες και οι αποτυχίες, σε προχώρησαν μπροστά και σε ώθησαν για κάτι άλλο που ήξερε ο Θεός μα εσύ τότε ούτε καν φανταζόσουν.

Ο Steve Jobs είχε πει σε αποφοίτους, «Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε αποτυχία - αποτυχία είναι απλά η ζωή που προσπαθεί να μας αλλάξει κατεύθυνση…» Εγω θα πρόσθετα ο Θεός που ανοίγει άλλους παράδοξους δρόμους. Και η αγαπημένη πονεμένη και «αποτυχημένη» Σαρλότ Ράμπλινγκ, μας φωνάζει μέσα από την δοξασμένη και πληγωμένη της ζωή, «οτι είμαστε εδώ το οφείλουμε σ΄αυτές τις στιγμές που μας δυσκόλεψαν. Αυτές οι στιγμές είναι η προίκα της ζωή μας...».

Γι αυτό θέλω να σου πω ότι δεν είμαι περήφανος μόνο στις επιτυχίες σου μα και στις φαινομενικές ήττες σου, γιατί αγαπώ αυτό που είσαι και οχι εκείνο που ήθελε ο εγωισμός μου να είσαι. Και γιατί αγαπώ εσένα, με όλα τα σημάδια της διαδρομής σου, που πίστεψε με δεν κρίθηκε σήμερα, απλά σήμερα ξεκίνησε. Και να σου πω και κάτι; Ποτέ δεν θα σε χρησιμοποιούσα για να νιώσω εγω "επιτυχημένος". Δεκανίκι του δικό μου κενού δεν θα γινόσουν ποτέ. Σε αγαπώ γι αυτό που είσαι!!!
 
Να θυμάσαι μικρέ, οτι στα λάθη μας μαθαίνουμε, και οτι για να φτάσεις στον παράδεισο θα χρειαστεί να περάσεις πολλές φορές από την κόλαση. Καλό ταξίδι ζωης...». 

Αυτά γράφει ο πάτερ Χαράλαμπος, στο μήνυμα του. Και φαίνεται να κινείται σε γραμμή αντεργκράουντ, στην κοινωνία των κατ' επιταγήν επιτυχημένων. Στην κοινωνία των δήθεν! Πουθενά σε καμία σύγχρονη χώρα δεν παρατηρείται το φαινόμενο, οι ημέρες των εξετάσεων να ανάγονται σε κυρίαρχες για τη ζωή του τόπου. Και κύριο θέμα των ΜΜΕ να είναι τα αποτελέσματά τους. Να οικονομάνε τα φροντιστήρια της παραπαιδείας σε βάρος της ψυχικής υγείας των παιδιών μας!