Η Βαλλονία δεν υπογράφει τη συμφωνία Ceta

Η Ευρώπη αποσυντίθεται - Το σφάλμα είναι της Γερμανίας που επιδιώκει την επιβολή της δικής της οικονομικής κυριαρχίας εις βάρος των κοινοτικών εταίρων της – Κύριος υπεύθυνος ο Σόιμπλε

«Το ρήγμα μεταξύ της ΕΕ και της κοινής γνώμης οφείλεται πρώτα απ' όλα στο ότι έλαβε χώρα η επίμονη προσπάθεια να επιβληθεί μια οικονομική θεωρία σε ολόκληρη την Ευρώπη -η λιτότητα- στην  οποία, ωστόσο, πολύ λίγοι οικονομολόγοι (και κανείς εκτός Γερμανίας) πιστεύουν», αναφέρει ο αρθρογράφος της ιταλικής Ρεπούμπλικα στην έκδοση της εφημερίδας για το Ευροβαρόμετρο. 

Επίσης υποστηρίζει ότι: 

«Επικεφαλής τίθενται η γερμανική Βουλή και το γερμανικό δικαστικό σώμα, ως φύλακες της υπεροχής της εθνικής νομοθεσίας» που επιδιώκουν «ακόμη και την επέκταση της γερμανικής οικονομικής κυριαρχίας, (σ.σ.: στην Ελλάδα) στο όνομα της εσωτερικής πολιτικής ισορροπίας στη Γερμανία, ενόψει των επικείμενων γερμανικών εκλογών το ερχόμενο φθινόπωρο».

Πιο αναλυτικά ο αρθρογράφος σχολιάζει τα εξής ενδιαφέροντα για την χώρα μας:

Του MAURIZIO RICCI  

Στο τέλος, οι ιστορικοί μπορεί να πουν ότι το σφάλμα οφείλεται  στον Σόιμπλε. Προς το παρόν μπορούμε να πούμε ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μετατρέπεται σε σαφάρι μπροστά στα μάτια μας, μήνα με το μήνα. Όχι από τους νόμους της οικονομίας, όπως πάντα που λένε πολλοί Αμερικανοί, αλλά λόγω της εσωτερικής κατανομής. Το τελευταίο κουδούνι συναγερμού είναι η απόρριψη μιας περιοχής του Βελγίου, της Βαλονίας, που δεν υποράφει την Ceta, την ευρω-καναδική συμφωνία για το εμπόριο.

Και κατά «το παρελθόν, στην πραγματικότητα, ίσχυσε η αρχή ότι η συνθήκη πρέπει να εγκριθεί από το σύνολο των ευρωπαϊκών πολιτικών παραγόντων, και  σύμφωνα με το βελγικό Σύνταγμα, σημαίνει ότι η ψήφος των επτά διαφορετικών εθνοτήτων του Βελγίου και των περιφερειών πρέπει να είναι ομόφωνη.

Δεν υπάρχουν αρκετοί, με λίγα λόγια, μεταξύ των 28 κυβερνήσεων που λένε ναι, και αυτό διαρκεί περίπου σαράντα χρόνια. Και οι της Βαλλονίας έχουν πατήσει το πόδι τους κάτω.

Για πολλούς αντιπάλους των συμφωνιών, που είναι πιο πολύ κοντινοί προς τους κανονισμούς και τους κανόνες των τιμολογίων, και, ως εκ τούτου, επιδιώκουν να θέσουν στο τραπέζι της συζήτησης μία ζώνη υγειονομικής προστασίας, στην οποία η Ευρώπη μας έχει, συνηθίσει στην αντίσταση της Mons, Ναμούρ, στη Λιέγη είναι ευπρόσδεκτη.

Και «μία ακόμα απόδειξη παραμένει η περισσότερο διάχυτη βεβαιότητα πως η ΤΤΙΡ, η εμπορική συμφωνία με με τους πιο άβολους και ισχυρούς εταίρους των Καναδών, τις ΗΠΑ, πιθανότατα ποτέ δεν θα καταλήξει

Αλλά, ακόμα, και εάν καταλήξει, μέσα στις επόμενες ημέρες, η ιστορία της ευρώ-καναδικής συνθήκη, πρέπει να είναι σαφές ότι υπάρχει ένα τίμημα και ότι, εν μέρει, έχει ήδη καταβληθεί: Αναφέρουμε στην ικανότητα της ΕΕ να ασκήσει πολιτική.

Ο Ντόναλντ Τουσκ, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου,
σημειώνει ότι, αν ησυμφωνία της Ceta αποτύχει, η ΕΕ δεν θα είναι πλέον σε θέση να υπογράψει μια εμπορική συμφωνία. Πρώτα απ’ όλα, αυτό που σηματοδότησε το Brexit θα εξαπλωθεί και θα είναι δύσκολο, να εγκριθεί από όλους ένας εφιάλτης. Αλλά θα υπάρχει μόνο εμπορική σχέση.

Είναι πολύ δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι μια νέα ενεργειακή πολιτική ή οι κυρώσεις για τη Ρωσία είναι σε θέση να λάβουν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο 40 ναι. Η ΕΕ κινδυνεύει με παράλυση. Ή, ακριβέστερα, με ανικανότητα. Αν δεν παραγκωνιστεί, όπως συμβαίνει με την πολιτική της μετανάστευσης, όπου οι προτάσεις στις Βρυξέλλες για την φιλοξενία προσφύγων (σ.σ.: από την Ελλάδα)  και την αλληλεγγύη  των χωρών της έχουν πέσει στο κενό, αν δεν έχουν γελοιοποιηθεί

Αναμένουμε το ίδιο κάλεσμα προς την Αυστρία και τη Γερμανία να χαλαρώσουν τους ελέγχους, στα επίσημα προσωρινά σύνορα που κοσκινίζονται από την συμφωνία του Σένγκεν. Και, καθώς οι εκκλήσεις του προέδρου Μ. Ρέντζι να ξεπεραστεί η λιτότητα είναι βάσιμες και λογικές, αφού αυτό μπορεί να συμβεί με το κλείσιμο του ματιού προς τις χώρες του Νότου για τους προϋπολογισμούς τους που επιτηρούνται, πρέπει να εγκαταλείψει η ΕΕ τα πρόστιμα, όπως συνέβη με την Ισπανία και την Πορτογαλία, παρά τη ρητή επανεξέταση της οικονομικής στρατηγικής της ΕΕ, που οδηγεί σε μια περαιτέρω αποδυνάμωση της κοινοτικής ηγεσίας.

Παραδόξως, βλέπουμε να διαμαρτύρονται σήμερα, και ακόμη περισσότερο στο μέλλον, εκείνους που έκαναν δυνατή την  εκκένωση των εξουσιών της Επιτροπής, επικαλούμενοι – (ακόμη και πριν λίγους μήνες νομίζαμε ότι ήσαν μόνον οι Βρετανοί) - αύξηση στις κρατικές εξουσίες και στα προνόμια υπέρ των εθνικών κοινοβουλίων τους, που πραγματοποιούν ως δήθεν πραγματικοί θεματοφύλακες της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, σε βάρος των κοινοτικών οργάνων όμως.

Επικεφαλής τίθενται η γερμανική Βουλή και το γερμανικό δικαστικό σώμα, ως φύλακες της υπεροχής της εθνικής νομοθεσίας!

Όμως, στον απόηχο του ευρωσκεπτικιστικού λαϊκισμού, πολλές κυβερνήσεις βρίσκουν βολικό να πυροβολήσουν σήμερα τις Βρυξέλλες.

Και αυτό είναι που διευκολύνει να μπαίνει στο παιχνίδι ο Σόιμπλε. Το ρήγμα μεταξύ της ΕΕ και της κοινής γνώμης οφείλεται πρώτα απ' όλα στο ότι έλαβε χώρα η επίμονη προσπάθεια να επιβληθεί μια οικονομική θεωρία σε ολόκληρη την Ευρώπη -η λιτότητα- στην  οποία, ωστόσο, πολύ λίγοι οικονομολόγοι (και κανείς εκτός Γερμανίας) πιστεύουν.

Και «τότε ότι η Ευρώπη φάνηκε σε πολλούς ως μητριά και  εχθρός τους, και έτσι είναι πολύ δύσκολο να υποστηριχθεί. Η σύγκρουση για τους μετανάστες θα μπορούσαν να ήταν διαφορετική σε μια διαφορετική οικονομική κατάσταση.

Το καθοριστικό ρήγμα στην Ευρώπη, έχει λάβει χώρα πριν, με ζήλο σχεδόν σαδιστικό, με τον οποίο το Βερολίνο έχει καθορίσει τον ελληνικό φάκελο, και επιδιώκει την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας, ακόμη και την επέκταση της γερμανικής οικονομικής κυριαρχίας, στο όνομα της εσωτερικής της πολιτικής ισορροπίας στη Γερμανία, ενόψει των επικείμενων γερμανικών εκλογών το ερχόμενο φθινόπωρο.

(22 Οκτωβρίου 2016

La Repubblica – Eurobarometro - Ευρωπαϊκή Ένωση)

_________

Μετάφραση του Istologiou G. Mosxou)