Ας μιλήσουμε λίγο για Ιστορία σήμερα. Δεν πειράζει. Θα έχουμε πολλές μέρες να μιλήσουμε για πολιτική.
Περίπου έναν μήνα μετά την παράδοση στους Γερμανούς, ο Γλέζος με τον Σάντα ανέβηκαν στην Ακρόπολη και κατέβασαν τη γερμανική σημαία.
Ρίσκαραν να σκοτωθούν επί τόπου, σαν σκυλιά. Αλλά, όπως λέει και ο ποιητής, «μονάχα ό,τι πληρώνεται με θάνατο, μονάχα αυτό ζει και σε ανεβάζει».
Την άλλη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν για τους βανδαλισμούς και τις μαγκιές που θα προκαλέσουν νέα απαγόρευση της νυχτερινής κυκλοφορίας. Και θα δυσκολέψουν τη ζωή των ανθρώπων που δουλεύουν το βράδυ.
Εκείνες τις ημέρες ο κόσμος στο κέντρο της Αθήνας είχε χειροκροτήσει και κάτι Άγγλους αιχμάλωτους, που τους πέρναγαν οι Γερμανοί από τον δρόμο. Και τα δύο γεγονότα συνδέθηκαν.
Οι εφημερίδες μιλούσαν για τύπους του υπόκοσμου και γύναια του δρόμου που είχαν χειροκροτήσει τους Άγγλους.
Και φυσικά καυτηρίασαν και όσους επαινούσαν τις ωμότητες εναντίον των Γερμανών αλεξιπτωτιστών που συνέβησαν στην Κρήτη.
Έτσι, σιγά-σιγά είχε αρχίσει να διαμορφώνεται το μέτωπο λογικής απέναντι στους έξαλλους κομμουνιστές που ήθελαν να ματοκυλήσουν τον κόσμο και να επιβάλουν με τη βία τις ιδέες τους σε όλους τους υπόλοιπους.
Γι' αυτό, άλλωστε, το καθεστώς Μεταξά είχε παραδώσει τους κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους στου Γερμανούς. Κανονικά, με καταστάσεις και με φακέλους και με πρωτόκολλο παραλαβής-παράδοσης.
Διότι στον πόλεμο υπάρχει και η στρατιωτική τιμή και ο αλληλοσεβασμός ανάμεσα στους εμπόλεμους.
Από το μέτωπο της λογικής ξεπήδησε ο δωσιλογισμός. Με μπίζνες, με ανάληψη πολιτικών πόστων παρά τις αρχές κατοχής, με προπαγάνδα του τύπου «καθίστε ήσυχα για το συμφέρον της πατρίδος».
Το κομμάτι του δωσιλογισμού που ανέλαβε την καταστολή της Εθνικής Αντίστασης το πήρε η Ακροδεξιά: Ειδική Ασφάλεια, Μπουραντάδες, Τάγματα Ασφαλείας, Χ, ΕΔΕΣ Αθήνας και όλοι οι άλλοι.
Όλοι αυτοί τρόμαξαν με το πόσο κοντά έφτασε το ΕΑΜ στο να πάρει την εξουσία. Και μετά την απελευθέρωση, συνασπίστηκαν με το αγγλόφιλο κομμάτι της Δεξιάς που είχε πάει στη Μέση Ανατολή για να αποτρέψουν τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Όταν το ΕΑΜ έχασε τη μάχη του Δεκέμβρη και παρέδωσε τα όπλα, πήραν την εκδίκησή τους.
Αξιωματικοί του ΕΛΑΣ και στελέχη του ΕΑΜ από όλη τη χώρα μπήκαν μαζικά στις φυλακές μετά από δίκες-παρωδία και ψεύτικα κατηγορητήρια - στην πραγματικότητα, ως αντίποινα για τον πόλεμο εναντίον των συνεργατών.
Ενώ στην ύπαιθρο ανέλαβαν τις εκκαθαρίσεις οι παρακρατικές συμμορίες που ήταν μανούλες σε επιχειρήσεις εναντίον αμάχων.
Χιλιάδες από τους καταδικασμένους θα παρέμεναν εκεί έως τα μέσα της δεκαετίας του '60. Κανείς εγκληματίας του κοινού ποινικού δικαίου δεν είχε μείνει τόσα χρόνια φυλακή στην Ελλάδα.
Στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας για την πολιτική και φυσική εξουδετέρωση της Αριστεράς καταδικάστηκε και ο Γλέζος, μαζί με άλλους ΕΠΟΝίτες, σε θάνατο.
Ειδικά στην περίπτωση του Γλέζου, δεν ήταν ότι αρνήθηκαν να λάβουν υπόψιν την αντιστασιακή του πράξη. Είναι ακριβώς ότι την έλαβαν υπόψιν.
Και έτσι ο Γλέζος έγινε σύμβολο. Γιατί ενώ όλος ο κόσμος αναγνώρισε τον πατριωτισμό του, το κράτος τον αμφισβητούσε. Και τον αμφισβητούσε γιατί δεν είχε δικό του πατριωτισμό να του αντιτάξει.
Διότι όλος ο δωσιλογισμός είχε τακτοποιηθεί στην πολιτική και την οικονομική ζωή του τόπου, οι ταγματασφαλίτες έκαναν λαμπρή καριέρα στον Ελληνικό Στρατό, οι ασφαλίτες συνέχιζαν να κυνηγάνε κομμουνιστές, όπως έκαναν επί Κατοχής.
Γι' αυτό οι Γλέζοι έπρεπε να φύγουν από τη μέση. Για να μην τους βλέπει ο κόσμος και θυμάται τι έκαναν όλοι αυτοί όταν οι Γλέζοι έσκιζαν σβάστικες.
Το ίδιο έγινε με όλη την Εθνική Αντίσταση: Επειδή ο κορμός της εθνικοφροσύνης είχε συνεργαστεί με τους Γερμανούς, έπρεπε να λέμε ότι το ΕΑΜ δεν έκανε Αντίσταση.
Και ότι οι ενέργειες του ΕΛΑΣ προκάλεσαν αντίποινα. Λες και η μάχη της Κρήτης δεν προκάλεσε αντίποινα. Ή η ανατίναξη της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη.
Το 1958 είπαν τον Γλέζο κατάσκοπο και τον συνέλαβαν πάλι για να χτυπήσουν την ΕΔΑ που είχε γίνει αξιωματική αντιπολίτευση.
Δεν μπορούσαν πια να τον στήσουν στον τοίχο. Του επέβαλαν όμως πέντε χρόνια φυλάκιση και στη συνέχεια τέσσερα χρόνια εκτόπιση, μαζί με επτά χρόνια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για να τον εξουδετερώσουν πολιτικά.
Χωρίς το παραμικρό στοιχείο.
Το μόνο που κατάφεραν ήταν να θυμηθεί όλος ο κόσμος, σε Ελλάδα και Ευρώπη, ποιος ήταν ο Γλέζος και ποιοι ήταν αυτοί που τον δίκαζαν.
Ο Γλέζος παρέμεινε αυτό που ήταν σε όλη του τη ζωή.
http://www.avgi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου