Στο "και πέντε", η διαπραγμάτευση ανάμεσα στην Ελλάδα και τους δανειστές ξανάρχισε. Το αντίθετο θα επέφερε πιθανώς συντριπτικό πλήγμα για τη χώρα και ανυπολόγιστη ζημιά για την άλλη πλευρά, θα ήταν δηλαδή το σενάριο lose - lose.
Όπως φαίνεται το Πρόγραμμα, το Μνημόνιο δηλαδή, λήγει χωρίς την περιβόητη πέμπτη αξιολόγηση, χωρίς μέιλ Χαρδούβελη, μέτρα κ.λπ., αλλά όχι και χωρίς κόστος, αφού επί πέντε μήνες η κυβέρνηση αναγκάστηκε να πάει πίσω από βασικά στοιχεία του προγράμματός της, αλλά και να αναζητήσει στο εσωτερικό της χώρας τα χρήματα που αρνούνταν να καταβάλουν οι δανειστές. Η συζήτηση που έχει ήδη ξεκινήσει δεν είναι μια διαπραγμάτευση στην οποία η Ελλάδα καλείται μόνο να δώσει, αλλά και να πάρει. Το χρέος είναι επισήμως στο τραπέζι και η ρύθμιση του χρέους είναι αυτή που θα βγάλει την Ελλάδα από το μνημονιακό τούνελ. Ό,τι γίνει από 'δώ και πέρα δεν θα είναι θυσίες πεταμένες σε μια μαύρη τρύπα.
Καταλύτης για την εξέλιξη αυτή, για τη μετακίνηση δηλαδή των δανειστών από τη λογική των τελεσιγράφων και των "game over", ήταν η σθεναρή διαπραγματευτική στάση της κυβέρνησης μέχρι την τελευταία στιγμή και η προκήρυξη του δημοψηφίσματος που έφερε στο προσκήνιο τον λαϊκό παράγοντα και αντιμετωπίστηκε με λυσσαλέα εχθρότητα από την τρόικα εσωτερικού και με ανησυχία, αλλά και με τον εκβιασμό της τραπεζικής ασφυξίας από τους δανειστές.
Το δημοψήφισμα, λοιπόν, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο λαός συμμετέχει στη διαπραγμάτευση, ανεξαρτήτως του αν επιλέγει το Όχι είτε το Ναι. Η χαραμάδα της λαϊκής συμμετοχής σε μια ερμητικά κλειστή Ευρώπη συντηρητικών τεχνοκρατών που έχουν συνηθίσει να βλέπουν αριθμούς και όχι ανθρώπους είναι σχεδόν αυταξία.
(Από το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου