Μία επιτυχημένη αντιφασιστική γιορτή στο 1ο Δημοτικό

Ελιές και λίγο ψωμί. Λιτό κατοχικό ελληνικό φαΐ, στο απέριττο σκηνικό, του φτωχικού σπιτιού. 

Ο αγώνας των νέων κατά του ναζισμού και η υπεράσπιση της Δημοκρατίας και των διαχρονικών αξιών, μέσα από ένα διδακτικό σκετς με αξιόλογη επιμέλεια των εκπαιδευτικών του Σχολείου

Εντυπωσίασε η ομιλία του εικονιζόμενου Διευθυντή.

Ένα πιατάκι ελιές και ένα κομμάτι ψωμί για να χορτάσουν κάμποσα νεανικά στόματα, όπως γινόταν στην γερμανο-ιταλική κατοχή. Ένα τραπεζομάντιλο καρό, πάνω στο τραπέζι και γύρω του μία παρέα μικρών παιδιών, μυημένων στην αντίσταση, ενώ πίσω τους βρίσκεται το τζάκι με το παλιό ρολόι, είναι το αρχικό σκηνικό της επιτυχημένης εκδήλωσης, του σκετς των μαθητών της Γ' Τάξης, που πραγματοποιήθηκε στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Πατρών, σήμερα προπαραμονή της εθνικής αντιφασιστικής επετείου, κατά της ιταλικής φασιστικής επιβολής!

Συνδεδεμένη αυτή η εθνική επέτειος, με την μουσειακή αντίληψη των ηρωικών γεγονότων που συνέθεσαν το αλβανικό έπος του ΄40, χωρίς να προχωρεί πέραν αυτού, λες και με την αρχική απόκρουση των φασιστικών στρατευμάτων της Ιταλίας και την ελληνική νικηφόρο λήξη της προέλασης των ηρωικών φαντάρων μας μέσα στο έδαφος της φιλοφασιστικής, κατεχόμενης από τους Ιταλούς, Αλβανίας,  έληξε και η υποχρέωση για υπεράσπιση των διαχρονικών πανανθρώπινων αξιών και η αντίσταση στην λαίλαπα των ορδών του Ναζισμού. Λες και δεν υπήρξε ποτέ εθνική αντίσταση κατά του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού, που συνέβαλε αποφασιστικά στην ήττα τους!

Πολλά χρόνια τώρα, σε κάθε σχολική γιορτή, τα μηνύματα που εκπέμπονταν, σταματούσαν εκεί, ευθυγραμμιζόμενα με την αναχρονιστική άποψη, που αντιλαμβάνεται την μεταλαμπάδευση των ιστορικών μηνυμάτων ως κάτι στατικό. Όπως ακριβώς συμβαίνει ακόμη, δυστυχώς και στα σχολικά βιβλία.

Αυριανοί ηθοποιοί, που... έκλεψαν την παράσταση!

Η γιορτή όμως στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Πατρών είχε κάτι το ιδιαίτερο, που προσπερνούσε την καθεστηκυία άποψη. Συμπλήρωμα του σκηνικού της ήταν ένα παλιό ραδιόφωνο, πάνω στο τραπεζάκι, κάτι που εντόπισε ο παππούς του σπιτιού σαν μπήκε στην αίθουσα της συνάντησης των νέων, καθώς οι συμμαχικές ραδιοφωνικές εκπομπές είχαν απαγορευτεί.

Είδε τους νέους ο παππούς και αποφάνθηκε, πάλι εσείς εδώ. Πάλι τα ίδια, για τους Γερμανούς συζητάτε!

Να βάλουμε το ράδιο να ακούσουμε νέα, προτείνει ο τολμηρότερος της παρέας. Ναι, ναι συμφωνεί και ο παππούς που προτρέπει:

-Κάιρο να ακούσουμε, Κάιρο!

Ήταν ο σταθμός του διασυμμαχικού Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής, εκεί που οι Ρόμελ και Μοντγκόμερυ, αντιμάχονταν για τον έλεγχο της Β. Αφρικής μέχρι τελικής νίκης.

Αλλά και η αμέσως μετά, είσοδος στο σπίτι, ενός Γερμανού αξιωματικού με την συνοδεία του, που έψαχνε για τις προκηρύξεις των παιδιών και τον αντιστασιακό, νεαρό εγγονό του παππού, που είχε υπόψη του, συμπλήρωνε το ζοφερό σκηνικό. Η αντίσταση του παππού στο ναζί και η θαρραλέα στάση του, παρά την σπρωξιά που τον έστειλε καταγής, όπως και η προτροπή του προς την μάνα του αντιστασιακού συλληφθέντα νέου, η οποία έκλεγε για το κακό που τη βρήκε, πως «η ελευθερία θέλει θυσίες», έβγαζε τον θεατή στο μονοπάτι, πέραν των τετριμμένων της φιλαυτίας.

Από τα παραπάνω, δεν έλειψαν η μουσική επένδυση, η ποίηση της Αντίστασης, η αφήγηση του ζόφου του πολέμου, τα εκπαιδευτικά βίντεο, τα τραγούδια της Σοφίας Βέμπο, οι φαντάροι του Αλβανικού Μετώπου, η ποίηση, ο Οδ. Ελύτης, αλλά και ο Μπρεχτ όλα επιμελημένα από τους εκπαιδευτικούς, την Ιουλία Σταματελάτου, την θεατρολό Αγγελική Κουστένη  και  τον μουσικό Χρ. Θεοδωρόπουλο.

Και ως κλείσιμο της ωραία επιμελημένης εκδήλωσης, ήρθε η ολιγόλεπτη, αλλά μεστή νοημάτων πατριωτική ομιλία του Διευθυντή του 1ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών, που δεν παρέλειψε να τονίσει την σημασία αυτής της γιορτής, καθώς όπως και ο ίδιος σημείωσε, υπάρχουν σήμερα κάποιοι που δεν θέλουν τέτοιες γιορτές, ενώ επισήμανε πως και στον ευρωπαϊκό ορίζοντα ο φασισμός επανακάμπτει, ως μελανό σημείο το οποίο απειλεί την Δημοκρατία, την οποία πρέπει να υπερασπιζόμαστε.