ΑΛΛΑΓΗ EMAIL

Οι φίλοι αναγνώστες μπορεί να στέλνουν τα μηνύματά τους στο εμέηλ στο οποίο θα προτιμούσε ο διαχειριστής να τα λαμβάνει. Παράλληλα επειδή η Maicrosoft μας λογόκρινε και μπλόκαρε το μαιηλ gmosxos1@hotmaihl. com άνοιξε και ισχύει πλέον το εμέηλ gmosxos23.6.1946@gmail.com το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιείτε .ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 6938.315.657 & 2610.273.901

Δευτέρα 3 Ιουλίου 2023

Ολοκαύτωμα: Λύθηκε μετά από 84 χρόνια το μυστήριο

Η φωτογραφία των κοριτσιών σε εφημερίδα του 1939
Η φωτογραφία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από το News Chronicle στις 6 Ιουλίου 1939/photo via BBC.
 

Η φωτογραφία τριών Εβραίων κοριτσιών που δραπέτευσαν από τη ναζιστική Γερμανία και η οποία τραβήχτηκε στον σταθμό Liverpool Street του Λονδίνου είχε γίνει μια εικόνα - σύμβολο που χρησιμοποιήθηκε από πολλά μουσεία, εκθέσεις και δημοσιεύσεις.

Ωστόσο για περισσότερα από 80 χρόνια η ταυτότητα των τριών αυτών κοριτσιών παρέμενε ένα μυστήριο. Η Ίνγκε δεν θυμάται την λήψη της φωτογραφίας και για δεκαετίες δεν γνώριζε καν την ύπαρξή της.Το πεντάχρονο τότε κορίτσι είχε εγκαταλείψει το σπίτι της στο Μπρεσλάου της Γερμανίας - το νυν πολωνικό Βρότσλαβ - μαζί με τη 10χρονη αδερφή της Ρουθ. Η μητέρα και η μικρότερη αδερφή τους είχαν μείνει πίσω και δολοφονήθηκαν στο Άουσβιτς.

Ήταν όταν πλέον είχε συνταξιοδοτηθεί όταν η Ίνγκε συνειδητοποίησε ότι αυτή και η Ρουφ, η οποία πέθανε το 2015 είχαν φωτογραφηθεί σε μια εικόνα που έμεινε για πάντα ως σύμβολο του ολοκαυτώματος και του Kindertransport - της μαζικής εξόδου Εβραιόπουλων από τη Ναζιστική Γερμανία το 1939.

Όπως αναφέρει το BBC είδε την εικόνα τυχαία σε ένα βιβλίο του  ιστορικού Μάρτιν Γκίλμπερτ, το «Ποτέ Ξανά» ( Never Again). «Ήταν μεγάλη έκπληξη» λέει η Ίνγκε. «Είχε γράψει στο βιβλίο “τρία μικρά κορίτσια”, οπότε του έγραψα και του είπα ότι είμαστε ζωντανές. Οι άνθρωποι λένε ότι μοιάζω με τη Σίρλει Τεμπλ. Γιατί χαμογελώ; Κοίτα την Ρουθ, φαίνεται τόσο επηρεασμένη. Δεν ξέρω ποιο είναι το τρίτο κορίτσι με την κούκλα.  Ποτέ δεν έμαθα ποια είναι».

Το κορίτσι με την κούκλα ήταν η 10χρονη Χάνα Κον, η οποία έφτασε με το ίδιο τρένο με τα κορίτσια και τον δίδυμο αδελφό της Χανς από το Χάλε της Γερμανίας. Όπως η Ίνγκε και η Ρουθ, έτσι και η Χάνα δεν θυμόταν την φωτογραφία, αλλά θυμόταν το ταξίδι και την κούκλα.

Πέθανε το 2018 αλλά είχε μιλήσει για τις εμπειρίες της σε συνέντευξή της με το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. «Θυμάμαι ότι πέρασα από την Ολλανδία και κάποιες ευγενικές κυρίες μας έδωσαν ψωμάκια και λεμονάδα (..) 

 Ανησυχούσα επίσης που πηγαίναμε στη Λίβερπουλ Στριτ, καθώς νόμιζα ότι θα πηγαίναμε στο Λονδίνο και το Λίβερπουλ ήταν κάπου αλλού (..) Κρατούσα μια κούκλα που την είχα ονομάσει Έβελιν» είχε πει μεταξύ άλλων. 

Η Χάνα έμαθε πρώτη φορά για την φωτογραφία όταν ο αδελφός της την εντόπισε σε έκθεση στη βιβλιοθήκη του Camden στο Λονδίνο για τον εορτασμό της 50ής επετείου του Kindertransport. Οι δίδυμες κόρες της, λένε ότι πάντα είχε απορία για το ποια ήταν τα άλλα δύο κορίτσια.

Στη συνέχεια, τον Ιανουάριο, περισσότερα από 80 χρόνια μετά τη λήψη της φωτογραφίας, οι κόρες της ανακάλυψαν την αλήθεια μέσα από μια ηχογράφηση του BBC. Το «Τhe Girls: A Holocaust Safe House» του βρετανικού δικτύου αφηγούνταν  την ξεχασμένη ιστορία ενός ξενώνα στα βορειοανατολικά όπου η Ίνγκε και η Ρουθ είχαν περάσει μέρος του πολέμου.

«Ήταν Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος και ένας φίλος μου μου έστειλε έναν σύνδεσμο για την είδηση ​​στον ιστότοπο του BBC », είπε η Έλεν (σ.σ. κόρη της Χάνα) προσθέτοντας: 

«Σκέφτηκα, “γιατί μου στέλνει αυτόν τον σύνδεσμο” και έκανα κύλιση προς τα κάτω και είδα την φωτογραφία με τη μαμά και τα ονόματα των άλλων δύο κοριτσιών, της Ρουθ και της Ίνγκε» πρόσθεσε. «Έστειλα μήνυμα στη Ντέμπι (σ.σ. την αδελφή της) και της είπα: "Βρήκαμε τα κορίτσια"».

Στη συνέχεια, τον Απρίλιο η Ίνγκε συνάντησε τελικά τις κόρες της Χάνα στο Αυτοκρατορικό Πολεμικό Μουσείο του Λονδίνου όπου η φωτογραφία εκτίθεται για πάνω από 20 χρόνια. Εκεί αντάλλαξαν την ιστορία των οικογένειών τους. «Νομίζω ότι η μαμά θα ήταν πραγματικά περήφανη για εμάς. Πάντα μιλούσε για αυτά τα δύο κοριτσάκια και το γεγονός ότι τα βρήκαμε θα ήταν πολύ σημαντικό για εκείνη».


Δεν υπάρχουν σχόλια: