Ιστορική μνήμη: Υπάρχει και η άλλη Ελλάδα!

 

 

Εκείνο που προέχει πάντως  - 80 χρόνια μετά – είναι η δικαίωση με τις γερμανικές αποζημιώσεις. Ένα κορυφαίο ζήτημα που για να επιλυθεί απαιτείται πολιτική βούληση

 

Του Θανάση Μπαμπανέβα, δημοσιογράφου, προέδρου ΤΕΑΣ της ΕΣΗΕΠΗΝ

ΕΥΤΥΧΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ, που ζει εκτός των τειχών και έχει στόχους με οράματα και ιδανικά. Αγωνίζεται σοβαρά και δεν αναλίσκεται σε ευκαιριακή προβολή με επικοινωνιακές πομφόλυγες και εμετικά τηλεοπτικά προγράμματα.  

Είναι η Ελλάδα της Περιφέρειας που επιμένει να αγωνίζεται να αναζητά να αναδεικνύει και να τιμά εκείνους που στη ζωή τους όρισαν να φυλάττουν Θερμοπύλες. Που πρόταξαν τα στήθη τους, όρθωσαν το ανάστημά τους και είπαν όχι στη λαίλαπα όσων επιβουλεύτηκαν την τιμή και αξιοπρέπεια της πατρίδας τους.

Μια τέτοια εμπειρία που καταξιώνει τον άνθρωπο και αποκαλύπτει το μεγαλείο της ψυχής του, είχαμε την τύχη να ζήσουμε, ως αποστολή της ΕΣΗΕΠΗΝ,  κατά την πρόσφατη επίσκεψή μας στο Ρέθυμνο και τα χωριά του Κέντρους όπου για άλλη μία φορά οι ήρωες δεν ξεχάστηκαν. Ογδόντα χρόνια μετά οι λέξεις και η ιστορία υποκλίθηκαν στη γενναιότητα, το σθένος, την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία εκείνων που πάλεψαν για τη λευτεριά και ήλθαν αντιμέτωποι με το τέρας του ναζισμού και του φασισμού. Το τίμημα υπήρξε οπωσδήποτε βαρύ. Το αίμα χιλιάδων αθώων δεν είναι ποτέ δυνατόν να αποτιμηθεί.

Όλη η Κρήτη αλλά και η υπόλοιπη Ελλάδα θρηνούν και παλεύουν να μην ξεχαστεί και να δικαιωθεί η ανυπέρβλητη θυσία η λεβεντιά η  περηφάνεια ενός λαού που δεν κιότεψε και εκείνες τις αποφράδες ημέρες για όλη την ανθρωπότητα, δημιούργησε το δικό της ανάχωμα μπροστά στην σιδηρόφρακτη πανοπλία του Γ’ Ράιχ.

ΣΤΟ ΓΕΡΑΚΑΡΙ ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΑΝ στεφάνια και στο Ρέθυμνο πραγματοποιήθηκε μια κορυφαία εκδήλωση προς τιμήν των πεσόντων, που είχε πανελλαδικό χαρακτήρα. «Το συνέδριο των Ολοκαυτωμάτων 80 χρόνια μετά», απέδειξε ότι η ιστορική μνήμη παραμένει ενεργή και η διατήρησή της είναι ύψιστο καθήκον όλων των Ελλήνων.

 Ως επαγγελματίες δημοσιογράφοι μέλη της ΕΣΗΕΠΗΝ, χωρίς καμιά έπαρση και κομπασμό, αισθανόμαστε υπερήφανοι που συμμετείχαμε ως συνδιοργανωτές  σ’ αυτό το αντάμωμα των πονεμένων συνανθρώπων μας που βίωσαν την τραγωδία με την απώλεια δικών τους ανθρώπων.

Εκείνο που προέχει πάντως  - 80 χρόνια μετά – είναι η δικαίωση με τις γερμανικές αποζημιώσεις. Ένα κορυφαίο ζήτημα που για να επιλυθεί απαιτείται πολιτική βούληση. Γιατί καλές οι καταδικαστικές αποφάσεις ανωτάτων δικαστηρίων, αλλά αν δεν εκτελεστούν, η λύτρωση για τους ήρωες της αντίστασης θα παραμένει έωλη και θα αποτελεί ένα στίγμα και όνειδος προς εκείνους που έπρεπε εσαεί ν’ αποδίδουμε τιμή και ευγνωμοσύνη.