 |
| Πέτρος Κομματάς: Φωτογραφία αρχείου. |
Το Αετόπουλο, που στις 31
Μάρτη έφυγε απ΄ τη ζωή
Ο διαχειριστής του blog θα μπορούσε να αφιερώσει ένα πρωτότυπο κείμενό του, στον αείμνηστο Πέτρο Κομματά, με τον οποίο οι συντροφικοί δεσμοί έλκουν την καταγωγή από τα πρώτα χρόνια της 10ετίας του '60, των χρόνων της ΕΔΑ, όταν βασίλευε το παρακράτος της Δεξιάς, με τους Γκοτζαμάνηδες και τα ΤΕΑ.
Με τους δολοφονημένους αγωνιστές στα στρατόπεδα και στην πόλη. Με τους αγωνιστές που πρόσφεραν το αίμα τους, διακηρύττοντας: Φτάνει πια η μισαλλοδοξία. Βελδεμίρης, Κερπινιώτης, Ρουπακιάς, Λαμπράκης, Πέτρουλας, αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους, για να ποτίσουν το δέντρο της Δημοκρατίας.
Αντιθέτως, ο Διαχειριστής προτίμησε ωστόσο, να αφήσει χώρο για να μιλήσουν οι παλιότεροι συναγωνιστές του.
Διαβάστε παρακάτω το κείμενο του Προέδρου του ΠΣΑΕΕΑ, που εγράφη για το σύντροφο Πέτρο και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΥΓΗ στις 11 Απριλίου 2014.
Του
ΔΗΜΗΤΡΗ
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΠΟΥΛΟΥ
Προέδρου του
ΠΣΑΕΕΑ)
Ανακοινώσεις για τον θάνατό του εξέδωσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜ.ΑΡ. Αχαΐας, ο περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, ο δήμαρχος Πάτρας και πολλοί εκπρόσωποι μαζικών φορέων. Στην κηδεία του, που έγινε (πολιτική) στο Β' Νεκροταφείο της Πάτρας, παρευρέθηκαν ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. Φώτης Κουβέλης, οι βουλευτές Ν. Τσούκαλης της ΔΗΜ.ΑΡ. και Β. Χατζηλάμπρου του ΣΥΡΙΖΑ, εκπρόσωποι του δήμου Πατρέων, της Περιφέρειας Φυτ. Ελλάδας, μαζικών φορέων και πολύς κόσμος.
Ο Πέτρος συγκαταλέγεται σ' εκείνη τη γενιά που άρχισε να ανοίγει τα φτερά της στα χρόνια της Εθνικής μας Αντίστασης. Γεννήθηκε το 1931. Αετόπουλο στα χρόνια της ξένης κατοχής, έζησε όλο το μεγαλείο του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα, αλλά και τη φρίκη των γερμανικών εγκλημάτων. Και λίγα χρόνια αργότερα, τα τραγικά χρόνια του εμφυλίου, άκουγε, καθώς έλεγε, με φρίκη και αγανάκτηση κάθε πρωί τους ήχους από τα όπλα των εκτελεστικών αποσπασμάτων στην περιοχή του Γεροκομειού, όπου στέλνανε στον θάνατο κατά δεκάδες τους αγωνιστές της Αντίστασης και της Αριστεράς...
Όταν ιδρύθηκε το κόμμα της ΕΔΑ, οργανώθηκε αμέσως στη Νεολαία του και στη συνέχεια πέρασε στη Νεολαία Λαμπράκη, όπου και παρέμεινε ως στέλεχος ώς τον Απρίλη του 1967 που έγινε η δικτατορία των συνταγματαρχών. Τότε τον συνέλαβαν και τον εξόρισαν στη Γιούρα και στη συνέχεια στη Λέρο. Με τη διάσπαση του Κομμουνιστικού Κόμματος εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού, στη συνέχεια στην ΕΑΡ, στον Συνασπισμό και τέλος στη Δημοκρατική Αριστερά, όπου και παρέμεινε ώς το τέλος της ζωής του.
Εκλέχθηκε τρεις φορές δημοτικός σύμβουλος της Πάτρας. Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Συλλογής Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων Αχαΐας», του Συλλόγου Φ.Ε. «Πέτρινα Χρόνια-Ιστορική 1945-74», του Συλλόγου «Παναγιώτης Καραντζάς», μέλος του «Πανελλαδικού Συνδέσμου Αγωνιστών Εαμικής Εθνικής Αντίστασης (ΠΣΑΕΕΑ)» κ.λπ. Αλλά και σε κάθε μαζική εκδήλωση της Πάτρας έδινε πάντα το «παρών» και δέσποζε με το πελώριο (δύο μέτρα) ανάστημά του...
Δεν θα ήθελα να τελειώσω τον αποχαιρετισμό μου στον Πέτρο χωρίς να κάνω και μια ξεχωριστή αναφορά. Όταν κηρύχθηκε η χούντα τον Απρίλη του 1967 και πιάστηκαν σχεδόν αμέσως τα περισσότερα στελέχη της ΕΔΑ στην Πάτρα, ο Πέτρος Κομματάς και ο αδελφός μου Χριστόφορος Παλαιολογόπουλος, γραμματέας τότε της Νεολαίας Λαμπράκη Αχαΐας, κατόρθωσαν, αφού έκρυψαν το αρχείο της οργάνωσης, να περάσουν στην παρανομία. Δυστυχώς, τους πιάσανε σε λίγες μέρες μετά, τους κακοποίησαν άγρια και στη συνέχεια τους έστειλαν στα νησιά της εξορίας. Ο αδελφός μου βιάστηκε να φύγει πολύ νωρίτερα. Ο Πέτρος το αποφάσισε τώρα. Καλό ταξίδι, σύντροφε.
____________
(*) Στερνό αντίο στον αγωνιστή Πέτρο Κομματά, στις 11 Απριλίου 2014, έντεκα μέρες από τον θάνατό του, δημοσιευθέν στην εφημερίδα ΑΥΓΗ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου