Η αντοχή του... δολιχοδρόμου σε νέα φάση στο ΠΠΓΝΠ

«Η λειτουργία της ΙΥ αποτελεί προσφορά στην κοινωνία και θα πρέπει να συνεχιστεί απρόσκοπτα. Για μια άψογη συνεργασία όμως με μία φιλοξενούμενη Υπηρεσία αναγκαία συνθήκη είναι η αναγνώριση των αρμοδιοτήτων των θεσμοθετημένων οργάνων του Νοσοκομείου, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αγνοούνται ή και να παρακάμπτονται, όπως έχει γίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση».

Τα παραπάνω αναφέρει εν κατακλείδι ως απάντηση σε δημοσιεύματα  ο Διοικητής του ΠΠΓΝ Πατρών που τον φέρουν να εξοστρακίζει την Ιατροδικαστική Υπηρεσία από τον χώρο όπου την φιλοξενεί το Νοσοκομείο. Ο ίδιος πάντως, εν είδη δολιχοδρόμου, δηλώνει αγγλιστί ότι, έχει  δώσει όρκο να αντέξει για πολλά χιλιόμετρα ακόμη! («I have promises to keep and miles to go before I sleep»).

Αναλυτικότερα στον προσωπικό του λογαριασμό στο fb, ο Διοικητής, σε μία μακροσκελή  αναφορά του, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει:

1. Ουδέποτε τέθηκε θέμα «έξωσης» της ΙΥ (σ.σ.: Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας). Το ΔΣ του Νοσοκομείου (όχι ο Διοικητής) έλαβε Απόφαση ότι το αρχείο της ΙΥ πρέπει να μετακομίσει προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ο χώρος ως γραφείο για τις νοσηλεύτριες λοιμώξεων.
2. Η ΙΥ καταλαμβάνει 3 μεγάλα γραφεία. Το ένα χρησιμοποιείται ως αρχείο. Το γραφείο αυτό διαθέτει παράθυρο και τουαλέτα, τα οποία φυσικά δεν είναι απαραίτητα για τις «ανάγκες» των φακέλων. Εάν οι φωστήρες γνωρίζουν κάτι για αυτές τις «ανάγκες», που εγώ δε γνωρίζω, το συζητάμε.
3. Οι νοσηλεύτριες λοιμώξεων εργάζονται σε γραφείο-αποθήκη, τυφλό, χωρίς παράθυρο, με συνεχή τεχνητό φωτισμό και φυσικά χωρίς αερισμό. Είναι λογικό ότι πρέπει να μετακινηθούν σε χώρο που να πληροί ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Οι κήνσορες και τιμητές μου δεν έχουν ευαισθησία για αυτούς τους εργαζόμενους; Μόνο για τους φακέλους της ΙΥ;
4. Το Σωματείο των Εργαζομένων δεν έχει να πει τίποτα επ’ αυτού; Μέλη του είναι οι νοσηλεύτριες λοιμώξεων! Τις στηρίζει ή όχι; Γιατί δεν παίρνουν θέση οι λαλίστατοι; Είναι πρωτίστως θέμα υγείας των μελών τους. Άμα τε και αξιοπρέπειας. Ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ του Νοσοκομείου, που γνωρίζει το πρόβλημα, είναι και μέλος του ΔΣ του Σωματείου. Δεν τους τα λέει; Ούτε διαβάζουν τα δημοσιεύματα; Περί (σ.σ.: άλλων) τυρβάζουν οι συνδικαλιστές;
5. Η υπόθεση θυμίζει την αίθουσα του κυλικείου του Σωματείου που είχαν αποθηκεύσει γκαζόζες και δεν έδιναν(!) το χώρο για τη χημειοθεραπεία των ασθενών μήπως η μετακίνηση υποβαθμίσει η ποιότητα των αναψυκτικών!!! (Ναι, ακριβώς έτσι. Έχω το εξώδικο που μου έστειλε η τότε Πρόεδρος). Ο κόσμος έχει και μνήμη και κρίση. Οι γκαζόζες έφυγαν, οι ασθενείς πήραν αυτό που τους ανήκει: Ποιότητα νοσηλείας. Ζητώ ποιότητα ζωής για τις νοσηλεύτριες.
6. Ο πλέον κατάλληλος χώρος για τη μεταφορά τους είναι αυτός του αρχείου της ΙΥ, επειδή είναι χώρος γραφείου και όχι αποθήκης, αεριζόμενος, με φυσικό φως από παράθυρο, με τουαλέτα και ταυτόχρονα δίπλα στα γραφεία των Λοιμοξιολόγων Ιατρών και των Επισκεπτριών Υγείας, με τους οποίους συνεργάζονται συνεχώς οι νοσηλεύτριες αυτές.
7. Εξ όσων γνωρίζω δε μπορεί να έγινε αυτοψία από το Διοικητή της ΥΠΕ, όπως γράφουν τα δημοσιεύματα, Και αυτό για τρεις λόγους. Πρώτον ο Διοικητής ΥΠΕ γνωρίζει ότι η κατανομή χώρων δεν είναι αρμοδιότητα ΥΠΕ, αλλά του ΔΣ του Νοσοκομείου που έλαβε την Απόφαση, δεύτερον δε γνωρίζει τις 3 προτάσεις για μετακόμιση του αρχείου και τρίτον δεν ενημερώθηκα ποτέ για κάποια αυτοψία. Κρυφά την έκανε; Και σε ποιά γραφεία;
8. Για ενημέρωση σας λέω ότι η μία από τις προτάσεις, που πληροί πολύ παραπάνω προϋποθέσεις ασφαλείας από το ήδη υπάρχον γραφείο, είναι το τυφλό δωμάτιο που ήδη εργάζονται οι νοσηλεύτριες λοιμώξεων. Η δεύτερη πρόταση είναι να μετακομίσει εκεί που στεγάζεται με πλήρη ασφάλεια το αρχείο του Νοσοκομείου. Και στις δύο περιπτώσεις θα περπατούν λίγες δεκάδες μέτρα όταν χρειάζονται να ανατρέξουν σε ένα φάκελο, κάτι που δεν τους είναι φαίνεται αρεστό. Η τρίτη περίπτωση είναι να έχουν το αρχείο τους στο μεγάλο γραφείο των υπαλλήλων της ΙΥ. Είναι προφανές ότι και στις τρεις περιπτώσεις χάνουν μέρος από το βόλεμα τους.
9. Το ΠΓΝΠ έχει τρομακτικό πρόβλημα χώρου. Το βλέπει ο κάθε επισκέπτης. Η ψυχιατρική στενάζει. Το ογκολογικό το ίδιο. Στα Επείγοντα δεν υπάρχουν γραφεία για τους 10 γιατρούς που πρόκειται να έλθουν. Υπάρχουν γραφεία που τα μοιράζονται ακόμη και 4 γιατροί. Ακόμη και πρωτοβάθμιοι Καθηγητές μεταξύ τους. Κανείς δε νοιάζεται. Οι φάκελοι της ΙΥ τους στεναχώρησαν. Οποία υποκρισία!!!

Η δικά μου άποψη, αλλά και των Οργάνων Διοίκησης, είναι ότι η λειτουργία της ΙΥ αποτελεί προσφορά στην κοινωνία και θα πρέπει να συνεχιστεί απρόσκοπτα. Για μια άψογη συνεργασία όμως με μία φιλοξενούμενη Υπηρεσία αναγκαία συνθήκη είναι η αναγνώριση των αρμοδιοτήτων των θεσμοθετημένων οργάνων του Νοσοκομείου, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αγνοούνται ή και να παρακάμπτονται, όπως έχει γίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Επιθυμία μου είναι η συνέχιση της απρόσκοπτης συνεργασίας, που αποκλειστικό σκοπό έχει την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και όχι του προσωπικού βολέματος του καθενός.

Και κάτι γενικότερο: Σε ότι με αφορά θα συνεχίσω να παλεύω για αυτά που πιστεύω. Ας μην ελπίζουν αυτοί που θίγονται με οιονδήποτε τρόπο ότι θα παραδοθώ στις άνομες και εξωθεσμικές βουλήσεις τους διότι:

«I have promises to keep and miles to go before I sleep» (Robert Frost: Stopping by woods on a snowy evening)».

Παρατήρηση του Istologiou:

Στην ανάρτησή του ο κ. Διοικητής αναφέρει και τούτα: «Το Σωματείο των Εργαζομένων δεν έχει να πει τίποτα επ’ αυτού; Μέλη του είναι οι νοσηλεύτριες λοιμώξεων! Τις στηρίζει ή όχι; Γιατί δεν παίρνουν θέση οι λαλίστατοι; Είναι πρωτίστως θέμα υγείας των μελών τους. Άμα τε και αξιοπρέπειας. Ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ του Νοσοκομείου, που γνωρίζει το πρόβλημα, είναι και μέλος του ΔΣ του Σωματείου. Δεν τους τα λέει; Ούτε διαβάζουν τα δημοσιεύματα; Περί (σ.σ.: άλλων) τυρβάζουν οι συνδικαλιστές;».

Μα ο εκπρόσωπος του Σωματείου Εργαζομένων δεν ήταν που λάμβανε εύσημα από τον κ. Διοικητή ότι, τουλάχιστον στο ζήτημα της αντιμετώπισης συνθηκών εργασίας των Καθαριστριών Διοίκηση και Σωματείο τα πάνε... πρίμα; Τώρα τι άλλαξε και εκτοξεύονται τέτοια φαρμακερά βέλη;

Απλώς μία απορία είναι, που ζητά την απάντησή της...

Κατά τ' άλλα δεν μπορεί, παρά απλώς να θαυμάσουμε την αντοχή «δρομέως» που παρουσιάζει...