 |
| Στις 4 Αυγούστου του 2010, τέσσερις μήνες μετά τα αποκαλυπτήρια και πάλι οι μικρόνοες θιασώτες της μεταξικής δικτατορίας είχαν δράσει ρυπαίνοντας το Μνημείο του Γηροκομειού... |
Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ
Τελευταίο
μέλος της Επιτροπής Πρωτοβουλίας για την
Ανέγερση
Μνημείου Εκτελεσμένων στο Γηροκομειό
Μισαλλόδοξοι και
μικρόνοες έδρασαν και πάλι σε βάρος του συμβόλου της μνήμης των 125 εκτελεσμένων
μαχητών του ΔΣ Πελοποννήσου, όπως ορίζονται από τον Ν. 1863/1989 περί Άρσης των συνεπειών του εμφυλίου
πολέμου 1944-1949, που εκδόθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1989, από τον Υπουργό
Δικαιοσύνης Φώτη Κουβέλη της Οικουμενικής και επικυρώθηκε επί προεδρίας
Σαρτζετάκη στις 18 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους.
Σε εκείνον
τον νόμο αναφέρεται ρητά:
«Αίρονται οι οποιεσδήποτε συνέπειες από καταδίκες αγωνιστών της Εθνικής
Αντίστασης και όσων έλαβαν μέρος στον εμφύλιο πόλεμο, που επιβλήθηκαν από
κακουργιοδικεία, εφετεία, τακτικά ή έκτακτα στρατοδικεία, ναυτοδικεία ή
αεροδικεία για πράξεις που είχαν σχέση με συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση
και τον εμφύλιο πόλεμο καθώς επίσης με τα κοινωνικά τους φρονήματα και
γενικότερα με την κατά διαστήματα πολιτική ανωμαλία από την απελευθέρωση και
μέχρι 24 Ιουλίου 1974, οι δε ποινές διαγράφονται από τα δελτία του ποινικού
μητρώου».
Ήταν η προσπάθεια να τεθεί η πολιτική ζωή του τόπου σε πλεύση ήρεμων
νερών, καθώς έβγαινε από το πολυκύμαντο τοπίο της ανωμαλίας.
Ως συνέπεια αυτών, ήρθε το 2005 η πρωτοβουλία των τριών μελών της Επιτροπής Πρωτοβουλίας για την Ανέγερση Μνημείου
Εκτελεσμένων στη θέση Σκοποβολή του Γηροκομειού.
Αυτή Επιτροπή Πρωτοβουλίας, που την απάρτιζαν άτομα του χώρου της
ανανεωτικής Αριστεράς, (Πέτρος Κομματάς, Κώστας Κοκοβίκας, Γιώργος Μόσχος, εξ
αυτών οι δύο πρώτοι μας άφησαν χρόνους) οραματίζονταν
το Μνημείο να αποτελέσει σύμβολο ενότητας του λαού μας και καταδίκης της
μισαλλοδοξίας και του φανατισμού. Σημείο αναφοράς για τις επόμενες γενιές και διδαχής,
προς αποφυγή των λαθών της εποχής του διχασμού των πέτρινων χρόνων, όπου η
Ελλάδα γέμισε ανοιχτούς τάφους για να υποδέχεται καθημερινά τα παιδιά της!
Το εάν αυτό επετεύχθη παραμένει ακόμη ανοιχτό, για να απαντηθεί. Το
ευήκοον ους που βρίσκουν σήμερα οι νεοναζιστικές αντιλήψεις, αποτυπώθηκε ανίερα
με τους χιτλερικούς ρύπους επί του μνημείου. Αλλά και άφρονα στην
καθημερινότητα, από ένα τμήμα του πολιτικού δημοκρατικού τόξου, που στην προσπάθειά
του να ιδιοποιηθεί κομματικά την μνήμη των 125 νεκρών, κονταίνει την συμβολή
τους στον αντιφασιστικό αγώνα 1940-1944 μέσα από τις οργανώσεις του λαού μας,
συμμετοχή για την οποία η πλειοψηφία τους, στα ανώμαλα χρόνια που ακολούθησαν, οδηγήθηκε
στον εξοστρακισμό, στα κακουργιοδικεία και τους τόπους εκτελέσεων.
Το δημοτικό μνημείο Εκτελεσμένων του Γηροκομειού, ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας
δημάρχων από διαφορετικές πολιτικές
αναφορές, μη εξαιρουμένου κανενός απ' όσους μέχρι το 2010 έφθασαν στην ημέρα
των αποκαλυπτηρίων του, αλλά και από δημοτικούς συμβούλους που πρωτοστάτησαν.
Γιαυτό προκαλεί εντύπωση, σήμερα η προσπάθεια οικειοποίησης, ενώ
παράλληλα ούτε καν εξ απαλών ονύχων δεν προσεγγίζεται η ολιγωρία της σημερινής
δημοτικής Αρχής, που κλείνει τα αυτιά στο απλό αίτημα του συλλόγου «Πέτρινα
Χρόνια» για φωτισμό του δημοτικού μνημείου ώστε να αποκλείεται η δράση
φασιστοειδών, που έδρασαν υπό το σκότος για μία ακόμη φορά και διαμόρφωση του χώρου,
με αναγραφή των ονομάτων των εκτελεσμένων.
Παράλληλα δηλώνει απεταξάμην, στην συνεργασία με κοινωνικούς φορείς, για την συνδιοργάνωση της τέλεσης του μνημοσύνου στην μνήμη των εκτελεσμένων,
αρκετοί των οποίων υπήρξαν πολίτες αυτής της πόλης των Πατρέων.
 |
| Φωτογραφία αρχείου της 8 Αυγούστου 2000. Από δεξιά προς τα αριστερά: Πέτρος Κομματάς, Κώστας Κοκκοβίκας, αείμνηστοι από καιρού και Γιώργος Μόσχος, επιζών. Είναι οι συστήσαντες το 2005 την Επιτροπή Πρωτοβουλίας για την Ανέγερση Μνημείου Εκτελεσθέντων στη Θέση Σκοποβολή Γηροκομειού. |
 |
| Φωτογραφία αρχείου από τα αποκαλυπτήρια του μνημείου στις 18 Απριλίου 2010, με συμμετοχή των δημάρχων και πολιτών από κάθε παράταξη. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου