Η υποκρισία της πολιτικής ηθικής θέσφατο της Δεξιάς

«Τον χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσαμε. Γι' άλλα δέκα χρόνια άιντε καθαρίσαμε. Οι μειοψηφίες τάγματα ξυπόλητα σκαρφαλώνουν μέσα σε σκοτάδια απόλυτα...». Διαχρονικό το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου. 

Βγαίνοντας στο δίσκο, το 1983, κάπου αναφέρει ο τραγουδοποιός: «Δεν είμαι ΠΑΣΟΚα δεν είμαι ΚΚΕ, είμαι ότι είμαι και ότι τραδουδώ για σε». «Άσματα επινίκεια, είμαι δεκαεξάρης σας γ... τα Λύκεια». Αυτή η στροφή ήταν που τον καθιέρωσε στον αντικαθεστωτικό χώρο, ιδίως στους νεαρούς των Λυκείων και Πανεπιστημίων. Ήταν η εποχή της Αλλαγής, που όμως μέσα της έφερνε το σπέρμα της Δεξιάς συναλλαγής! οι υποψιασμένοι πάντα είχαν την δυνατότητα της προνόησης. Αλλά και η συντηρητική εξουσία, γι αυτό ενεργοποιούσε τους μηχανισμούς της καταστολής!

Η επιβολή του τρόμου ως δημόσιο θέαμα  ήταν το αντίδοτο των συντηρητικών του Μαξίμου, στον αντικαθεστωτικό Joger

«Το σχόλιο της ημέρας με το πενάκι του Γιάννη Δερμεντζόγλου» σχολιάζει ο γνωστός πνευμονολόγος της Πάτρας Γιάννης Λύχρος, στο προσωπικό του fb, καθ' ότι μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις, όπως λέει μία παλιά κινέζικη παροιμία.


Και είναι να παρατηρήσει κανείς κάποιες συγκυρίες στον τομέα της ενημέρωσης. 

Η  ΕΥΠ κατασκοπεύει και επισήμως πλέον όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Η πληροφόρηση για τα πολιτικά γεγονότα που αφορούν το κυβερνητικό έργο, περνά πρώτα από την... κρισάρα του Μαξίμου.  Οι τρεις ΕΡΤ, το ΑΠΕ και το κανάλι της Βουλής υπάγονται αποκλειστικά στην δικαιοδοσία της λογοκρισίας του Γραφείου Προπαγάνδας του Πρωθυπουργού. 

Από κοντά έρχονται και οι μιντιάρχες των μεγάλων καναλιών, που διαθέτουν αντίστοιχα σάιτ παραπληροφόρησης, ραδιοφωνικούς σταθμούς και τηλεοράσεις, που αναμεταδίδουν συντονισμένα τα φέικ νιους από την εσωτερική γκεμπελική παραπληροφόρηση του Μαξίμου.

Στα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλαδή, φιμώνονται εντέχνως από φωνακλάδες κομπάρσους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με την πριμοδότηση, δήθεν ανεξαρτήτων δημοσιογράφων, που όμως είναι γνωστοί για την επίδοσή τους στην καθημερινή παραβίαση της ελεύθερης διακίνησης της πληροφορίας.

Αυτά δυστυχώς είναι στο ντιενέι των μιντιακών μέσων που ελέγχει η Δεξιά, καθώς αυτή είναι η αντίληψή της για την πληροφόρηση. Υπάρχει τρόπος ανατροπής αυτής της στρατηγικής, από την στιγμή που η Αριστερά θα μπορεί να δημιουργεί γεγονότα, που περιέχουν είδηση αφορούσα την κοινωνία.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που έφερε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την συμμετοχή του στην ανοικτή συνέλευση της πλ. Τριών Συμμάχων στην Πάτρα, όπου κρατώντας στο χέρι του, κινητό τηλέφωνο, το παρομοίασε με μικρό αναμεταδότη ειδήσεων και ενημερωτικό μέσο από το διαδίκτυο, τα κοινωνικά δίκτυα, τα blog, τα σάιτ κλπ, από τα οποία μπορούμε να επωφεληθούμε αδιαμεσολάβητα, κατ' ευθείαν από την πηγή.     

Και το ότι δεν φθάσαμε ακόμη στο επίπεδο, όπου κατάντησε η πληροφόρηση στην μακρινή Αυστραλία, όπου τη Δευτέρα, που πέρασε, οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με μαύρες λωρίδες στα εξώφυλλα τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας, είναι γιατί οι πολίτες στην Ελλάδα είναι κατ' εξοχήν πολιτικά όντα.

Και όντας πολιτικοποιημένοι, αυθαιρεσίες λογοκρισίας, σαν αυτές με τις συλλήψεις 16αρηδων στους κινηματογράφους της Αθήνας, από ένοπλους αστυνομικούς και εποχούμενους δικυκλιστές της ΕΛΑΣ, ξυπνούν μνήμες από την εποχή Ζαγοριανάκου, στα μαύρα χρόνια της στρατιωτικής μπότας των επίορκων συνταγματαρχών. Εξ ου και η διακωμώδηση στα κοινωνικά δίκτυα του βαθέως παρακράτους, που εδρεύει στα υπόγεια του Μαξίμου και μεθοδεύει τρόπους για την επιβολή της γενικής «μούγκας» στον δημόσιο βίο!

Η διαμαρτυρία των Αυστραλών αποβλέπει στο να αναγκασθεί η συντηρητική κυβέρνηση της Δεξιάς των Τόρις, να εξαιρέσει τους δημοσιογράφους από τη νομοθεσία που περιορίζει την πρόσβαση σε ευαίσθητες πληροφορίες, να προστατεύει περισσότερο τους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος και να φέρει μεταρρυθμίσεις στη νομοθεσία περί δυσφήμησης, η οποία είναι μεταξύ των πιο αυστηρών και περίπλοκων παγκοσμίως.

Αντίθετα με τις περισσότερες δημοκρατίες στον κόσμο η Αυστραλία δεν διαθέτει συγκεκριμένη διακήρυξη για τα δικαιώματα των δημοσιογράφων, αλλά ούτε προβλέπει την προστασία της ελευθερίας της έκφρασης στο Σύνταγμά της.

Αυτό είναι το ίδαλμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη και μην κάνουμε το λάθος να μεταφράζουμε την σχεδιασμένη στρατηγική του τρόμου, στην περίπτωση της εισβολής της ΕΛΑΣ σε κινηματογράφους και συλλήψεις ανηλίκων,  ως ένα απλό συμβάν κάποιων  ανεγκέφαλων υπαλλήλων του Υπ.Πο., που ζήτησαν την επιβολή του νόμου περί θεαμάτων, ο οποίος νόμος όμως, σε καμία περίπτωση δεν προβλέπει σύλληψη ανηλίκων.

Το ότι από ένα τέτοιο καθημερινό συμβάν παρακολούθησης ταινιών από ανηλίκους, κατόρθωσε η κυβέρνηση να υποστεί τέτοιο στραπατσάρισμα, στο πολιτικό της προφίλ του δήθεν χρηστού οικογενειάρχη, που υπερασπίζεται αξίες Οικογένειας, Πατρίδας και Θρησκείας κατά το δόγμα υποκρισίας της μετεμφυλιακής Δεξιάς έως σήμερα, έχει αξία μόνον ως προς το πρώτο σκέλος της επιβολής του τρόμου σε δημόσιο θέαμα.

Για τα άλλα περί αξιών δεν έχει καμία σημασία, από την στιγμή, που δεν κατόρθωσε αυτήν την πολιτική ηθική, που δήθεν πρεσβεύει η Δεξιά του Κυρ. Μητσοτάκη, να την εμπεδώσει τις μεταμεσονύκτιες ώρες στα τηλεοπτικά κανάλια, που αφού την γλείψουν το πρωί, το βράδυ προβάλλουν... ηθικότατες ταινίες του τύπου «αγαπησέ με, πάρε με τηλέφωνο και σε περιμένω κλπ».

Να αναφέρω ότι χθες βράδυ η δημόσια τηλεόραση της ΕΡΤ2 έδειχνε εν ψυχρώ σκηνές συνουσίας ορθίων και γυμνών σωμάτων; Ίσως να είναι περιττό, αφού όλοι μας σερφάροντας στα κανάλια, περίπου τα ίδια έργα συναντούμε κάθε βράδυ, στους δέκτες των τηλεοράσεών μας, εντός των οικογενειακών δωματίων...