Κυριακή πρωί στα ΚΤΕΛ του Κηφισού. Η ώρα είναι λίγο πριν από τις 7 και γύρω σου βλέπεις μονάχα αγουροξυπνημένα πρόσωπα που περιμένουν το λεωφορείο, γράφει στο άρθο του ο Πέτρος Κατσάκος συνεργάτης της εφημερίδας ΑΥΓΗ. .
Πάνω από τους σταθμούς των νομών μεγάλες οθόνες που λειτουργούν σαν πίνακες ανακοινώσεων. Σε πέντε λεπτά αναχωρούν τα λεωφορεία για Άρτα, Πρέβεζα, Κόρινθο και Αμαλιάδα. Κι αμέσως μετά σε όλες τις τηλεοράσεις βγαίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Και στις 7 το πρωί όλος ο σταθμός των υπεραστικών λεωφορείων αντηχεί από τις υποσχέσεις του πρωθυπουργού για μια ισχυρή Ελλάδα σε μια ισχυρή Ευρώπη και τα λοιπά, και τα λοιπά.
Είτε περιμένεις το λεωφορείο για την Αμφιλοχία είτε για τους Γαργαλιάνους, είσαι υποχρεωμένος να βλέπεις και να ακούς πρωινιάτικα τον Μητσοτάκη να σου αναλύει το όραμά του για την Ευρώπη.
Και κάπου εκεί να αναρωτιέσαι μήπως έχουν δίκιο εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ που ρωτάνε πώς είναι δυνατόν το κόμμα με τα μεγαλύτερα χρέη στην Ε.Ε. να έχει λεφτά και να πληρώνει μια πανάκριβη προεκλογική εκστρατεία, που όμοιά της σε κόστος δεν υπάρχει άλλη στην Ευρώπη.
Πώς είναι δυνατόν το κόμμα που χρωστάει σχεδόν μισό εκατομμύριο στις τράπεζες να μπορεί και να πληρώνει τους πάντες και τα πάντα, ώστε να βλέπεις παντού το πρόσωπο του Μητσοτάκη.
Είτε περιμένεις το πρώτο λεωφορείο για Ναύπλιο και τον έχεις πάνω από το κεφάλι σου στον σταθμό των ΚΤΕΛ, είτε όταν μπαίνεις να ακούσεις ένα τραγούδι στο YouTube και πρέπει πρώτα να ακούσεις τι έχει να σου πει ο Μητσοτάκης για την Ευρώπη, είτε τον βλέπεις στις περισσότερες στάσεις των λεωφορείων της Αθήνας να σου χαμογελά με τη σιγουριά του ανθρώπου που έχει σκοπό να σου κάνει τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη με όπλο τα ποσοστά του.
Και για να είναι ο Μητσοτάκης παντού, κάποιοι πληρώνουν. Αλλά πού τα βρίσκουν είναι το ερώτημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου