Κι αυτόν μωρέ τον εξωπετάξατε στο δρόμο;

Το πολιτικό... ιερατείο της Μαιζώνος αποφάσισε και ανέθεσε το βιοποριστικό στραγγαλισμό του αγωνιστή Ορέστη Σκαλτσά στην... επιμελέστερη των συνεργαζομένων!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ

Πριν 21 χρόνια, στις 10 Σεπτέμβρη του 1999, η εφημερίδα ΓΕΓΟΝΟΤΑ φιλοξένησε άρθρο μου, που αναφερόταν σε γνωστές και άγνωστες πτυχές της πολυκύμαντης ζωής του καπετάν Ρήγα (Ζήση Χατζόπουλου) που μόλις έκλεινε 40ημερο από το θάνατό του σε ηλικία 85 ετών στην Πάτρα.

Επρόκειτο για τον αγωνιστή που έριξε την εναρκτήριο βολή από τα σχολεία του Βουδ, ως επικεφαλής αντάρτικης διμοιρίας του ΕΛΑΣ, ανθυπολοχαγός ων ο ίδιος, κατά των Ναζί στις 2 Οκτωβρίου 1944, που άρχιζαν οι επιχειρήσεις για την απομάκρυνσή τους. Είχε αναλάβει τη διοίκηση της διμοιρίας του καπετάν Νικήτα (ανθυπολοχαγός Νίκος Πολυκράτης) που από ημερών επιχειρούσε στη μάχη του Πύργου, εναντίον Ναζί και Τσολιάδων συνεργατών τους.

Άνθρωπος ευγενικός, με πλούσια κοινωνική μόρφωση, φοιτητής της Νομικής Αθηνών, που δεν ευδόκησε να ολοκληρώσει σπουδές, λόγω κήρυξης του πολέμου, με πλούσια δράση στην Εθνική Αντίσταση, αλλά και με διώξεις και φυλακίσεις, στα ισόβια, αφού πρώτα ...θήτευσε  στα μεγάλα σχολεία της Αριστεράς, στο μπουντρούμι της Ασφάλειας Πάτρας, στις φυλακές Μαργαρίτη, Αβέρωφ, Αίγινα, στην εξορία της Γιούρας.

Εκεί γίνεται αναφορά δημοσιευμένη στην εφημερίδα ΑΛΛΑΓΗ της 14-12-1997, όπου ο καπετάν Ρήγας μιλά για τα παραπάνω, αλλά και για τα στερνά χρόνια της ζωής του. Για το κυνήγι της Ασφάλειας εναντίον του, όπου κι αν τύχαινε να πιάσει δουλειά, αφού τρομοκρατούσε τους εργοδότες του. Μέχρι που ο σύντροφός του Ανδρ. Γκορίνης, εργολάβος οικοδομών, τον κάλεσε και του έμαθε τη δουλειά του σοφατζή, αργότερα έμαθε και μπογιατζής και έτσι πορεύονταν στη ζωή του. Αυτός ο καπετάνιος της Αντίστασης κατά των Ναζί!

Ακούστε πως περιγράφει ο ίδιος μία χαρακτηριστική στιγμή της ζωής του, που του έτυχε μεγάλος πια, λίγο πριν την έξοδο στη σύνταξή του:

«Ήταν δήμαρχος ο Θόδ. Άννινος, είναι φίλος μου και πήγαινα να του ζητήσω να ενδιαφερθεί πότε-πότε για ανθρώπους που είχανε ανάγκη. Τελευταία φορά που είχα πάει μου λέει:

- Ρε ζήση, ακόμα με τις λάσπες ανακατεύεσαι; Εδώ έρχεσαι για άλλους και...

- Ε, καλά, του λέω, τι να κάνω;

Καλεί τον διευθυντή και του λέει:

- Ο καπετάνιος θα προσληφθεί φύλακας στο γκαράζ.

Εργάστηκα στο Δήμο τρία χρόνια, αλλά με πήρε το όριο ηλικίας πια... Ειδάλλως θα είχα βγάλει σύνταξη από την Δημαρχία. Σήμερα ευτυχώς έχω μία αναπηρική σύνταξη 55% από τραύμα διαμπερές στο χέρι και άλλο εδώ στο δεξιό πόδι. Παίρνω 135 χιλ. δρχ. (σ.σ.: πολύ μικρό ποσό για την εποχή) και έχω περίπτερο ως αντιστασιακός».

Αυτός ήταν ο αείμνηστος δήμαρχος Πατρέων Θόδωρος Άννινος, όσο αμφιλεγόμενος και εάν παρουσιάζονταν στην καθημερινότητά του, με την οποία οφείλω να ομολογήσω ότι δεν τα πήγαινα και τόσο καλά.

Αυτά όλα ίσως να μην ερχόμουν στην ανάγκη να τα θυμηθώ ξανά, εάν δεν επιμένουν πρακτικές από τον ίδιο πολιτικό χώρο που στέγασε τον Θόδ. Άννινο, να μου αναμοχλεύσουν την μνήμη, με αφορμή την συμπεριφορά του χώρου αυτού, προς έναν άλλο, νεώτερο αγωνιστή, της αντιδικτατορικής περιόδου.

Ο λόγος για τον δ/ντή του Καρναβαλικού Οργανισμού Πατρών Ορέστη Σκαλτσά, από τους πρώτους συλληφθέντες στην Αθήνα, το βράδυ έκρηξης του απριλιανού πραξικοπήματος των επίορκων αξιωματικών. Στην ηλικία των 74 χρόνων, με σύζυγο άρρωστη και πασχίζοντας ο ίδιος για την έξοδό του στην σύνταξη, βρέθηκε ξαφνικά, αυτές τις αποφράδες ημέρες απολυμένος από την εργασία του, με προειδοποίηση έξι μηνών, όπως ορίζει ο εργασιακός νόμος! Φυσικά για να μην τύχει ολόκληρης της αποζημίωσης!

Ναι βρέθηκε στο δρόμο της ανεργίας, από τον... φιλεργατικό κομμουνιστή δήμαρχο Πατρέων και τη συνεργάτισσά του, πρόεδρο Καρναβαλικών Εκδηλώσεων.

Πρόκειται για την ίδια, που αφού του αφαίρεσε το αντικείμενο εργασίας του, υποκαθιστώντας αυτόν, τον κατηγόρησε κατά καιρούς, με έγγραφες προειδοποιήσεις πως δεν ασκεί επαρκώς τα καθήκοντά του ως δ/ντής. Παλιό κόλπο στριμμένων εργοδοτών, "ψωμοδοτών" των εργαζομένων!

Οι γνωρίζοντες τα του Καρναβαλικού Οργανισμού, λέγουν πως είναι άξιο απορίας, πως ο άνθρωπος που διαχειρίστηκε επτά Καρναβάλια ως αντιδήμαρχος επί δημαρχίας Καράβολα, αλλά και ως δ/ντής του Οργανισμού, μετά την παραίτηση Γρηγόρη, δεν είχε κληθεί ούτε μία φορά στις συσκέψεις του Οργανισμού που λάβαιναν χώρα επί της σημερινής προέδρου, συνεργάτισσας του κ. Πελετίδη και της δημοτικής παράταξης που βρίσκεται επικεφαλής.

Το φαινόμενο κρατά από τις ημέρες ανάληψης της δημαρχίας από τον κ. Πελετίδη, αλλά κινείτο σε ήπιους τόνους, ακόμη και την εποχή της αντιδημαρχίας Καρκούλια, επί Δημαρά ήταν σε διαχειρίσημη κατάσταση, όπως και επί  Νίκου Χρυσοβιτσάνου, πρώην Προέδρου ΚΕΔΗΠ-Καρναβάλι Πάτρας.  

Φυσικά η μη ένταξη του αγωνιστή Ορέστη Σκαλτσά, αγαπητού  φίλου και συντρόφου στο χώρο των Λαμπράκηδων, με ιστορική δράση κατά της δικτατορίας, τόσο στον φοιτητικό κόσμο, όσο και στις επαγγελματικές κοινωνικές συναναστροφές άφηνε παρακαταθήκες απαράγραπτες, πολύ περισσότερο που και η μητέρα του Νίκη υπήρξε αγωνίστρια του αριστερού προοδευτικού κινήματος στο χώρο της προδικτατορικής τοπικής Αυτοδιοίκησης, ως δημοτική σύμβουλος Πατρέων, αλλά και ο πατέρας του Γιάννης Σκαλτσάς, υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΔΑ στην Αχαΐα σε καιρούς δύσκολους, μετά τον Εμφύλιο, ενώ ακολουθώντας στο δρόμο της ΕΔΑ και μετά την Μεταπολίτευση ο Ορέστης υπήρξε συνεργάτης του Μανώλη Γλέζου στην διοίκηση της ΕΔΑ.

Συνεπώς μία προσωπικότητα  με τέτοιες παρακαταθήκες, το να μην υποκύπτει στα... θέλγητρα της εξουσίας του πολιτικού Ιερατείου που διοικεί το κράτος της οδού Μαιζώνος, σε εποχή μάλιστα που άλλοι σύρθηκαν στις... ιερές λάσπες του για μια θέση στο πάνελ των αντιδημαρχιών και των προεδρείων οργανισμών, φάνταζε ηχηρό ράπισμα, τα ίχνη του οποίου έπρεπε να σβηστούν.

Και ποιος  άλλος θα αναλάμβανε αυτή την... δουλειά; Μα η... επιμελέστερη!

Στήθηκε ένας ιστός φονικής αράχνης μισαλλοδοξίας, που σήμερα οδηγεί τον αντιδικτατορικό αγωνιστή  στον βιοποριστικό στραγγαλισμό της σύνταξης των 350 ευρώ, εάν κατορθώσει να συμπληρώσει τα αναγκαία ένσημα για έξοδο στην σύνταξη. Και εάν ευοδωθούν οι προσπάθειες για αναγνώριση ενσήμων από το φοιτητικό πειθαρχικό, από την εξορία επί απριλιανών, που βρέθηκε συνεξόριστος με την μητέρα του Νίκη Σκαλτσά, από το Δικηγορικό Σύλλογο, πράγμα χλωμό και ο Θεός βοηθός!  

Με την σύζυγό του σε ανημποριά, λόγω ασθένειας και με περιορισμένο τον χρόνο για εξασφάλιση της πενιχρής σύνταξης, στις 14 Αυγούστου, παραμονή της Παναγίας, ο αγωνιστής θα βρεθεί εξωπεταγμένος στο πεζοδρόμιο, χάριν κομμουνιστικής... αλληλεγγύης, από αυτού του είδους την... αλληλεγγύη που γνωρίζουν οι.. ιεράρχες της Μαιζώνος!

Και δικαίως οι άδολοι αγωνιστές της ευρύτερης Αριστεράς θα αναρωτιώνται: Κι αυτόν μωρέ;

Και δικαίως οι γνήσιοι Λαμπράκηδες, που αγωνίστηκαν στην δικτατορία για την ανατροπή της, θα οικτίρουν τα όσα συμβαίνουν στον αγωνιστή, επί κομμουνιστικής κυριαρχίας στον Δήμο Πατρέων.

Και δικαίως οι γνωρίζοντες την προσφορά του στα Πολιτιστικά της πόλης θα αγανακτούν με την νεοσταλινική μυωπία που βλέπουν οι διοικούντες τα συμβαίνοντα στον Δήμο Πατρέων.

Και βεβαίως όλοι θα αναρωτηθούν,  μα γιατί να μην αξιοποιήσουν τις γνώσεις μίας από τις λίγες προσωπικότητες, που γνωρίζουν όσα άλλος κανείς δεν γνώρισε στα καρναβαλικά δρώμενα της πόλης;   

Διότι όπως αναφέρει και η παράταξη ΩΡΑ ΠΑΤΡΩΝ του Γιώργου Ρώρου:  

«Η Αριστερά πάντα είχε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της τους ανθρώπους. Για αυτόν τον λόγο η παράταξή μας δεν υπερψήφισε στο Διοικητικό Συμβούλιο την εν λόγω απόφαση. Μας προκάλεσε εντύπωση η αιτιολόγηση της απόφασης αφού επιρρίπτει την πλήρη συνταξιοδοτική ευθύνη στις πλάτες του ασφαλισμένου με το έωλο επιχείρημα ότι "έχει το δικαίωμα να εργαστεί ατομικώς ως ελεύθερος επαγγελματίας δικηγόρος». 

Και «συνεχίζει να μας προκαλεί εντύπωση η απουσία παρέμβασής σας μετά την ανάδειξη του θέματος στον δημόσιο λόγο» κύριε Πελετίδη, δήμαρχε Πατρέων!