« Έσβησ’ αέρας το κερί…» του αγωνιστή Μπαντουβά!

Κώστας Μπαντουβάς.« Έσβησε» το κερί  του αγωνιστή της Εθν. Αντίστασης!

 

«Ίσαμε να ζω, θα θυμούμαι, και θα τιμώ τον Κώστα Μπαντουβά. Καλοστραθιά του», γράφει ο Μιχ. Στρατάκης!

Stratakis Mixalis

1 ώρ.  ·

 

«Έσβησ’ αέρας το κερί…

 

Αισθάνομαι τυχερός που γνώρισα τέτοιους πολιτικούς, που έβαλαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στην ψυχή μου και στα ζάλα μου, και χάρη σ’ αυτές τις σφραγίδες δεν εστραβοδρόμησα.

 

Ένας απ’ αυτούς, από τα μεγαλύτερα μπόγια της αντρειωμένης πολιτικής, ήταν ο Κώστας Μπαντουβάς, που έκλεισε σήμερα τα τεφτέρια της ζωής του.

 

Ο άνθρωπος που, δεκάχρονο κοπέλι, εστάθηκε απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα των Γερμανών, όπου τον οδήγησαν οι κατακτητές για να εκβιάσουνε τον κύρη του, τον καπετάν Γιάννη Μπαντουβά.

Ο άνθρωπος, που με τον αείμνηστο Νικήτα Βενιζέλο, επί χούντας αγόραζαν όπλα από τον Μουαμάρ Καντάφι και τα μετέφεραν στην Κρήτη για να εξοπλίζουν τις αντιστασιακές οργανώσεις.

 

Ο ιδιαίτερος γραμματέας του Σοφοκλή Βενιζέλου, ο απροσκύνητος αγωνιστής της Δημοκρατίας, ο για πολλά χρόνια βουλευτής και υπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου.

 

Πολλά θα μπορούσα να γράψω γι’ αυτόν τον Άνδρα της πρεπιάς και του μέγα Χρέους, όμως αρκούμαι μοναχά σε τούτο.

 

Ήταν, θυμούμαι, υπουργός συγκοινωνιών και κάθε που κατέβαινα από τη Σαλονίκη στην Αθήνα, περνούσα από το γραφείο του για να τον δω και να τα πούμε.

 

Τις περισσότερες φορές, όσο βρισκόμουν στο γραφείο του, περνούσαν πολλοί επιχειρηματίες για να του μιλήσουν για διάφορα θέματα, κυρίως για θέματα των σιδηροδρόμων.

 

Εντύπωση μου προξένησε το γεγονός ότι, πριν αρχίσει τη συζήτηση μαζί τους, καλούσε στο γραφείο του δυο-τρία άτομα από τη γραμματεία του και από διπλανά γραφεία.

 

Αυτοί οι άνθρωποι, δεν συμμετείχαν στην κουβέντα του υπουργού, απλά καθόντουσαν σ΄ έναν καναπέ και παρακολουθούσαν τη συζήτηση.

 

Κάποια στιγμή ρώτησα τον Κώστα Μπαντουβά γιατί το έκανε αυτό.

 

Χαμογέλασε με την απορία μου.

 

«Και καλημέρα να ανταλλάξω με επιχειρηματία, θέλω να είναι κι άλλοι άνθρωποι μπροστά» μου απάντησε.

 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου εκείνη την κουβέντα.

 

Όπως και ίσαμε να ζω, θα θυμούμαι, και θα τιμώ τον Κώστα Μπαντουβά.

Καλοστραθιά του».