Τίτλοι τέλους για την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου

Αιφνιδιάστηκε η κυβέρνηση από την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο Αλέξης Τσίπρας. Αλλιώς είχε σχεδιάσει τον ενταφιασμό της δημόσιας τηλεόρασης, διαφορετικά είχε μεθοδεύσει να περάσει στα μουλωχτά το "δωράκι" στη διαπλοκή με τις άδειες των ψηφιακών καναλιών. Από το πρωί, μετά την αστυνομική εισβολή στην ΕΡΤ, με τους υπουργούς κρυπτόμενους, ανέλαβαν ρόλο εισαγγελέα ο Βορίδης, ο Κεδίκογλου και διάφοροι άλλοι. 

Προσπάθησαν να εμφανίσουν το σκάνδαλο της ΕΡΤ ως πρόβλημα διασάλευσης της δημόσιας τάξης και παραβίασης της δημόσιας ιδιοκτησίας. Δηλαδή επιχείρησαν να ευτελίσουν ένα κεντρικό πρόβλημα δημοκρατίας, αυτό που αφορά την ενημέρωση και τον πολιτισμό, σε θέμα... "ανακατάληψης", τύπου Βίλλας Αμαλία!

Για δεύτερη, όμως, φορά έπεσαν έξω. Τον περασμένο Ιούνιο δεν είχαν προβλέψει τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε το πραξικόπημα στην ΕΡΤ. Άργησαν να καταλάβουν ότι με την πράξη τους γλίστρησαν ακόμη πιο ακροδεξιά, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν κοινωνική κατακραυγή, διεθνείς αντιδράσεις, κυβερνητική κρίση και άτακτη υποχώρηση στις δημοσκοπήσεις των εναπομεινάντων κυβερνητικών κομμάτων. Η περίοδος από τον Ιανουάριο, όπου η Ν.Δ. και ο Σαμαράς κατέγραφαν, έστω χαμηλά, πρωτιά στις δημοσκοπήσεις, τελείωσε ανεπιστρεπτί τον Ιούνιο.

Με την ολοκλήρωση του πραξικοπήματος στην ΕΡΤ, η κυβέρνηση βούλιαξε ακόμη περισσότερο στο πεδίο της αντιδημοκρατικής εκτροπής. Αυτή τη φορά, όμως, το θέμα της ΕΡΤ, δηλαδή το θέμα της Δημοκρατίας, έπεσε σε μια καυτή πολιτική συγκυρία. Ακόμη και το πιο σταθερό στήριγμα της κυβέρνησης, η τρόικα, θέτει νέους όρους για την εμπιστοσύνη που της παρέχει. Η περιβόητη πολιτική διαπραγμάτευση ξεχάστηκε, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας διαπιστώνει περαιτέρω καταβαράθρωση του επιπέδου ζωής της.

Ο Σαμαράς ερμήνευσε λάθος την αμηχανία που δείχνει η κοινωνία. Θεώρησε ότι οι πολίτες εκβιάζονται και ότι η κρίση πειθαναγκάζει. Ακόμη κι έτσι, όμως, η κυβέρνηση στερείται λαϊκής νομιμοποίησης. Γι' αυτό ο Σαμαράς φοβάται τις εκλογές και αποφεύγει την πολιτική έκθεσή του σε περιβάλλοντα διαλόγου και ελέγχου, όπως η Βουλή. Προτιμά τις εικονικές συνεντεύξεις, όπου κι εκεί, όπως φάνηκε προχθές στο Mega, δίνει την εντύπωση πρωθυπουργού σε αποδρομή. Εμμονικός για τη "βία του ΣΥΡΙΖΑ", προσηλωμένος στη στρατηγική της έντασης, αδύναμος να υποστηρίξει το success story, έρμαιο των πιστωτών, χωρίς στρατηγική για τη θρυλούμενη πολιτική διαπραγμάτευση.

Σ' αυτή τη συγκυρία η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα επικοινωνιακό τέχνασμα. Πρόκειται για πολιτική πρωτοβουλία που αποσκοπεί να θέσει όλους τους βουλευτές ενώπιον των ευθυνών τους. Κανείς δεν θα κρυφτεί ξανά πίσω από το αδειανό πουκάμισο του "εθνικού σωτήρα". Η δημοκρατία επιβάλλει πολιτική ειλικρίνεια και ολοκληρώνει τα πολιτικά αποκαλυπτήρια των κομμάτων και των πολιτικών προσώπων, τα οποία επινοούν σχέδια "σωτηρίας της χώρας" και νομίζουν πως μπορούν να κάνουν καριέρα ως "μεσσίες"...

Η ψηφοφορία, την Κυριακή το βράδυ, ακόμη κι αν σφραγιστεί από την εκβιαστική ψήφο των βουλευτών του μνημονιακού μπλοκ, σηματοδοτεί την αφετηρία για την πορεία της δημοκρατικής ανατροπής, που θα αποκτήσει αδιαμφισβήτητη θεσμική αποκρυστάλλωση με την ψήφο στις (όποιες) κάλπες του Ιουνίου, απ' όπου θα αναδειχθούν οι νέοι δημοκρατικοί και προοδευτικοί συσχετισμοί.

ΥΓ.: Η αγωνιστική στάση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, πρωί-πρωί στο Ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής, η χαρακτηριστική φράση του Ν. Βούτση προς την αστυνομική δύναμη που εμπόδιζε τους βουλευτές να μπουν στο Ραδιομέγαρο ότι "αυτόν τον δρόμο βάδισε ο Λαμπράκης", δίνουν τον πολυδιάστατο χαρακτήρα της δημοκρατικής μάχης, στη Βουλή και τους δρόμους. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

(Από το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ)