Οι «58» Ελιές και οι «75» κουκουναριές της κατ’ εφημισμόν Κεντροαριστεράς δεν αποτελούν λύση!

Ο Γιάν. Γκόβας ομιλητής σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ Πάτρας.

Με σημερινό άρθρο του το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Πάτρας Γιάννης Γκόβας, αναφερόμενος στις διεργασίες της κατ’ εφημισμόν Κεντροαριστεράς, επισημαίνει: «Μόνο η πλατειά συστράτευση μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτρέψει την ανθρωπιστική καταστροφή και διάλυση της κοινωνίας (όχι οι 58 “ελιές” και 75 “κουκουναριές”)» δεν αποτελούν λύση. «Παρά τις όποιες διαφορετικές πολιτικές εκτιμήσεις ή προσεγγίσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ για επί μέρους ζητήματα αυτής της πάλης, πρέπει και επιβάλλεται να συνεκτιμήσουμε, να βρεθούμε δίπλα – δίπλα με τους ανθρώπους του αλλά και με άλλες δημοκρατικές ριζοσπαστικές, κοινωνικές ή άλλες συλλογικότητες που στηρίζουν τέτοιους μετωπικούς αγώνες» τονίζει στο άρθρο του το στέλεχος. 

Του ΓΙΑΝΝΗ ΓΚΟΒΑ

Η ανθρωπιστική καταστροφή στη χώρα, σαν αποτέλεσμα της εφαρμογής των μνημονίων, έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις.

Άνθρωποι χωρίς καμία δυνατότητα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, καρκινοπαθείς που σιγοσβήνουν γιατί δεν μπορούν να προμηθευτούν τα αναγκαία για τη θεραπεία τους φάρμακα (που θα ενταθεί από την διάλυση του ΕΟΠΥΥ/ΙΚΑ), ηλικιωμένοι και άρρωστοι που κινδυνεύουν να υποστούν ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία τους από την έλλειψη θέρμανσης, άστεγοι που πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο, συνθέτουν το πάζλ μιας ζοφερής πραγματικότητας που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα τη ζήσουμε.

Μόλις σουρουπώσει στους απόμερους δρόμους της πρωτεύουσας και άλλων μεγάλων πόλεων προβάλλουν σκιές ανθρώπων κάθε ηλικίας που ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών να βρουν κάτι να φάνε.

Σε μεγάλα στρώματα του πληθυσμού η εξαθλίωση είναι πλήρης και εάν δεν υπήρχαν τα κοινωνικά συσσίτια, οι άνθρωποι θα πέθαιναν κυριολεκτικά στους δρόμους όπως συνέβη στον μεγάλο κατοχικό λοιμό το χειμώνα του 1941.

Με την ανεργία να καλπάζει στο 28% και τις καθημερινές αυτοκτονίες να διαμορφώνουν τα χαρακτηριστικά της ανθρωπιστικής κρίσης.

Στην αυγή μάλιστα του 21^ου αιώνα.

Κι ενώ κάθε εχέφρων κάτοικος αυτής της χώρας θα περίμενε, μπροστά στη μεγάλη καταστροφή η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου να πάρει μέτρα για να σταματήσει το κακό, αυτή απτόητη συνεχίζει, σε συνεργασία με τους ξένους δανειστές, την ίδια πολιτική, η οποία μετατρέπει τη χώρα μας σε αποικία χρέους μέσα σε μια όλο και περισσότερο Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, καταφεύγοντας ταυτόχρονα σε φθηνά και άθλια επικοινωνιακά κόλπα προκειμένου να αποφύγει το πολιτικό κόστος.

Υποτελείς πολιτικοί, αργυρώνητοι δημοσιογράφοι, οργανικοί διανοούμενοι εξαρτημένες και δουλικές ελίτ, συνεπικουρούν την κυβέρνηση στην εκτέλεση αυτής της αποστολής.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθούμε στον ιδιαίτερο ρόλο μερίδας συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ οι οποίοι με περισσό ζήλο φροντίζουν να καθηλώνουν το εργατικό κίνημα, ώστε αυτό να μην αντιδρά, κάθε φορά που λαμβάνονται εξοντωτικά μέτρα σε βάρος της ζωής και του μέλλοντος των εργαζομένων (όσων έχουν απομείνει ακόμη μέσα σ΄ ένα άθλιο εργασιακό περιβάλλον ).

Η ουσιαστική κατάργηση του κοινωνικού κράτους σε συνδυασμό με την σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή,

την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας,
την καταστροφή της μικρομεσαίας επιχείρησης,
την απογύμνωση του κράτους από κάθε περιουσιακό στοιχείο
και την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων,

αποτελούν τα κρίσιμα υλικά με τα οποία ο νεοφιλελευθερισμός επιδιώκει την οικοδόμηση της αποικίας χρέους και τη διάλυση της κοινωνίας έτσι όπως αυτή λειτουργούσε στα πλαίσια της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Ο ολοκληρωτικός Καπιταλισμός δεν είναι συμβατός με την ύπαρξη δομημένων κοινωνιών κυρίαρχο στοιχείο των οποίων είναι η συλλογική δράση μέσα από τη δημιουργία θεσμών άμεσης δημοκρατίας.

Γι αυτό επιδιώκει τη μετάλλαξή τους σε μια άμορφη μάζα ατόμων «ιδιωτών» τα οποία κατά μόνας θα αγωνίζονται για την προσωπική τους επιβίωση.

Μοιραίο επακόλουθο αυτής της πολιτικής αποτελεί η κατάλυση βασικών αστικών δικαιωμάτων των πολιτών, όπως η ατομική ιδιοκτησία και η απόκτηση προσωπικής περιουσίας, καθώς και η αναβίωση του εμφυλιοπολεμικού – αστυνομικού κράτους, με την ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίδρασης απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, τις διώξεις των ελαχίστων δημοσιογράφων που τολμούν μέσα από τα ρεπορτάζ τους να αποκαλύπτουν τις ανομίες ενός κράτους που δεν σέβεται τους πολίτες, τη βίαιη καταστολή των κινητοποιήσεων των εργαζομένων, την ενθάρρυνση του χαφιεδισμού και τις χυδαίες προτροπές από επίσημα χείλη προς τους αστυνομικούς να κάνουν τη ζωή δύσκολη στους μετανάστες, αλλά και στους συμπολίτες μας οι οποίοι εξαιτίας της οικονομικής κρίσης έχασαν τα σπίτια τους και αναγκάζονται να κοιμούνται στους δρόμους.

Καθίσταται πλέον φανερό ότι η παραμονή στην εξουσία των ακραίων νεοφιλελεύθερων μνημονιακών δυνάμεων αποτελεί θανάσιμη απειλή για την υπόσταση της κοινωνίας αλλά και για τη διατήρηση του Ελληνικού Κράτους με τη σημερινή του μορφή.

Η αντιμετώπιση αυτής της απειλής απαιτεί τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση όλων των δημοκρατικών αντιμνημονιακών και αριστερών δυνάμεων, πάνω σε ένα πρόγραμμα εθνικής σωτηρίας.

Η πείρα της ταξικής πάλης στην Ελλάδα έχει δείξει ότι με μετωπική δράση λύνονται τα προβλήματα και όχι με ατομικές διαδρομές ή με θέσφατα περί μονόδρομων και μοναχικών διαδρομών , που θα διατηρήσουν τη συνθηματολογία, που θα διατηρήσουν ανοιχτές τις προοπτικές για την ολοένα και μεγαλύτερη μαζική συσπείρωση του λαού, με σκοπό τη ρήξη με την ΕΕ και τις δυνάμεις της υποτέλειας και του ναι σε όλα…

Γιατί οι αγώνες είναι μπροστά μας, για όσους αδημονούν.

Σοσιαλιστές, κομμουνιστές, οικολόγοι, δημοκρατικοί πολίτες να συνδιαμορφώσουμε την κυβερνητική αριστερά με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ για να αποτελέσει την ελπιδοφόρα προοπτική του λαού και της χώρας μας.

και όχι βέβαια με σοσιαλφιλελέ μορφώματα τύπου «ελιάς» ή κάθε λογής «κουκουναριάς» (των κάθε λογής διαπλεκόμενων ανδρείκελων).

Επιβάλλεται να παραμεριστεί ο θυμός και η οργή της όποιας προσωπικής ήττας από την διάψευση προσδοκιών, να παραμεριστεί η όποια προσωπική άποψη και να ενταχθεί στη συλλογική προσπάθεια του εμείς όλοι μαζί μπορούμε.

Η ιστορία δεν μπορεί να περιμένει.

Η συλλογική προσπάθεια ,ο μετωπικός συλλογικός αγώνας μπορεί να ανατρέψει τα σημερινά αδιέξοδα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ακυρώνουν τις ζωές όλων μας.

Στηρίζοντας την επιχείρηση της ανατροπής και της ρήξης με τα νεοφιλελεύθερα μοντέλα που ακυρώνουν τις ζωές μας , δημιουργώντας σταδιακά την ελπιδοφόρα προοπτική .

-Για την άμεση καταγγελία των Δανειακών Συμβάσεων,
-την κατάργηση των Μνημονίων και των Εφαρμοστικών Νόμων,
-τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους σαν απεχθούς και επονείδιστου,
-την αποκατάσταση της Εθνικής Κυριαρχίας και της Εθνικής Αξιοπρέπειας που τόσο βάναυσα έχουν θιγεί από την εφαρμογή των πολιτικών που μας επέβαλαν οι δανειστές.

Ακόμη στα πλαίσια του προγράμματος θα πρέπει να ξεδιπλωθεί το αναπτυξιακό μοντέλο της αριστεράς με βάση το οποίο η χώρα θα κατορθώσει να ξεφύγει από την παγίδα του χρέους και να αποτινάξει το ζυγό της καπιταλιστικής και οικονομικής εξάρτησης γεγονός που θα την καταστήσει επιτέλους ελεύθερη, απαιτητική, διεκδικητική και αλληλέγγυα.

Σ’ αυτό το προσκλητήριο ο καθένας, καθεμιά πρέπει και επιβάλλεται να δώσει το δικό του /της παρών.

Με το πάθος του αγώνα που δικαιώνει την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη, μα και δίχως να ξεχνάμε την πείρα των ηττημένων της ταξικής πάλης που στην Ελλάδα πήρε τη μορφή ανθρωποθυσιών με εκτελέσεις πατριωτών που "τιμωρήθηκαν" γιατί αγωνίστηκαν κατά του φασισμού, μ' εξορίες, φυλακές και κάθε είδους διώξεις...

Παρά τις όποιες διαφορετικές πολιτικές εκτιμήσεις ή προσεγγίσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ για επί μέρους ζητήματα αυτής της πάλης, πρέπει και επιβάλλεται να συνεκτιμήσουμε, να βρεθούμε δίπλα – δίπλα με τους ανθρώπους του αλλά και με άλλες δημοκρατικές ριζοσπαστικές, κοινωνικές ή άλλες συλλογικότητες που στηρίζουν τέτοιους μετωπικούς αγώνες.

Ο καθένας/καθεμιά μπορεί να διατηρήσει σε αυτά τα πλαίσια τις όποιες διαφορετικές του πολιτικές προσεγγίσεις, η διαφορετικότητα είναι πλούτος για την αριστερά.

Εμπνευσμένοι όμως όλοι/ες από το όραμα ενός κοινού αγώνα με πρώτο και κύριο στόχο την απαλλαγή της χώρας από τα καταστροφικά μνημόνια και το χτίσιμο μιας πλατιάς λαϊκής συμμαχίας.

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές και ευρωεκλογές που είναι μπροστά μας, δημιουργούν τις καλύτερες προϋποθέσεις για να ανοίξουμε διάπλατα αυτό το δρόμο.