Απόντες από το βιβλίο του Νίκου Τζανάκου για τους Κοτζαμπάσηδες της Πάτρας, οι εκλεγμένοι της πόλης, αλλά: Δὲν τὸ κατανοῶ. Πρὸς τί αὐτὸς ὁ κακοφανισμός; Γιὰ κάθε περὶ προσώπων, καὶ μάλιστα ἐκπροσώπων, ἐκλογὴ δὲν ἰσχύει τὸ παροιμιακὸ «τοιοῦτοι ἔπρεπεν ἡμὶν ἀρχιερεῖς;»_______
Που να το φανταζόταν ο Νίκος Τζανάκος, όπου θήτευε στην θέση του προέδρου του θρυλικού σωματείου εργαζομένων ΟΤΕ, στην Πάτρα, ότι σαράντα χρόνια μετά θα εγκαθίστατο στην κοινή γνώμη της πόλης ως ιστοριοδίδης, συγγραφέας των ιστορικών δρώμενών της. Πολύ περισσότερο που προήρχετο εκτός Πατρών, με αρχή εγκατάστασής του στην αχαϊκή πρωτεύουσα το 1975, στο Πανεπιστήμιο, όπου και φοίτησε.
(Στην φωτογραφία εποχής, άνω -αλιευμένη από το αρχείο του Istologiou G. Mosxou- στα δεξιά, συμβρίσκεται με τον τότε πρόεδρο του ΠΣΥΠ-ΟΤΕ Γιώργο Μανιάτη).
Χαρακτηριστική ήταν η επισήμανση για όσους ασχολούνται με την ιστορία των Πατρών, γράφοντας και ερευνώντας αρχεία: Δεν είμαστε δα και πολλοί όσοι γράφουν για την ιστορία της, είπε απευθυνόμενος, στην ουσία, σε ώτα μη ακουόντων, αφού απουσίαζαν από την αίθουσα οι εκλεγμένοι από τους Πατρινούς!
Ο Σαράντος Καργάκος σε σχετικό άρθρο του επισημαίνει: «Δὲν τὸ κατανοῶ. Πρὸς τί αὐτὸς ὁ κακοφανισμός; Γιὰ κάθε περὶ προσώπων, καὶ μάλιστα ἐκπροσώπων, ἐκλογὴ δὲν ἰσχύει τὸ παροιμιακὸ «τοιοῦτοι ἔπρεπεν ἡμὶν ἀρχιερεῖς;»
Γεννημένος στις Κροκεές Λακωνίας, ο Νίκος Τζανάκος ζει στην Πάτρα από το 1975. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Είναι πτυχιούχος Ελληνικού Πολιτισμού του Ε.Α.Π με μεταπτυχιακούς τίτλους σε Εκπαίδευση Ενηλίκων και Διοίκηση Αθλητισμού. Έχει σπουδάσει Μαθηματικά στο Παν/μιο Πατρών, καθώς και Διοίκηση και Τηλεπικοινωνίες. Εργάστηκε στον ΟΤΕ, όπου για 13 έτη ήταν διευθυντικό στέλεχος.
Το διάστημα 1995-2023 ήταν Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Πατρέων, όπου διατέλεσε επί 12 έτη Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου και αν. Δήμαρχος. Το 2014 και το 2019 ήταν υποψήφιος Δήμαρχος Πατρέων.
Από το 2005 είναι μέλος Δ.Σ. της Παγκόσμιας Αθλητικής Οργάνωσης International Children’s Games. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Δυτικής Ελλάδος και της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρίας Διοίκησης Αθλητισμού και Αναψυχής.
Το βιβλίο του «Κοτζαμπάσηδες και ηγετικές ομάδες στην Πάτρα» που παρουσιάστηκε με επιτυχία στην αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών, είναι το τέταρτο βιβλίο του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Το Δόντι.
Πρόκειται για βιβλία, που συμβάλλουν στον τοπική ιστοριογραφία των Πατρών, αλλά που όμως οι ταγοί της πόλης φαίνεται να αγνοούν, ποιος ξέρει πόθεν ορμώμενοι;
Φοβούνται πως έτσι μπορεί να επανέρχεται στα κοινά της τοπικής αυτοδιοίκησης, από τα οποία έχει αποσυρθεί, που όμως δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να επανέλθει;
Και καλά, ο Δήμος του κυρίου Πελετίδη είναι γνωστό πως: ότι δεν ελέγχει το ΚΚΕ δεν τα εγκρίνει. Όπως το διαβάζετε, ναι και μην εξανίσταστε! Οι άλλοι τι κάνουν; Οι βουλευτές της Αχαΐας και η Περιφέρεια Δυτ. Ελλάδος, γιατί δεν ενδιαφέρθηκαν να παραβρεθούν στο βιβλίο;
Παράδειγμα το Δεκέμβρη του 2024, λίγο πριν λήξει ο χρόνος, ο Δήμος Πατρέων έσπευσε δια του Προέδρου του Δημ. Συμβουλίου να θέσει θέμα αντικατάστασης της πινακίδας στην προτομή του Θερβάντες που μας εδωρήθηκε από την πρεσβεία της χώρας του εις ανάμνηση της συμβολής του στην ναυμαχία του Lepando, ανοικτά των Πατρών το 1571, μεταξύ ενωμένου χριστιανικού στόλου και του Οθωμανικού, που μετά την κατάκτηση της Κύπρου, έβαζε πλώρη για εισβολή στην Ευρώπη!
Η πινακίδα, ανάγλυφη στα γκρίκλις επί της ορειχάλκινης πλάκας, εκτός από τα λάθη στην γραφή της επιβάλλονταν να ξαναγραφεί στις γλώσσες ελληνικών και ισπανικών.
454 χρόνια από το συμβάν της ναυμαχίας και 15 χρόνια από την ανύψωση του... λανθασμένου Θερβάντες, με έγκριση κονδυλίου 2000 ευρώ κατ' ανάθεση εδήλωσε η πλειοψηφία της παράταξης Πελετίδη το ενδιαφέρον της!
Σωστό! Αλλά επίσης 15 χρόνια από την ανύψωση του μνημείου στο Γηροκομειό, ουδέν ενδιαφέρον δείχνει για την ολοκλήρωση του διαγωνισμού, που είχε ξεκινήσει επί δημαρχίας Καράβολα, εκτελέστηκε επί δημαρχίας Φλωράτου και συνεχίστηκε με την ανύψωση του μνημείου επί δημαρχίας Φούρα! Απομένουν το περιστέρι σε μαρμάρινο δάπεδο και η αναγραφή ονομάτων των εκτελεσμένων.
Αντιθέτως, η εγκατάλειψη είναι πλήρης, χόρτα περιβάλλουν το μνημείο, που κινδύνευσε να καεί στην πυρκαγιά του Γηροκομειού!
Έτερο παράδειγμα είναι το μνημείο για τους εκτελεσμένους πατριώτες στο κτήμα Μουρτζούχου. Φτιαγμένο από πέτρες και λάσπη και με τσιμεντένιο δάπεδο, απέχει παρασάγγας από την τιμή που θα έπρεπε να αποδίδεται στις δύο εκατοντάδες εκτελεσμένων.
Πιεσμένος ο Δήμος του Πελετίδη από το αίτημα να ανυψωθεί μνημείο προχώρησε άρον-άρον στην ανέγερση του εκτρώματος, στην είσοδο του κτήματος Μουρτζούχου, υποτίθεται προσωρινό, που όμως ακολούθησε τον κανόνα του: «Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού».
Η υποκουλτούρα, στο μεγαλείο της δημοτικής αρχής φαίνεται ακόμη στην εγκατάλειψη του Δημοτικού Θεάτρου, έργο του Τσίλερ, στα συντριβάνια της πόλης που αργοπεθαίνουν και στην αδιαφορία για απόκτηση ιστορικών χώρων που περνούν στα χέρια ιδιωτών (πχ Έσπερος) προτιμώντας την εξυπηρέτηση φίλων με την αγορά παραγκών από ελενίτ, που φορτωνόμαστε το κόστος για την ανακύκλωσή του στην Ισπανία, όπου και η σχετική επιχείρηση.
Πως λοιπόν να ενδιαφερθεί για την Ιστορία της πόλης η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου, η προσκείμενη στον Πελετίδη;
Αυτούς ψηφίσαμε, αυτά θα υποστούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου