Χρήστος Ξανθάκης από το documentonews.gr
Παλιά που υπήρχαν ακόμη εφημερίδες, ή μάλλον να το πω καλύτερα παλιά που υπήρχαν ακόμη κραταιές και επιδραστικές εφημερίδες, λέγανε τα γατόνια της δημοσιογραφικής πιάτσας ότι τα πρωτοσέλιδα ακολουθούσαν την εξής λογική:
If it bleeds, it leads!
Το οποίο γνωμικό ισχύει 100% στις περιπτώσεις των συνεδρίων ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς, μιας και με το πρώτο γίνεται ένας χαμούλης στα κανονικά media αλλά και στα σόσιαλ, ενώ με το δεύτερο ασχολούνται μόνο συγγενείς (πρώτου βαθμού…) και φίλοι. Δικαίως, δεν λέω, και μόνο ως ευκαιρία για κατανάλωση ποπ κορν να το δει κανείς. Στο ΣΥΡΙΖΑ θα στραφεί ξεκάθαρα.
Με τι να ασχοληθεί ρε φίλε, με το συνέδριο της ΝεΑρ που έχει ως κεντρικό σύνθημα “Στον δρόμο της Αριστεράς για να κερδίσουμε τις ζωές μας”; Το είδε η Artificial Intelligence και τρόμαξε, σου λέει θα μου πάρουν τη δουλειά αυτοί…
Τέλος πάντων, πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον είχε η συνέντευξη Χαρίτση την περασμένη Κυριακή στην “Καθημερινή” και ιδίως το σημείο εκείνο στο οποίο υποστήριζε ότι:
Καταπίνω τα δύο τελευταία (τη βοηθεία σόδας, γουατ κεν γιου ντου…) και σημειώνω το πρώτο για μελλοντική χρήση. Όταν θα σφίξουν τα γάλατα στη Βουλή, Αλέξη μου…
Ας επιστρέψουμε, όμως, στο συνέδριο που ματώνει! Στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που πραγματικά η φασούλα θυμίζει εκείνες εκεί τις κινηματογραφικές αφίσες για ταινίες τύπου ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Αν τις αγνοείτε (ξέρω, ξέρω δεν είστε όλοι και όλες παππούδια σαν εμένα), καταθέτω ότι υπόσχονταν “αίμα και άμμο” στους ρέκτες των περιπετειών και της ξιφομαχίας.
Κοντά είμαστε και στο 2024, νταξ, άμμο μπορεί να μην έχει στο Gazi Live, αλλά έχει φλούδια από ξηροκάρπια, τάλε κουάλε. Άσε που μπορεί να σκάσει μύτη ο ιδιοκτήτης Μάριος και να κεράσει σκίουι όλη την ομήγυρη, συν μια βόλτα με το αγωνιστικό. Ανάβαση Ριτσώνας ελπίζω μόνο να μην καταλήξει, είναι αρνητικό το σημαινόμενο ξεκάθαρα…
του κόμματος που έχει προκύψει από το ανελέητο ξεμάλλιασμα των τελευταίων ημερών, δεν έχει πολύ νόημα να τα πω ακόμη μια φορά. Ο,τι γράφει δεν ξεγράφει λένε στο χωριό μου, έκανες τα γούστα σου τώρα θα κάνεις και την ποινή σου που έλεγε και η γιαγιά μιας κολλητής μου. Και μην ακούσω κανέναν ή καμιά να υποστηρίζει ότι φταίγανε τα “διαλυτικά στοιχεία” της απέναντι πλευράς, γιατί θα υπενθυμίσω ότι το συγκεκριμένο κόμμα χώραγε κάποτε Ρούντι Ρινάλντι και Μήτσο Κωστόπουλο, που μπορούσανε να διαλύσουνε τάνκερ ολόκληρο με ένα απλό βλέμμα. Τα καλά και συμφέροντα, εν ολίγοις…
Με δυο λόγια; Με δυο λόγια και για να το κλείσω κάπως γελαστικά, το στόρι στον ΣΥΡΙΖΑ μου φέρνει στο νου το ντελίβερι που αργεί και νευριάζει ο άλλος και παίρνει τηλέφωνο στο μαγαζί και του απαντάνε:
“Έχει φύγει το παιδί”!
Ε ναι λοιπόν, το παιδί έχει φύγει. Προς άγνωστον κατεύθυνσιν, δυστυχώς, και ουδείς γνωρίζει αν και που θα παραδώσει την παραγγελία…
Πηγή: newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου