Ήταν αδελφός, συνοδοιπόρος και συμπαραστάτης

Ανακοίνωση για το θάνατο του Τάκη Γκίκα εκ μέρους του τέως Δημάρχου Πατρέων

 

Ο Γιάννης Δημαράς, επικεφαλής της παράταξης «Τώρα για την Πάτρα» και τέως Δήμαρχος Πατρέων, μόλις έμαθε την είδηση του θανάτου του αξέχαστου Τάκη Γκίκα δήλωσε: "Ηταν για μένα αδελφός". Στην ανακοίνωση που εξέδωσε για το θάνατο του αείμνηστου, αναφέρει τα παρακάτω:


«Ο Τάκης Γκίκας, ήταν για μένα πολλά περισσότερα από έναν φίλο. Ήταν αδελφός.  Ήταν συνοδοιπόρος και συμπαραστάτης, πηγή έμπνευσης και κινητήριος δύναμη, πάντα με κριτικό λόγο, αλλά  και με ειλικρινές ενδιαφέρον. Πάντα με επιχειρήματα αλλά και με πάθος εφήβου. Πάντα με ιδέες αλλά και με προτεινόμενες λύσεις.

Ήταν εκεί στα εύκολα, αλλά και στα δύσκολα. Ο Τάκης ήταν ο άνθρωπος που με παρακίνησε να δημιουργήσω την παράταξη «Τώρα για την Πάτρα»,  ήταν ο εμπνευστής της και η «ψυχή» της. Χωρίς αυτόν, την πίστη και την επιμονή του,  ίσως να μην είχε γίνει η μεγάλη έκπληξη των εκλογών του 2010.  Ίσως να μην είχαμε καν ξεκινήσει το ταξίδι. Ο Τάκης είχε ήταν αυτός που κρατούσε τον χάρτη και αυτός που έδειχνε με ορμή και ενθουσιασμό τη διαδρομή.

Στην πορεία ήταν η κριτική φωνή που αφύπνιζε, που έθετε προβληματισμούς και προκαλούσε πάντα ενδιαφέρουσες συζητήσεις με τον τρόπο που ένας ευφυής άνθρωπος πάντα μπορεί να προκαλεί και να κινητοποιεί. Ο Τάκης, δεν  αγαπούσε τις καρέκλες για αυτό και δεν τις κυνηγούσε.  Του παρασχέσθηκαν, αλλά δεν επέλεξε δημόσιες θέσεις, προτιμώντας το ιατρείο του.  Η ανεξαρτησία του λόγου του ήταν για αυτόν πολύ πιο σημαντική.

Αγαπούσε την Αυτοδιοίκηση, την οποία και υπηρέτησε με πίστη αλλά χωρίς προσκολλήσεις και εμμονές. Την αγαπούσε επειδή την θεωρούσε σημαντικό μοχλό προσφοράς στον άνθρωπο, ιδίως στον πάσχοντα, στον οποίο είχε πάντα στραμμένη την προσοχή του, έχοντας εγγράψει σημαντική προσφορά τόσο σαν δημοτικός σύμβουλος, όσο και ως γιατρός και ως άνθρωπος. Σεμνά και αθόρυβα.

Ο Τάκης Γκίκας γέννημα- θρέμα των Προσφυγικών, δεν έχασε ποτέ τον νήμα που τον συνέδεε με τα λαϊκά στρώματα και τους ανθρώπους του μόχθου για τους οποίους έτρεφε ένα βαθύ σεβασμό και μια μόνιμη έγνοια. Γνώριζε καλά τη λέξη βοήθεια και την παρήχε πάντα σε όποιον την είχε ανάγκη από όποια θέση και αν βρισκόταν.

Η απώλεια του Τάκη, είναι απώλεια ενός ζεστού και ουσιαστικού ανθρώπου, ενός άξιου υπηρέτη της Αυτοδιοίκησης, ενός εμπνευσμένου ενεργού πολίτη, ενός σημαντικού αυτοδημιούργητου γιατρού.
Για μένα η απώλεια αυτή είναι πολλά παραπάνω. Είναι η απώλεια ενός δικού μου ανθρώπου, με την έννοια του αδελφού που δεν σου έτυχε, αλλά τον επέλεξες για να μοιραστείς μαζί του ένα μεγάλο κομμάτι της διαδρομής.

Καλό σου ταξίδι Τάκη.

Γιάννης Δημαράς»