Δεν υπάρχει σωτηρία μέσα στα Μνημόνια

Πλήρης εφαρμογή των Μνημονίων και νέα μέτρα μαζί με νέο Μνημόνιο, νέος υπερδανεισμός και προσχηματική ρύθμιση του χρέους είναι η γραμμή της "όψιμης αντίστασης" Σαμαρά. Ακόμη κι αν πετύχει την κατανόηση των πιστωτών, επισείοντας τον φόβο της εκλογικής ανόδου της Αριστεράς, δεν θα πετύχει να βγάλει τη χώρα από τη βαθιά κρίση. Εντός της τρόικας δεν υφίσταται προοπτική θετικής διεξόδου. Είτε περάσει η γραμμή Σόιμπλε για επιμήκυνση του χρέους είτε η γραμμή του ΔΝΤ για κάποιου είδους κούρεμα, το χρέος θα παραμείνει υψηλό, ιδιαίτερα σε σύγκριση με την πτωτική τάση του ΑΕΠ. Μόνο η Ιαπωνία έχει δημόσιο χρέος ίσο με το 170% του ΑΕΠ, αλλά είναι χώρα με ευρεία παραγωγική βάση και ο δημόσιος δανεισμός είναι εσωτερικός.

Η ελληνική οικονομία χρειάζεται βαθιά διαγραφή του χρέους, σε συνάρτηση με μέτρα χρηματοδότησης της ανάκαμψης. Χρειάζεται σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, βαθιές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση και καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Τίποτε από αυτά δεν απασχολεί την κυβέρνηση. Αντιθέτως αυτή πορεύεται με τον αυτόματο πιλότο του Μνημονίου, που μέχρι στιγμής ισοδυναμεί με μείωση του ΑΕΠ κατά 25% και εκτίναξη της ανεργίας. Το ΚΕΠΕ, οργανισμός υπό κυβερνητική εποπτεία, προβλέπει για το 2014 μηδενική ανάπτυξη και ανεργία στο 30%.

Η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2013 είναι οριακή και εύθραυστη. Το πραγματικό αντίτιμο για το όποιο πρωτογενές πλεόνασμα είναι η διάλυση του κοινωνικού κράτους και η συρρίκνωση του ΑΕΠ. Με μια κατεστραμμένη οικονομία είναι αδύνατον να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ το 2016, όταν και το 2014 η οικονομία θα παραμένει στα όρια της ύφεσης.

Ο Σαμαράς είναι παγιδευμένος στο Μνημόνιο. Ενόσω επιδιώκει λύσεις μέσα στο πλαίσιο αυτό, θα βυθίζεται στη χρεωκοπία, που αποκτά ήδη νέες πολιτικές διαστάσεις. Ο κυβερνητικός σύμμαχος, το ΠΑΣΟΚ, εξαερούται, χωρίς η νεκροζώντανη Κεντροαριστερά να μπορεί να καλύψει το κενό. Ο Σαμαράς, ο οποίος είχε παράσχει πολιτική ασυλία στον Βενιζέλο για τη λίστα Λαγκάρντ και τη Siemens, τώρα σύρεται στην υπόθεση του Σκαραμαγκά. Κυβερνητικά κόμματα που είναι υπόλογα για σκάνδαλα δεν διαθέτουν στοιχειώδη πολιτική νομιμοποίηση. Γι' αυτό, ακόμη κι αν ο Σαμαράς συρθεί μέχρι τέλους στο κουκούλωμα του σκανδάλου με τα υποβρύχια, δεν μπορεί να διασώσει τον κυβερνητικό εταίρο του.

Θα αποσταθεροποιηθεί και ο ίδιος. Και μάλιστα διπλά. Εκτίθεται όχι μόνο απέναντι στην ελληνική κοινωνία, αλλά και έναντι των τροϊκανών, οι οποίοι έχουν φρίξει με το μέγεθος της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής των εγχώριων ελίτ, παρ' ότι συμπράττουν μαζί τους. Είναι χαρακτηριστική η φράση αξιωματούχων του συστήματος της τρόικας πως "οι πλούσιοι στην Ελλάδα δεν αγαπούν τη χώρα τους". Τα πρώτα δείγματα ιδιωτικοποιήσεων με ωφελημένη τη διαπλοκή των "κολλητών" του Μαξίμου επιβεβαιώνουν αυτή την εκτίμηση. Ο Σαμαράς ούτε με τον Βενιζέλο ούτε χωρίς αυτόν μπορεί να διασφαλίσει την παραμονή του στην εξουσία. Ας παραδώσει με δημοκρατικό τρόπο, το συντομότερο δυνατόν, πριν προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στη δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα.

(Από το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ)