Ξεκινούν οι δελφινομαχίες στην Νέα Δημοκρατία

Φαβορί ο Νίκος Δένδιας, ο οποίος διεκδικεί την καραμανλική πτέρυγα, αν και στα 6 χρόνια δεν έχει διαφοροποιηθεί σε οποιαδήποτε πτυχή της κυβερνητικής πολιτικής

Μπορεί ο πρωθυπουργός να διαμηνύει δημοσίως ότι θα διεκδικήσει τρίτη τετραετία, ωστόσο στο εσωτερικό της Ν.Δ. αλλά και της ευρύτερης Δεξιάς παίρνουν πιο σοβαρά την αποστροφή του στην τελευταία του συνέντευξη ότι «αυτή η δουλειά του πρωθυπουργού κάποτε τελειώνει. Θα χρειαστεί να δουλέψω εκτός πολιτικής». Τώρα, το τι δουλειά μπορεί να κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανήκει στο πεδίο των ευθυμογράφων και των γελοιογράφων. Για την πολιτική σκηνή, και κυρίως για το εσωτερικό του κόμματος, η αναζήτησή του απλώς εντείνει τις προετοιμασίες της διαδοχής. Το καθοριστικό βέβαια δεν είναι οι προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά η αποδρομή της κυβέρνησης και η διαπίστωση ότι για να υπάρξει διέξοδος από τη γενικευμένη παρακμή, θα πρέπει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία. Είτε με πρόωρες εκλογές είτε με αλλαγή εν κινήσει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ρίξει την τελευταία του ζαριά στη ΔΕΘ με το γιγάντιο, όπως προεξοφλείται, πακέτο παροχών, αλλά ακόμη κι αυτή η κίνηση θα είναι περισσότερο για να συγκρατήσει την κατάρρευση και να εξασφαλίσει ευνοϊκούς όρους αποχώρησης και εγγυήσεις ακαταδίωκτου για τα πολλά σκάνδαλα την επόμενη μέρα, παρά για να διεκδικήσει ο ίδιος τρίτη τετραετία. Είναι δε από τα παράδοξα της πολιτικής ζωής ότι, ενώ κατάφερε να μην έχει πολιτικό αντίπαλο, τώρα χάνει από τον «κανένα». ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ Μέσα σ’ αυτό το ευρύτερο πλαίσιο οι δελφίνοι παίρνουν θέση στην αφετηρία. Ο πρώτος που προσπαθεί να εξασφαλίσει προβάδισμα είναι ο αντιπρόεδρος Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος συμπεριφέρεται ήδη ως συγκυβερνήτης. Αν και παραμένει σταθερά παρά τω πλευρώ του πρωθυπουργού και δίχως την παραμικρή παρέκκλιση, έχει δική του ατζέντα. Υπερασπίζεται μεν τις βασικές επιλογές, π.χ. τα Τέμπη, την εξωτερική πολιτική και τον ΟΠΕΚΕΠΕ, παράλληλα όμως αναπτύσσει καθημερινή δραστηριότητα δίνοντας έμφαση στις κατ’ αυτόν «θετικές» πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής και εμφανιζόμενος ως εκείνος που έχει τη σκυτάλη των μεταρρυθμίσεων για να ολοκληρώσει το έργο της συνολικής απορρύθμισης της οικονομίας και της κοινωνίας. Δεν αφήνει όμως τις παραδοσιακές πελατειακές πολιτικές και τοποθετεί δικούς του ανθρώπους σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής - όπου φτάνει το χέρι του αντιπροέδρου. Εν ολίγοις, στήνει δικό του μηχανισμό που θα του είναι χρήσιμος όχι μόνο την επόμενη μέρα αλλά και την κρίσιμη στιγμή της διεκδίκησης. ΕΙΣΟΔΙΣΜΟΣ Τις δικές του κινήσεις κάνει πλέον και ο υπουργός Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης. Ενισχύει το επικοινωνιακό του επιτελείο και τα ερείσματά του στα συστημικά μέσα ενημέρωσης, κάνει επαφές με μεγάλους παίκτες της οικονομίας, τοποθετεί κι εκείνος τους δικούς του ανθρώπους στους μηχανισμούς και επιδιώκει το δαχτυλίδι της διαδοχής, όπως άλλωστε και ο Κωστής Χατζηδάκης. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, την εβδομάδα της κοινοβουλευτικής σύγκρουσης γύρω από τον ΟΠΕΚΕΠΕ σημειώθηκε προσέγγιση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε σημείο που κάποιοι διέδωσαν ότι «οι δύο Κυριάκοι έδωσαν τα χέρια» και ότι «πήρε το δαχτυλίδι». Αν ο Κωστής Χατζηδάκης επιδιώκει τη στήριξη της φιλελεύθερης πλευράς της Ν.Δ., ο Κυριάκος Πιερρακάκης δεν έχει ούτε αυτό, αφού προέρχεται από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ και θεωρείται πάντα ξένο σώμα. Από φέρελπις στη διεκδίκηση του ΠΑΣΟΚ έγινε το «pulen» του Κυριάκου Μητσοτάκη. Περιορισμένη είναι η αποδοχή του και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ., μολονότι, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, κάνει και σε αυτό το πεδίο διακριτικές και κάτω από το ραντάρ κινήσεις προσέγγισης και συναντήσεις και διαθέτει ευάριθμη ομάδα υποστηρικτών. Το φαβορί στην παρούσα συγκυρία είναι ο Νίκος Δένδιας, ο οποίος διεκδικεί την καραμανλική πτέρυγα της Ν.Δ., αν και στα έξι χρόνια δεν έχει διαφοροποιηθεί σε οποιαδήποτε πτυχή της κυβερνητικής πολιτικής από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το προφίλ του περισσότερο είναι αποτέλεσμα της έξυπνης επικοινωνιακής του διαχείρισης και των ad hoc σχολιασμών του, παρά των πολιτικών του θέσεων. Φιλελεύθερος στα οικονομικά, περιορίζεται να κόβει κορδέλες στα πολεμικά πλοία που αποφασίζει ο Μητσοτάκης, ενώ δεν αντέδρασε ακόμη κι όταν ο πρωθυπουργός του αφαίρεσε τις πλέον καίριες αρμοδιότητες και τοποθέτησε supervisor στα εξοπλιστικά τον Θάνο Ντόκο. Σύμφωνα με μία ανάλυση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιτέθηκε πρόσφατα στην εξωτερική πολιτική 2004-2009 για να αποδυναμώσει την προοπτική διεκδίκησης της ηγεσίας από τον Νίκο Δένδια. Πάντως, εκείνος που υπερασπίστηκε την εξωτερική πολιτική του Κώστα Καραμανλή δεν ήταν ο Νίκος Δένδιας αλλά ο Αντώνης Σαμαράς. Στο παιχνίδι είναι πάντα και ο Άδωνης Γεωργιάδης, όχι γιατί νομίζει πως έχει ελπίδες, αλλά για να έχει «πόντους» στην επόμενη κατάσταση. Ολοι οι δυνάμει διεκδικητές προσεγγίζουν βουλευτές, κάνουν συναντήσεις και τραπέζια και συγκροτούν τις πρώτες ομάδες στήριξης σε μια μάχη μηχανισμών. ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ Κανένα από τα πρόσωπα που ενδιαφέρονται για τη διαδοχή δεν κινείται εκτός του νεοφιλελεύθερου πλαισίου του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μάλλον ως συνεχιστές του εμφανίζονται, σε μια συγκυρία όμως που το εκκρεμές απομακρύνεται από το νεοφιλελεύθερο ακραίο Κέντρο προς τη νέα Δεξιά -με ενδοπαραταξιακούς όρους- ή προς μια ανασύσταση της Αριστεράς στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό. Για να μείνουμε στα της κυβερνητικής παράταξης, το βασικό ερώτημα είναι τι θα πράξει ο Αντώνης Σαμαράς μετά και τον θάνατο της κόρης του κι αν θα τον στηρίξει ο Κώστας Καραμανλής. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει πλήρες σχέδιο σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από του Κυριάκου Μητσοτάκη, από την οικονομία μέχρι την ενέργεια, την εξωτερική πολιτική και την τοποθέτηση της χώρας στο διεθνές περιβάλλον. Παρά τα χαμηλά ποσοστά που του δίνουν οι συστημικές δημοσκοπικές, ενδοπαραταξιακά είναι ο πολιτικός που μπορεί να εκφράσει τη λαϊκή Δεξιά που μαζικά έχει εγκαταλείψει τη μητσοτακική Ν.Δ. και δεν δείχνει να επιστρέφει. Πριν από το συγκλονιστικό γεγονός του θανάτου της κόρης του, η επόμενη προγραμματισμένη κίνηση ήταν με την επίνευση της μετεξέλιξης της Ομάδας των 90 σε «πολιτικό εργαλείο».