Κυριακή 31 Αυγούστου 2025
Τουρισμός: Σκάει η φούσκα; – Οι ξενοδόχοι βλέπουν στασιμότητα
ή μερική υποχώρηση της απόδοσης.- Συγκριτικά με τις πόλεις – ανταγωνίστριες της Αθήνας, σε επίπεδο επταμήνου οι επιδόσεις της Αθήνας σε πληρότητα, μέση τιμή δωματίου και έσοδο ανά διαθέσιμο δωμάτιο εξακολουθούν να είναι καλύτερες από αυτές της Κωνσταντινούπολης, αλλά απέχουν απ’ αυτές της Βαρκελώνης, της Μαδρίτης και της Ρώμης. Ο ελληνικός τουρισμός συνεχίζει να καταγράφει μικτές επιδόσεις το καλοκαίρι του 2025! Εντονος ανταγωνισμός από τα καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης ενισχύει περαιτέρω τις πιέσεις. Στην Πελοπόννησο, οι αφίξεις ανήλθαν σε 134 χιλ. επιβάτες (+12 χιλ./+9,6%).
Ο ελληνικός τουρισμός συνεχίζει να καταγράφει μικτές επιδόσεις το καλοκαίρι του 2025, με τα έσοδα και τις διεθνείς αφίξεις να κινούνται ανοδικά, την ώρα που τα ξενοδοχεία -ιδίως στην Αθήνα- αντιμετωπίζουν πιέσεις στη μέση πληρότητα και στον δείκτη εσόδων ανά διαθέσιμο δωμάτιο.
Τα στοιχεία που δημοσιοποίησαν η Ένωση Ξενοδόχων Αθηνών-Αττικής και Αργοσαρωνικού και το ΙΝΣΕΤΕ αποτυπώνουν την αντίθεση ανάμεσα στη γενική αύξηση των ταξιδιωτικών εισπράξεων και αφίξεων και στη στασιμότητα ή μερική υποχώρηση της απόδοσης των ξενοδοχείων, με τον έντονο ανταγωνισμό από τα καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης να ενισχύει περαιτέρω τις πιέσεις. Παράλληλα, η Αθήνα εξακολουθεί να βρίσκεται σε καλύτερη θέση έναντι της Κωνσταντινούπολης, αλλά υπολείπεται από τις μεγάλες ευρωπαϊκές μητροπόλεις του τουρισμού, όπως τη Ρώμη, τη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη
Αναφορικά με τις επιδόσεις των ξενοδοχείων της Αθήνας, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η ΕΞΑ, τον Ιούλιο του 2025 κατέγραψαν αρνητικό πρόσημο, ενώ το επτάμηνο του έτους κινήθηκε στα περίπου ίδια επίπεδα με το αντίστοιχο διάστημα του 2024. Ο Ιούλιος 2025 επιβεβαίωσε τις ανησυχίες του κλάδου, καθώς η μέση πληρότητα υποχώρησε στο 83,3%, έναντι 86,4% του περυσινού Ιουλίου (πτώση 3,6%), σε συνέχεια ενός Ιουνίου που επίσης παρουσίασε πτώση της μέσης πληρότητας κατά 2%. Σημειώνεται ότι η αντίστοιχη αρνητική μεταβολή μέσης πληρότητας Ιουλίου 2025 έναντι του Ιουλίου 2023 φτάνει το -5,7%. Η Μέση Τιμή Δωματίου (ADR), τον Ιούλιο διαμορφώθηκε στα 207,85 ευρώ, έναντι 205,54 ευρώ του περσινού Ιουλίου, δηλαδή παρατηρήθηκε μικρή αύξηση της τάξης του 1,1%, το δε Rev Par Ιουλίου 2025 διαμορφώθηκε στα 173,19 ευρώ, έναντι 177,64 ευρώ του περυσινού Ιουλίου, δηλαδή μειώθηκε κατά 2,5%.
Η κίνηση και απόδοση των αθηναϊκών ξενοδοχείων σε επίπεδο επταμήνου, κλείνει στα ίδια περίπου επίπεδα με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο κάτι που αποδίδεται κυρίως στην καλύτερη απόδοση των ξενοδοχείων κατά το α’ τρίμηνο του έτους. Συγκεκριμένα, η μέση πληρότητα στα ξενοδοχεία της Αθήνας κατά το επτάμηνο 2025 (75,8%) σημείωσε αύξηση της τάξης του 0,4%, η μέση τιμή δωματίου (ADR) διαμορφώθηκε στα 176,18 ευρώ σημειώνοντας αύξηση κατά 1,6% έναντι της αντίστοιχης περυσινής περιόδου, ενώ το μέσο έσοδο ανά διαθέσιμο δωμάτιο (Rev Par) έφτασε στα 133,49 ευρώ (αύξηση κατά 2% έναντι του περσινού επταμήνου). Ιδιαίτερα πιεσμένα εμφανίζονται τα ξενοδοχεία 3 αστέρων όπου οι δείκτες πληρότητας ακολουθούν πτωτική πορεία από τον Μάρτιο.
Συγκριτικά με τις πόλεις – ανταγωνίστριες της Αθήνας, σε επίπεδο επταμήνου οι επιδόσεις της Αθήνας σε πληρότητα, μέση τιμή δωματίου και έσοδο ανά διαθέσιμο δωμάτιο εξακολουθούν να είναι καλύτερες από αυτές της Κωνσταντινούπολης, αλλά απέχουν απ’ αυτές της Βαρκελώνης, της Μαδρίτης και της Ρώμης. Ειδικά σε ό,τι αφορά στη μέση τιμή δωματίου (ADR), παρατηρούμε αύξηση κατά 1,6% για την Αθήνα, κατά 3% για την Ρώμη, κατά 4,9% για την Μαδρίτη και κατά 2,4% για τη Βαρκελώνη, ενώ στην Κωνσταντινούπολη σημειώθηκε μείωση κατά 1,9%. Αντίστοιχα, στο έσοδο ανά διαθέσιμο δωμάτιο (Rev Par) κατά το επτάμηνο, παρατηρήθηκε μείωση για την Αθήνα κατά 2%, ενώ για την Μαδρίτη αύξηση κατά 4,8%, για την Βαρκελώνη αύξηση κατά 1,3%, για την Ρώμη αύξηση κατά 2% ενώ στην Κωνσταντινούπολη καταγράφηκε μείωση 3% έναντι της αντίστοιχης περυσινής περιόδου.
Αύξηση στις ταξιδιωτικές εισπράξεις και διεθνείς αφίξεις
Οι ταξιδιωτικές εισπράξεις την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουνίου 2025, κατέγραψαν άνοδο κατά 11% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2024 και διαμορφώθηκαν στα 7.659 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΙΝΣΕΤΕ). Η εξέλιξη αυτή, οφείλεται τόσο στην αύξηση των εισπράξεων από κατοίκους των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά 8,5% οι οποίες διαμορφώθηκαν στα 4.070 εκατ. ευρώ, όσο και στην άνοδο των εισπράξεων από κατοίκους των λοιπών χωρών κατά 13,7%, οι οποίες διαμορφώθηκαν στα 3.210 εκατ. ευρώ. Αναλυτικότερα, οι εισπράξεις από κατοίκους των χωρών της ζώνης του ευρώ διαμορφώθηκαν στα 3.291 εκατ. ευρώ, αυξημένες κατά 7,7% ενώ οι εισπράξεις από κατοίκους των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκτός της ζώνης του ευρώ αυξήθηκαν κατά 12,4% και διαμορφώθηκαν στα 779 εκατ. ευρώ. Ειδικότερα, οι εισπράξεις από τη Γερμανία κατέγραψαν άνοδο 13,5% και διαμορφώθηκαν στα 1.366 εκατ. ευρώ, όπως και οι εισπράξεις από τη Γαλλία κατά 2,1% στα 456 εκατ. ευρώ. Ενισχυμένες κατά 9% ήταν και οι εισπράξεις από την Ιταλία, οι οποίες διαμορφώθηκαν στα 345 εκατ. ευρώ. Από τις λοιπές χώρες, άνοδο κατά 7,3% παρουσίασαν οι εισπράξεις από το Ηνωμένο Βασίλειο, οι οποίες διαμορφώθηκαν στα 1.082 εκατ. ευρώ ενώ και οι εισπράξεις από τις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 29,4% και διαμορφώθηκαν στα 704 εκατ. ευρώ.
Την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουλίου 2025, καταγράφηκαν 15,2 εκατ. διεθνείς αεροπορικές αφίξεις, παρουσιάζοντας αύξηση κατά +769 χιλ./+5,3% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2024. Τον Ιούλιο καταγράφηκαν 4,9 εκατ. αφίξεις, παρουσιάζοντας αύξηση +212 χιλ./+4,6%. σε σχέση με τον Ιούλιο 2024. Ανοδική παραμένει η πορεία στις επιμέρους γεωγραφικές ενότητες την περίοδο
Ιανουαρίου-Ιουλίου 2025. Ειδικότερα, οι περισσότερες διεθνείς αεροπορικές αφίξεις καταγράφηκαν στην Κρήτη, με 3 εκατ. επιβάτες, αυξημένες κατά +121 χιλ./+4,2% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2024. Ακολούθησαν τα Δωδεκάνησα, με 2,4 εκατ. αφίξεις (+33 χιλ./+1,4%) και τα Ιόνια Νησιά, με 2,2 εκατ. επιβάτες, παρουσιάζοντας αύξηση +92 χιλ./+4,5%. Στην Πελοπόννησο, οι αφίξεις ανήλθαν σε 134 χιλ. επιβάτες (+12 χιλ./+9,6%). Αντίθετα, οι Κυκλάδες αποτέλεσαν τη μοναδική γεωγραφική ενότητα που σημείωσε μείωση, καθώς καταγράφηκαν 638 χιλ. αφίξεις, μειωμένες κατά -51 χιλ./-7,4% σε σύγκριση με το 2024.
Την ίδια στιγμή, η εξέλιξη του αριθμού των καταλυμάτων βραχυχρόνιας μίσθωσης κατά το α’ εξάμηνο του 2025 παρουσιάζει συνεχιζόμενη άνοδο σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2024, διατηρώντας την τάση που ξεκίνησε το 2023 και ενισχύθηκε το 2024. Τον Μάιο 2025, με 236 χιλ. καταλύματα, καταγράφηκε ρεκόρ στον αριθμό των διαθέσιμων καταλυμάτων βραχυχρόνιας μίσθωσης, ρεκόρ που καταρρίφθηκε εκ νέου τον Ιούνιο 2025 (με 242 χιλ. καταλύματα) και τον Ιούλιο 2025 με 246 χιλ. καταλύματα και η οποία αποτελεί την υψηλότερη τιμή που έχει σημειωθεί από τον Ιανουάριο του 2019 έως σήμερα. Παρόμοια εικόνα καταγράφεται και στις διαθέσιμες κλίνες βραχυχρόνιας μίσθωσης. Τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2025 καταγράφηκαν διαδοχικά ρεκόρ στον αριθμό διαθέσιμων κλινών βραχυχρόνιας μίσθωσης (1.038 χιλ. και 1.061 χιλ. αντίστοιχα). Η έντονη ανοδική πορεία συνεχίζεται στην κορύφωση της θερινής περιόδου με τον Ιούλιο να καταγράφει νέο ρεκόρ, καθώς οι διαθέσιμες κλίνες ανήλθαν σε 1.078 χιλ., αυξημένες κατά 57 χιλ. σε σχέση με τον Ιούλιο του 2024 (1.021 χιλ.).
«Είναι προτιμότερος ο θάνατος των ‘θεών’, των θρησκειών και των εξουσιών
Από το θάνατο των ανθρώπων, του πολιτισμού και του πλανήτη»[1] Ο συγγραφέας Κώστας Λάμπος μιλάει στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ, με αφορμή το καινούργιο βιβλίο του Θεός και Κεφάλαιο που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις ΚΟΥΚΚΙΔΑ.
«Όπως είναι γνωστό η Ψυχή, σύμφωνα με την γεμάτη αλληγορίες και συμβολισμούς σοφή αρχαία ελληνική μυθολογία, υποτίθεται ότι ήταν μια θνητή βασιλοπούλα, η ομορφιά της οποίας επισκίαζε την θεά Αφροδίτη, αλλά είχε την ατυχία να την ερωτευθεί ο γιός της Αφροδίτης ο θεός Έρωτας. Η ζήλεια της Αφροδίτης της έκανε τη ζωή μαρτύριο σε βαθμό μάλιστα που αρρώστησαν ο θεός Έρωτας και η Ψυχή, οπότε τους λυπήθηκε ο Δίας και τους επέτρεψε να παντρευτούν, χαρίζοντας στην Ψυχή την αθανασία, γιατί διαφορετικά δεν μπορούσε να παντρευτεί άντρα από θεϊκό τζάκι. Την κοινωνιολογική αποκρυπτογράφηση του μύθου την έκανε σχετικά εύκολη ο ελληνικός κινηματογράφος με τα άπειρα κινηματογραφικά έργα αναφορικά με τις δυσκολίες των γάμων μεταξύ πριγκίπων ή μεγαλοαστών και αγνών και όμορφων φτωχοκόριτσων.
Έλα όμως που η έννοια ψυχή ταυτίζεται ακόμα και σήμερα με τη δύναμη. Όλοι έχουμε ακούσει για τους δυνατούς, τους ψυχωμένους, σε αντίθεση με τους άψυχους, τους αδύναμους, τους ‘ζωντανούς πεθαμένους’. Όταν μάλιστα εμφανίστηκε η πατριαρχική οικογένεια και μαζί της και η ατομική ιδιοκτησία, με τους νόμους του Σόλωνα το 592 της παλιάς χρονολογίας, κάποιοι θρησκευόμενοι και πανούργοι ιδεαλιστές φιλόσοφοι της δουλοκτητικής αριστοκρατίας, της πυθαγόρειας και της πλατωνικής σχολής που άρπαξαν και τα καλύτερα κομμάτια της εύφορης αττικής γης, ταύτισαν την ατομική ιδιοκτησία με την αθάνατη ψυχή για να είναι αιώνια η ιδιοκτησία και τους άνευ ατομικής ιδιοκτησίας τους έχρισαν δούλους, χωρίς εξουσία, χωρίς δύναμη, άψυχους. Κάπως έτσι ο μύθος έγινε εργαλείο και ‘σύμφωνο συμβίωσης’ της εξουσίας και της θρησκείας, που έμελλε να εκτρέψει το ρου της ανθρώπινης ιστορίας προς σκοτεινούς μεσαίωνες και παγκόσμιες ηγεμονίες...».
Τα παραπάνω περιλαμβάνονται στην συνέντευξη συγγραφέας Κώστα Λάμπου, που μιλάει στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ, με αφορμή το καινούργιο βιβλίο του «Θεός και Κεφάλαιο» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις ΚΟΥΚΚΙΔΑ.
_________ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΖΩΗΣ____________
ΕΡΩΤΗΣΗ: Απ’ όσο ξέρω είστε οικονομολόγος και έχετε γράψει αρκετά βιβλία, μπορείτε να μας πείτε δυό λόγια για τις σπουδές και το συγγραφικό σας έργο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σπούδασα, εργαζόμενος πάντα, οικονομικά όπως είπατε, στη Ζυρίχη, στην Αθήνα και στο Βερολίνο, όπου έκλεισα τον μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών με τη διδακτορική διατριβή: Εξάρτηση, προχωρημένη υπανάπτυξη και αγροτική οικονομία της Ελλάδας. Μια συμβολή στη μελέτη του (ελληνικού) περιφερειακού καπιταλισμού και των εναλλακτικών στρατηγικών ανάπτυξης, η οποία και εκδόθηκε από τον Rita G. Fischer Verlag στη Φραγκφούρτη το 1981 και από τις Εκδόσεις ΑΙΧΜΗ στην Αθήνα το 1983.
Από τότε μέχρι σήμερα έχω δημοσιεύσει δέκα έξι (16) βιβλία, πολλές μελέτες και εκατοντάδες άρθρα. Ανήκω στην κλασική Σχολή της Πολιτικής Οικονομίας που αντιλαμβάνεται την οικονομική επιστήμη ως όλον και ως ‘ιατρική της κοινωνίας’ και συνεπώς δεν ενδιαφέρεται, όπως οι ‘νεοκλασικοί’, οι ‘οικονομιστές’ μόνο για το τί και πώς θα παραχθεί με σκοπό τη μεγιστοποίηση του επιχειρηματικού κέρδους, αλλά ως κοινωνικός επιστήμονας ενδιαφέρομαι και για το πώς θα μοιραστεί ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος μεταξύ των ανθρώπων με στόχο την αριστοποίηση της κοινωνικής ευημερίας, αλλά και μεταξύ κοινωνίας και φύσης με σκοπό την αποκατάσταση της μεταξύ τους αρμονίας.
Τα επιστημονικά ενδιαφέροντά μου περιστρέφονται γύρω από τα οικονομικά της ανάπτυξης, τις κοινωνικές μορφές παραγωγής, την οικονομική δημοκρατία, την αταξική κοινωνία και τον οικουμενικό ουμανιστικό πολιτισμό.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Το τελευταίο βιβλίο σας «Θεός και κεφάλαιο. Δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ θρησκείας και εξουσίας» είναι απ’ όσο ξέρω το πρώτο βιβλίο με τέτοιο θέμα σε βάθος και εύρος που γράφεται από Έλληνα επιστήμονα. Που οφείλεται αυτή η δυστοκία;
2015. ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.jpg
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έχουν κατά καιρούς γραφτεί διάφορα πράγματα γύρω από την προέλευση και το ρόλο της θρησκείας και της Εκκλησίας, αλλά όχι σε τόσο βάθος και εύρος και με σοβαρή τεκμηρίωση. Θα ενέτασσα πάντως σ’ αυτή την κατηγορία βιβλίων το βιβλίο του Ρήγα Φεραίου με τίτλο «Φυσικής απάνθισμα» που κυκλοφόρησε το 1790 και την «Ελληνική Νομαρχία» του Ανωνύμου του Έλληνα που κυκλοφόρησε το 1806, γιατί ασκούν οξύτατη κριτική στη θρησκοληψία, στις δεισιδαιμονίες και στο ρόλο του λεγόμενου ‘ορθόδοξου κλήρου’. Έκτοτε υπήρξε πράγματι δυστοκία παρά το γεγονός ότι η Αναγέννηση είχε ξαναφέρει στην επιφάνεια την αρχαία ελληνική Γραμματεία και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης ο Διαφωτισμός είχε εκτοπίσει τις θεοκρατικές αντιλήψεις, αναδείχνοντας το ρόλο των επιστημών.
Εκτιμώ ότι η αιτία γι’ αυτή την σιωπή γύρω από το ρόλο της θρησκείας και της Εκκλησίας, στον ελλαδικό χώρο, όλη αυτή την περίοδο, πρέπει να αναζητηθεί στο γεγονός της καθυστερημένης εμφάνισης του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού και μάλιστα ως προτεκτοράτο των λεγόμενων ‘προστάτιδων δυνάμεων’ με ηγέτη τους την τότε ‘κοσμοκράτειρα’ συντηρητική Αγγλία. Όπως είναι γνωστό από την επανάσταση του 1821 οι ιδέες και οι δυνάμεις της αστικής μετεξέλιξης, που συνδέονταν με τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης (1879), βγήκαν ηττημένες, ενώ αναδείχτηκαν κυρίαρχες οι δυνάμεις που συνεργάζονταν με τον Οθωμανό κατακτητή για την καταπίεση του ελληνικού πληθυσμού, δηλαδή οι κοτζαμπάσηδες και ο μεγάλος κλήρος, οι οποίες επέβαλλαν ‘δια πυρός και σιδήρου’ ένα ιδιότυπο θεοκρατικό σύστημα που τρομοκρατούσε κάθε διαφορετικά σκεπτόμενο και κατάπνιγε κάθε σκεπτικισμό και αντίλογο.
Αυτή η κατάσταση αρχίζει να αλλάζει τα τελευταία χρόνια τόσο γιατί η αναγκαστική διάχυση της επιστημονικής γνώσης προς τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα εκτοπίζει σταδιακά την άγνοια, τη θρησκοληψία και τη δεισιδαιμονία, όσο και γιατί αποκαλύπτεται σταδιακά ο πραγματικός αντικοινωνικός ρόλος της θρησκείας και της Εκκλησίας και η διαπλοκή τους με την απάνθρωπη και καταστροφική καπιταλιστική εξουσία.
Αυτή την εποχή όλο και περισσότεροι γράφουν συστηματικότερα γι’ αυτά τα θέματα και νομίζω ότι γρήγορα θα ξεπεραστεί η ακατάσχετη δογματική και φονταμενταλιστική θρησκευτική προπαγάνδα που συσκοτίζει την πραγματικότητα αλλά και ο αντίστοιχος εξουσιαστικός φόβος που εμποδίζουν τον δημόσιο διάλογο για θέματα που μέχρι τώρα θεωρούνταν ταμπού, αλλά αποτελούν για την ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα για την ελληνική Νεολαία ζωτικής σημασίας ζητήματα που αφορούν στην επιβίωση και στην εξέλιξή της
ΕΡΩΤΗΣΗ: Εσείς πως αποφασίσατε να γράψετε ένα βιβλίο που αγγίζει σκληρά ταμπού και προκαλεί τη θρησκευτική πίστη πολλών συμπολιτών μας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ως οικονομολόγος μελέτησα και έγραψα για όλα τα οικονομικά θέματα που αφορούν στην καλύτερη εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου, γιατί η ιστορική εμπειρία δείχνει πως, όταν το κοινωνικό σύνολο ευημερεί τότε ευημερούν και τα άτομα που το αποτελούν, ενώ αντίθετα όταν τα άτομα επιλέγουν ή αναγκάζονται να φροντίσουν μόνα τους τον εαυτό τους, ξέχωρα ο ένας από τον άλλον, τότε οι κοινωνίες αδυνατούν να ανταποκριθούν στο ρόλο τους και τα περισσότερα άτομα δυστυχούν ανταγωνιζόμενα και αλληλοσπαρασσόμενα στη βάση του παραλογισμού ‘ο θάνατός σου η ζωή μου’. Έψαξα να βρω απαντήσεις στο ερώτημα τι φταίει και τα πράγματα πήγαν στραβά στην εξέλιξη των κοινωνιών και της ανθρωπότητας και αντί για περισσότερη κοινωνική ισότητα, ελευθερία, δημοκρατία, ευημερία, ευτυχία και για καλύτερη προοπτική, διαπίστωσα ότι μεταξύ των άλλων αιτιών, όπως η φύση του οικονομικού συστήματος, δηλαδή ο τρόπος οργάνωσης, κατανομής και διακίνησης της παραγωγής, το αντίστοιχο κοινωνικό σύστημα, δηλαδή η μορφή οργάνωσης της κοινωνίας και τα πολιτικά συστήματα και τέλος το διεθνές οικονομικό σύστημα, ως διεθνής καταμερισμός της εργασίας και του παγκόσμιου πλούτου μεταξύ των εθνών, σημαντικό για να μην πως καθοριστικό ρόλο στη συμπεριφορά των ανθρώπων και των κοινωνιών παίζουν οι θρησκευτικές δοξασίες και οι αντίστοιχοι θεσμοί που τις εκφράζουν και τις διαχειρίζονται. Και δυστυχώς αυτός ο ρόλος των οργανωμένων θρησκειών δρα καταλυτικά αρνητικά πάνω στον άνθρωπο, τον καθιστά ατομιστή, αντικοινωνικό και μοιρολάτρη και εμποδίζει τις κοινωνίες να προσεγγίσουν το διαχρονικό όραμά τους για κοινωνική ισότητα.
Με αυτή την έννοια και επειδή η μελέτη της ιστορίας αποδείχνει ότι οι θρησκείες ως εργαλεία της εκάστοτε εξουσίας που αποσκοπεί στην απεριόριστη αύξηση του πλούτου της και στη διαιώνιση της κυριαρχίας της αποτελούν αντιαναπτυξιακό, αντιεξελικτικό, αντικοινωνικό και εχθρικό για τον άνθρωπο παράγοντα, αποφάσισα να μελετήσω, να αναλύσω και να παρουσιάσω με αυτό το βιβλίο τα σχετικά συμπεράσματα.
Γνωρίζω ότι το θέμα είναι ταμπού και ότι για εκείνους που ως εξουσία το συντηρούν, επειδή αυτό είναι το ταξικό τους συμφέρον, διαπράττω ‘έγκλημα καθοσιώσεως’. Γνωρίζω επίσης ότι πολλοί απλοί και καλοπροαίρετοι συνάνθρωποί μου, που από άγνοια και από φόβο πιστεύουν σε κάποιο ανύπαρκτο ‘θεό’ και η παιδεία τους περιορίζεται στο κήρυγμα του κατηχητή και του παπά της ενορίας τους και το μόνο όραμα που τους επέτρεψαν να έχουν είναι «να τους αξιώσει ο θεός να πάνε στον παράδεισο», θα με θεωρούν βλάστημο, άθεο, αναρχικό, κομμουνιστή, εχθρό του λαού και της πατρίδας κ.λπ. κ.λπ.
Θέλω όμως να τους διαβεβαιώσω ότι δεν είμαι παρά ένας από αυτούς που πίστεψε ότι και όσα πιστεύουν και οι ίδιοι και είχε κάποτε τις ίδιες ανησυχίες με αυτούς, αλλά οι εμπειρίες που απόκτησα στον σκληρό και δύσκολο στίβο της εξαρτημένης εργασίας και οι γνώσεις που πήρα στα πανεπιστήμια, στις βιβλιοθήκες, στους κοινωνικούς αγώνες και στις συναναστροφές μου, με έπεισαν ότι η τυφλή θρησκευτική πίστη δεν μας κάνει απλά ‘δούλους του θεού’, αλλά και δούλους των αφεντικών του κόσμου που αιματοκυλούν καθημερινά τις κοινωνίες και την ανθρωπότητα μόνο και μόνο για να μεγαλώσουν, σε βάρος μας, τα πλούτη τους. Το χειρότερο είναι ότι οι θρησκείες δεν μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, γιατί μας κάνουν ατομιστές, υποκριτές, δειλούς, φοβικούς, υστερόβουλους και θανατόφιλους.
Θεωρώ λοιπόν χρέος μου να τους πως ευθέως ότι θαύματα κάνει μόνο η πραγματική επιστήμη και ότι ‘θεός’ και παράδεισος δεν υπάρχουν, παρά τα όσα λένε οι θρησκευτικές συμμορίες και οι εκκλησιαστικοί αγύρτες, αλλά μπορούμε όλοι μαζί, ενωμένοι και αγαπημένοι να κάνουμε την γήινη καπιταλιστική κόλαση έναν ανθρωπιστικό παράδεισο, γιατί ο πλανήτης μάς χωράει και μπορεί να μάς χορτάσει και να μάς κάνει όλους ευτυχισμένους. Άλλη μορφή αγάπης και άλλη ελπίδα σωτηρίας για τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει τίποτα ιερότερο από την ίδια την ανθρώπινη ζωή, που για το κεφάλαιο δεν αξίζει παρά μια σφαίρα, ή μια μαχαιριά του τζιχαντιστή, ή το πολύ μερικές δεκάδες ανθρώπινες ζωές να αξίζουν μια φουσκωτή βάρκα που θα βουλιάξει και θα τους πνίξει στο όνομα κάποιου ‘παντοδύναμου Αλλάχ’ στην κοιτίδα του πολιτισμού, στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου. Όπως και η καλύτερη πίστη του ανθρώπου δεν είναι η πίστη σε φανταστικά και ανύπαρκτα πράγματα, όπως σε θεούς, αγίους, διαβόλους και τριβόλους, αλλά η πίστη στον ίδιο τον άνθρωπο, στον εαυτό μας, στον μοναδικό και πραγματικό δημιουργό του πολιτισμού της ανθρωπιάς, της αγάπης και της ελπίδας.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς εννοείτε τον τίτλο του βιβλίου σας; Τι σημαίνει ότι ο θεός δεν είναι παρά το φετίχ, δηλαδή ένας συμβολισμός του κεφαλαίου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Από τα πρώτα στάδια της εξέλιξής του ο άνθρωπος χρειάστηκε, για να κατανοήσει τον κόσμο που τον περιέβαλε και να εξηγήσει τα φαινόμενα που έβλεπε και καθόριζαν τη ζωή του, να δώσει συμβολικά ονόματα, μορφή και ρόλο στο κάθε τι και σε σχέση με αυτόν τον ρόλο να προσδιορίσει τη δική του συμπεριφορά απέναντι σ’ αυτό το κάθε τι. Από τότε, που τα πρώτα ανθρώπινα όντα ξεχώρισαν με την όρθια στάση, με τη συνεργασία και τον έναρθρο λόγο από τα άλλα ζώα, διαπίστωσαν ότι οι πραγματικές υπαρξιακές ανάγκες τους τούς υποχρέωναν να ζουν σε μεγάλες ομάδες για να αντιμετωπίζουν όλοι μαζί τους σοβαρούς κινδύνους που απειλούσαν τη ζωή τους και δεν μπορούσαν να τους αντιμετωπίζουν ο καθένας χωριστά. Έτσι έμαθαν να συνεργάζονται, να προστατεύει ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί να προστατεύουν την ενότητά τους και οργάνωσαν την συλλογική τους δραστηριότητα και την κοινοβιακή τους ζωή για μεγαλύτερη ασφάλεια, για την επιβίωση και την πρόοδο.
Όμως με την παράλληλη βίαιη εμφάνιση της ατομικής ιδιοκτησίας, της κρατικής εξουσίας, και των αρνητικών συνεπειών τους, οι φορείς της εκάστοτε εξουσίας κατέφυγαν στις αγυρτείες των μάγων και των ιερατείων, έδωσαν υποτίθεται πραγματική υπόσταση σε φανταστικά δημιουργήματα που τα ονόμασαν θεούς και οργάνωσαν δίπλα στις εξουσίες τους θρησκείες και Εκκλησίες, πίσω από τις οποίες κρύφτηκαν οι ίδιες και τις ευθύνες τους τις απέδωσαν στα φετίχ, στα σύμβολά τους, αφού υποτίθεται ότι αυτοί ενεργούσαν βάσει των εντολών των θεών-δημιουργημάτων τους. Με αυτήν την έννοια το κεφάλαιο γίνεται θεός, δηλαδή, σκληρή, απόμακρη και απροσπέλαστη, αλλά ως ανύπαρκτος και αθέατος θεός, γίνεται αόρατη εξουσία των εξουσιαστών πάνω στην υπόλοιπη κοινωνία.
Έκτοτε οι θεοί ως εργαλεία των εξουσιών και οι θρησκείες ως εξουσιαστική ιδεολογία σέρνουν τις κοινωνίες και την ανθρωπότητα συνολικά από πόλεμο σε πόλεμο και απ’ το κακό στο χειρότερο, παρά το γεγονός ότι οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού σπρώχνουν με τον κάματο και τον πόνο τους αργά αλλά σταθερά την εξέλιξη προς το διαχρονικό τους όραμα, προς την κοινωνική ισότητα, σε έναν κάθε φορά καλύτερο κόσμο, στην αταξική κοινωνία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια είναι η γνώμη σας για τη σχέση μεταξύ θρησκείας και επιστήμης; Και πώς εξηγείτε ότι πολλοί επιστήμονες είναι θρήσκοι, και πως ακόμα και φυσικοί επιστήμονες στο μεγαλύτερο ερευνητικό κέντρο του κόσμου, στο CERN, αναζητούν το σωματίδιο του θεού; Μήπως δεν ξέρουν τι κάνουν τόσοι κορυφαίοι επιστήμονες;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η σχέση μεταξύ θρησκείας και επιστήμης δεν είναι και δεν θα μπορούσε να είναι καλή παρά τα όσα λέγονται. Κι αυτό γιατί η θρησκεία στηρίζεται σε μία ‘αλήθεια εξ’ αποκαλύψεως’, σε ένα αναλλοίωτο δόγμα που το επέβαλε δια αντιπροσώπου στις κοινωνίες κάποιος υποτιθέμενος θεός, η ύπαρξη του οποίου δεν γίνεται αισθητή με τις αισθήσεις, τη Λογική και δεν ανιχνεύεται με την επιστημονική έρευνα. Αντίθετα η επιστήμη της ‘εξ’ ανακαλύψεως αλήθειας’, αποτελεί την αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει τους φυσικούς νόμους που διέπουν το γήινο και κοσμικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει για να μπορέσει να αποφύγει τις αρνητικές και να αξιοποιήσει τις θετικές γι’ αυτόν και την κοινωνία του δυνατότητες. Με τον χρόνο, την προσπάθεια και την έρευνα, ο άνθρωπος μαθαίνει όλο και περισσότερα, συσσωρεύει γνώση πάνω στη γνώση, αποκρυπτογραφεί και κατανοεί τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας και μπορεί σταδιακά να διαμορφώνει όλο και καλύτερες προϋποθέσεις για τη βελτίωση της ζωής του και παρά τα όποια εμπόδια είναι ακόμα σε θέση τα σκοταδιστικά και τα εξουσιαστικά ιερατεία να βάζουν στην ανθρωπότητα.
Όσον αφορά στην θρησκευτικότητα των επιστημόνων έχω πολλές επιφυλάξεις για το κατά πόσον ένας επιστήμονας και μάλιστα φυσικός, μαθηματικός, χημικός, βιολόγος, ανθρωπολόγος, ιστορικός, κοινωνιολόγος κ.λπ. κ.λπ. μπορεί να είναι θρησκευόμενος, γι’ αυτό και αμφισβητώ την ειλικρίνεια όσων επιστημόνων ‘ομολογούν’ δημόσια την πίστη τους στο Χριστό, στον Αλλάχ, στο Γιαχβέ και πάει λέγοντας. Και το αμφισβητώ γιατί η διαπλοκή μεταξύ θρησκείας και εξουσίας προξενεί φόβο στους εξαρτημένους επαγγελματικά επιστήμονες, επειδή γνωρίζουν πως ‘τέτοιες απερισκεψίες’ δημόσιας ομολογίας ελευθερίας σκέψης κοστίζουν καριέρες και σπρώχνουν μυαλά δυνατά στην ανεργία στο περιθώριο της οικονομίας και της κοινωνίας. Δεν συμφωνώ με αυτή την στάση, όταν άλλοι προτίμησαν την πυρά, το εκτελεστικό απόσπασμα ή τη Μακρόνησο, αλλά την ερμηνεύω και νομίζω πως όσοι αναγκάζονται να υποκριθούν, δεν θα είναι περήφανοι γι’ αυτό.
Στο CERN, τον επιταχυντή αδρονίων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών, κανένας δεν έψαξε ποτέ ούτε και ψάχνει για κάποιο υλικό σωματίδιο κάποιου άυλου θεού, κάτι που άλλωστε θα ήταν παραλογισμός. Η αλήθεια είναι ότι οι φυσικοί επιστήμονες προσπάθησαν να επιβεβαιώσουν τη ‘θεωρητική υπόθεση’ του Άγγλου θεωρητικού φυσικού Peter Higgs, για την πιθανή ύπαρξη κάποιου στοιχειώδους υποατομικού σωματιδίου, που φέρει το όνομα ‘μποζόνιο του Higgs’ και το οποίο θεωρητικά είναι υπαίτιο για το ομώνυμο κβαντικό πεδίο που προσδίδει μάζα σε όλα τα στοιχειώδη σωματίδια, όπως τα κουάρκ και τα ηλεκτρόνια. Βέβαια, η ανακάλυψη αυτού του μποζονίου θα επιβεβαίωνε την υλικοενεργειακή αιτία και φύση του υπαρκτού υλικού σύμπαντος, πράγμα που θα υποβάθμιζε τη δοξασία περί ‘ευφυούς σχεδίου’ του υποτιθέμενου κοσμοδημιουργητή ‘θεού’. Από το 1960 που διατυπώθηκε αυτή η θεωρία αποτέλεσε για τους φυσικούς επιστήμονες μια τεράστιας σημασίας πρόκληση και θέμα για το οποίο πολλοί πειραματίστηκαν, έγραψαν και γράφουν ακόμα με κατάληξη το τεράστιας επιστημονικής σημασίας πείραμα του CERN.
Δύο από τους πολλούς, οι Αμερικανοί φυσικοί επιστήμονες Leon Lederman και Dick Teresi έγραψαν ένα βιβλίο το 1993 με τον τίτλο Το αναθεματισμένο σωματίδιο (The goddamn particle). Ο εκδότης, όμως, του βιβλίου θέλησε ν’ αποφύγει τον κατά τη γνώμη του πολύ υβριστικό, για τους νεοχριστιανοφασίστες, φονταμενταλιστές Αμερικανούς, τίτλο. Γι’ αυτό άλλαξε τον τίτλο και στη θέση του ‘goddamn particle’ έβαλε το ‘God particle’ και το βιβλίο κυκλοφόρησε με τον τίτλο: The God Particle: If the Universe is the Answer, what is the Question? (Το σωματίδιο τού Θεού: Αν το σύμπαν είναι η απάντηση, τότε ποια είναι η ερώτηση;). Έτσι, και χάρη στις απόψεις ενός αγράμματου και θρησκόληπτου δολαριοφονιά Αμερικανού εκδότη που πλουτίζει από τη σχέση θεού και μάρκετινγκ, συνέβη ένα γλωσσικό ατύχημα, το μποζόνιο, το σωματίδιο του Higgs, από αναθεματισμένο έγινε θεϊκό, πράγμα το οποίο οι ‘δημιουργιστές’ εκμεταλλεύονται στο έπακρο για να ‘αποδείξουν και επιστημονικά την ύπαρξη του θεού’, ‘απόδειξη’ η οποία συνακόλουθα θα ενίσχυε την πλατωνική δοξασία περί ‘ανεξάρτητης, θείας και αθάνατης ψυχής’, μύθος που αποτελεί το οξυγόνο κάθε θρησκείας και εξουσίας.
Βέβαια, η ανακοίνωση των επιστημόνων του CERN, που ξέρουν τι κάνουν και που έγινε μετά την ολοκλήρωση του πειράματος επαλήθευσης, σύμφωνα με την οποία «πρόκειται σίγουρα για μποζόνιο, και πολύ πιθανό για το μποζόνιο του Higgs. Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή αλλά είμαστε πολύ αισιόδοξοι για τη συνέχεια», δεν έτυχε της αντίστοιχης δημοσιότητας. Αποτέλεσμα αυτής της αρρωστημένης λογοκρισίας ήταν μια μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη με προφανώς τεράστια σημασία για την επιστήμη, πιθανώς και για την ανθρωπότητα, να θαφτεί, για την αποφασιστική πλειονότητα των ανθρώπων, κάτω από τη σκουριά της θρησκοληψίας που παράγουν και αναπαράγουν τα διαπλεκόμενα Μ.Μ.Ε. με τα σκοταδιστικά και εξουσιαστικά ιερατεία. Αποτέλεσμα αυτής της συνωμοσίας ήταν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι του πλανήτη έμειναν με την αρχική παραπλανητική εντύπωση, ότι τάχα ‘οι επιστήμονες απέδειξαν την ύπαρξη του θεού’.
Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία για τον μύθο ‘περί σωματιδίου του θεού’ και την επιστημονική πραγματικότητα, ας δούμε τι έγραψε σχετικά η πολυβραβευμένη θεωρητική φυσικός, ειδική σε θέματα μοριακής φυσικής και κοσμολογίας, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Harvard, Lisa Randall. «Δεν είμαι φανατική οπαδός της ονομασίας ‘σωματίδιο του θεού’. Σε ένα μονοθεϊστικό σύμπαν θα ήταν υπερβολή να αναδείξουμε το μποζόνιο Higgs ως μια θεότητα […] Η ανακάλυψη του μποζονίου Higgs δεν μας μαθαίνει τίποτα για τη θρησκεία. Παραδόξως πολλοί δημοσιογράφοι πίστευαν το αντίθετο και φαντάζονταν ότι αυτή η ανακάλυψη θα έφερνε περισσότερο κόσμο στην εκκλησία. Εγώ φανταζόμουν ότι αυτή η ανακάλυψη θα συνηγορούσε υπέρ των επιστημονικών μεθόδων, κι ίσως αποτελούσε και κίνητρο για την κατανόηση του κόσμου μέσω της επιστήμης […] Η ανακάλυψη αυτή είναι μια ωδή στην επιστήμη και στην ευφυΐα των θεωρητικών και πειραματικών φυσικών. Πραγματικά μας εμπνέει, με έναν επιστημονικό τρόπο […], το μποζόνιο Higgs δεν έχει καμιά πρακτική εφαρμογή προς το παρόν. Αλλά κανείς δεν ήξερε σε τι θα χρησίμευε το ηλεκτρόνιο όταν ανακαλύφθηκε με τη σειρά του. […] Η πρόοδος (της επιστήμης) και της τεχνολογίας που εμπνέουν τους φοιτητές και το κοινό συμβάλλουν στην ανάπτυξη της κοινωνίας».
Συνεπώς ούτε αυτός ο μύθος δεν κατάφερε να αποβεί ουσιαστικά χρήσιμος για τους αλχημιστές της πληροφόρησης, τους τυμβωρύχους της επιστήμης και τους αναστηλωτές των ψεύτικων σκοταδιστικών και εξουσιαστικών μύθων.
Όλα αυτά τα υποκριτικά, τα σκοταδιστικά και τα ευτράπελα δείχνουν πως για τις θρησκείες το παραμύθι του δημιουργισμού αποτελεί το οξυγόνο της εξουσίας τους και του παγκαριού τους και για να μην τα χάσουν, είναι ικανές να ζητάνε ή και να εξαγοράζουν τη συνεργασία κάποιων χαλαρών απογόνων εκείνων που τους ταπείνωναν, τους δολοφονούσαν ή ακόμα και τους έκαιγαν όταν οι ‘προκαθήμενοι’ και τα όργανά τους ασκούσαν άμεσα την κοσμική εξουσία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Στο κέντρο της έρευνάς σας βρίσκεται η ψυχή, της οποίας αμφισβητείτε την αθανασία και μάλιστα την παρουσιάζετε ως το φετίχ, το σύμβολο της ατομικής ιδιοκτησίας. Πώς το εννοείτε αυτό και τι εννοείτε ότι όσοι δεν έχουν ατομική ιδιοκτησία δεν έχουν ψυχή;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όπως είναι γνωστό η Ψυχή, σύμφωνα με την γεμάτη αλληγορίες και συμβολισμούς σοφή αρχαία ελληνική μυθολογία, υποτίθεται ότι ήταν μια θνητή βασιλοπούλα, η ομορφιά της οποίας επισκίαζε την θεά Αφροδίτη, αλλά είχε την ατυχία να την ερωτευθεί ο γιός της Αφροδίτης ο θεός Έρωτας. Η ζήλεια της Αφροδίτης της έκανε τη ζωή μαρτύριο σε βαθμό μάλιστα που αρρώστησαν ο θεός Έρωτας και η Ψυχή, οπότε τους λυπήθηκε ο Δίας και τους επέτρεψε να παντρευτούν, χαρίζοντας στην Ψυχή την αθανασία, γιατί διαφορετικά δεν μπορούσε να παντρευτεί άντρα από θεϊκό τζάκι. Την κοινωνιολογική αποκρυπτογράφηση του μύθου την έκανε σχετικά εύκολη ο ελληνικός κινηματογράφος με τα άπειρα κινηματογραφικά έργα αναφορικά με τις δυσκολίες των γάμων μεταξύ πριγκίπων ή μεγαλοαστών και αγνών και όμορφων φτωχοκόριτσων.
Έλα όμως που η έννοια ψυχή ταυτίζεται ακόμα και σήμερα με τη δύναμη. Όλοι έχουμε ακούσει για τους δυνατούς, τους ψυχωμένους, σε αντίθεση με τους άψυχους, τους αδύναμους, τους ‘ζωντανούς πεθαμένους’. Όταν μάλιστα εμφανίστηκε η πατριαρχική οικογένεια και μαζί της και η ατομική ιδιοκτησία, με τους νόμους του Σόλωνα το 592 της παλιάς χρονολογίας, κάποιοι θρησκευόμενοι και πανούργοι ιδεαλιστές φιλόσοφοι της δουλοκτητικής αριστοκρατίας, της πυθαγόρειας και της πλατωνικής σχολής που άρπαξαν και τα καλύτερα κομμάτια της εύφορης αττικής γης, ταύτισαν την ατομική ιδιοκτησία με την αθάνατη ψυχή για να είναι αιώνια η ιδιοκτησία και τους άνευ ατομικής ιδιοκτησίας τους έχρισαν δούλους, χωρίς εξουσία, χωρίς δύναμη, άψυχους. Κάπως έτσι ο μύθος έγινε εργαλείο και ‘σύμφωνο συμβίωσης’ της εξουσίας και της θρησκείας, που έμελλε να εκτρέψει το ρου της ανθρώπινης ιστορίας προς σκοτεινούς μεσαίωνες και παγκόσμιες ηγεμονίες.
Αυτή πρέπει να θεωρηθεί ως η πρώτη μεγάλη διαπλοκή μεταξύ θρησκείας και εξουσίας, η οποία άνοιξε το δρόμο για όσα μύρια συνέβησαν από τότε μέχρι σήμερα στον άνθρωπο, στην ανθρωπότητα και στον πολιτισμό. Λογικά, φαίνεται πως για να επιστραφεί η κλεμμένη, από την κοινωνική ιδιοκτησία, ατομική ιδιοκτησία πρέπει να χάσει την αθανασία της η ψυχή. Με απλά λόγια για να καταργηθεί η καπιταλιστική εξουσία που ακουμπάει πάνω στην ατομική ιδιοκτησία και για να ξαναβρεί η ανθρωπότητα τον δρόμο προς την κοινωνική ισότητα πρέπει να καταργηθεί και ο σκοταδιστικός μύθος της θρησκείας. Σήμερα όλο και περισσότεροι γνωρίζουν ότι είναι προτιμότερος ο θάνατος των ‘θεών’, των θρησκειών και των εξουσιών από το θάνατο των ανθρώπων, του πολιτισμού και του πλανήτη.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αμφισβητείτε ακόμα και την λυδία λίθο κάθε θρησκείας, δηλαδή την μετά θάνατον ζωή, όταν δισεκατομμύρια ανθρώπων πιστεύουν και ελπίζουν σ’ αυτήν. Τι έχειτε να πειτε σε όλον αυτόν τον κόσμο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πρέπει να δούμε τον μύθο συνολικά, για να κατανοήσουμε ότι χωρίς ‘αθάνατη ψυχή’ δεν θα μπορούσε να στηθεί το σκηνικό της ‘μετά θάνατον ζωής’, που αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί την ελπίδα ότι όσοι ‘άψυχοι’ εμποδίστηκαν να γευτούν μια αξιοπρεπή ανθρώπινη ζωή πάνω στη γη θα την απολαύσουν, βέβαια μετά από σκληρές δοκιμασίες και εξετάσεις, όταν πεθάνουν. Βέβαια κανένας δεν γύρισε ποτέ, παρά τις όποιες ανοησίες προβάλλουν μερικοί αλαφροϊσκιωτοι, από τον παράδεισο, αλλά ούτε και ποτέ κατάφερε κανείς να δραπετεύσει από την κόλαση για να μας βεβαιώσει για την ύπαρξη των ανύπαρκτων.
Είναι γνωστό ότι πάνω σ’ αυτόν τον μύθο, οι εξουσίες και οι θρησκείες, καταφέρνουν χιλιάδες χρόνια τώρα, όπως έλεγε ο λεγόμενος μεγάλος Ναπολέοντας, να εμποδίζουν τους φτωχούς να σφάξουν τους πλούσιους. Η σκόπιμα καλλιεργούμενη άγνοια γύρω από το φαινόμενο της ζωής και του θανάτου και ο εξουσιαστικός φόβος της κόλασης, του αφεντικού και του κράτους αποκοιμίζουν τους ανθρώπους για να μην ενοχλούν τις εξουσίες.
Το μόνο που θα μπορούσε κανείς να πει σε όλους αυτούς που αρνούνται να διεκδικήσουν όσα τους ανήκουν, για να ζήσουν τώρα, είναι, ότι καμιά αίσθηση, καμιά λογική και καμιά επιστήμη δεν επιβεβαιώνει ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή και γι’ αυτό να πάψουν να πιστεύουν μύθους και χρυσοφόρα για τα αφεντικά τους ψέματα και να αρχίσουν να διαβάζουν, να συζητούν και να σκέπτονται για να μάθουν την αλήθεια και να μπορούν συλλογικά να κάνουν τη ζωή τους αξιοπρεπή και άξια να την ζήσουν μέχρι τα βαθιά γεράματά τους, γιατί ‘περίσσευμα ζωής δεν υπάρχει’. Κι αν αδυνατούν να το κάνουν για τον εαυτό τους ας φροντίσουν τουλάχιστον να το κάνουν για τα παιδιά τους και για τα παιδιά των παιδιών τους, όπως έκαναν όλες οι προηγούμενες γενιές για εμάς.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αμφισβητείτε την ύπαρξη του θεού, όπως επίσης και την ιστορικότητα του Ιησού Χριστού, όταν οργανωμένες θρησκείες και εκκλησίες υποστηρίζουν το αντίθετο με εκατομμύρια βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες και κάθε είδους ΜΜΕ και δισεκατομμύρια ανθρώπων τους πιστεύουν και τους ακολουθούν. Είναι δυνατόν όλοι αυτοί να έχουν άδικο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Υπάρχουν θέματα που δεν λύνονται με τη τεχνική της πλειοψηφίας και μάλιστα σε συνθήκες που αυτοί που καλούνται να αποφανθούν δεν έχουν γνώση των θεμάτων και συνεπώς δεν μπορούν να έχουν και σύμφωνη με τα συμφέροντά τους γνώμη, οπότε η επιλογή τους γίνεται καθ’ υπαγόρευση όσων γνωρίζουν και φροντίζουν να μην γνωρίζουν οι υπόλοιποι. Έτσι το θέμα της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας θεού δεν λύνεται με ψηφοφορίες, αλλά με την εμπειρία των αισθήσεων, με την δύναμη της Λογικής και τις αποδείξεις της επιστήμης και όλα αυτά αποφαίνονται κατηγορηματικά ότι θεός με την έννοια μιας οντότητας που για τον καθένα και τους πάντες τα πάντα ρυθμίζει, τα πάντα βλέπει και τα πάντα γνωρίζει δεν υπάρχει. Όπως επίσης αποφαίνονται ότι Ιησούς Χριστός δεν υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο, αλλά ως δημιούργημα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην προσπάθειά της να ενώσει κάτω από μια αυτοκρατορική θρησκεία-ιδεολογία την πανσπερμία των τοπικών μύθων και των τοπικών εξουσιαστικών ιερατείων που δημιουργούσαν πρόβλημα στην ομαλή λειτουργία της αυτοκρατορίας και την ομαλή λειτουργία ‘όλων των δρόμων που οδηγούσαν στη Ρώμη’ και μετέφεραν τον πλούτο από όλες τις επαρχίες της. Καμιά, το υπογραμμίζω, καμιά ελληνική, εβραϊκή ή ρωμαϊκή ιστορική πηγή των δυό πρώτων αιώνων της νέας χρονολογίας δεν αναφέρεται σε χριστό και χριστιανισμό. Όλα αυτά είναι εξουσιαστικά κατασκευάσματα της μετέπειτα περιόδου και μεταξύ αυτών και οι λεγόμενες γραφές, οι ιερές γραφές, που δεν μπορούν να εκληφθούν ως ιστορικές πηγές γιατί είναι πολύ μεταγενέστερα, ανακριβή, αντιφατικά και κατ’ εξακολούθηση πλαστογραφημένα εξουσιαστικά ιδεολογήματα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι στη φύση δεν υπάρχουν δυνάμεις ανώτερες, ακόμα και άγνωστες που δεν μπορεί ακόμα ο άνθρωπος να τις γνωρίσει και να τις τιθασεύσει απόλυτα, όπως, λ. χ., για να θυμηθούμε τον αμερικανό αστροφυσικό Carl Sagan, η βαρύτητα, αλλά επειδή κανένας δεν θα είχε λόγο να λατρεύει τη βαρύτητα σαν θεό, γι’ αυτό, τον ‘θεό’ οι δημιουργοί του τον έστειλαν έξω από την Φύση και το Σύμπαν, στο ποτέ και στο πουθενά, διαφορετικά θα τους ήταν άχρηστος, γιατί δεν θα έπειθε. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι εξουσίες διαθέτουν στρατιές από ‘λάθρα βιούντες’ και καλοαμοιβόμενοι από τα δημόσια ταμεία προπαγανδιστές θεών, προφητών, θρησκειών και ξοδεύουν μυθικά ποσά, που θα έφταναν να εξαλείψουν άμεσα τη φτώχεια, αν βέβαια και η φτώχεια, το δικό τους δημιούργημα, δεν αποτελούσε και ευκαιρία πλουτισμού.
Τελικά ναι, όλοι αυτοί έχουν άδικο, μόνο που ‘οι ποιμένες-εξουσιαστές’ το κάνουν συνειδητά για να πλουτίζουν, ενώ τα ‘ποίμνια’ νομίζουν πως έχουν δίκιο και όταν ‘τα πνίγει τι δίκιο’, δηλαδή, ο τυφλός θρησκευτικός φανατισμός τότε γίνονται και επικίνδυνα για λογαριασμό των αφεντικών και ποιμένων τους. Εδώ αξίζει να θυμηθούμε τον Μπέρτολντ Μπρεχτ που δια στόματος Galileo Galilei, έλεγε περίπου το εξής: ‘Όποιος λέει ψέματα επειδή δεν γνωρίζει την αλήθεια είναι ένας χρήσιμος ηλίθιος και ένας επικίνδυνος βλάκας, αλλά όποιος λέει ψέματα παρ’ ότι γνωρίζει την αλήθεια, ε, αυτός είναι ένας συνειδητός εγκληματίας’. Άλλωστε η αναζήτηση της αλήθειας δεν ήταν ποτέ υπόθεση των θρησκειών και των εξουσιών, αλλά ήταν πάντα υπόθεση των απλών ανθρώπων και των επιστημών και ιδιαίτερα των επιστημόνων εκείνων που έδωσαν, όπως μας διδάσκει και ο μύθος του Προμηθέα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη ζωή τους για να μην ζούμε στα σκοτάδια, αλλά στο Φώς, κάθε τόσο και σε περισσότερο Φως.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αμφισβητείτε, όμως, ακόμα και την έννοια της ιερότητας. Μπορεί να υπάρξει οργανωμένη κοινωνία και ανθρώπινος πολιτισμός χωρίς την έννοια της ιερότητας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι θρησκείες ορίζουν ως ιερό ότι ανήκει ή αναφέρεται στον υποτιθέμενο ‘θεό’, ή γίνεται προς χάρη του, ότι μας προκαλεί φόβο και αντιμετωπίζεται με επιβαλλόμενο σεβασμό και δέος. Ιερό χαρακτηρίζεται λ. χ, ο χώρος της εκκλησίας που προορίζεται αποκλειστικά για τους ‘άγιους παπάδες’ και τους ‘παναγιότατους’ υψηλόβαθμους μουλάδες και απαγορεύεται η είσοδος των ‘αμαρτωλών πιστών’.
Ως ιερός θεωρείται ο χώρος και η έκταση που ανήκει στον συνήθως πανάκριβο και πολυτελέστατο ‘οίκον του θεού’. Ιερά, πολλά ιερά και ανίερες υποκρισίες, προλήψεις και δεισιδαιμονίες που παραμορφώνουν την πραγματικότητα, υποσκάπτουν τη Λογική και τσαλακώνουν την περηφάνια των ανθρώπων και τους γονατίζουν μπροστά σε ξόανα, σκοταδιστικά και εξουσιαστικά ιερατεία για να πλουτίζουν οι λίγοι σε βάρος των πολλών. ‘Ιερά λείψανα’, ‘ιερά σινδόνη’, ‘ιερά κείμενα’, ‘ιερά άμφια’, ‘ιερά δισκοπότηρα’, ιερά παραμύθια που παραμυθιάζουν αφελείς και λεηλατημένους ανθρώπους. Ιερό και το ‘άγιο Φως’ που τιμάται από τις εξουσίες με στρατιωτικές ‘τιμές αρχηγού κράτους’, για να μην ξεχνάμε τη διαπλοκή θρησκείας και εξουσίας, που, για την πνευματική τύφλωσή μας, σκαρώνει μεταφυσικές απάτες και σκηνοθετεί ‘θαύματα’ με επαγγελματίες ψεύτες και για αλαφροΐσκιωτους.
Επίσης ιερός θεωρείται και ο θρησκευτικός πόλεμος κατά των απίστων, που ‘γίνεται προς χάρη της δόξας του θεού’, ανεξάρτητα από καταστροφές πολιτισμών, λεηλασίες χωρών και γενοκτονίες λαών, (ακόμα κι όταν λατρεύουν τον ίδιο ή έναν άλλο θεό), που μεγαλώνουν τον πλούτο των κυρίαρχων κοινωνικών τάξεων. Κατά τον ίδιο τρόπο οι εξουσίες ορίζουν ως ιερό ότι και όσο αυτές το ορίζουν ως τέτοιο, ότι αναφέρεται και ανήκει σε αυτές και ότι γίνεται προς χάρη και διαιώνισή τους.
Με αυτή την έννοια ιεροί είναι και οι άδικοι και απάνθρωποι, ρατσιστικοί και φασιστικοί νόμοι που θεσπίζει η εκάστοτε εξουσία, ιερή είναι η γεωγραφική έκταση που ελέγχουν, την απομυζούν και την αποκαλούν πατρίδα τους, ιερή είναι η ατομική, η εκκλησιαστική και η κρατική ιδιοκτησία τους ,που αποφέρει πλούτο στα θρησκευτικά και εξουσιαστικά ιερατεία. Ιεροί, και ευλογημένοι από την εκάστοτε θρησκευτική-εκκλησιαστική ηγεσία, είναι και οι κατακτητικοί αποικιοκρατικοί και ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, ανεξάρτητα από τις απάνθρωπες και καταστροφικές συνέπειές τους. Ιερές είναι τέλος και οι μεταξύ θρησκειών και εξουσιών στρατιωτικές συμμαχίες εναντίον των ανταγωνιστών τους και εναντίον των λαών που αγωνίζονται για τη λευτεριά τη δική τους και της δικής τους πατρίδας.
Αντίθετα για τον άνθρωπο, τους λαούς και την εργαζόμενη ανθρωπότητα ιερή είναι η Φύση που μας γέννησε, ιερή είναι η ζωή και ειδικότερα η ανθρώπινη ζωή που για τη θρησκεία και την εξουσία φαίνεται πως η ιερότητα της ‘επίγειας ζωής’ μετριέται σε χρηματικές μονάδες, γι’ αυτό κι όταν η οικονομική αποδοτικότητά της πέφτει, τότε γίνεται προτιμότερος ο θάνατος, που με πολλούς τρόπους και για πολλούς λόγους εξαγοράζεται με την ‘μετά θάνατον ζωή’. Ιερό είναι για τον άνθρωπο και την κοινωνία το δικαίωμά στην ύπαρξη, στην ευημερία, στην κοινωνική ισότητα, στην ισονομία, στην ελευθερία, στην αξιοπρέπεια και στην ειρήνη, τα οποία όμως καταπατούνται από τις θρησκείες και τις εξουσίες, γιατί έρχονται σε αντίθεση με τα δικά τους ανίερα ‘ιερά’ και περιορίζουν τον πλούτο και την κυριαρχία τους.
Επομένως κάθε επίκληση της ιερότητας, από θρησκείες και εξουσίες, που κρύβεται πίσω από μύθους, θεούς, φετίχ, σύμβολα, νόμους, πλούτο, στρατούς και ιδιοκτησίες, δεν είναι παρά μια απάτη, είναι η ιερή βαρβαρότητα, που έχει σχέση με τα ιδιωτικά και ταξικά συμφέροντά τους και λειτουργεί σε βάρος της Φύσης, της ζωής, του Ανθρώπου, της κοινωνίας, της ανθρωπότητας και του Πολιτισμού. Ιερότητα που δεν ορίζεται από την ίδια την κοινωνία, σε συνθήκες ισοκτησίας, ισοκατανομής, ισονομίας, ισοελευθερίας και οικουμενικού ουμανισμού, αποτελεί ανίερη θρησκευτική και εξουσιαστική σκουριά που ταπεινώνει τη ζωή, τον Άνθρωπο και τον Πολιτισμό του και σ’ αυτή την περίπτωση ιερότητα αποκτούν μόνο οι κοινωνικοί αγώνες για τον τερματισμό του θρησκευτικού σκοταδισμού και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και για την οικοδόμηση της αταξικής κοινωνίας σε τοπική, εθνική και οικουμενική κλίμακα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχουμε δικαίωμα στην πίστη σε κάποια ανώτερη δύναμη; Μπορεί να υπάρξει ένας καλύτερος, δικαιότερος κόσμος χωρίς θρησκεία και ηθική αντίληψη για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων; Δεν υπάρχει ο κίνδυνος να επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας και το δίκαιο του ισχυρότερου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για να αναζητήσουμε μια πειστική απάντηση στο ερώτημα αυτό θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ποτέ και κανένας άνθρωπος στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν επέλεξε ο ίδιος και με πλήρη συνείδηση, τουλάχιστο την πρώτη θρησκεία του και συνεπώς την πίστη του. Θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη μας ότι ο άνθρωπος γεννιέται άθρησκος, άθεος και άπιστος, για τον απλούστατο λόγο, γιατί όταν έρχεται στον κόσμο το μόνο που χρειάζεται είναι να έχει τροφή, ασφάλεια, στοργή, σεβασμό της προσωπικότητάς του και αντικειμενική ενημέρωση, εκπαίδευση και πληροφόρηση για να συνειδητοποιήσει τη θέση του στον κόσμο και τη σχέση του με τη Φύση και την κοινωνία στην οποία βρέθηκε. Ακόμα κι’ αν μπορούσαν να μιλήσουν τα μωρά, που έρχονται κάθε στιγμή στη ζωή, τροφή, αγάπη και ειρήνη θα ζητούσαν από έναν κόσμο που σπαράσσεται από την πείνα και τον πόλεμο και κανένα θεό.
Αντί όμως γι’ αυτά η κοινωνία που τα υποδέχεται τους προσφέρει ό,τι και όσα της επιβάλλει η εκάστοτε εξουσία και με αυτή την έννοια κανένας μας δεν είναι ο Εαυτός του, αλλά όλοι γινόμαστε κατηγορήματα με εθνικές, θρησκευτικές, επαγγελματικές, ταξικές, φυλετικές ακόμα και ποδοσφαιρόφιλες σφραγίδες και ταυτότητες που τις επέλεξαν άλλοι για μας, άλλοι, όπως οι γονείς μας, καλοπροαίρετα και άλλοι, όπως οι ανθρωποφοβικές εξουσίες κακοπροαίρετα. Το γεγονός ότι αυτοί που μας υποδέχονται, όταν ερχόμαστε στη ζωή, ως άλλοι «αξιωματικοί κατάξεως» μας ταξινομούν και, κατά τον μεγάλο ουγγροαμερικανό ψυχίατρο Thomas Szasz, μας «συρταρώνουν», μας βάζουν σε κουτάκια με συγκεκριμένους ρόλους, δηλαδή μας φυτεύουν σε μια ηλικία που δεν μπορούμε να κρίνουμε, να επιλέξουμε ή να αρνηθούμε τη δική τους πίστη, που και σ’ αυτούς κάποιοι άλλοι τη φύτεψαν στο δικό τους κεφάλι, χωρίς να ξέρουν στην πραγματικότητα τι κάνουν, αλλά επειδή νόμιζαν πως κάνουν κάτι καλό για εμάς και γι’ αυτούς, αποτελεί, σε συνθήκες ταξικής κοινωνίας και εκμεταλλευτικής εξουσίας, ένα διαρκές έγκλημα κατά της έννοιας, της φύσης και της οντότητας του ανθρώπου και της ανθρωπότητας.
Ο ‘θεός’ του καθενός μας, για όσους από εμάς νοιώθουν ‘απροστάτευτα βρέφη’, που τάχα χρειάζονται έναν υψηλό-δυνατό ‘προστάτη’ και έχουν την ανάγκη ενός προσωπικού θεού, αυτός ο ‘θεός’, αντιπροσωπεύει το φόβο του θανάτου πριν την ώρα του και την ελπίδα, πως θα μας προστατέψει από όσα δυσάρεστα συμβαίνουν στους διπλανούς μας. Αυτός ο ‘θεός-προστάτης’, ως προσωπικός και οικογενειακός μας σύμβουλος, γιατρός και σωματοφύλακας, αντιπροσωπεύει και την προσδοκία μας πως, κι’ αν ακόμα, ‘ό μη γένοιτο’, συμβεί και σ’ εμάς ό,τι συμβαίνει και στους άλλους συνανθρώπους μας, τότε ανταποδίδοντάς μας την αφοσίωσή μας, θα συγχωρέσει τις αμαρτίες μας και θα μας πάει στον παράδεισο, για αιώνιες και χλιδάτες διακοπές, που τόσο στερηθήκαμε ζωντανοί υπηρετώντας τον.
Το κακό σ’ αυτή την περίπτωση έγκειται στο γεγονός πως, ενώ γνωρίζουμε ότι, ως πιστοί ζητάμε απίθανα, αντιφατικά, παράλογα και γελοία πράγματα από έναν ανύπαρκτο ‘θεό’, συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε αυτή τη γελοιότητα, εξαιτίας της ανασφάλειάς μας και του εξουσιαστικού φόβου που φωλιάζει στα μυαλά μας ως «σχέση του ανθρώπου με τον θεόν», όπως ορίζουν τη θρησκεία οι βολεμένοι θεολόγοι. Τελικά η πίστη σε κάποιο ανύπαρκτο προσωπικό ‘θεό’, μας γελοιοποιεί, μας αποπροσανατολίζει και μας εκθέτει σε χίλιους δυό κινδύνους, από τους οποίους κανένας ‘θεός’, παρά μόνο η ενεργός συμμετοχή μας σε μια συνειδητοποιημένη και αυτοδιευθυνόμενη κοινωνία μπορεί να μας προστατέψει, πράγμα που για να συμβεί πρέπει να μετακινηθούμε από το μοναχικό εγωιστικό Εγώ υπό τον ‘θεόν’ και την ολιγαρχική, πλουτοκρατική, απάνθρωπη και πολεμοκάπηλη εξουσία του, στο συλλογικό-κοινωνικό Εγώ εντός του Εμείς, του αμεσοδημοκρατικά αυτοκυβερνώμενου, του αταξικού και ανθρωπιστικού Εμείς.
Από αυτή την ενιαία απειλή της οργανωμένης θρησκευτικής πίστης, του ‘ιερού μίσους’ και της παράλληλα αυξανόμενης οικονομικής-κοινωνικής ανισότητας που λειτουργούν ως όπλο μαζικής καταστροφής και βαρβαρότητας, μπορεί να μας απαλλάξει, άτομα, κοινωνίες και ανθρωπότητα, μόνο η αντικειμενική, επιστημονικά έγκυρη και κοινωνικά χρήσιμη γνώση μέσω των αισθήσεων, της λογικής και της απαλλαγμένης από σκοπιμότητες επιστήμης με τη μορφή ενός, εφικτού πια Νέου Αντικαπιταλιστικού Κινήματος Διαφωτισμού από τα κάτω, που θα αποφύγει τα λάθη του προηγούμενου ελίτικου και από τα πάνω. Οι Πολίτες, όλοι οι Πολίτες έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν τις απαντήσεις της επιστήμης για όλα τα υπαρξιακά προβλήματα που τους απασχολούν, για να μπορούν να κάνουν τις σωστές επιλογές στην ατομική και κοινωνική τους ζωή, αλλά γι’ αυτό είναι αναγκαίος ο οργανωμένος αντίλογος απέναντι στην οργανωμένη παραπλάνησή τους. Μόνο που αυτός ο αντίλογος δεν μπορούμε να περιμένουμε να οργανωθεί από την πνευματικά ευνουχισμένη κρατικοδίαιτη πνευματική ελίτ, από τις κομματικές γραφειοκρατίες και ‘πρωτοπορίες’, από τα κρατικά και ιδιωτικά ΜΜΕ που προωθούν την παραπληροφόρηση και την ιδεολογική-κομματική διαπαιδαγώγηση, ούτε βεβαίως και από τους ‘επαγγελματίες αποβλακωτές εγκεφάλων δια της Βίβλου’. Μπορεί όμως να οργανωθεί με αυτόνομες κοινωνικές πρωτοβουλίες της μορφής των ‘κύκλων προβληματισμού και αυτομόρφωσης’ που θα εντάξουν στις δραστηριότητές τους προγράμματα διαβαθμισμένης Λαϊκής Επιμόρφωσης, αξιοποιώντας εθελοντές και ικανούς τοπικούς επιστήμονες που είναι ενταγμένοι στον τοπικό κοινωνικό ιστό.
Κι’ αν παρ’ όλα αυτά υπάρξουν κάποιοι που θα συνεχίσουν να έχουν την ανάγκη να πιστεύουν σε κάτι, σε κάποιο μύθο ή φετίχ, αφού δεν θα τους είναι αρκετή η εμπιστοσύνη στον Εαυτό τους και στους συνανθρώπους τους, τότε ας πιστέψουν σε ό,τι θέλουν. Ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να πιστεύει, ή να μην πιστεύει κάπου και να μαθαίνει από τα λάθη του. Μόνο που αυτή η προσωπική πίστη θα πρέπει να είναι αυθεντική, απόλυτα ελεύθερη, συνειδητή μετά λόγου γνώσεως επιλογή και μια αυστηρά προσωπική υπόθεση, όπως και τόσες άλλες προσωπικές υποθέσεις. Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτή η απόλυτα σεβαστή προσωπική πίστη του καθενός, δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο συναισθηματικής, πνευματικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής εκμετάλλευσης από κανέναν. Σημαίνει δηλαδή πως αυτή η επιλογή θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εσωτερική ανάγκη και ως γόνιμη υπαρξιακή πνευματική αναζήτηση, μακριά από οργανωμένες εξουσιαστικές θρησκείες και διχαστικές Eκκλησίες που λειτουργούν ως εκμεταλλευτικές επιχειρήσεις υπό την καθοδήγηση των αδίστακτων σκοταδιστικών-εξουσιαστικών ιερατείων που μετέρχονται ασύστολα κάθε είδους βία και απάτη, αλητεία και αγυρτεία.
Όσο η ανθρωπότητα θα πορεύεται με οδηγό το κεφάλαιο, καθοδηγούμενη με μύθους περί ‘αθάνατης ψυχής’, περί ‘μεταθανάτιας ζωής’ και περί ‘θεού’ που ‘ευλογεί’ την εκάστοτε εξουσία, τόσο θα πορεύεται αναγκαστικά με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα μέσα σ’ ένα σκοταδιστικό και εξουσιαστικό τούνελ, δημιουργώντας έναν όλο και περισσότερο ακατανόητο, εικονικό κόσμο, τον λεγόμενο ‘κόσμο των αγορών’, το άλλοθι, το φετίχ της εξουσίας του σκληρού πυρήνα του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου
Και επειδή σήμερα με τόση πολλή και ουσιαστικά άχρηστη πίστη ζούμε στο απόγειο της ανηθικότητας και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, είναι καιρός να καταλάβουμε πως η καλύτερη πίστη για τον άνθρωπο είναι η πίστη στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του, η μοναδική δύναμη που θα τον πείσει ότι η μοναδική διέξοδος οδηγεί στην αμεσοδημοκρατική, αταξική κοινωνική οργάνωση που δεν αφήνει περιθώρια για αγύρτες σκοταδιστές και εκμεταλλευτές εξουσιαστές και με αυτή την έννοια αποτελεί την απόλυτη εγγύηση της ελεύθερης επιλογής, της δημιουργικής έρευνας και της αναζήτησης της ατομικής και συλλογικής ευτυχίας.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τελικά είμαστε παιδιά της βιόσφαιρας ή του θεού; Δαρβινισμός ή δημιουργισμός; Ή μήπως είναι ακόμα νωρίς να αποφανθούμε για την καταγωγή μας, για τον προορισμό μας και για το σκοπό της ύπαρξής μας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Υπάρχουν δυό-τρεις θεωρίες, και πολλές σχολές εντός αυτών των θεωριών, για την εμφάνιση της ζωής. Η μια επιστημονική, γνωστή και ως θεωρία της εξέλιξης και η άλλη θρησκευτική, γνωστή τελευταία και ως ‘δημιουργισμός’. Υπάρχει και μια τρίτη, λιγότερο πιστευτή, σύμφωνα με την οποία η ζωή ήρθε στον πλανήτη Γη από το διάστημα, αλλά αυτή δεν απαντά στο ερώτημά σας ‘τίνος παιδιά είμαστε’, γιατί απαντάει, αν απαντάει, στο από πού ήρθε η ζωή στη Γη και όχι στο από πού προήλθε.
Σύμφωνα με την επιστημονική άποψη η ζωή εμφανίστηκε σε πολύ απλές μορφές εδώ και μερικά δισεκατομμύρια χρόνια και στο δύσκολο αγώνα της επιβίωσης αναγκάζεται να διακλαδώνεται ασταμάτητα σε άπειρες και πιο σύνθετες μορφές που εξελίσσονται, κάποιες από τις οποίες εξαφανίζονται και άλλες επιβιώνουν και συνεχίζουν να διακλαδώνονται και να εξελίσσονται ασταμάτητα. Κάποια από αυτές τις διακλαδώσεις εξελίχθηκε στα όντα που αποκλήθηκαν ανώτερα θηλαστικά και ένα είδος από αυτά ονομάστηκε ‘ανθρωπίδες’, από τον κλάδο των οποίων προήλθε ο άνθρωπος. Από τότε ο ανθρώπινος οργανισμός εξελίσσεται ασταμάτητα στη διάσταση, βέβαια του φυσικού, και όχι του ανθρώπινου βιολογικού, κύκλου. Συνεπώς είμαστε ένας αέναα εξελισσόμενος πολυσύνθετος μηχανισμός της Φύσης, ένας ζωντανός οργανισμός, άθροισμα πολλών συμπληρωματικών οργανικών υποσυστημάτων, η καλή ή η κακή λειτουργία των οποίων επηρεάζει θετικά ή αρνητικά τόσο το πώς σκεπτόμαστε, όσο και το πώς αισθανόμαστε και συμπεριφερόμαστε. Έτσι, και ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε, η αντικειμενική πραγματικότητα μας λέει ότι ‘πάνω απ’ όλα είμαστε φυσικοχημεία’.
Είμαστε ένας φυσικός οργανισμός που είναι φτιαγμένος από όλα σχεδόν τα χημικά στοιχεία, από τα οποία αποτελείται το Σύμπαν. Είμαστε, δηλαδή, όπως αποκαλύπτει η χημική ανάλυση, μια υψηλής οργανωτικότητας ζωντανή αστρόσκονη και μ’ αυτήν την έννοια είμαστε μια συμπαντική ύπαρξη που εμφανίστηκε και εξελίχτηκε όταν συνέτρεξαν όλες οι φυσικές προϋποθέσεις, που έθεσαν σε κίνηση τις αναγκαίες φυσικοχημικές διεργασίες στα σπλάχνα, στον πλακούντα για να κυριολεκτήσουμε, της γήινης βιόσφαιρας, οι οποίες κατάληξαν στις πρώτες απλές μορφές ζωής, που στη συνέχεια εξελίχτηκαν σε σύνθετες και πολυσύνθετες μέχρι τις ανώτερες μορφές ζωής στην κορυφή των οποίων βρίσκονται τα ‘ανώτερα θηλαστικά’ και ο άνθρωπος. Υπόθεση της φυσικής, της χημείας και κύρια της βιολογίας είναι η γέννηση, η ανάπτυξη, ο πολλαπλασιασμός, αλλά και ο θάνατος ενός ζωντανού οργανισμού και όχι κάποιας αρχέτυπης ιδέας ή κάποιου ανύπαρκτου θεού. Η χημεία του ανθρώπινου οργανισμού στηρίζεται στη λειτουργία οργάνων και συστημάτων που διατηρούν την ομοιοστασία του ανθρώπινου οργανισμού, εγγυώνται την ανθρώπινη υγεία και υποστηρίζουν τη ζωή. Αντίθετα, κάθε διαταραχή, με την έννοια της δυσλειτουργίας των αδένων, του πλεονάσματος ή της έλλειψης ορμονών, δημιουργεί οργανικές ασθένειες, συνειδησιακές διαταραχές, ακόμα και τον θάνατο, από τον οποίο, συνήθως, μας σώζει μόνο η ιατρική επιστήμη και καμιά προσευχή και κανένας θεός, γι’ αυτό άλλωστε όλοι, ακόμα και μεγαλοσχήμονες ιεράρχες, όταν αρρωστήσουμε τρέχουμε στο γιατρό και όχι στον παπά, ή στον ‘προσωπικό μας άγιο’.
Για καλύτερη κατανόηση της φύσης και της σημασίας της χημείας του οργανισμού μας ας φροντίσουμε να ενημερωθούμε για τους βασικούς αδένες και τις ορμόνες, πώς λειτουργούν, τι παράγουν και πώς καθορίζουν την ύπαρξή μας, τη διάθεσή μας και την καθημερινότητά μας, μερικές βασικές πληροφορίες, που, όπως έλεγε ο Βίλχελμ Ράιχ «θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα τι συμβαίνει στο εσωτερικό των ανθρώπων που πέφτουν θύματα του μυστικισμού και της συναισθηματικής πανούκλας»:
Η Επίφυση είναι ένας αδένας στο πίσω μέρος του εγκεφάλου. Ανιχνεύει το φως και εκκρίνει την ορμόνη μελατονίνη, που προκαλεί ένα είδος νάρκης, φυσική αντίδραση στο κρύο του χειμώνα, την ανάγκη για περισσότερη ανάπαυση και ύπνο. Αυξάνεται περισσότερο σε συνθήκες σκότους, κατά την νύκτα και σε συνθήκες έλλειψης υπεριώδους ακτινοβολίας. Εάν διαταραχθεί η έκκριση της μελατονίνης, το άτομο κατά τη διάρκεια της ημέρας έχει ζαλάδες, νευρικότητα, ατονία, κατάθλιψη, μελαγχολία, άγχος, φοβίες κ. ά. Η μελατονίνη εκκρίνεται κατά τις πρώτες πρωινές ώρες, γι’ αυτό και ο καλύτερος ύπνος είναι στη διάρκεια αυτών των ωρών. Το παρατεταμένο ξενύχτι μειώνει την έκκριση αυτής της ορμόνης.
Η Υπόφυση είναι ένας αδένας που εκκρίνει τη στιμουλίνη για τη λειτουργία άλλων αδένων, τη μελανίνη για το χρώμα του δέρματος, την ορμόνη της ανάπτυξης του σώματος, την ορμόνη διέγερσης του θυρεοειδούς και των επινεφριδίων, την οκυτοκίνη για τη μυϊκή δραστηριότητα, την αντιδιουρητική για την αύξηση ή μείωση της αρτηριακής πίεσης, την προλακτίνη που ρυθμίζει τη διαμόρφωση των μαστών και του γάλακτος στις γυναίκες. Εκκρίνει, επίσης, τις ενδορφίνες που συμβάλλουν στην ομαλή λειτουργία του οργανισμού και στην καλή ψυχολογική μας κατάσταση, καθώς ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα σε καταστάσεις στρες, βοηθούν στην καλύτερη κυκλοφορία του αίματος, έχουν αντιγηραντική δράση και βελτιώνουν τη μνήμη.
Ο Θυρεοειδής αδένας ρυθμίζει την παραγωγή και την αποθήκευση ενέργειας σε όλο το σώμα και λειτουργεί σαν τον θερμοστάτη για τα κύτταρα του οργανισμού. Παράγει βασικά δύο ορμόνες, τη θυροξίνη (Τ4) και την τριιωδοθυρονίνη (Τ3). Οι δύο αυτές ορμόνες ρυθμίζουν την ωρίμανση του σκελετού και του εγκεφάλου του εμβρύου, την αύξηση του βασικού μεταβολισμού, την αύξηση του ρυθμού και της συσταλτικότητας της καρδιάς, την αύξηση της κινητικότητας του εντέρου, την αύξηση του σακχάρου και την ελάττωση της χοληστερίνης του αίματος.
Οι Παραθυρεοειδείς αδένες εκκρίνουν ορμόνη η οποία ελέγχει το ποσοστό του ασβεστίου στα οστά και τη χρήση του φωσφόρου από το κύτταρο. Η έλλειψή της προκαλεί δυσλειτουργία στο νευρικό και στο μυϊκό σύστημα.
Ο Θύμος αδένας είναι ένα λεμφοεπιθηλιακό όργανο. Εντοπίζεται στο μεσοθωράκιο, πιο συγκεκριμένα στο οπίσθιο μεσοπνευμόνιο. Ανήκει στο λεμφικό σύστημα και αποτελεί πρωτογενές όργανο λεμφοποίησης. Παράγει τη θυμοσίνη, που συμβάλλει στον σχηματισμό αντισωμάτων.
Τα Επινεφρίδια παράγουν την κορτιζόνη, την κορτικοστερόνη που διεγείρει τον σχηματισμό υδατανθράκων, την αλδοστερόνη που ρυθμίζει τη στάθμη των αλάτων, την αδρεναλίνη που προκαλεί άγχος, συναγερμό στον οργανισμό και τη νορεπινεφρίνη που προκαλεί τα αντίστροφα.
Το Πάγκρεας παράγει την ινσουλίνη, που ρυθμίζει το σάκχαρο στο αίμα, και τη γλυκαγόνο.
Οι Ωοθήκες παράγουν τις οιστρογενείς ορμόνες που διατηρούν τη νεότητα των γυναικών και την προγεστερόνη.
Οι Όρχεις παράγουν την τεστοστερόνη και άλλα ανδρογόνα, η μεγάλη ποσότητα των οποίων αυξάνει την ερωτική δραστηριότητα του άνδρα.
Τα ένζυμα είναι οι καταλύτες όλων των βιοχημικών διεργασιών του σώματος συμπεριλαμβανομένης της σύνθεσης, της αποσύνθεσης, της οξείδωσης, της μεταφοράς και του ισομερισμού των ουσιών. Τα ένζυμα αποσυνθέτουν και μεταφέρουν την τροφή, απομονώνουν τις άχρηστες ουσίες που συσσωρεύονται στο αίμα, αποσυνθέτουν τους ιούς που προκαλούν φλεγμονές και κατεβάζουν τη χοληστερίνη στο αίμα για να διατηρήσουν την ισορροπία του pH. Τα ένζυμα, όπως όλοι οι καταλύτες, αλλάζουν τον ρυθμό μιας χημικής αντίδρασης χωρίς να μεταβληθούν τα ίδια και είναι απαραίτητα για τον μεταβολισμό όλων των ζωντανών οργανισμών. Η προμήθεια των ενζύμων από εξωτερικές τροφές ενισχύει την καλή λειτουργία των οργάνων. Τα πρώτα συμπτώματα των χαμηλών ενζυμικών επίπεδων είναι κόπωση, απώλεια συγκέντρωσης, ευαισθησία σε λοιμώξεις, δερματικά προβλήματα, νωθρότητα και δυσλειτουργίες του πεπτικού συστήματος που καταλήγουν σε βλάβες των κυττάρων και των ιστών, οι οποίες οδηγούν αναπόφευκτα σε σοβαρές ασθένειες. Τέλος, ας δούμε ενδεικτικά πόσο απλό και υλικό είναι κατά βάση το πολυσήμαντο και πολύτιμο φαινόμενο της ζωής με μια ακόμα προσέγγιση της σημασίας της λειτουργίας ενός ακόμα υποσυστήματος του οργανισμού.
Πεπτικό σύστημα. Κάθε μικρή ή μεγάλη διαταραχή του πεπτικού συστήματος, δηλαδή, του στομαχιού και των εντέρων, που μετατρέπουν, χάρη στην πολύπλοκη συνεργασία αμέτρητων συστημάτων ενζύμων, οξέων, πεπτιδίων και φιλικών βακτηρίων, τις τροφές σε καύσιμα και θρεπτικά συστατικά για το σώμα, εμφανίζεται ως κάποια ασήμαντη ή σημαντική ασθένεια, η οποία οδηγεί στην ανατροπή της καλής κατάστασης, της υγείας, και όχι σπάνια στο θάνατο του οργανισμού. Στην πραγματικότητα, όλα τα είδη των σύγχρονων ασθενειών, για τις οποίες η ιατρική επιστήμη αναζητά μέσω της έρευνας πρακτικά χρήσιμες απαντήσεις, όπως η ομαλή σωματική ανάπτυξη και η πνευματική εξέλιξη, η γενική δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού, ακόμα και οι συναισθηματικές ή ψυχικές διαταραχές όλων των ειδών, συνδέονται σε μικρότερο ή σε μεγαλύτερο βαθμό με διαταραχές του πεπτικού συστήματος. Συνηθέστερη αιτία της όποιας διαταραχής του πεπτικού συστήματος είναι, όπως είναι γνωστό, η έλλειψη επαρκούς και ποιοτικά κατάλληλης τροφής ή η κακή διατροφή που συνδέεται άμεσα με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει, δημιουργεί και εργάζεται το κάθε άτομο, πράγμα που παραπέμπει ευθέως στο εκάστοτε κυρίαρχο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό σύστημα, δηλαδή, στον τρόπο παραγωγής και διανομής των αγαθών.
Η δεύτερη άποψη, ο λεγόμενος ‘δημιουργισμός’ με κορυφαίο εκπρόσωπό της τον νεοχριστιανισμό των Ενωμένων Πολιτειών Αμερικής (που ευλογεί απάνθρωπους και καταστροφικούς πολέμους ανά την υφήλιο για την υλοποίηση του σχεδίου του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος που έχει στόχο την εγκαθίδρυση της αμερικάνικης ηγεμονίας στον πλανήτη), είναι αυτή των μονοθεϊστικών θρησκειών, (γιατί υπάρχουν θρησκείες που δεν έχουν κάποιο θεό που τον θεωρούν δημιουργό του κόσμου και της ζωής), που ισχυρίζονται ότι κάποια άγνωστη δύναμη, που την ονόμασαν ‘θεό’, δημιούργησε τον κόσμο και τη ζωή, αφήνοντας αναπάντητο το ερώτημα ‘ποιος δημιούργησε τον δημιουργό’; Γιατί αν δεχτούμε τον ισχυρισμό των θρησκειών ότι αυτός είναι αειυπάρχων, άναρχος και άχρονος, ότι δηλαδή υπήρχε εκτός χρόνου και τόπου, τότε γιατί να μην δεχτούμε ότι αναρχοατελεύτητο είναι το Σύμπαν, δηλαδή ο υπαρκτός κόσμος, για τον οποίο, όπως έλεγε ο Ηράκλειτος και πολλοί άλλοι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, που επιβεβαιώθηκαν απόλυτα από τη σημερινή φυσική και αστρονομική επιστήμη, ότι δηλαδή «αυτόν τον κόσμο που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα, ούτε κάποιος θεός ούτε άνθρωπος τον δημιούργησε γιατί υπήρχε πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει πυρ αείζωο. που ανάβει και σβήνει τμηματικά». Και πράγματι η σημερινή τεχνολογία του διαστήματος και έρευνας του Σύμπαντος, δημιούργημα της επιστήμης, διαπιστώνει καθημερινά ότι άστρα, ηλιακά συστήματα και γαλαξίες ολόκληροι, τμήματα δηλαδή του Σύμπαντος καταστρέφονται, ενώ ταυτόχρονα εμφανίζονται καινούργια άστρα, ηλιακά συστήματα και γαλαξίες, ως αποτέλεσμα της εναλλαγής της σχέσης μεταξύ ύλης και ενέργειας. Αυτός είναι ο πραγματικός κόσμος και παιδιά αυτού του πραγματικού κόσμου είμαστε. Όσο για το θεό των θρησκειών, αυτός αποτελεί δημιούργημα κάποιων, και όχι των, ανθρώπων και λειτουργεί ως εργαλείο για την επίτευξη παράνομων κα ανήθικων επιδιώξεων σε βάρος των υπόλοιπων ανθρώπων.
Τελικά, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι είμαστε παιδιά της βιόσφαιρας και κανενός δημιουργού, κι’ αυτό μας απαλλάσσει από την υποχρέωση να χρωστάμε τη ζωή μας σε ανύπαρκτες δυνάμεις και σε υπαρκτές σκοτεινές εξουσίες και να γινόμαστε δούλοι θεών και αφεντικών. Το γεγονός ότι είμαστε κομμάτι και ιδιότητα της βιόσφαιρας μας επιτρέπει να αγαπάμε με όλη μας τη δύναμη τη ζωή, να νοιαζόμαστε για τη Φύση, για τους γονείς που μας έφεραν στον κόσμο και για τις κοινωνίες που μας μεγαλώνουν, μας μορφώνουν και μας εμπνέουν να αγωνιζόμαστε για να κάνουμε τη ζωή μας ανθρώπινη και αξιοπρεπή και γι’ αυτό οφείλουμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.
Κλείνοντας θα ήθελα να υπογραμμίσω πως το φαινόμενο της ζωής μπορεί να είναι ένα τυχαίο παιχνίδι της ασύνειδης Φύσης, των δυνάμεων της ύλης και της ενέργειας, όμως η προστασία και η συνέχιση αυτού του φανταστικού φαινομένου είναι δική μας υπόθεση, από την οποία προσδιορίζεται και ο σκοπός μας να την κάνουμε καλύτερη, τόσο για εμάς τους ίδιους, όσο και γιατί αυτή αποτελεί το ακριβότερο στολίδι γι’ αυτό το ίδιο το συναρπαστικό και μεγαλοπρεπές Σύμπαν, που του δίνει σκοπό και περιεχόμενο, γιατί χωρίς τη ζωή και τον ανθρώπινο πολιτισμό, ποιο νόημα θα είχε και η δική του ύπαρξη;
ΕΡΩΤΗΣΗ: Σχεδιάζετε κάποιο επόμενο βιβλίο και σε ποιο θέμα θα αναφέρεται;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ένα θέμα που με απασχολεί τα τελευταία χρόνια, ως συνέπεια των ερευνών των προηγούμενων βιβλίων μου και των κενών που άφηναν για την συνολική κατανόηση του τι πήγε στραβά στην εξέλιξη των κοινωνιών και μέσα από τις θρησκείες και εξουσίες λοξοδρόμησε ο ανθρώπινος πολιτισμός για να καταλήξει στην καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι αυτό της ατομικής ιδιοκτησίας. Αυτό είναι το θέμα του καινούργιου βιβλίου μου, με προσωρινό (;) τίτλο ‘Η γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας’, που τελειώνει τις επόμενες μέρες. Πρόκειται για μια απόπειρα να αποκαλυφθεί, μέσα από μια φιλοσοφική και ιστορική προσέγγιση, αλλά και από οικονομική ανάλυση η λειτουργία της ατομικής ιδιοκτησίας ως μήτρα της εξουσίας, της θρησκείας, της εκμετάλλευσης, της κοινωνικής αλλοτρίωσης, της κοινωνικής ανισότητας, της αδικίας και της ανηθικότητας. Νομίζω πως με αυτό καταλήγω στον πυρήνα του προβλήματος και συνεπώς και στη θεωρητική λύση του. Η πρακτική λύση προφανώς θα είναι υπόθεση των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, αν και όταν ωριμάσουν γι’ αυτό και το αποφασίσουν. Προσωπικά συμμερίζομαι την αισιοδοξία της ιστορίας και παραφράζοντας τον Γαλιλαίο υποστηρίζω, ότι παρά τα φαινόμενα ‘και όμως η ανθρωπότητα κινείται προς την αταξική κοινωνία’.
Κύριε Λάμπο σας ευχαριστώ γι’ αυτή τη συνέντευξη.
Κι εγώ, κύριε Ζώη ευχαριστώ για την ευκαιρία και αυτής της συζήτησης.
____________________________
ΠΗΓΗ: http://www.elliniki-gnomi.eu/ine-protimoteros-o-thanatos-ton-theon-ton-thriskion-ke-ton-exousion-apo-to-thanato-ton-anthropon-tou-politismou-ke-tou-planiti/
https://bookpoint.gr/contributors/1068842/%CE%9B%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%82-%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82.html#all,
[1] Αυτή η συζήτηση με τον Απόστολο Ζώη, έγινε, πριν από δέκα χρόνια, με δική του πρωτοβουλία και έτυχε πολύ θετικής ανταπόκρισης. Κάποιοι μου ζητούν ακόμα να τους στείλω την πηγή της πρώτης δημοσίευσης, γι’ αυτό αποφάσισα να την ξαναδώσω στην δημοσιότητα με την ελπίδα πως θα λειτουργήσει ως προσάναμμα σε έναν νέο κύκλο προβληματισμού και διαλόγου, ο οποίος δεν έβλαψε ποτέ και κανέναν εκτός από εκείνους που μας θέλουν βωβούς, κωφούς, άλαλους και δούλους ανύπαρκτων ‘θεών‘ και υπαρκτών αφεντάδων.
___________
Elliniki Gnomi, 29 Jan 2016 - http://www.elliniki-gnomi.eu/ine-protimoteros-o-thanatos-ton-theon-ton-thriskion-ke-ton-exousion-apo-to-thanato-ton-anthropon-tou-politismou-ke-tou-planiti/
Ημέρα υιοθεσίας ζώων συντροφιάς από τον Δήμο Πατρέων
Με σύνθημα: «Βρες τον παντοτινό σου φίλο!», ο Δήμος Πατρέων, διοργάνωσε το Σάββατο 30 Αυγούστου, στην Πλαζ της Αγυιάς, την Γιορτή Υιοθεσίας ζώων συντροφιάς, από τις 6.30 μ.μ. έως τις 10 μ.μ.
Πρόκειται, για αδέσποτα, αλλά και ζώα που σώθηκαν από τις πρόσφατες πυρκαγιές.
Οι πολύ δύσκολες στιγμές που αντιμετώπισε η Πάτρα στις πρόσφατες φωτιές, δεν επηρέασαν μόνο τις ζωές των συνανθρώπων μας αλλά και των ζώων. Η προσέλευση εθελοντών και απλών πολιτών όλων των ηλικιών στο Σταθμό υποδοχής πυρόπληκτων ζώων που οργανώθηκε από τον Δήμο Πατρέων, ήταν αθρόα. Δίπλα στον Δήμο, τις Οργανώσεις, τα Φιλοζωικά Σωματεία και τους κτηνιάτρους, όλοι μαζί δούλεψαν ακούραστα νυχθημερόν, για να σώσουν τις ζωές εκείνων που δεν έχουν φωνή να επικοινωνήσουν τον πόνο τους και τώρα ζητούν ένα σπίτι.
IΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ:
Επιδείξεις Πρώτων Βοηθειών σε σκύλους, με χρήση ειδικού προπλάσματος σκύλου, από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό!
Face Painting για παιδιά, μαζί με νηπιαγωγούς!
Στο χώρο βρίσκονταν κτηνίατροι και θετικοί εκπαιδευτές σκύλων!
Η ευλογιά οφείλεται στην απληστεία και στο γρήγορο κέρδος των ραντιέρηδων
Ο Kimon Apostolopoulos, ένας άνθρωπος που γνωρίζει καλύτερα από πολλούς άλλους τον μόχθο της υγειούς προβατοτροφίας, ανάρτησε στην προσωπική του σελίδα το παρακάτω σχόλιο που αναδημοσιεύω, γιατί δίνει το στίγμα της αντίληψης της αρπαχτής που αποτυπώνεται στην συγκεκριμένη δραστηριότητα:
Γράφει λοιπόν:
«Στην εποχή του ΟΠΕΚΕΠΕ και των γυρολόγων της πολιτικής.
Και όσοι μιλάνε για εμάς χωρίς εμάς.
Πίνακας August Friedrich Scherck
Η ευλογία των προβάτων που πλήττει την οικονομία της Δυτικής Αχαΐας δεν έπεσε από τον ουρανό αλλά είναι αποτέλεσμα παράνομων ανθρωπίνων πράξεων και κενων στην κρατική μηχανή.
Η απληστία των ανθρώπων,το γρήγορο κέρδος των ραντιέρηδων που είναι πάνω από το νόμιμο κέρδος της παραγωγής.
Ο Πίνακας του August Friedrich Schenck συμβολίζει τον πόνο και των ορυμαγμο της μανας προβατίνας που πρέπει να εγκαταλείψει το νεκρό αρνί στα ανθρώπινα κοράκια για επιδοτήσεις, που παραμονεύουν!
Στους δρόμους χιλιάδες διαδηλωτές στο Τελ Αβίβ
Απαιτούν απελευθέρωση των ομήρων και τερματισμό του πολέμου στη Γάζα, ενώ μέλη οικογενειών των ομήρων καλούν τον Τραμπ να «γράψει ιστορία» και να τερματίσει τον πόλεμο στη Γάζα
Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν χθες στο Τελ Αβίβ ζητώντας έναν γρήγορο τερματισμό του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας και την απελευθέρωση των ομήρων που κρατούνται από την Χαμάς, με ορισμένους από τους διαδηλωτές να καλούν τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να συνδράμει στις ειρηνευτικές προσπάθειες.
Διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Ομήρων στο κέντρο του Τελ Αβίβ καλώντας την ισραηλινή κυβέρνηση να συμφωνήσει σε μια συμφωνία εκεχειρίας και απελευθέρωσης των ομήρων.
Ορισμένα μέλη οικογενειών των εναπομεινάντων ομήρων κάλεσαν τον Τραμπ να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να απελευθερώσει τους ομήρους, ξεδιπλώνοντας ένα μεγάλο πανό που έγραφε: «Τραμπ, γράψε ιστορία».
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το υπουργικό Συμβούλιο Ασφαλείας, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, πρόκειται να συνεδριάσει ξανά σήμερα Κυριακή.
Η Χαμάς ανακοίνωσε πρόσφατα ότι αποδέχτηκε πρόταση από τους μεσολαβητές για 60ήμερη εκεχειρία με την απελευθέρωση ομήρων σε δύο στάδια.
Ωστόσο, το Ισραήλ δεν έχει απαντήσει επίσημα και η κυβέρνηση διέταξε τον στρατό να προετοιμαστεί για μια μεγάλη επίθεση στην πόλη της Γάζας με δηλωμένο στόχο της ισραηλινής κυβέρνησης την εξόντωση της Χαμάς και την επαναφορά των ομήρων.
Μια πρόταση για συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που έχει ήδη εγκριθεί από τη Χαμάς δεν πρόκειται να συζητηθεί, σύμφωνα με το ισραηλινό τηλεοπτικό δίκτυο N12.
«Απόψε, ο λαός του Ισραήλ έλαβε περαιτέρω απόδειξη ότι η κυβέρνηση Νετανιάχου ευνοεί έναν ατελείωτο πόλεμο έναντι των ομήρων, πηγαίνοντας εντελώς ενάντια στη βούληση του λαού, παρόλο που υπάρχει πραγματική πιθανότητα να επιστρέψουν οι όμηροι στα σπίτια τους», δήλωσε χθες το Φόρουμ Οικογενειών Ομήρων και Αγνοουμένων.
Το Φόρουμ έχει καλέσει σε νέες διαδηλώσεις σήμερα Κυριακή.
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου ανακοίνωσε χθες το βράδυ ότι ανακτήθηκε από τη Λωρίδα της Γάζας η σορός του ομήρου Ιντάν Στίβι.
Μετά την ανάκτηση της σορού του Στίβι, σύμφωνα με το Ισραήλ 48 όμηροι εξακολουθούν να βρίσκονται στον παλαιστινιακό θύλακα, εκ των οποίων μόνο 20 πιστεύεται ότι είναι ζωντανοί.
Η μητέρα ενός Ισραηλινού ομήρου που κρατείται στη Λωρίδα της Γάζας για σχεδόν 23 μήνες απείλησε χθες τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου ότι θα ασκήσει εις βάρος του δίωξη για «δολοφονία» αν ο γιος της δεν απελευθερωθεί ζωντανός.
«Νετάνιαχου, αν ο Ματάν μου επιστρέψει σε σάκο πτωμάτων (...), θα φροντίσω προσωπικά ότι θα κατηγορηθείς για φόνο», είπε η Εϊνάβ Ζανγκάουκερ, ηγετική φυσιογνωμία του Φόρουμ Οικογενειών Ομήρων, μιλώντας στο Τελ Αβίβ, πριν από μια συγκέντρωση για την απελευθέρωση των ομήρων που κρατούνται στη Γάζα.
Ο Ματάν Ζανγκάουκερ απήχθη στις 7 Οκτωβρίου 2023, μαζί με περισσότερα από 200 άλλα άτομα κατά τη διάρκεια της άνευ προηγουμένου επίθεσης της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ, η οποία πυροδότησε τον πόλεμο στη Γάζα.
«Αν ο Νετανιάχου επιλέξει να καταλάβει τη Λωρίδα της Γάζας αντί να αποδεχτεί την προτεινόμενη συμφωνία εκεχειρίας, αυτό θα ισοδυναμεί με την εκτέλεση των ομήρων μας και των αγαπημένων μας στρατιωτών», πρόσθεσε η Ζανγκάουκερ μιλώντας σε δημοσιογράφους έξω από το υπουργείο Άμυνας.
Σάββατο 30 Αυγούστου 2025
Ανοίγει πανιά την Κυριακή ο μεγαλύτερος διεθνής στόλος πολιτών για τη Γάζα
Ανοίγουν πανιά αυτή την Κυριακή δεκάδες καράβια από όλη τη Μεσόγειο, σχηματίζοντας τον μεγαλύτερο διεθνή στόλο που έχει αποπειραθεί ποτέ να σπάσει τον παράνομο αποκλεισμό της Γάζας. «Δεν είναι μια συμβολική πράξη, αλλά μια προσπάθεια να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζας και η ένοχη σιωπή των ισχυρών ΜΜΕ, ώστε να σταματήσει η γενοκτονία»
Το Global Sumud Flotilla, με εκατοντάδες πολίτες από 44 χώρες, ενώνει τις δυνάμεις κινημάτων αλληλεγγύης από την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και την Ασία, με στόχο να μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια και να ανοίξουν έναν ανθρωπιστικό διάδρομο προς τον παλαιστινιακό λαό.
Από την Ισπανία, την Τυνησία, τη Σικελία και την Ελλάδα θα ξεκινήσουν τα πρώτα πλοία, με τη συμμετοχή και ελληνικής αποστολής, η οποία καλεί την κυβέρνηση να διασφαλίσει τον ανεμπόδιστο απόπλου και την ασφαλή διέλευση.
Το όνομα Sumud σημαίνει στα αραβικά επιμονή και αντοχή στην καταπίεση, αποτυπώνοντας το πνεύμα της πρωτοβουλίας που, όπως υπογραμμίζουν οι διοργανωτές, «δεν είναι μια συμβολική πράξη, αλλά μια προσπάθεια να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζας και η ένοχη σιωπή των ισχυρών ΜΜΕ, ώστε να σταματήσει η γενοκτονία».
Ο ισραηλινός αποκλεισμός έχει μετατρέψει τη Γάζα σε ανοιχτή φυλακή, με τον πληθυσμό να λιμοκτονεί και τους εποικισμούς στη Δυτική Όχθη να συνεχίζονται απρόσκοπτα υπό την ανοχή της Δύσης. Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, οι ακτιβιστές τονίζουν ότι «κάθε πλοιάριο είναι μια κοινότητα που αρνείται να μείνει σιωπηλή», ενώ παράλληλα το κίνημα αυτό δεν έχει πολιτικές εξαρτήσεις, αλλά δεσμεύεται μόνο «στη δικαιοσύνη, στην ελευθερία και στην ιερότητα της ανθρώπινης ζωής».
Όπως αναφέρει το March to Gaza Greece, «η ορατότητα που θα προκαλέσουν οι δικές μας κινητοποιήσεις το επόμενο διάστημα είναι η βασική προστασία για τον στόλο μας».
Την ίδια στιγμή, σε όλο τον κόσμο οργανώνονται παράλληλες κινητοποιήσεις με το σύνθημα «From Every River to Every Sea» να δίνει τον τόνο της παγκόσμιας αλληλεγγύης.
Μεγάλη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί αύριο, την οποία χαρακτήρισε ως «μια από τις σημαντικότερες όψεις της κινητοποίησης των από κάτω» η Νατάσσα Μποφίλιου.
Η δημόσια προβολή, η διαμαρτυρία και η διεθνοποίηση του μηνύματος, επισημαίνουν οι διοργανωτές, είναι αυτή τη στιγμή τα βασικά «όπλα» απέναντι σε όσους επιχειρούν να ματαιώσουν τη μεγάλη ανθρωπιστική αποστολή.
Στο πλευρό του στόλου έχουν ταχθεί και προσωπικότητες από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, ενισχύοντας την απήχηση αυτής της ιστορικής αποστολής.
Στα κοινωνικά δίκτυα ανεβαίνουν καθημερινά μικρά βίντεο με το σύνθημα «Όλα τα μάτια στον στόλο, όλα τα μάτια στη Γάζα», τα οποία λειτουργούν ως κάλεσμα να μη χαθεί από το οπτικό πεδίο της διεθνούς κοινότητας το Global Sumud Flotilla και η αγωνία του παλαιστινιακού λαού.
Στα μηνύματα αυτά συμμετέχουν ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι του πολιτισμού, που με τον δικό τους τρόπο εκφράζουν αλληλεγγύη και αντίσταση στη γενοκτονία.
Ο Κώστας Κεχαγιόγλου, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος, σημειώνει πως «ο πολιτισμός δεν μπορεί να ανθίσει πάνω σε ερείπια και αίμα». Ο τραγουδοποιός Δημήτρης Μητσοτάκης υπενθυμίζει ότι «το τραγούδι γεννήθηκε για να σπάει τείχη και αποκλεισμούς», ενώ η ηθοποιός Έλλη Τρίγγου δηλώνει: «Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ελευθερία. Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς δικαιοσύνη».
Η Νατάσσα Μποφίλιου τονίζει ότι «η φωνή μας δεν αντέχει να σιωπά όταν πνίγεται η ελευθερία», η Τζωρτζίνα Λιώση ότι «δεν υπάρχει ουδέτερη σιωπή μπροστά σε μια γενοκτονία», και η Καλλιρρόη Μυριαγκού πως «η σιωπή είναι συνενοχή». Αντίστοιχα, η Μυρτώ Αλικάκη υπογραμμίζει ότι «η τέχνη δεν σιωπά – οι καλλιτέχνες δεν σιωπούν».
Στα βίντεο συμμετέχουν επίσης ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Βασίλης Κουκαλάνι, που μιλά για έναν «θαλάσσιο διάδρομο ελπίδας» που μεταφέρει όχι μόνο βοήθεια αλλά «μια παγκόσμια φωνή αλληλεγγύης», ο ποιητής Κώστας Καναβούρης που παρομοιάζει την αλληλεγγύη με ποίημα «γραμμένο χέρι με χέρι, ώμο με ώμο, πανί με πανί», καθώς και οι ηθοποιοί Νεφέλη Κουρή και η δημοσιογράφος – στιχουργός Φωτεινή Λαμπρίδη, που τονίζει ότι «η δημοσιογραφία και η γραφή δεν μπορούν να κλείνουν τα μάτια».
Η συλλογή υπογραφών ανθρώπων του πολιτισμού συνεχίζεται.
Ο Αλέξης Τσίπρας για τον Νεκτάριο Σαντορινιό
Έκανε πράξη τη νησιωτικότητα:
Φάμελλος για Νεκτάριο Σαντορινιό - Η μνήμη του είναι ευθύνη και δέσμευση
«Ο Νεκτάριος Σαντορινιός έκανε πράξη τη νησιωτικότητα, άλλαξε τη ζωή των νησιωτών και μας άφησε σπουδαία παρακαταθήκη» τόνισε στην ονοματοδοσία του Λιμένα Σύμης, ο Σωκράτης Φάμελλος. Στην εκδήλωση για την ονοματοδοσία του Λιμένα Σύμης σε Επιβατικό-Εμπορικό Λιμένα «Νεκτάριος Σαντορινιός», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, τίμησε τη μνήμη του συντρόφου και συναδέλφου του, Νεκτάριου Σαντορινού, αναδεικνύοντας τον ως παράδειγμα αφοσίωσης, δημοκρατικής ευαισθησίας και πάθους για τη νησιωτικότητα.
Στην ομιλία του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επεσήμανε τη συμβολή του Σαντορινού σε έργα υποδομών, περιβάλλοντος και κοινωνικής αλληλεγγύης στα νησιά, αλλά και την έμπρακτη αφοσίωσή του στους συμπολίτες του, χωρίς ιδιοτέλεια ή κομματικές σκοπιμότητες.
Η τιμή αυτή δεν αποτελεί μόνο αναγνώριση του έργου του, αλλά και δέσμευση για τη συνέχιση της παρακαταθήκης του, μέσα από μια δίκαιη και ενεργή πολιτική για τα νησιά και τους ανθρώπους τους.
Η ομιλία του Σ. Φάμελλου στην εκδήλωση
Σεβασμιότατε, αξιότιμε κύριε υπουργέ, αξιότιμοι κύριοι δήμαρχοι της Σύμης και της Ρόδου, πρόεδρε του Λιμενικού Ταμείου, αγαπητοί φίλοι και φίλες, Ματίνα, Μελίνα, Κωνσταντίνε. Η σημερινή μέρα ανήκει σε έναν αγωνιστή της ζωής, στον σύντροφο μας, τον συναγωνιστή μας, τον συνάδελφό μας στη Βουλή, τον φίλο μας, τον Νεκτάριο.
Θέλω να ευχαριστήσω και να συγχαρώ όσους και όσες πήραν την πρωτοβουλία. Πρώτα απ’ όλα θέλω να μιλήσω προσωπικά για τον Λευτέρη Παπακαλοδούκα, τον δήμαρχο της Σύμης. Ο δήμαρχος με είχε πάρει τηλέφωνο πάνω από ένα εξάμηνο για να μου πει ότι πρέπει να κάνουμε κάτι. Θέλω να το πω εδώ δημόσια, γιατί οι άνθρωποι αλλάζουν την ιστορία και φτιάχνουν τον τόπο τους.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον Βασίλη Βαγιαννάκη και το Λιμενικό Ταμείο συνολικά της Νότιας Δωδεκανήσου και τον δήμαρχο Ρόδου, που συμμετέχει και έχει και τη μεγαλύτερη πολιτική ευθύνη στο κομμάτι αυτό.
Θέλω να ευχαριστήσω όμως και τους αφανείς ήρωες αυτής της εκδήλωσης, διότι υπήρξαν άνθρωποι που βοήθησαν, συμπολίτες που έτρεξαν πάρα πολλά πράγματα για να είμαστε σήμερα όλοι εδώ και να μας φιλοξενήσετε.
Θέλω να ευχαριστήσω τον υπουργό Ναυτιλίας, γιατί ανταποκρίθηκε και στην τοπική απόφαση, στην τοπική βούληση, αλλά και στην επικοινωνία που είχαμε. Και τα στελέχη που βοήθησαν.
Και να ευχαριστήσω όλους και όλες που είστε εδώ. Και θέλω να σας μεταφέρω και με την ευθύνη που έχω, εκπροσωπώντας τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, την αγάπη αλλά και τη λύπη πολλών φίλων και συντρόφων από όλη την Ελλάδα που θα ήθελαν να είναι εδώ μαζί και μας στέλνουν την αγάπη τους.
Είναι πάρα πολλοί οι φίλοι του Νεκτάριου από όλη την Ελλάδα που θα ήθελαν να είναι εδώ, γιατί θέλω να σας το πω ειλικρινά, όσα νησιά κι αν επισκεφθείτε, όσες παραθαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας κι αν επισκεφθείτε, δεν υπάρχει πουθενά ένας που να μην έχει να πει μια καλή κουβέντα για τον Νεκτάριο.
Σε όλες τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ασχέτως του αν είναι συνδεδεμένες με τον θαλάσσιο και νησιωτικό στοιχείο της χώρας μας, όλοι έχουν να πουν μια καλή κουβέντα για τον χαμογελαστό, τον ανοιχτόκαρδο, τον ευγενικό, τον αισιόδοξο, τον δυναμικό, τον φιλότιμο και τον εργατικό Νεκτάριο. Τον Αριστερό με Α κεφαλαίο. Τα είχε όλα αυτά ο Νεκτάριος. Όχι γιατί ήταν σύντροφός μας ή γιατί ήταν φίλος μου κι αδερφός μου…
Όπου κι αν πάτε, στο υπουργείο, στη Βουλή, στους χημικούς μηχανικούς, στο Πολυτεχνείο, στην Αυτοδιοίκηση, στον συνδικαλισμό των δημοσίων υπαλλήλων, στην ΕΜΔΥΔΑΣ, στα στελέχη των άλλων κομμάτων, αλλά και στα Δωδεκάνησα, δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην έχει να πει μια καλή κουβέντα. Που να πει ότι δεν είχε σκύψει στα προβλήματα, δραστήρια, χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς σκοπιμότητα. Αυτό σημαίνει δοτικός. Αυτό σημαίνει πραγματικά δημοκράτης. Γιατί δεν είχε κομματικές προϋποθέσεις ο Νεκτάριος.
Σήμερα είμαστε στη Σύμη. Μου έλεγε «είμαι από τη Σύμη, είμαι Ροδίτης αλλά είμαι από τη Σύμη». Το συζητούσαμε πολύ, γιατί ο πατέρας του ήταν από εδώ και μου είχε πει πολλές ιστορίες για το πώς έφυγε, ταξίδεψε και γύρισε τελικά στη Ρόδο και έκανε οικογένεια.
Αλλά δεν είμαστε εδώ μόνο για να τιμήσουμε τη μνήμη του, που σαφέστατα αυτή η πράξη ονοματοδοσίας είναι τιμητική. Είμαστε εδώ για να δεσμευτούμε ότι θα συνεχίσουμε το όραμά του. Γιατί ο Νεκτάριος ήταν ένας άνθρωπος που έβλεπε μπροστά. Δεν ήταν πολιτικός. Δεν έκανε καριέρα στην πολιτική, δεν μπήκε στην πολιτική για να κάνει καριέρα. Είχε αξίες και ιδανικά. Αγαπούσε την Ελλάδα, αγαπούσε τη σημαία, αγαπούσε τους συμπατριώτες του, αγαπούσε τον λαό της Ελλάδας και ήθελε να δουλέψει για τον λαό της Ελλάδας. Αυτή ήταν η επιλογή του. Γι’ αυτό συμμετείχε στα ψηφοδέλτια των βουλευτικών εκλογών.
Και δεν τιμούμε τον Νεκτάριο γιατί επιτέλεσε τα καθήκοντα του υπουργού με υψηλότατη επάρκεια. Δεν τιμούμε τον Νεκτάριο γιατί έδωσε με αυταπάρνηση και θάρρος τον αγώνα για τη ζωή με μια ανίατη ασθένεια. Τιμούμε τον Νεκτάριο γιατί έβαλε σφραγίδα στη ζωή, άφησε αποτύπωμα, άφησε παρακαταθήκη, άλλαξε πράγματα στη ζωή μας. Αυτό είναι το νόημα που δίνει η συμμετοχή στην πολιτική. Γιατί το να έχεις λιμάνι, το να έχεις δάσκαλο, το να έχεις γιατρό, είναι πολιτική. Αυτή είναι η αξία της πολιτικής. Μόνο γι' αυτόν τον λόγο αξίζει να συμμετέχουμε στην πολιτική.
Ο Νεκτάριος έκανε καθημερινή πράξη τη νησιωτικότητα, άλλαξε τη ζωή των νησιωτών και μας άφησε κατοχυρωμένη αυτή την παρακαταθήκη. Και είναι πολύ σημαντικό το ότι συνεχίζουμε αυτή τη συζήτηση. Τιμώ ιδιαίτερα και το ότι παραμένει ζωντανή, αποκτά έναν θεσμικό χαρακτηριστικό και συνεχίζει.
Με τον Νεκτάριο βρεθήκαμε σε πάρα πολλά κοινά πεδία. Ακόμα και να το είχαμε σχεδιάσει πριν το 2012 που ξεκινήσαμε να κάνουμε τον ίδιο βηματισμό, δεν θα μπορούσε να γίνει έτσι. Χημικοί μηχανικοί, αυτοδιοίκηση, περιβάλλον, Αιγαίο (100% για αυτόν, 50% για εμένα!), ΚΝΕ, κινήματα…
Μας γνώρισε ο Θανάσης Ναπολιτάνος που έφυγε νωρίς και δύσκολα… Και θέλω να του το χρεώσω. Ο Νεκτάριος είναι εδώ. Είναι σε αυτό το λιμάνι. Είναι εδώ. Οι αξίες της ζωής, της δικαιοσύνης, το πάθος για την ισότητα, η αγάπη για την Ελλάδα, για τον τόπο μας. Έναν τόπο που θέλαμε να μας χωράει όλους. Αυτό σημαίνει κοινωνική δικαιοσύνη.
Και μου έκανε την τιμή, και θέλω να τους ευχαριστήσω, μαζί με τη Ματίνα, να με κάνουν μέλος της οικογένειάς τους. Και για μένα αυτό είναι πολύτιμο παράσημο. Με τη Μελίνα, με τον Κωνσταντίνο, με τον δικό μου Πέτρο, με τη Ζάρα, κάναμε πάρα πολλά μαζί. Ταξιδέψαμε, τραγουδήσαμε, περάσαμε όμορφες στιγμές, πήγαμε στην ΑΕΚ, ξενυχτήσαμε, ζοριστήκαμε… Πάρα πολλές ώρες, ατελείωτα ξενύχτια, ατέλειωτα ζόρια. Μαζί και στη χαρά και στη λύπη. Περάσαμε και δύσκολες στιγμές και όχι μόνο τις δικές του. Και παλιότερα.
Δίπλα δίπλα ορκιστήκαμε βουλευτές το 2015. Μαζί ήμασταν στην Εξεταστική Επιτροπή για τα δάνεια με αέρα των κομμάτων και των Μέσων Ενημέρωσης. Μαζί μας έκανε την τιμή ο Αλέξης Τσίπρας και ορκιστήκαμε στο Υπουργικό Συμβούλιο τον Νοέμβρη του 2016. Μαζί στο Υπουργικό Συμβούλιο. Μαζί ξενυχτήσαμε το καλοκαίρι του '15 για να γράψουμε τις εισηγήσεις για τα προαπαιτούμενα. Τι ξενύχτια και αυτά… Μαζί στο ναυάγιο του Αγία Ζώνη. Μαζί σε πάρα πολλές νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, με δύο υπουργεία που ήταν πολύ στενά συνδεδεμένα. Μαζί, δυστυχώς μέχρι και την τελευταία στιγμή. Σε όλα.
Ο Νεκτάριος με έφερε μαζί με τη Ματίνα και τα παιδιά εδώ στη Σύμη και περάσαμε όμορφα. Αλλά αυτός ήταν ο Νεκτάριος, ο οποίος αγαπούσε τη ζωή, δεν αγαπούσε μια καριέρα καρέκλας και αγαπούσε τα ιδανικά, τα Δωδεκάνησα, τους συμπατριώτες του.
Σήμερα που η πολιτική αμφισβητείται, πλήττεται η αξιοπιστία της, περνά μια μεγάλη κρίση εμπιστοσύνης σε όλα τα επίπεδα, μαζί με όλους τους θεσμούς. Σήμερα που υπάρχουν πάρα πολλές συζητήσεις για αξιοπιστία, διαφάνεια, σκάνδαλα, ο Νεκτάριος είναι ένα καλό παράδειγμα για όλους μας. Είναι κάτι που αξίζει να το χρησιμοποιήσουμε γιατί πρέπει να περάσουμε αυτό τον μεγάλο σκόπελο της αναξιοπιστίας της πολιτικής. Είναι πολύτιμο λοιπόν αυτό το παράδειγμα.
Από την πρώτη μέρα στη Βουλή, από τη μέρα της ορκωμοσίας, ο Νεκτάριος, μας είχε φάει τα αυτιά με την νησιωτικότητα! Ήταν απίστευτο. Στο κυλικείο, στο εστιατόριο, συζητάγαμε παντού για την νησιωτικότητα, για το μεγάλο βάσανο του ΦΠΑ και τον πόλεμο με τους θεσμούς και για την νησιωτικότητα. Και κατάφερε από τα Δωδεκάνησα να τη φέρει στην πολιτική με θεσμούς.
Δεν την έφερε ως ιδιαιτερότητα. Την έφερε ως δύναμη ζωής και προοπτικής. Ήταν βαθιά ριζωμένος στην κοινωνία των Δωδεκανήσων και της Ρόδου. Ξεκίνησε από τη βάση αυτής της κοινωνίας, την εκπροσώπησε και της έδωσε δύναμη. Αυτή ήταν η ιδιαιτερότητά του. Και θέλω να πω ότι δεν ήταν ένα τεχνικό μέτρο το Μεταφορικό Ισοδύναμο, ήταν μια πράξη δημοκρατίας, γιατί αυτό σημαίνει να έχουμε την ίδια πρόσβαση στα αγαθά όλοι οι πολίτες μιας κοινωνίας. Είναι μια πράξη δημοκρατίας, είναι κοινωνική αλληλεγγύη.
Και βέβαια δεν έκανε μόνο το Μεταφορικό Ισοδύναμο. Ανέφερα τις αφαλατώσεις, τα λιμενικά έργα, τα έργα του περιβάλλοντος, τα έργα δηλαδή της ύδρευσης, των απορριμμάτων, την ιδιαίτερη φροντίδα για τα μικρά νησιά, τη μεγάλη συζήτηση που κάναμε για τις περιοχές Natura και τις προστατευόμενες περιοχές και την καθημερινή του ενασχόληση με την ακτοπλοΐα. Έδωσε πολλές μάχες για τα νησιά και τις κέρδισε.
Εδώ στη Σύμη παρακολούθησα και τις δύο μάχες. Και τη μάχη του λιμανιού και τη μάχη της πλημμύρας. Τότε θυμάμαι είχε φτάσει πριν τα συνεργεία ο Νεκτάριος στην πλημμύρα. Και διεκδίκησε ένα αναπτυξιακό κοινωνικό έργο, όπως το λιμάνι, το οποίο ήταν σε απένταξη το 2015, να ενταχθεί σε δημόσιους πόρους, σε δημόσιες επενδύσεις και να τελειώσει.
Ακόμα και μετά το υπουργείο, όταν βρισκόμασταν κάθε βράδυ, μας έλεγε για τα έργα αυτά. Ακούγαμε για τη Σύμη όταν πηγαίναμε για φαγητό αργά το βράδυ στην Αθήνα. Είχε αυτό το πάθος της νησιωτικότητας.
Επειδή ήταν αεικίνητος και θετικός, έτσι κατάφερε να είναι και πρωτοπόρος και ως βουλευτής και υπουργός. Και οφείλω να πω ότι η πολύ μεγάλη παρακαταθήκη που άφησε, άνοιξε πάρα πολλές διαδρομές και δημιουργεί σοβαρές υποχρεώσεις. Εμείς κάνουμε κριτική γιατί δεν υπήρξε την τελευταία εξαετία η ίδια συνέπεια στην παρακαταθήκη του Νεκτάριου. Και το ζητάμε. Ζητάμε σε κάθε τομεακή πολιτική να γίνεται το καλύτερο. Έχουμε ξεκάθαρη αντίθεση και διαφορά με την κυβέρνηση, αλλά στην νησιωτική πολιτική εμείς ζητάμε να συνεχιστεί αυτή η παρακαταθήκη.
Γιατί τώρα πια έχουμε και τους εξωτερικούς κινδύνους. Η κλιματική κρίση, η λειψυδρία είναι κίνδυνοι που έρχονται και πλήττουν τα νησιά μας, μαζί με την ακρίβεια, την ανεπάρκεια πόρων. Αλλά έχουμε και τα εσωτερικά θέματα, όπως είναι ο τουρισμός ή τα θέματα των φυσικών πόρων. Και οι γεωπολιτικές εξελίξεις, εδώ που είμαστε, γιατί έχει μεγάλη σημασία το ακριτικό σημείο που είμαστε, μας δίνουν μια εντολή: Την παρακαταθήκη να αγωνιστούμε για τους νησιώτες με τη μαχητικότητα που διέκρινε τον Νεκτάριο. Αυτή η άλλη πολιτική, η δίκαιη πολιτική, είναι αυτή που τον ενέπνεε και μας στήριζε όλους μαζί.
Και στις πιο δύσκολες στιγμές, τότε που έδινε τη μάχη της ζωής με ακούραστο συμπαραστάτη δίπλα του τη Ματίνα, με έπιανε τα βράδια, όταν ερχόμουν στη Ρόδο τους τελευταίους μήνες, τις τελευταίες βδομάδες, τις τελευταίες μέρες για να συζητήσουμε για τα ψηφοδέλτια, να συζητήσουμε για το πρόγραμμα, να συζητήσουμε για το τι θα καταθέσουμε στις επόμενες εκλογές.
Δεν μπορώ να τα μοιραστώ αλλού. Πρέπει να τα μοιραστώ εδώ που θα μείνει αυτή η παρακαταθήκη για να γίνει δύναμη. Όχι για κανέναν άλλο λόγο. Και είναι πολύτιμη αυτή η παρακαταθήκη, γιατί ακόμα και στις στιγμές που είχε λυγίσει και είχε κουραστεί το κορμί, υπήρχε η ψυχή. Υπήρχε αυτή η δύναμη που μας δίνει δύναμη. Και σήμερα δεν έχει φύγει αυτή η δύναμη από τη συλλογικότητά μας, από το κόμμα μας. Γιατί και το τελευταίο μήνυμα του, πάλι μιλούσε για νησιώτες, πάλι μιλούσε για το μέλλον, πάλι μιλούσε για τα παιδιά μας, για τις γενιές που θα έρθουν.
Άρα, αυτή τη δέσμευση την έχουμε αναλάβει. Μας την έχει δώσει για τις επόμενες γενιές και για την ιστορία. Και αυτή είναι η ευχή του. Και η μάχη που εμείς -και ως ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ως πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας- είναι η μάχη την οποία δεν θα εγκαταλείψουμε. Είναι αρχές και αξίες οι οποίες μας στηρίζουν και σήμερα που κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια να ξαναχτίσουμε το σπίτι μας. Να ξαναχτίσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με αξιοπιστία, σοβαρότητα και μαχητικότητα. Αυτά που ήθελε ο σύντροφός μας ο Νεκτάριος. Και είναι πολύτιμη αυτή η παρακαταθήκη. Είναι στήριγμα αλλά και αφύπνιση.
Και πρέπει να σας πω ότι ο Νεκτάριος, με έναν περίεργο τρόπο, είναι και στην Κουμουνδούρου κάθε μέρα. Τον βλέπω κάθε μέρα και μου λέει και τι να κάνω κάθε μέρα. Και ζητάει πράγματα. Είναι απαιτητικός. Δικαιούται όμως να είναι απαιτητικός. Γιατί για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, αλλά και γιατί πάντα λέγαμε μεταξύ μας «να αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μονάχος μου, εγώ να σώσω τη γης».
Ο Νεκτάριος έφυγε νωρίς. Μας άφησε μια παρακαταθήκη και μια δέσμευση. Η νησιωτική πολιτική είναι δέσμευσή μας. Μας ενώνουν και πάρα πολλά άλλα, αλλά σήμερα καταθέτουμε αυτήν τη δέσμευση εδώ.
Γι’ αυτό και ζητήσαμε να συμβάλουμε κι εμείς, ώστε αυτό το Συμπόσιο, αυτόν τον διάλογο, δήμαρχε και υπουργέ, να τον καθιερώσουμε, να τον οργανώνουμε, να συμβάλλουμε και εμείς, να καταθέσουμε προτάσεις για τη νησιωτική πολιτική και τη νησιωτικότητα.
Διότι, η Ελλάδα δεν θα είναι Ελλάδα χωρίς τα νησιά της. Δεν θα είναι Ελλάδα χωρίς τους ψαράδες των νησιών, χωρίς τους αγρότες των νησιών, χωρίς τους επαγγελματίες των νησιών, χωρίς τα νέα παιδιά των νησιών που πρέπει να μείνουν εδώ και να προκόψουν.
Και αυτό είναι το αυτονόητο, το οποίο το έλεγε ο Νεκτάριος. Και θα κλείσω με αυτό: Η νησιωτικότητα είναι δικαίωμα. Και το δίκαιο κερδίζεται πάντα με αγώνα.
Έτσι τον γνωρίσαμε, έτσι τον ζήσαμε, έτσι τον θυμόμαστε. Έναν άνθρωπο με καθαρή καρδιά, έναν νησιώτη, έναν δημοκράτη, έναν αριστερό, έναν Έλληνα.
Γι’ αυτό και σήμερα η μνήμη του δεν είναι μόνο συγκίνηση. Για εμάς είναι και ευθύνη και δέσμευση.
Παρασκευή 29 Αυγούστου 2025
Υγειονομικοί: «Σταματήστε τώρα τη σφαγή» στη Γάζα!
«Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει βαμμένα τα χέρια της με το αίμα του αμάχων, των παιδιών, των γιατρών και των νοσηλευτών, παρέχει κάλυψη και στήριξη στη γενοκτονία και τη λιμοκτονία του Παλαιστινιακού λαού.- Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην ισραηλινή πρεσβεία προχώρησαν σωματεία και φορείς από τον χώρο της Υγείας, το απόγευμα της Παρασκευής
«Ο βομβαρδισμός ενός από τα βασικά νοσοκομεία στη νότια Γάζα δεν ήταν ένα λάθος, όπως προκλητικά ισχυρίζεται ο ισραηλινός κατοχικός στρατός, αφού μετά το πρώτο πλήγμα ακολούθησε και δεύτερο με στόχο τη δολοφονία των διασωστών και των δημοσιογράφων που βρίσκονταν εκεί.
Είναι μία ακόμη στοχευμένη ενέργεια, ενταγμένη στο σχέδιο εξόντωσης του πολύπαθου παλαιστινιακού λαού και της «συστηματικής αποδόμησης του συστήματος υγείας» για να αποκλειστεί η πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ από τον Οκτώβριο του 2023 έχει ισοπεδωθεί το 50% των νοσοκομείων της Γάζας, μόλις 18 από τα 36 λειτουργούν μερικώς, ενώ πάνω από 600 υγειονομικοί έχουν δολοφονηθεί», αναφέρει ανάμεσα σε άλλα η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ).
«Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει βαμμένα τα χέρια της με το αίμα του αμάχων, των παιδιών, των γιατρών και των νοσηλευτών στη Γάζα, παρέχει κάλυψη και στήριξη στη γενοκτονία και τη λιμοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, εμβαθύνει τη συμφωνίες με τους φονιάδες σε όλους τους τομείς, και στον τομέα της υγείας», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Η Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) αναφέρει από την πλευρά της «Η σύμπραξη της κυβέρνηση της ΝΔ και του υπουργού Υγείας με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, την ώρα που τα νοσοκομεία στη Γάζα βομβαρδίζονται, παρέχει χυδαία κάλυψη και στήριξη στη γενοκτονία και τη λιμοκτονία του λαού της Παλαιστίνης».
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)