...ή πώς ο Κυριάκος αναβαθμίστηκε από Μωυσής σε… Ιησού!
Του Κώστα Σπηλιωτόπουλου
Αν νομίζαμε ότι σε αυτή την ιδιότυπη μετεκλογική-προεκλογική περίοδο τα είχαμε δει όλα, προφανώς θα πρέπει να αναθεωρήσουμε. Φαίνεται πως οι λίγες μέρες που μας απέμειναν μέχρι τις δεύτερες εκλογές αυτού του διμήνου μάς επιφυλάσσουν κι άλλες εκπλήξεις.
Για παράδειγμα, μία από αυτές έζησαν τη Δευτέρα της τελευταίας προεκλογικής εβδομάδας όσοι κάτοικοι της Πάτρας συνέπεσε να βρεθούν στο κέντρο της πόλης την ώρα που μιλούσε εκεί ο τέως -και, όπως όλα δείχνουν, επανερχόμενος μετά… δόξης- πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης.
Προφανώς, κάποιοι υψηλά ιστάμενοι ιθύνοντες της τοπικής «γαλάζιας» νομενκλατούρας δεν αρκέστηκαν στην παρομοίωση του Κυριάκου με τον Μωυσή (έτσι τον είχε βαφτίσει, ως γνωστόν, αποτυχών εκδότης βραχύβιου εντύπου) και είπαν να το… τερματίσουν. Σκέφτηκαν, λοιπόν, ότι καλό θα ήταν, προκειμένου να δώσουν έμφαση στο «θαύμα» της μεταστροφής της Αχαΐας από έπαλξη της προοδευτικής παράταξης σε έναν ακόμη πυλώνα του «γαλάζιου» οικοδομήματος, να στρώσουν και βάγια στους δρόμους απ’ όπου θα περνούσε ο ηγέτης της καρδιάς τους, αναβιώνοντας -τόσο δουλικά, παράκαιρα και παράταιρα- την Κυριακή των Βαΐων.
Αλίμονο! Να μην δείξει η Πάτρα των δημοκρατικών αγώνων τον ενθουσιασμό της για την παρουσία Μητσοτάκη; Να μην δείξει η Πάτρα της καταργημένης από τον ίδιο -άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του- Νομικής Σχολής πως δεν κρατάει κακία για τέτοιες… μικρολεπτομέρειες; Να μην δείξει η Πάτρα του δολοφονημένου -επί πατρός Μητσοτάκη- καθηγητή Τεμπονέρα πως διαπρέπει και σε κάποιον παραγωγικό τομέα, παράγοντας αφειδώς συγχωροχάρτια;
Ώστε, μετά το 40άρι του Μαΐου, νάσου και… Ιησούς τώρα ο «Μωυσής» Μητσοτάκης, ακούγοντας το «Ωσαννά» από το εκστασιασμένο ακροατήριο!
Πόσον ακόμη εξευτελισμό να χωρέσει η πολιτική Ιστορία αυτού εδώ του τόπου;
Ως Πατρινός τριών και πλέον γενεών (τουλάχιστον 150 ετών) μόνο θλίψη και ντροπή μπορώ να αισθανθώ ύστερα από τούτα δω τα… καραγκιοζιλίκια.
Αν δεν το έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει, θεοποιούμε βαθμηδόν τον πολιτικό εκείνο που στα μεγάλα του ‘’επιτεύγματα’’ περιλαμβάνονται, μεταξύ πολλών άλλων: οι 37.000 νεκροί της πανδημίας (τουλάχιστον πανευρωπαϊκό ρεκόρ θυμάτων κατ’ αναλογίαν πληθυσμού), οι αστρονομικές τιμές του ρεύματος (για το οποίο ο αρμόδιος υπουργός του διαβεβαίωνε αρχικά πως θα δούμε ανεπαίσθητες αυξήσεις, της τάξης των δύο και τριών ευρώ), η γενικευμένη ακρίβεια και η εμμονική άρνησή του για τη μείωση του ΦΠΑ σε καύσιμα και είδη πρώτης ανάγκης, η συρρίκνωση του μέσου πραγματικού μισθού των Ελλήνων πολιτών κατά 7,4% (σύμφωνα με στοιχεία όχι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά του ΟΟΣΑ), η τόσο γρήγορα ξεχασμένη τραγωδία των Τεμπών, το άγος των υποκλοπών αρχηγού κόμματος, βουλευτών, ευρωβουλευτών, ακόμη και της ηγεσίας του στρατεύματος και του μισού σχεδόν υπουργικού συμβουλίου από την υπαχθείσα απευθείας στον ίδιο ΕΥΠ του κ. Μητσοτάκη!
Τι λέτε, λοιπόν; Για όλα αυτά και για άλλα τόσα (για την αύξηση του χρέους της χώρας, αλλά και των δανεικών και αγύριστων του κόμματός του, για την έξαρση των πλειστηριασμών, με την ευγενική συνδρομή των εντός και εκτός ‘’γαλάζιων’’ ψηφοδελτίων «Πάτσηδων», για την αναπάντητη πρόκληση της μετατροπής της Αγιά-Σοφιάς σε τζαμί, για το σουλάτσο τούρκικων πλοίων, που τα πήρε ο… αέρας, μέχρι το Σούνιο, για την εμπορική κατοχύρωση του Αιγαίου ως τουρκικού από τον αντίστοιχο ΕΟΤ των γειτόνων, με την περιβόητη καμπάνια του «Turkaegean» δεν του πρέπει αποθεωτική υποδοχή;
Και θα μου πουν, ασφαλώς, πολλοί: Τι λες, άνθρωπέ μου; Δεν είδες τα ποσοστά του Μαΐου;
Εννοείται πως τα είδα. Άλλωστε, οι πρόσφατες εκλογές απέδειξαν -και πολύ φοβάμαι ότι και οι προσεχείς θα το πιστοποιήσουν σε πιο έντονο βαθμό- ότι οι χάντρες και τα καθρεφτάκια δεν έχουν πέραση μόνο στους ιθαγενείς, όπως βαυκαλιζόμασταν να πιστεύουμε τόσον καιρό, εξυψώνοντας τους εαυτούς μας σε ένα ανώτερο, τάχα, είδος ανθρώπου. Μια χαρά κάνουν τη δουλειά τους και στην Ελλάδα του 2023, υπό τη μορφή κουπονιών, διά πάσαν νόσον και πάσαν… Χάρις στα οποία κάναμε Θεό και στρώνουμε βάγια σ’ ένα ατάλαντο «γαλαζοαίματο» προϊόν δημοσίων σχέσεων. Και μη χειρότερα!
Είχαμε, λοιπόν, βάγια, είχαμε τον… ευλογημένο ερχόμενο, είχαμε επίπλαστη ταπείνωση, μήπως μας λείπει το γαϊδουράκι; Κάθε άλλο. Όλα προοιωνίζονται ότι και στη νέα τετραετία τα συνήθη υποζύγια θα βρίσκονται σταθερά στη θέση τους…
Καλό είναι να θυμόμαστε, πάντως, ότι «μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Και καλό είναι, φυσικά, να θυμάται και ο νέος «Ιησούς» ότι λίγες μέρες μετά την Κυριακή των Βαΐων ακολούθησε η Σταύρωση.
__________
(Υ.Γ. για τους «γιαλαντζί» θεούς Ανάσταση δεν προβλέπεται).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου