Ανακοίνωση από την Εργατική Ενότητα Ανατροπή για το κλείσιμο του εργοστασίου της και το πέταμα στην ανεργία των εργαζομένων της!
«ΑΛΓΕΙΝΗ ΔΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ, προκαλεί το γεγονός, ότι η στάση αυτή του σωματείου, δεν κατακεραυνώθηκε συνδικαλιστικά, ως τουλάχιστον απαράδεκτη, από τους «επαγγελματίες επαναστάτες» της πόλης, δηλαδή την παράταξη της ΔΑΣ (βλέπε συνδικαλιστική παράταξη ΚΚΕ) στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Πάτρας. Προφανώς, ο λόγος της σιωπής, είναι ότι, ο πρόεδρος του ως άνω σωματείου, συμμετείχε ως υποψήφιος για τις εκλογές του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου, στα ψηφοδέλτια της ΔΑΣ. Έτσι, για αυτούς σήμερα, είναι απλά Κυριακή».
«Ο δε πρόεδρος του συγκεκριμένου σωματείου, ήταν σε forum της μητρικής εταιρείας στην Ιταλία (!!!), αντί να βρίσκεται στο εργοστάσιο, κινητοποιώντας τους συναδέλφους του, καταγγέλλοντας και ευαισθητοποιώντας την πατραϊκή κοινωνία, προσπαθώντας να δημιουργήσει άξονες αντίστασης και ανατροπής των σχεδιασμών της συγκεκριμένης εταιρείας. Εμφανίστηκε, όμως, στη γενική συνέλευση των εργαζομένων, στην οποία παρουσίασε στους συναδέλφους του ως τετελεσμένο, την απόφαση της άνευ όρων συνθηκολόγησης, με τη μορφή μιας εθελουσίας εξόδου και το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου».
Τα παραπάνω τονίζουν σε ανακοίνωση καταγγελία τους τα μέλη της συνδικαλιστικής παράταξης Εργατική Ενότητα Ανατροπή Βανέσα Αλιχού και Γιώργος Παπασπυρόπουλος.
Αναλυτικά δε στην καταγγελία τους αναφέρονται τα παρακάτω:
«ΠΡΙΝ ΤΡΕΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΠΕΡΙΠΟΥ, ανακοινώθηκε από την εταιρεία Crown, ο προγραμματισμός για το κλείσιμο του εργοστασίου της στην Πάτρα , με συνέπεια 121 εργαζόμενοι του εργοστασίου να βρίσκονται στα πρόθυρα της ανεργίας.
Στο άκουσμα αυτής της είδησης, ως εκλεγμένα μέλη της παράταξης Εργατική Ενότητα, στο ΔΣ του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Πάτρας, προσπαθήσαμε πολλές φορές, αλλά ανεπιτυχώς, να έρθουμε σε επικοινωνία με τον πρόεδρο της διοίκησης του σωματείου εργαζομένων της crown. Αντίθετα, ήμασταν σε διαρκή επικοινωνία με τον πρόεδρο του εργατοϋπαλληλικού κέντρου της Πάτρας, ώστε να οργανώσουμε τις μορφές αντίδρασης, ώστε να αποτρέψουμε το κλείσιμο άλλης μιας παραγωγικής μονάδας στην περιοχή μας.
Για το ζήτημα αυτό βγήκαν ανακοινώσεις από το ΕΚΠ και άλλους φορείς, πλην όμως το σωματείο της επιχείρησης σιγούσε!
Καμία ανακοίνωση, καμία κινητοποίηση.
Ο δε πρόεδρος του συγκεκριμένου σωματείου, ήταν σε forum της μητρικής εταιρείας στην Ιταλία (!!!), αντί να βρίσκεται στο εργοστάσιο, κινητοποιώντας τους συναδέλφους του, καταγγέλλοντας και ευαισθητοποιώντας την πατραϊκή κοινωνία, προσπαθώντας να δημιουργήσει άξονες αντίστασης και ανατροπής των σχεδιασμών της συγκεκριμένης εταιρείας.
Εμφανίστηκε, όμως, στη γενική συνέλευση των εργαζομένων, στην οποία παρουσίασε στους συναδέλφους του ως τετελεσμένο, την απόφαση της άνευ όρων συνθηκολόγησης, με τη μορφή μιας εθελουσίας εξόδου και το οριστικό κλείσιμο του εργοστασιου.
Αν και ως συνδικαλιστική παράταξη, προσπαθήσαμε να παραβρεθούμε στο χώρο της γενικής συνέλευσης, τα τσιράκια της διοίκησης του εργοστασίου δεν μας επέτρεψαν την είσοδο, φοβούμενοι ότι θα ακουστούν άλλες απόψεις, πέρα από αυτές που είχαν δρομολογήσει οι ίδιοι.
Η απόφαση των εργαζομένων στη Γ. Συνέλευση, ήταν η αποδοχή των προτάσεων για εθελουσία έξοδο.
Τα αποτελέσματα αυτής τους της απόφασης, δυστυχώς θα τα διαπιστώσουν οι εργαζόμενοι στην πλάτη και στην τσέπη τους, σε σύντομο χρονικό διάστημα, όταν θα έχουν εξανεμιστεί τα χρήματα της εθελουσίας και θα ψάχνουν τρόπο επιβίωσης. Γεγονός, που βιώνουμε έντονα και καθημερινά, με τις εθελουσίες των συναδέλφων στα τραπεζικά ιδρύματα.
Η στάση της διοίκησης του σωματείου του εργοστασίου, αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή για το εργατικό κίνημα. Αντί να υπερασπιστούν με αγώνες τη μοναδική λύση ζωής, τη διατήρηση των θέσεων εργασίας, την λειτουργία του εργοστασιου, αυτοί επέλεξαν να υιοθετήσουν τη θέση που διευκόλυνε την εταιρεία και τα κέρδη της, προβάλλοντας τη ματαιότητα οποιασδήποτε αντίστασης.
Αλγεινή δε εντύπωση και ερωτηματικά, προκαλεί το γεγονός, ότι η στάση αυτή του σωματείου, δεν κατακεραυνώθηκε συνδικαλιστικά, ως τουλάχιστον απαράδεκτη, από τους «επαγγελματίες επαναστάτες» της πόλης, δηλαδή την παράταξη της ΔΑΣ (βλέπε συνδικαλιστική παράταξη ΚΚΕ) στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Πάτρας. Προφανώς, ο λόγος της σιωπής, είναι ότι, ο πρόεδρος του ως άνω σωματείου, συμμετείχε ως υποψήφιος για τις εκλογές του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου, στα ψηφοδέλτια της ΔΑΣ. Έτσι, για αυτούς σήμερα, είναι απλά Κυριακή.
Όσο λοιπόν αυτοί θα περιμένουν να ωριμάσουν οι συνθήκες, εμείς καλούμε τους εργαζόμενους τους πόλης μας, να δυναμώνουν τα σωματεία τους, επιλέγοντας στις διοικήσεις τους, συναδέλφους, οι οποίοι δεν θα προσκυνούν και δεν θα εξυπηρετούν την εργοδοσία.
Εργαζομένους που θα καθοδηγούν τους συναδέλφους τους, στους δρόμους των ταξικών αγώνων, της διεκδίκησης και της αξιοπρέπειας.
Γιατί οι μόνοι χαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δεν έγιναν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου