Τα παιδιά του σπρέι, πάλι εκτονώθηκαν με λάθος τρόπο!

Συμβολή Κανακάρη και Βότση. Μία εικόνα χίλιες λέξεις!

Νεοκλασικά κτίρια της Πάτρας, συνδεδεμένα με την προσφορά στον άνθρωπο και στη Δημοκρατία παραδόθηκαν στη ρυπαρογραφία!

Τα παιδιά του σπρέι, έχουν μπει στην κουλτούρα της ελληνικής κοινωνίας. Και φυσικά έχουν αντικαταστήσει την κουλτούρα του σεβασμού στην Ιστορία του τόπου, στην διατήρηση των αρχιτεκτονικών μνημείων και των τόπων-σήμαντρων της πορείας αυτού του έρμου του ελληνικού λαού, που παραδέρνει ανάμεσα σε ιστορικές αναθεωρήσεις και πατριδοκάπηλες διεκδικήσεις!

Ξέρουμε ή τουλάχιστον πιθανόν να ξέρουμε περισσότερες πληροφορίες για το Μέγα Αλέξανδρο, την Μακεδονία, την επανάσταση του '21 και ακόμη περισσότερα για τον... Γκλέτσο του 1941, που κατέβασε τη σβάστικα!

Και συν αυτές, τις πληροφορίες, για την... ρυπασμένη τέχνη των σπρέι και ας μη μιλήσουμε για την καταστροφή που προκαλούν στο περιβάλλον, να επισημάνουμε ότι σε κάποιες ελληνικές πόλεις, πχ στη Δράμα, υπάρχουν τείχη στο άκρο ενός πάρκου, όπου εκεί επιτρέπεται η εκτόνωση των... καταπιεσμένων από τον περιορισμό της χρήσης του σπρέι.

Συνθέτουν ο ένας πάνω στην σύνθεση του άλλου, διαδοχικώς και μέχρι να πιάσουν κόρα αυτοί οι δύσμοιροι, αλλά έτσι γλιτώνουν κάποια από τα μνημεία. Δε μιλάμε για πανάκια, αλλά για όσο το δυνατόν να σωθούν όσα μπορεί να διασωθούν από τη λαίλαπα του σπρέι.

Για παράδειγμα θα μπορούσαν ίσως να γλυτώσουν οι τοίχοι και οι κολόνες  της συμβολής Βότση και Κανακάρη, στην Πάτρα, όπου χθες δύο νεοκλασικά με τα υποστυλώματα της στοάς τους παραδόθηκαν στην... καλλιτεχνική δεινότητα του αμαθούς!

Ο Σύλλογος αιμοδοτών που στεγάζεται εκεί στην Βότση και η γωνιακή πλευρά της Κανακάρη... στολίστηκαν προκειμένου να διατρανωθεί η αντίθεση προς την αστυνομική αυθαιρεσία (καταλήψεις γαρ) έναντι των πολιτών και την παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

Διαμαρτυρία, που όμως θα μπορούσε να διατρανωθεί χωρίς την ασχημοσύνη που εκπέμπει αυτή η ρυπαρογραφία! Άλλωστε έτσι, ένα δίκαιο αίτημα, χάνει το δίκιο του! Και μην ξεχνάμε ότι εκεί είναι τόπος συλλογής αίματος, που κρατιέται χρόνια τώρα από μία δράκα ατόμων πιστών στις ιδέες της Προσφοράς, της Αλληλεγγύης και του Αλτρουΐσμού!

Πιο δίπλα, στο 181 της Κανακάρη, είναι το ιστορικό κτίριο των ναζιστικών SS, όπου μαρτύρησαν αμέτρητοι Πατρινοί πατριώτες, τόσο στα υπόγειά του, όσο και στο δωματιάκι του επάνω ορόφου. Εκεί που έρευσε αμέτρητη ποσότητα αίματος από τους πατριώτες για την Ελευθερία, την Δημοκρατία και την Λαϊκή Κυριαρχία. Αλλά που σήμερα σχεδόν μονίμως οι κολόνες της στοάς μπροστά του είναι... διακοσμημένες με ρύπους!

Αίτημα των αγωνιστών που πέρασαν από κει είναι να κηρυχθεί διατηρητέο κτίριο και να αποτελέσει ιστορικό τόπο μνήμης. Δεν υπάρχουν δα, σήμερα και πολλά τέτοια σήμαντρα. Το ότι δεν υλοποιήθηκε αυτό οφείλεται ως ένα βαθμό και στη μνημονιακή λιτότητα που χτύπησε τον τόπο μετά την χρεοκοπία, καθώς και ότι θα πρέπει να συνδεθεί με την ανάδειξη του μοναδικού στρατοπέδου ομήρων στην Πελοπόννησο, που χρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί στο κτήμα Λυμπερόπουλου.

Πρόκειται στην πρώτη περίπτωση για το νεοκλασικό του Γραμματέα ΕΑΜ Αχαΐας και καπετάνιου του 12ου Συντάγματος ΕΛΑΣ Θρ. Κωνσταντίνου, που μεταβιβάστηκε στην οικογένεια Γιοβάνη και σήμερα κατέχεται από το δικηγόρο Θόδωρο Γιοβάνη, οποίος διατηρεί ζωντανό το πνεύμα του πρώην ιδιοκτήτη του. Στη δεύτερη περίπτωση πρόκειται για την γνωστή βίλα Λυμπερόπουλου, συνδεδεμένη με τον τόπο εκτελέσεων του Γιάννη Μουρτζούχου.

Και ως επιστέγασμα της καταδυνάστευσης κάθε ιδιαίτερου τόπου ήρθε η ρυπαρογραφία στην ταμπέλα της παιδικής χαράς στα Κρητικά, που μόλις πριν δύο εβδομάδες άνοιξε και λειτουργεί...

Και ως επιστέγασμα της καταδυνάστευσης κάθε ιδιαίτερου τόπου ήρθε η ρυπαρογραφία στην ταμπέλα της παιδικής χαράς στα Κρητικά, που μόλις πριν δύο εβδομάδες άνοιξε και λειτουργεί...