Κίμων Αποστολόπουλος: Σκοτώνοντας τον Αντίνοο!

«Τρέχω για την Ειρήνη, τρέχω για τη ζωή, τρέχω για να θυμάμαι πως ο δρόμος προς την Ιθάκη αρχίζει πάντα από μέσα μας.

Έχω τρέξει συνολικά 42 μαραθωνίους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στάθηκα ξανά στη γραμμή εκκίνησης του Κλασικού Μαραθωνίου της Αθήνας, για να προσπαθήσω να τερματίσω τον 43ο προσωπικό μου μαραθώνιο. Τα χρόνια έχουν περάσει. Το σώμα κουράζεται πιο εύκολα. Οι ανηφόρες φαίνονται πιο μεγάλες, τα χιλιόμετρα πιο βαριά. Κι όμως, ο στόχος παραμένει ίδιος, αναλλοίωτος, καθαρός: να συνεχίσω να τρέχω, όσο η ψυχή μου αντέχει. Ο Μαραθώνιος της Αθήνας δεν είναι ένας απλός αγώνας. Είναι ένα ταξίδι μνήμης και ψυχής. Ξεκινά από τη γη όπου ο ημεροδρόμος Φειδιππίδης (κατά τους ιστορικούς της εποχής άλλος ανώνυμος αθλητής) έτρεξε για να μεταφέρει το μήνυμα της νίκης, και καταλήγει στο Καλλιμάρμαρο, τον ιερό τόπο του αθλητισμού και της ιστορίας. Εκεί που συναντιούνται οι κόποι, τα δάκρυα και οι ελπίδες όλων μας. Κάθε βήμα είναι ένα κομμάτι της διαδρομής του ανθρώπου απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό. Η ζωή είναι ένας μαραθώνιος χωμάτινος, ψυχικός, πνευματικός. Σε κάθε αγώνα δοκιμάζονται τα όρια του σώματος, αλλά και οι αντοχές της ψυχής. Στο 30ό χιλιόμετρο, όταν ο πόνος βαραίνει, όταν η σιωπή γίνεται πιο δυνατή από τα χειροκροτήματα, εκεί κρίνεται ο πραγματικός αγώνας. Εκεί μετριέται η πίστη, η επιμονή, η ταπεινότητα. Εκεί σκοτώνουμε — ή όχι — τον Αντίνοο μέσα μας.

Ο Αντίνοος δεν είναι άνθρωπος. Είναι όλα εκείνα που μας κρατούν πίσω: ο φόβος της αποτυχίας, η αλαζονεία, ο θυμός, η μικρότητα. Είναι ο εσωτερικός αντίπαλος που πρέπει να νικηθεί πριν από το πρώτο βήμα. Γιατί μόνο όταν τον σκοτώσουμε μπορούμε να ξεκινήσουμε πραγματικά. Και τότε ο δρόμος, όσο δύσκολος κι αν είναι, γίνεται πορεία προς την Ιθάκη — τη δική μας Ιθάκη. Ο τερματισμός στο Καλλιμάρμαρο δεν είναι τέλος. Είναι μια υπόσχεση ζωής. Να συνεχίσουμε να προσπαθούμε, να αγωνιζόμαστε, να ανασαίνουμε με ευγνωμοσύνη. Κάθε μαραθώνιος είναι μια μικρή νίκη απέναντι στον χρόνο, απέναντι στην παραίτηση. Και όσο ακόμη υπάρχει καρδιά που χτυπά, ψυχή που δεν εγκαταλείπει, τότε υπάρχει ελπίδα, υπάρχει Ειρήνη — μέσα μας και γύρω μας».