Η αμφισβήτησή του Κυριάκου Μητσοτάκη και ο κρίσιμος ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ στις εξελίξεις
Γράφει ο Σπύρος Σουρμελίδης στο avgi.gr
Πλέον είναι ορατό πως υπάρχουν αμφισβητήσεις διαφορετικού χαρακτήρα στο κεντρικό σύστημα, στην κυβέρνηση, στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έδειξε τη δυσαρέσκεια των πολιτών, ήταν όμως και η αφορμή για να εκδηλωθούν αναταράξεις στα τρία μεγαλύτερα κόμματα για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση.
Η πολιτική Μητσοτάκη οδηγεί ταχύτατα στην κοινωνία του 1/3 πλούσιων και ευκατάστατων με τα 2/3 να αγκομαχούν για την καθημερινότητα ή να βρίσκονται στο όριο της φτώχειας. Η φτωχοποίηση, η περιθωριοποίηση μεγάλων κοινωνικών ομάδων είναι ορατές και συνεχόμενες. Επίσης επικίνδυνο είναι και το καθεστώς που επιδιώκει να εδραιώσει ο κ. Μητσοτάκης, χωρίς σεβασμό στο Κράτος Δικαίου, κάτι που φαίνεται περίτρανα και στην τραγωδία των Τεμπών, αλλά και στις υποκλοπές. Η άρνηση του κ. Μητσοτάκη να αλλάξει το μείγμα της πολιτικής του είναι ενοχλητική, αν και προσπαθεί με κάποιες κινήσεις να μειώσει την κοινωνική ανησυχία. Και είναι αυτή η στιγμή που φαίνεται πως υπάρχει δυσαρέσκεια και σε ισχυρούς επιχειρηματικούς κύκλους για λόγους εντελώς διαφορετικούς, που αφορούν την κατανομή των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, κυρίως όμως τις ισορροπίες που δεν φάνηκε να τήρησε ο πρωθυπουργός. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι εκφράζουν την αγωνία τους για το αύριο με δεδομένο ότι οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες τόσο για την ελληνική πραγματικότητα όσο και για την ευρωπαϊκή.
Ο συνδυασμός της μεγάλης κοινωνικής δυσαρέσκειας και της ενόχλησης επιχειρηματικών συμφερόντων οδήγησε και σε ακόμα μια αμφισβήτηση του ρόλου και της πολιτικής του Κ. Μητσοτάκη από κορυφαίους παράγοντες του κόμματος της Ν.Δ., όπως ο Κ. Καραμανλής και ο Αντ. Σαμαράς, καθώς και από σειρά βουλευτών και στελεχών.
Μάχη για τη διαμόρφωση της επόμενης ημέρας
Η κοινή παρουσία Καραμανλή-Σαμαρά, η αποδόμηση του συνόλου σχεδόν της πολιτικής του σε θέματα εσωτερικά και εξωτερικά συμπυκνώνουν τη μεγάλη πλέον αμφισβήτηση του ρόλου του Κ. Μητσοτάκη και της παντοδυναμίας του. Αυτό που είναι καθοριστικό και κυρίαρχο είναι η δυσαρέσκεια της κοινωνίας ως αποτέλεσμα της ακρίβειας, της πολιτικής φτωχοποίησης, της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους. Και αυτή η δυσαρέσκεια χρησιμοποιείται και από παράγοντες που επιδιώκουν τη διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού σκηνικού, βολικότερου για συγκεκριμένα συμφέροντα. Δεν είναι τυχαίο που σε μια στιγμή γενικού εκνευρισμού στην πολιτική σκηνή ακούγονται υποθέσεις για αλλαγή ηγεσίας στη Ν.Δ., πρόωρες εκλογές ή ακόμα και για τη διαμόρφωση ενός νέου δεξιού κόμματος με γνήσια δεξιά χαρακτηριστικά, μακριά από τον χαρακτήρα που έδωσε στη Ν.Δ. ο κ. Μητσοτάκης, στηριζόμενος στο λεγόμενο ακραίο Κέντρο και επί το λαϊκότερο στο σημιτικό ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα που διαμορφώνεται αυτή την ώρα είναι ποιοι παράγοντες θα καθορίσουν τις εξελίξεις. Και εδώ ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης γίνεται απείρως καθοριστικότερος.
Τα θολά σενάρια περί Κεντροαριστεράς
Τα σενάρια ή σχέδια περί της δημιουργίας της μεγάλης Κεντροαριστεράς δεν είναι καινούργια. Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την ήττα του 2023 και την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του τα έκανε πιο δημοφιλή σε μερίδα του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα, όμως, στο 2024 τα σενάρια αυτά πήραν μια άλλη τροπή, και αυτό γιατί συνδυάστηκαν και με όσα συνέβησαν στο ΠΑΣΟΚ. Κεντρική ιδέα, η διαμόρφωση ενός νέου φορέα που να μπορεί να ενώσει δυνάμεις, να διαμορφώσει έναν δεύτερο ισχυρό πόλο απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στη Ν.Δ.
Αυτές οι ιδέες, απόψεις δεν μπήκαν ποτέ στο τραπέζι κάποιου διαλόγου ή συζητήσεων. Αντιθέτως, έμοιαζαν σαν προσπάθεια αμφισβήτησης των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τις εκλογές της 9ης Ιουνίου η αμφισβήτηση του Ν. Ανδρουλάκη ήταν πραγματικότητα, πρωτίστως για την αδυναμία του να έρθει το ΠΑΣΟΚ δεύτερο κόμμα, πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ, νικώντας τον Στέφανο Κασσελάκη. Συγχρόνως ακούγεται και η ιδέα για τη δημιουργία του μεγάλου αντιπολιτευτικού πόλου με χαρακτηριστικά Κεντροαριστεράς. Το τοπίο έγινε ακόμα πιο θολό. Διότι είναι σαφές πως οι περισσότεροι στο ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν αλλαγή ηγεσίας για να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για να υπερκεράσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, για να γίνει το ΠΑΣΟΚ ξανά η αξιωματική αντιπολίτευση. Κάποιοι, μάλιστα, θεωρούν πως αυτό μπορεί να γίνει πριν καν φτάσουμε στις εκλογές!
Ο κρίσιμος ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ
Οι θεωρίες της δημιουργίας της μεγάλης Κεντροαριστεράς έχουν προκαλέσει κινήσεις νευρικότητας και στον ΣΥΡΙΖΑ. Η δικαιολόγηση των διαφωνιών στηρίζεται σε διαφωνίες για τις επικοινωνιακές εμφανίσεις του Στέφανου Κασσελάκη ή σε κάποιες διατυπώσεις του που αφορούσαν την Κεντροαριστερά ή την επόμενη ημέρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει, όμως, ούτε αμφισβήτηση (αυτό είναι κάτι που λέγεται και δεν πρέπει να το ξεπερνάμε) ούτε και διαφωνία σε ό,τι αφορά την ουσία της πολιτικής του προέδρου ή των συλλογικών αποφάσεων με την ουσία των προτάσεων που διαμορφώνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μένει, όμως, στην κοινή γνώμη, όπως και στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, η αίσθηση της αναταραχής, θυμίζοντας φαινόμενα των προηγούμενων ετών, που έχουν κουράσει και έχουν απογοητεύσει. Έτσι για έναν επιπλέον λόγο γίνεται ακόμα καθοριστικότερος ο ρόλος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πρέπει να γίνει ακόμα περισσότερο αντιληπτό πως στόχος διαφόρων σεναρίων και θεωριών είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Ν.Δ., όσοι αμφισβητούν τον Μητσοτάκη αλλά και τον Ανδρουλάκη στοχεύουν πρωτίστως στη μείωση της αληθινής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ. Του ΣΥΡΙΖΑ που άντεξε χάρη στους ψηφοφόρους του.
Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ είναι καθοριστικός και για να ξεκαθαριστεί το θολό τοπίο που έχει δημιουργηθεί. Είναι η ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που καλείται να αντιληφθεί προθέσεις και σχεδιασμούς. Και τέλος, παρά τη νευρικότητα και τους θυμούς, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να διαμορφώσει καθαρή αντιπολιτευτική πολιτική, πολιτική ανατροπής της σημερινής κατάστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου