Επαναστατική απόπειρα της εργατικής τάξης να πάρει την εξουσία στα χέρια της σε τοπικό επίπεδο, καταργώντας τις συγκεντρωτικές δομές του κράτους. Το πολιτικό πείραμα έλαβε χώρα στο Παρίσι και αποδείχτηκε θνησιγενές. Διήρκεσε 72 ημέρες (18 Μαρτίου - 28 Μαΐου 1871) και πνίγηκε στο αίμα από την κυβέρνηση του Λουί Τιερ (γνωστός και με το εξελληνισμένο επίθετο Θιέρσος). |
Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ
Η ΑΛΛΑΓΗ του ΚΟΣΜΟΥ Η ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ
Με τη σκέψη και την καρδιά στην Κομμούνα, αντιμετωπίζουμε στωϊκά το ιωβηλαίο έτος του Ελληνικού Κράτους. Αν υπάρχει κάτι καλό στην τρέχουσα πανδημία είναι ότι μας γλίτωσε από την μεταξικής έμπνευσης κιτσαρία που είχαν ετοιμάσει από κοινού οι Άνθρωποι Χωρίς Ιδιότητες που ασκούν το ανυπόφορο συναίσθημα να αγαπούν την πατρίδα τους γεγονός που τους κάνει να μισούν τις πατρίδες όλων των υπολοίπων. Ίσως από έπαρση, σίγουρα όμως από ανθρωπισμό, είμαστε διεθνιστές. Τα σύνορα μας εκνευρίζουν, οι πόλεμοι μας προκαλούν σιχασιά και δεν βλέπουμε κανένα λόγο να συντηρείται μια κατάσταση εχθρότητας μεταξύ ανθρώπων που έτυχε να γεννηθούν σε διαφορετικό γεωγραφικό μήκος και πλάτος για να εξυπηρετηθούν λίγα οικονομικά συμφέροντα μιας ελίτ που βαφτίζεται εθνική.
Τέτοιες μέρες θυμόμαστε πάντα την Kομμούνα την τόσο δυσκολοχώνευτη και αναφομοίωτη μέχρι σήμερα για τον μόνο λόγο ότι ενώ προέκυψε ως αποτέλεσμα μιας εχθρικής εισβολής και ενώ κατάφερε να την σταματήσει, αντί να επιλέξει να μπει στο εορτολόγιο των ηρωικών στιγμών του έθνους, κήρυξε την Παγκόσμια Δημοκρατία και ξεμπέρδεψε πρώτα και κύρια με τα δικά της εθνικά σύμβολα θεωρώντας τα εξίσου εχθρικά με αυτά των εισβολέων.
Είναι γι’ αυτό το λόγο που διαλέγουμε για πατρίδα μας αυτή την εφήμερη γιορτή. Ίσως από έπαρση, σίγουρα από ανθρωπισμό μας αρέσει να τραγουδάμε μαζί με τους πολλούς και τις πολλές που δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν μεταξύ τους:
ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ Η ΓΗ
Για την Κομμούνα, κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων μια συλλεκτική έκδοση… ένα 7πτυχο έντυπο (φυσαρμόνικα) – δίχρωμη εκτύπωση σε εξαιρετικό χαρτί και τυλιγμένη σε ρυζόχαρτο
Η Κομμούνα υπήρξε η μεγαλύτερη γιορτή του 19ου αιώνα. Στη βάση της βρίσκουμε την πεποίθηση των εξεγερμένων ότι εκείνη την άνοιξη του 1871 είχαν γίνει κύριοι της ιστορίας τους, όχι τόσο στο επίπεδο της «κυβερνητικής» πολιτικής απόφασης, όσο σε εκείνο της καθημερινής ζωής (βλέπε το παιχνίδι όλων με τα όπλα, με άλλα λόγια: το παιχνίδι τους με την εξουσία). Υπό αυτή την έννοια επίσης θα πρέπει να γίνει κατανοητή η ρήση του Μαρξ ότι «το σημαντικότερο κοινωνικό μέτρο της Κομμούνας ήταν η ίδια η ύπαρξή της». 150 χρόνια μετά, οι Εκδόσεις των Συναδέλφων γιορτάζουν τη γιορτή! Την εφήμερη πατρίδα των προλετάριων όλου του κόσμου – την Παρισινή Κομμούνα. Η έκδοση αποτελείται από σύντομο χρονολόγιο, φωτογραφίες και κείμενα για την Κομμούνα από τη Λουίζ Μισέλ και τους Μπακούνιν, Κροπότκιν, Μαρξ, Ένγκελς, Άβριτς και την Καταστασιακή Διεθνή.
Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων έφτιαξαν επίσης και έναν οδηγό ανάγνωσης που μπορείτε να βρείτε στο σάιτ τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου