Έφυγε στα 89 του χρόνια το ''παιδί του λαού'', Νίκος Ξανθόπουλος

 

Προσφυγόπουλο ο αποθανών,  γεννήθηκε στην Νέα Ιωνία της Αθήνας στις 14 Μαρτίου του 1934, τόπος συγκέντρωση προσφυγων και έγινε ένας πολύ αγαπητός ηθοποιός και τραγουδιστής!

Πέθανε ο Νίκος Ξανθόπουλος σε ηλικία 89 ετών. Το «παιδί του λαού» νοσηλευόταν για πολύ καιρό με προβλήματα υγείας και άφησε την τελευταία του πνοή σε ιδιωτική κλινική του Αιγάλεω.

Θλίψη σκορπά η είδηση του θανάτου του αγαπημένου ηθοποιού.

Προσφυγόπουλο ο αποθανών,  γεννήθηκε στην Νέα Ιωνία της Αθήνας στις 14 Μαρτίου του 1934, τόπος συγκέντρωση προσφυγων και έγινε ένας πολύ αγαπημένος ηθοποιός και τραγουδιστής. Όμως, λάτρευε και τον αθλητισμό, αφού ήταν αθλητής της ΑΕΚ στα εφηβικά του χρόνια, αλλά και το διάβασμα.

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ξεκίνησε την πολύχρονη και επιτυχημένη καριέρα του ως ηθοποιός το 1957 στο θέατρο. Από το 1963 και μετά, αφοσιώθηκε στον κινηματογράφο και το τραγούδι, με την τελευταία του κινηματογραφική παρουσία να γίνεται το 1995 – μετά από απουσία 24 ετών – στην ταινία του Γιώργου Ζερβουλάκου «Με τον Ορφέα τον Αύγουστο».

Γνώρισε την επιτυχία στην καριέρα του, ωστόσο παρέμενε προσγειωμένος και είχε εξομολογηθεί για τις φορές που περπατούσε ανάμεσα στον κόσμο «για να δει τι τραβάει και πώς περνάει» λέγοντας στον εαυτό του ότι «αξιώθηκε να δει αγάπες και χαρές που δεν τις έβαζε ο νους του».

«Πολλές φορές έπαιρνα το λεωφορείο – αυτοκίνητο δεν είχα ακόμη- και πήγαινα στο Μαρούσι κι από τη στάση, με ψιλόβροχο, περπατούσα μέχρι το στούντιο για να μην ξεχνιέμαι, να είμαι κοντά στον κόσμο, μέσα στον κόσμο, να βλέπω τι τραβάει, πώς περνάει. Έλεγα στον εαυτό μου, περπάτα κερατά, για να μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα και να θυμάσαι πάντα ότι αξιώθηκες, εσύ, ο γιος του κυρ Παναγιώτη του τσαγκάρη, να δεις αγάπες και χαρές που δεν τις έβαζε ο νους σου, και που δεν ξέρουμε σε τελευταία ανάλυση αν τις άξιζες κιόλας» είχε δηλώσει παλαιότερα.

Στα τέλη του 2005 εξέδωσε σε βιβλίο την αυτοβιογραφία του «Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα». Παντρεύτηκε δύο φορές. Αφήνει πίσω 4 παιδιά και 5 εγγόνια. 

Το θέατρο και ο κινηματογράφος
Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο έγινε με τον θίασο Κατερίνας στην κομεντί Βιργινία. Συνέχισε στο ελεύθερο θέατρο με διάφορους ρόλους: «Η κυρία δε με μέλει», «Λα μάμα», «Ηλέκτρα» (θίασος Ροντήρη, όπου έπαιξε τον ρόλο του Ορέστη), «Είσοδος υπηρεσίας», «Σκάνδαλα στην εξοχή» και το «Τραγούδι του νεκρού αδερφού» (θίασος Κατράκη). Συμμετείχε σε 24 θεατρικές παραγωγές και έπαιξε όλα τα είδη του θεάτρου.

Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1958 στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού «Το εισπρακτοράκι», στο πλευρό του Βασίλη Αυλωνίτη και του Νίκου Ρίζου.

Ως κινηματογραφικός πρωταγωνιστής καθιερώθηκε από τον σκηνοθέτη-παραγωγό Απόστολο Τεγόπουλο (Κλακ Φιλμ), με τον οποίο είχε αποκλειστική συνεργασία από το 1964 μέχρι το 1971, σε μουσικές δραματικές ταινίες.

Εκκίνηση στις ταινίες της νεοσύστατης Κλακ Φιλμ έκανε το 1963 στην ταινία «Πληγωμένες καρδιές», στον ρόλο του κακού κουνιάδου. Η αρχή της τυποποίησης των ρόλων του Ξανθόπουλου έγινε έναν χρόνο αργότερα στην ταινία «Αγάπησα και πόνεσα», όπου παρουσιάζονται όλα τα στοιχεία που καθιέρωσαν τον Νίκο Ξανθόπουλο στη συνείδηση του κόσμου σαν «παιδί του λαού».

Η τηλεόραση και η εποχή των βιντεοκασετών
Στην τηλεόραση πρωτοεμφανίστηκε το 1973 στη σειρά «Αγρίμια» και 8 χρόνια μετά έπαιξε στο σίριαλ του Ερρίκου Θαλασσινού «Το ημερολόγιο ενός θυρωρού», στον ρόλο ενός καπετάνιου που θέλει να μπαρκάρει και δεν μπορεί να βρει κάπου να αφήσει τον γιο του. Ο ρόλος ήταν αφορμή να ξαναρχίσει το κάπνισμα.

Το 1994 έπαιξε στην τηλεοπτική δραματική σειρά «Στην κόψη του ξυραφιού»