Στην καρδιά του πατραϊκού φθινοπώρου ένα μπαλκόνι αποτελεί όαση ομορφιάς!

Στην οδό Κανακάρη, δεξιά κατά την είσοδο της Πάτρας, από την Βόρεια πλευρά της, απέναντι από το κτίριο της παλαιάς Ασφάλειας, αυτό το μπαλκόνι ξυπνά όμορφες μνήμες! 

 

 Στο κέντρο της πολυάνθρωπης Πάτρας, στην οδό Κανακάρη, ανασκαλίζει νοσταλγικές μνήμες παλιών Πατρινών!

Βρισκόμαστε στην καρδιά του φθινοπώρου και κατά σπάνια περίπτωση η ελληνική φύση με τις παρατεταμένες συνθήκες μεσογειακής ζέστης, βάλθηκε να ανατρέψει τα προγνωστικά που κάποτε όριζαν το τέλος του Οκτώβρη να αρχίζουν οι προετοιμασίες για την είσοδό μας στις χειμωνιάτικες μέρες.

Στις 26 Οκτώβρη, του Αγίου Δημητρίου, τα χρυσάνθεμα γέμισαν τον τόπο κάθε αυλής (είχαμε κάποτε πολλές αυλές στην Πάτρα και γενικότερα στις πόλεις) τα βαρέλια του κρασιού άνοιγαν στις ταβέρνες της άνω Πόλης και έρχονταν ως επιστέγασμα της ωρίμανσης του μούστου, που με τόση επιμέλεια έβγαινε από τα πατητήρια απ' την πλειάδα ''θεραπευτών'' του οίνου, για να αποθηκευτεί στα βαρέλια και από κει σιγά-σιγά να καταλήξει στο τραπέζι του κάθε μερακλή, ξεκινώντας από την εορτή του Αγίου Δημητρίου!

Στο μεταξύ οι αη-δημήτρηδες, με το λουλούδι τους, που ήταν διπλάσιο από τα σημερινά μαζικά παραγόμενα χρυσάνθεμα, παρεμφερείς στην όψη, ετοιμάζονταν για να αποτελέσουν στόλισμα στο τραπέζι του κάθε νοικοκύρη, ως απαραίτητο συμπλήρωμα του εορταστικού τραπεζιού, δίπλα στο γιοματάρι του «οίνου που ευφραίνει καρδίες»!

Με αυτές τις σκέψεις, ως παλιός Πατρινός, ''τσικλίστηκε'' η ακοή μου, σαν άκουσα τον Γιώργο Ρώρο, δίπλα μου, που ως επικεφαλής της δημοτικής παράταξης ΩΡΑ ΠΑΤΡΩΝ, μαζί με λίγα μέλη της, βρεθήκαμε στην οδό Κανακάρη για να καταθέσουμε το σεβασμό μας στους αγωνιστές που μαρτύρησαν στα μπουντρούμια της, τις εφιαλτικές ημέρες της επταετούς δικτατορίας.

- Κοιτάξτε τι ωραίο μπαλκόνι είναι αυτό απέναντι, εκεί ψηλά, αναφώνησε.

Και όλοι κοιτάξαμε στο δεύτερο όροφο του παλιού νεοκλασικού, με το διπλό μπαλκόνι φορτωμένο στο πράσινο και με το κίτρινο των χρυσάνθεμων να πλουτίζει με φθινοπωρινό φως την οπτασία, μέσα στην ξεραΐλα της πόλης μας. Σαν να ήθελε να ξεχωρίσει από το πολυώροφο κτίριο δίπλα του...

Κι όμως κάποτε αυτές οι εικόνες δεν αποτελούσαν ιδιαιτερότητες στην Πάτρα. Ίσως δεν είχαμε εκτιμήσει τι θησαυρό κατείχαμε. Αφήσαμε την απρόσωπη τεχνοκρατική  αντίληψη για την κατοικία, που προπαγάνδιζαν οι κατασκευαστές, από την δεκαετία του '60 με την ανοχή κοντόφθαλμων πολιτικών -μάλιστα ένας από αυτούς- επί κυβερνήσεως... εθνάρχη της Δεξιάς, καμάρωνε από τηλεοράσεως, ότι εξασφαλίσαμε κατοικία για όλους!

Κι όμως σε άλλες χώρες, που οι κυβερνήτες τους σέβονται το περιβάλλον, βάζουν όρια στο ύψος  των κατασκευών, ώστε να μην εμποδίζεται  το οπτικό πεδίο του γείτονα.

Παρεμπιπτόντως να θυμίσω, πως στην Κωνσταντινούπολη επί Βυζαντίου, δεν επιτρεπόταν η υπερύψωση κτιρίου που θα εμπόδιζε την οπτική των γειτόνων.

Ακόμα και στο καπιταλιστικό Σίδνεϊ σήμερα για να κτίσει κάποιος  δεύτερο όροφο, θα πρέπει να προσκομίσει στο οικείο δήμο, βεβαίωση των γειτόνων ότι δεν τους εμποδίζει τον ήλιο και την οπτική επαφή.

Και δεν είναι η μοναδική χώρα, αλλά σε αυτές τις χώρες πρώτον και κύριο σέβονται το περιβάλλον οι πολίτες και πιέζουν τους πολιτικούς, ώστε να μην τολμήσουν και αυθαιρετήσουν εις βάρος του. 

Όχι πως δεν υπάρχουν αυθαιρεσίες κι εκεί, αλλά τουλάχιστον τα φιλοπεριβαλλοντικά κινήματα αποτελούν ένα ανάχωμα στις περιβαλλοντοκτόνες βλέψεις!  

Εδώ στην Πάτρα, διανοίγουν δρόμο στην καρδιά του Έλους της Αγυιάς, -μοναδικό τμήμα από ένα έλος που επί Μανζάρ ξεκινούσε από την Αιγιάλεια και έφτανε μέχρι της Αχαγιά- οι τεχνοκράτες που εργάζονται για λογαριασμό του Δήμου αδιαφορούν για την προσφορά του στο οικοσύστημα της περιοχής, ο Δήμος δεν βλέπει δεν ακούει και το μόνο που κοιτάζει είναι το πολιτικό όφελος, που θα ''στολίσει'' το βιογραφικό του δημάρχου, με μία γέφυρα πάνω από το έλος.

Η ίδια αδιαφορία επιδείχθηκε για το Νότιο Πάρκο, που σήμερα κάποιοι... ανακάλυψαν πως ο βούρκος που εκχέεται στην παραλία του, είναι ανυπόφορος στην οσμή του, αφού κανείς δεν φρόντισε για την σύνδεση του Βιολογικού Καθαρισμού με την περιοχή, μετά την οδό Παπαφλέσσα.

Αλλά μήπως η ίδια αδιαφορία δεν... θριάμβευσε και στην κατασκευή της  κατ' επίφαση μίνι περιμετρικής, όπου ο Δήμος αδιαφόρησε εάν πολίτες δύο συνοικιών πλήττονται καθημερινά από την αλόγιστη διέλευσή της από το κέντρο τους;

Εάν ''βουλώθηκε'' η οδός Τισσαμένους με αποτέλεσμα ώρες κυκλοφοριακής αιχμής  να βαρυγκομούν οι οδηγοί οχημάτων;