Μόλις είχε τελειώσει ο πρώτος λαϊκός αγώνας των Αλισσαίων και στον
αύλιο χώρο του νηπιαγωγείου γινόταν χαλασμός από πατεράδες μανάδες
παιδιά και αθλητές.
Όλα είχαν πάει καλά και οι διοργανωτές σκεφτόντουσαν
ήδη τον δεύτερο αγώνα τέτοια εποχή του χρόνου.
Μόνο ένα δεκάχρονο
κοριτσάκι στεκόταν δακρυσμένο και μαραμένο στην αγκαλιά της μάνας του αν
και είχε έλθει πρώτο στον δρόμο των 5ΚΜ.
Όχι δεν ήθελε κύπελλο, ούτε
μετάλλιο, αφού τέτοια δεν υπήρχαν. Να ακουστεί όπως έγινε και με άλλα
ονόματα και το δικό της ήθελε. Να του σφίξει κάποιος το χέρι για τον
ωραίο αγώνα του. Να του χαϊδέψει το κεφάλι λέγοντας του μπράβο.
Κοριτσάκι μου με λένε Χρήστο Μοσχονά, έτυχε να είμαι στην
οργανωτική επιτροπή και επίτρεψέ μου να λάβω την τιμή και να ζητήσω
επίσημα συγνώμην αναλαμβάνοντας εξ ολοκλήρου την ευθύνη πρώτον γιατί αν
και πατέρας και εκπαιδευτικός δεν φαντάστηκα ποτέ το πόσο ευαίσθητη
μπορεί να είναι και να γίνει μια παιδική ψυχή και δεύτερον γιατί οι
άλλοι συνδιοργανωτές έκαναν για πρώτη φορά την προσπάθεια να φτιάξουν
αυτό που έζησες αγωνιζόμενη και όχι ότι βίωσες αμέσως μετά και δεν είχαν
την εμπειρία και την γνώση. Έτσι όλο το λάθος είναι δικό μου.
Να ξέρεις πως σημασία έχει η συμμετοχή με όλη μας τη δύναμη και την
καρδιά που απ’ ότι φάνηκε και τα δυο περισσεύουν μέσα σου. Φρόντισα και
έμαθα ότι προπονείσαι και σου λέω ότι είσαι σε καλά χέρια. Ελπίζω η
τυχαία παράληψη να μην σε προβληματίσει περεταίρω μα να σε χαλυβδώσει
πιότερο και του χρόνου που πολύ θα θέλαμε να είσαι και πάλι μαζί μας να
το βροντοφωνάξεις ξανά με τη νίκη σου « είμαι εδώ γιατί μου αρέσει».
Συγχαρητήρια και καλή σου πορεία.
_____________
*Ο Χρήστος Μοσχονάς είναι έφορος αγώνων της λέσχης ΦΑΕΘΩΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου