Μισός αιώνας πέρασε και λες πως ήταν χθες

Η τριανδρία των επίορκων αξιωματικών της Δεξιάς.

Οι επίορκοι αξιωματικοί της Δεξιάς επιβλήθηκαν τόσο εύκολα σε έναν στρατό που ήταν έτοιμος από  καιρό να δεχθεί την επιβολή τους με την ανοχή της Πολιτείας, που τους προσέφερε επί καιρό πολύ τα σχοινά για να την δέσουν πισθάγκωνα!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ

Τέτοιες μέρες ήταν, που μοσχοβολούσε ο τόπος και όλα έδειχναν να οδεύουμε μέσω της Άνοιξης, προ το ανέμελο καλοκαίρι. Μόλις είχα πάρει μετάθεση  για το νησί της Λήμνου.

Εκεί ήταν ένα τάγμα που συγκροτήθηκε από υπολείμματα άλλων στρατιωτικών δυνάμεων και ονομάστηκε Ειδικό Τάγμα Νήσων. Τέτοιο δεν υπήρχε άλλο στην Ελλάδα. Απ’ ότι γνωρίζω μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει ακόμη. Τώρα γιατί το συγκρότησαν, πολλά μπορεί να ειπωθούν.

Πάντως αυτό το ειδικό τάγμα είχε φιλοξενήσει αρκετούς φαντάρους. Και σαν έσκασε το πραξικόπημα, δεν πήρε ενεργό ρόλο στην επιβολή του. Ο διοικητής του, άνθρωπος δημοκρατικός δεν ήταν για τα μέτρα των φασιστοειδών, που λυμαίνονταν τις ένοπλες δυνάμεις. Γι αυτό και δύο ή τρεις εβδομάδες μετά την επιβολή του πραξικοπήματος τον ξαπόστειλαν και στη θέση του έφεραν έναν διοικητή κρητικό χαμηλών τόνων.

Ωστόσο το γενικό κλίμα ήταν αυτό που προετοίμασε και περιέβαλλε το πραξικόπημα. Κι αυτό κλίμα το διεσθάνθηκα από την πρώτη ημέρα της κατάταξής  μου. Ο αντικομμουνισμός και  αντισοβιετισμός ήταν στο φόρτε του. Τα δελτία κοινωνικών φρονημάτων που συνέτασσαν και διατηρούσαν οι κλεφτοκοτάδες της Χωροφυλακής και οι ζήτουλες της Ασφάλειας ήταν στην καθημερινή διάταξη. Αυτά ακολουθούσαν κάθε δημοκρατικό νέο που θα κατατάσσονταν  και στη συνέχεια θα απολύονταν με αυτά στην πλάτη τους, συμπληρωμένα με τα απαραίτητα σουβενίρ της κατάταξης του σε κατηγορίες επικινδυνότητας για την δημόσια ασφάλειας της Ελλάδας, έργο αποκλειστικά των εθνικοφρόνων δυνάμεων.

Ήτοι των ρουφιάνων, των συνεργατών των δημοσίων υπηρεσιών ασφαλείας, των λωποδυτών και των  παιδεραστών που είχαν ομολογήσει πίστη εις την πατρίδαν μετά την ομολογία της ενοχής των, των παρακρατικών, των κατάλοιπων από τους συνεργάτες των ναζί, που ήσαν ακόμη πρόσφατα, των Βασιλοφρόνων και .ένα σωρό από φασιστικά σκουπίδια της ελληνικής κοινωνίας.

Ήταν Ιούλιος του 1966, όταν κατατάχθηκα στο 12^ο Σύνταγμα Μεσολογγίου. Εκεί πηρα την πρώτη γεύση του υπόγειο πολέμου κατά της Δημοκρατίας μας, με την ανοχή της Δημοκρατίας μας.

Μας έδωσαν Να συμπληρώσουμε ένα έντυπο, όπου μεταξύ άλλων είχε το ερώτημα του τι πολιτικά φρονήματα είχε ο φαντάρος. Αντί να τους στείλουν στο διάολο οι υπεύθυνοι του Υπ. Εθνικής Άμυνας, άφηναν τα φασιστοειδή, τους καραβανάδες να  συνεχίζουν  το καταχθόνιο έργο τους.

Το θεώρησα προσβλητικό να κάνω πίσω. Και γι αυτό δήλωσα ξεκάθαρα την αριστερή πολιτική μου ταυτότητα. Αυτό μου στέρησε εξόδους  και το δρόμο για να γίνω υπαξιωματικός.

Μία φορά που κατόρθωσα πήρα 24ωρη άδεια ενημέρωσε την ΕΔΑ της οποίας ήμουν μέλος και μέσω  του Πέτρου Κομματά έφθασε το μήνυμα για το τι συμβαίνει στο συγκεκριμένο Σύνταγμα. Αλλά φωνή βοώντος, αφού ήταν κοινό μυστικό σε όλες τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Αρχές Οκτώβρη έρχεται μετάθεση  για την Κομοτινή. Στο 513 ΤΠ. Εκεί ο λοχαγός του λόχου μου κάποιος Σχοινάς, σωστός Καραβανάς από αυτούς που τα γαλόνια τα είχαν πάρει στον Εμφύλιο γιατί είχε σκοτώσει περισσότερους Μαχητές του ΔΣΕ , μόλις έμαθε για μένα (τα χαρτιά πάντα συνόδευαν το φαντάρο) μόνον εγκεφαλικό δεν του ήρθε. Που να ξέρω τι σκατά έγραφαν ! Και μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ.

Μόλις έμαθε ότι πάω σκοπιά στα καύσιμα, μου το απαγόρευσε. Τη νύφη την πλήρωσε και ο λοχίας υπηρεσίας . Εκεί όμως που τα είδε όλα ήταν που μια μέρα σε άσκηση του Τάγματος με είδε δίπλα του έτοιμο να πάρω τον ασύρματο στην πλάτη και να ακολουθήσω δίπλα του στο τζιπ, που θα τον μετέφερε.

-Εσύ τι θες εδώ, με ερώτησε.    

- Θα σας ακολουθώ με τον ασύρματο, του είπα.

-Να πας στη γραμμή σου, δεν σε θέλω μου λέει αυστηρά.

-Μα είμαι ο ασυρματιστής του λόχου του απαντώ.

Ε, αυτό ήταν. Αρχίζει να ουρλιάζει πως έγινα ασυρματιστής και γιατί εγώ;

Αυτή η σύντομη ασυρματιστική μου περίοδος είχε αρχίσει πριν τρεις μήνες, που ένας δημοκρατικός Δόκιμος με είχε επιλέξει  ανάμεσα σε καμιά δεκαριά από το Τάγμα με την φιλοδοξία να φτιάσει μία ομάδα ασυρματιστών μιάς και η προηγούμενη είχε διαλυθεί με μεταθέσεις απολύσεις κλπ.

Κατάλαβα πια ότι το πρόβλημά τους ήταν η κομματική μου ένταξη. Και το επιβεβαίωσα όταν ένα βράδυ κι ενώ είχαμε ασθενείς με πυρετό κρεβατομένους, ένα φασιστοειδές ανθυπολοχαγός υπηρεσίας υποχρέωσε όλο το θάλαμο να κάνει καψώνι με ανοιχτά τα παράθυρα του Βορρά και του Νότου. Σκέτος θάνατος το ρεύμα για τους αρρώστους. Αρνήθηκα να εκτελέσω και στην επιμονή ντου το αποκάλεσα δολοφόνο. Αυτό ήταν. Με πήρε στο γραφείο υπηρεσίας, έβγαλε το πιστόλι από τη μέση του και με απείλησε, να με σκοτώσει.

Την άλλη μέρα βγήκα στη σέντρα του λόχου.  Πήρα 5 μέρες φυλακή από τον Καραβανά του λόχου και πήγα στην αναφορά τάγματος για να μου φορτώσουν τα υπόλοιπα. Ήρθε η ώφρα μου να αντιμετωπίσω την κατηγορία της ανυπακοής.

Ήρθε κοντά μου   ο Διοικητής και με ρώτησε:

-Τον είπες δολοφόνο;

-Μάλιστα, του απάντησα και του εξήγησα.

Με κοίταξε κατάματα και για κάμποση ώρα δεν μιλούσε. Όλοι περίμεναν να ακούσουν εικοσάρα φυλάκιση και συνέχεια στο Στρατοδικείο. Εγώ όμως επέμεινα ότι με απείλησε με το περίστροφο ο ανθυπολοχαγός. Που σημαίνει ότι παρανόμησε. Να με στείλει στρατοδικείο ήταν λίγο δύσκολο, αν και δεν φαίνονταν για φασίστας. Ακόμη Δημοκρατία είχαμε.  Τα φασιστοειδή του Στρατού ετοιμάζονταν, αλλά η κυβέρνηση  ήταν πολιτική ακόμη. Έτσι μετά από λίγο μου κάνει νόημα να πάω στη θέση μου. Και στη συνέχεια δίνει διαταγή στο Τάγμα για ασκήσεις .

Αυτό προκάλεσε αίσθηση. Σε σημείο μάλιστα, που ο λοχαγός του Α2, επιδίωξε φιλικές σχέσεις μαζί μου. Γνώριζαν ότι εγώ  υπήρξα τυπογράφος και ο πατέρας μου δούλευε στην εφημερίδα ΝΕΟΛΟΓΟΣ, συντηρητικών κατευθύνσεων εφημερίδα. Προφανώς φύλαγαν και στερνή.

Έτσι όταν ήρθε η επόμενη μετάθεσή μου, που ήταν στη Λήμνο, κοντοζύγωναν οι μέρες για να ξεσπάσει το πραξικόπημα. Όλα  ήσαν προετοιμασμένα σωστά και η Αριστερά περί άλλων τύρβαζε.

Ξημερώματα της 21^ης Απριλίου 1967 με βρήκε η δικτατορία στο χωρίο Κοντιάς Λήμνου, στον 1^ο Λόχο. Το βράδυ η Χωροφυλακή έκανε συλλήψεις σε όλο το χωριό. Εμείς κοιμόμαστε  σε ένα παλιό πέτρινο κτίριο, όπου μαζί με τους κοριούς το χρησιμοποιούσαμε για κατάλυμα.

Τα πρωί που ρωτήσαμε πήραμε και την απάντηση. Η Χωροφυλακή έπινε τους κλέφτες! Κατά τις 9 η ώρα ήρθε και ένας μόνιμος ανθυπολοχαγός και επέβαλε το πραξικόπημα!

Οι επίορκοι αξιωματικοί της Δεξιάς επιβλήθηκαν τόσο εύκολα σε έναν στρατό που ήταν έτοιμος από  καιρό να δεχθεί την επιβολή τους με την ανοχή της Πολιτείας, που τους προσέφερε επί καιρό πολύ τα σχοινά για να την δέσουν πισθάγκωνα!