Δεν είναι δυστυχώς μόνο η Μανωλάδα και το Φαρμακονήσι, αν θέλουμε να σταθούμε στη μεταχείριση των μεταναστών. Ποια δικαιοσύνη έχει αποδώσει η Δικαιοσύνη στα χιλιάδες θύματα κακοποίησης, ξυλοδαρμού, εξευτελισμού, που λαμβάνουν χώρα στη χώρα και σε δημόσια θέα; Πού ήταν η Δικαιοσύνη να αποδώσει δικαιοσύνη πριν δώσει το σύνθημα ο Σαμαράς και πάρουν στο κυνήγι οι εισαγγελείς τη Χρυσή Αυγή; Πού ήταν η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη όταν το κράτος έχτιζε τείχη, έστηνε στρατόπεδα και καταδίωκε τους μετανάστες με όλους τους τρόπους; Από τους οποίους ο πιο νόμιμος ήταν το μπαγλάρωμα και ο εγκλεισμός σε άθλιες συνθήκες;


Δεν χρειάζεται δα και σοφία: Η Δικαιοσύνη είναι σαρξ εκ της σαρκός της εξουσίας. Και ως τέτοια είναι φυσικό να ακολουθεί σε γενικές γραμμές τη γραμμή της εξουσίας. Όχι μόνο δείχνοντας ένα ταξικά δογματικό πρόσωπο. Αλλά και κλείνοντας τα μάτια και ξεπλένοντας πρακτικές που υποτίθεται ότι ωφελούν τις εκάστοτε επιδιώξεις -οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές- της εκάστοτε εξουσίας. Και για τους μετανάστες, η συγκεκριμένη εξουσία, που με τόση ταχύτητα απέδωσε "μισθολογική δικαιοσύνη" για τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, έχει σαφή γραμμή: Αποθαρρύνετε την είσοδό τους με κάθε τρόπο. Και ενθαρρύνετε την εκμετάλλευσή τους επίσης με κάθε τρόπο.

Στο πλαίσιο αυτά κινήθηκαν και οι δικαστές που έβγαλαν την απόφαση για τη Μανωλάδα. Κι εφόσον είναι ηλίου φαεινότερο ότι η φράουλα, το εισόδημα που προκύπτει από αυτή, η ανάπτυξη όπως την καταλαβαίνουν, την υμνούν και την επιδιώκουν όλα τα συστατικά της σημερινής εξουσίας, είναι πάνω από τους ανθρώπους, είναι απολύτως λογικό να μην έχουμε μόνο Πολιτική της Φράουλας - άγρια και ματωμένη. Αλλά και Δικαιοσύνη της Φράουλας...