Ο τελευταίος Γερμανός αιχμάλωτος στις ΗΠΑ το 1985

Φαντάσου αυτό. Είναι 11 Σεπτεμβρίου 1985. Ένας ήσυχος 62χρονος άνδρας με γκρίζα μαλλιά και φθαρμένα χέρια μπαίνει στα γραφεία της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Πολιτοποίησης των ΗΠΑ στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνια. Σε όποιον παρακολουθεί, μοιάζει με χιλιάδες άλλους ηλικιωμένους πολίτες που κάνουν την καθημερινή τους δουλειά στην Αμερική του Reagan...

Αλλά αυτός ο άνθρωπος κουβαλούσε ένα μυστικό τόσο εκπληκτικό, τόσο απίστευτο που όταν τελικά έλεγε την αλήθεια, θα γινόταν πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο και θα ανάγκαζε την Αμερική να ξαναγράψει το τελευταίο κεφάλαιο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα χέρια του έτρεμαν, όχι από την ηλικία, αλλά από το βάρος τεσσάρων δεκαετιών εξαπάτησης καθώς πλησίαζε τον κυβερνητικό υπάλληλο πίσω από τον πάγκο. «Το όνομά μου είναι Gayorg Gartner», είπε με τονισμένα αγγλικά που είχαν μαλακώσει με τα χρόνια. Είμαι Γερμανός αιχμάλωτος πολέμου και κρύβομαι στην Αμερική από το 1945. Ο υπάλληλος κοίταξε πάνω από τα χαρτιά της, σίγουρα δεν άκουσε καλά. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τελειώσει πριν 40 χρόνια. Κάθε Γερμανός κρατούμενος είχε σταλεί σπίτι δεκαετίες νωρίτερα. Τα αρχεία ήταν κλειστά. Τα στρατόπεδα διαλύθηκαν, ο πόλεμος μια ανάμνηση που σβήνει. Κι όμως εδώ βρισκόταν ένας άντρας που ισχυρίζεται ότι είναι ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης σε αμερικανικό έδαφος. Για να καταλάβουμε την απίστευτη απόφαση του Gayorg Gartner, πρέπει πρώτα να ταξιδέψουμε πίσω στις καυτές ερήμους της Βόρειας Αφρικής το 1943. Ο πόλεμος δεν πήγαινε καλά για τη Γερμανία. Το Africa Corps του RML, κάποτε το καμάρι του Βερμάχτ, υποχωρούσε καθώς οι συμμαχικές δυνάμεις έκλεισαν από όλες τις πλευρές. Ο Gayog Peter Gadner ήταν μόλις 21 ετών, μόλις ένα αγόρι, όταν βρέθηκε παγιδευμένος με τη μονάδα του κοντά στην Τυνησία. Όπως τόσοι πολλοί νέοι Γερμανοί της γενιάς του, είχε παρασυρθεί σε μηχανήματα πολέμου πριν μεγαλώσει αρκετά για να καταλάβει το πραγματικό του κόστος. Η προπαγάνδα είχε υποσχεθεί δόξα και γρήγορη νίκη. Αντ' αυτού, βρέθηκε χιλιάδες μίλια από το σπίτι του, δίνοντας μια χαμένη μάχη σε μια έρημο που έμοιαζε με την επιφάνεια ενός άλλου πλανήτη. Το τέλος ήρθε ξαφνικά. Το συμμαχικό πυροβολικό σφυροκόπησε τις γερμανικές θέσεις για ώρες πριν οι βρετανικές και αμερικανικές δυνάμεις κατακλύσουν ό,τι απέμεινε από τις άμυ Ο Gartner, τραυματίστηκε από θραύσματα και χωρίστηκε από τη μονάδα του, σύρθηκε πίσω από ένα κατεστραμμένο τανκ και περίμενε τον θάνατο. Αντ' αυτού, βρήκε σύλληψη. Βρετανοί στρατιώτες, οι στολές τους σκονισμένες και αντιμετωπίζουν ζοφερά από την εξάντληση του πολέμου. Τον βρήκα ημι-συνειδητό ανάμεσα στα συντρίμμια. Αλλά αντί για τη σφαίρα που περίμενε, του έδωσαν νερό. Αντί για βάναυση ανάκριση παρείχαν ιατρική φροντίδα για τις πληγές του. Ήταν η πρώτη ματιά του Gner σε κάτι που θα διαμόρφωζε την υπόλοιπη εκπληκτική ζωή του. Η πιθανότητα ότι οι εχθροί θα μπορούσαν να είναι άνθρωποι. Όπως χιλιάδες άλλοι Γερμανοί αιχμάλωτοι, ο Γκνερ φορτώθηκε σε πλοία και μεταφέρθηκε στην Αμερική μέσω του Ατλαντικού. Το ταξίδι διήρκεσε εβδομάδες, πλέοντας μέσα από νερά μολυσμένα από yubot, πέρα από τα ίδια υποβρύχια που κάποτε διοικούνταν από τους συμπατριώτες του. Η ειρωνεία δεν χάθηκε πάνω του. Η Αμερική το 1943 ήταν φρούριο της δημοκρατίας. (Από ανάρτηση της Μαργαρίτας Τζαβάρα στο facebbok)