Η καρδιά του χτυπά στην Κουμουνδούρου, αλλά είναι με την Ιθάκη!

Ο Φώτης Σαραντόπουλος, υπό τον τίτλο «Δεύτερη στάση προς την Ιθάκη!!!» ανάρτησε στην προσωπική του σελίδα στο facedbook, τα παρακάτω. Κι επισημαίνε: Ο Τσίπρας περνάει μια κρίση μεγαλείου. Ελπίζω να συνέλθει και να προσγειωθεί πριν τις εκλογές. Και καθώς η καρδιά του σχολιογράφου χτυπά στην Κουμουνδούρου, αλλά είναι με την Ιθάκη(!) τα παραθέτω και βγάλτε τα συμπεράσματά σας:

«Καλός είναι ο ενθουσιασμός. Και ο αέρας της αλλαγής έχει όνομα. Και το όνομα αυτού: Τσίπρας. Πράγματι, ο Τσίπρας είναι μπροστάρης! Αλλά δεν είναι εγγυητής. Εγγυητές είναι οι οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς, που έρχονται από παλιά με ένα σταθερό προσανατολισμό και πάνε πολύ μακριά. Γιατί αυτές οι δυνάμεις δεν ενδιαφέρονται τόσο, να είναι πρώτες στο χωριό. Άλλοι ενδιαφέρονται γι αυτό! Η αριστερά θέλει να είναι μέσα στο χωριό. Να είναι ένα βήμα μπροστά από την εποχή της και να οργανώνει την κοινωνία, ώστε να μπορεί να αντιστέκεται στην εξουσία και στα οργανωμένα συμφέροντα. Ο Τσίπρας δικαιούται να θέλει να είνα πρώτος στο χωριό, δικαιούται να έχει την πεποίθηση ότι μπορεί να κυβερνήσει στα "εύκολα", αφού τα κατάφερε στα δύσκολα. Εδώ όμως δεν πρέπει να ξεχνάει ότι τότε είχε δίπλα του έντιμους αγωνιστές, αριστερούς, που μπορούσε με κλειστά μάτια να εμπιστευθεί. Τώρα, στα "εύκολα" όπως νομίζει, ποιούς θα έχει δίπλα του? Για να κυβερνήσει χρειάζεται 4.000 μετακλητούς. Πού θα τους βρει, αν απαξιώνει αυτούς που τον στήριξαν στα δύσκολα? Ο Τσίπρας περνάει μια κρίση μεγαλείου. Ελπίζω να συνέλθει και να προσγειωθεί πριν τις εκλογές. Εμείς, οι συριζαίοι, θα περιμένουμε, δεν θα τον πολεμήσουμε. Ο Τσίπρας δεν είναι Αντρέας Παπανδρέου. Είναι παιδί δικό μας. Μέσα από τα σπλάχνα μας. Κρατάμε τις θέσεις μας. Δυναμώνουμε την παρουσία μας στην κοινωνία. Στηρίζουμε το κόμμα μας και τον Σωκράτη, και περιμένουμε την ΝΕΑΡ και τον Τσίπρα, και κάθε αριστερή οργανωμένη δύναμη ή προσωπικότητα, να πιάσουν το απλωμένο χέρι. Αν αυτό δεν γίνει, ο ΣΥΡΙΖΑ=ΠΣ πρέπει να είναι έτοιμος να δώσει τη μάχη με τις δικές του δυνάμεις, για να μπει στην επόμενη βουλή. Γιατί ποτέ δεν είναι αργά. Και μάλιστα τότε θα είναι μεγαλύτερη η ανάγκη σύμπραξης. Και το δικό μας χέρι θα είναι πάντα απλωμένο. Για να μην επιβεβαιωθούν οι απ' έξω, να μην επαναληφθεί αυτό που ο εθνικός ποιητής αποστράφηκε "αν μισιούνται αναμεσά τους, δεν τους πρέπει ελευθεριά"...».