Σπύρος Σουρμελίδης, για το avgi.gr
Το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών δεν παραπέμπει σε βεβαιότητα, αλλά σε μεγαλύτερες αβεβαιότητες και αντιφάσεις. Το αποτέλεσμα δείχνει την συρρίκνωση των κυρίαρχων δυνάμεων των τελευταίων δεκαετιών που ευθύνονται για τα αδιέξοδα στα οποία έχουν οδηγηθεί οι ευρωπαϊκές κοινωνίες με κορυφαία συνέπεια και την άνοδο της ακροδεξιάς. Οι συρρικνωμένες κεντροδεξιές και κεντροαριστερές δυνάμεις, πρέπει τώρα να συνασπισθούν για να διασωθούν. Η πλειοψηφία στρέφεται δεξιά, με την ακροδεξιά να παρασύρει το ισοζύγιο σε μεγαλύτερο φόβο ή θυμό. Η ακροδεξιά ατζέντα σε μεγάλο βαθμό έχει υιοθετηθεί και από τις δεξιές και κεντροδεξιές δυνάμεις. Ο νέος καγκελάριος Φρίντριχ Μέρτς, εμφανίστηκε μετά την νίκη του, θυμωμένος με τις ΗΠΑ και τον Τραμπ. Οι υποσχέσεις του όμως είναι γεμάτες αντιφάσεις, όπως άλλωστε και όλης της Ευρώπης. Οι δηλώσεις του για την αυτόνομη πορεία της Γερμανίας και της Ευρώπης, προκαλούν ακόμα μεγαλύτερη αβεβαιότητα
Ο διχασμός
Ο χάρτης των αποτελεσμάτων δείχνει μια χώρα διχασμένη. Η δυτική Γερμανία ψήφισε Χριστιανοδημοκράτες, ή ανατολική ακροδεξιά. Οι Σοσιαλιστές πήραν μόνο το Αμβούργο και τη Βρέμη, ενώ η Αριστερά είναι πρώτη στην πόλη του Βερολίνου.
Τα ποσοστά της δεξιάς και των Σοσιαλιστών είναι τα χαμηλότερα που είχαν ποτέ. Ειδικά το 16,5% των Σοσιαλιστών είναι το χαμηλότερο ποσοστό από την ίδρυση του κόμματος το 1869. Το δεύτερο χαμηλότερο ήταν 18,5% το ….1933, όταν ήρθε ο Χίτλερ στην εξουσία.
Ηττημένοι πλήρως και οι Φιλελεύθεροι (FDP) και προσωπικά ο αρχηγός του Κρίστιαν Λίντνερ, που προκάλεσαν τις πρόωρες εκλογές ρίχνοντας την κυβέρνηση Σολτς, που δεν κατάφεραν να πιάσουν το 5% για να μπουν στη Βουλή. Χαμένη και η Σάρα Βάγκενκνεχτ, που επίσης δεν μπήκε στην Βουλή.
Ηττημένος και ο Όλαφ Σολτς προσωπικά ο οποίος παραμένει Καγκελάριος έως ότου σχηματιστεί νέα κυβέρνηση, ο οποίος και θα παραιτηθεί στην συνέχεια από τα αξιώματα που κατέχει.
Νικητές φυσικά οι ακροδεξιοί του AfD, η επικεφαλής τους Αλις Βάιντελ, που θα είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τα επόμενα χρόνια.
Άνοδο παρουσίασε η Αριστερά (Die Linke) λόγω των πιο αριστερών ψηφοφόρων των Σοσιαλιστών που εγκατέλειψαν το SPD.
Αναμένεται πλέον CDU/CSU και SPD να σχηματίσουν κυβέρνηση και μάλιστα σύντομα, με καγκελάριο τον Φρίντριχ Μέρτς.
Αβεβαιότητα και αντιφάσεις
«Διαζύγιο» με τις ΗΠΑ, εξαιτίας του Τραμπ εξήγγειλε ο κ. Μέρτς, μια ακόμα μεγαλοστομία που δείχνει το σοκ και την αδυναμία διαχείρισης της κατάστασης.
Πρώτο ερώτημα: Η δήλωση αυτή (αν κατανοηθεί ως κάτι που θα γίνει) σημαίνει ότι η Γερμανία και ακολούθως η Ευρώπη (ΕΕ) θα είναι απέναντι και στις ΗΠΑ και στην Ρωσία.
Η Γερμανία του
Σολτς, προτίμησε την διατήρηση των στενών σχέση με τις ΗΠΑ και τις άλλες
ευρωπαϊκές δυνάμεις, αποφασίζοντας την σύγκρουση με την Ρωσία. Με
συνέπεια την διακοπή αγοράς φθηνού φυσικού αερίου, κάτι που οδήγησε στην
συρρίκνωση της γερμανικής οικονομίας (βιομηχανία κλπ). Και ενώ το έκανε
αυτό (αυτή τη θυσία), τώρα θα συγκρουστεί με την Αμερική;
Δεύτερο
ερώτημα: Θα ακολουθήσουν όλοι οι ευρωπαίοι, την διακοπή των σχέσεων με
τις ΗΠΑ; Θα το πράξει η Ιταλία, η Ουγγαρία, η Σλοβακία, η Ρουμανία, η
Βουλγαρία, ή ακόμα και η Ελλάδα;
Η δεύτερη δήλωση του κ. Μερτς που
εκφράζεται εδώ και καιρό από πολλές δυνάμεις στην Ευρώπη αφορά την
ενδυνάμωση της ασφάλειας της Ευρώπης, άρα της στρατιωτικής ισχύος της ΕΕ
και μάλιστα αυτόνομα από τις ΗΠΑ. Σημαίνει 700 δις ευρώ, με κοινό
δανεισμό (;) για στρατό και Ουκρανία.
Η δήλωση αυτή σημαίνει
πολιτική λιτότητας διότι οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να περικόψουν ακόμα
περισσότερο την αναπτυξιακή της προοπτική και το κοινωνικό κράτος. Θα το
κάνουν όλοι οι ευρωπαίοι αυτό; Και αυτοί που θα το κάνουν, θα έχουν και
την συναίνεση των κοινωνιών τους;
Στο κοινό σύστημα ασφάλειας θα είναι και η Μεγάλη Βρετανία και η Τουρκία;
Διαπίστωση:
Η πολιτική αυτή, αναδεικνύει την ανάγκη και την αγωνία των ευρωπαίων
(ιδίως των μεγάλων χωρών) να αποκτήσουν διαπραγματευτικό εργαλείο στη
νέα μοιρασιά του κόσμου, στην νέα ισορροπία, μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας. Η
αύξηση της στρατιωτικής ισχύος υποκρύπτει την αγωνία, να εμφανιστεί η
Ευρώπη ανεξάρτητη και ισχυρή αυτοτελώς.
Ακόμα και αν αυτό
συμβεί, λείπει η υψηλή τεχνολογία και η υψηλή ενέργεια. Κάτι που
διαθέτουν οι ΗΠΑ (πλήρως), η Κίνα (τεχνολογία) και φυσικά η Ρωσία
(ενέργεια και πυρηνικά).
Οι δηλώσεις Μερτς παραπέμπουν στο
σχέδιο αυτονομίας πλέον σε μεγάλο βαθμό της Γερμανίας σε όλα τα
επίπεδα. Θα γίνει αυτό σε συνέργειες με την Ευρώπη, ή επιστρέφουμε
απλώς σε μια ενιαία εμπορική συμφωνία , εγκαταλείποντας την πολιτική και
κοινωνική Ευρώπη;
Μπορεί η Γερμανία να αυτονομηθεί έστω σε ένα βαθμό από την Ευρώπη; Μια χώρα που δεν διαθέτει πόρους (κυρίως ενέργεια);
Όλο το «σχέδιο» είναι γεμάτο αντιφάσεις και παγίδες. Εμπόδια που δεν μπορεί να ξεπεράσει η Γερμανία.
Πριν απ’ όλα όμως το εκλογικό αποτέλεσμα αναδεικνύει και στην Γερμανία μια κοινωνία δύο ή περισσότερων ταχυτήτων.
Η
κοινωνία που ψηφίζει ακροδεξιά (επιστρέφοντας στο κακό ιστορικό
παρελθόν), είναι οι χαμένοι της ισχυρής Γερμανίας, της Γερμανίας της
ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της παγκοσμιοποίησης.
Οι καλά
τοποθετημένοι ή όσοι έχουν ακόμα κάτι να χάσουν και φοβούνται να μη το
χάσουν, ψηφίσουν τις ίδιες δυνάμεις που μας έφεραν σε αδιέξοδα. Στον
υπερπλούτο, στον διαχωρισμό μέσα στην Ευρώπη, στην διάλυση του
κοινωνικού κράτους. Είναι οι δυνάμεις που ΔΕΝ οδήγησαν σε νέες
πραγματικές επενδύσεις, στη νέα τεχνολογία και στην ανάπτυξη για όλους.
Το
εκλογικό αποτέλεσμα οδηγεί σε μια σκληρή δεξιά και κεντροδεξιά ατζέντα
ανεξαρτήτως των δυνάμεων που θα πάρουν μέρος στην κυβέρνηση. Τελικώς, οι
δυνάμεις της συγκυβέρνησης πόσο ικανές είναι να αλλάξουν την πολιτική
τους;
Το αποτέλεσμα
Η νέα γερμανική Βουλή αποτελείται πλέον από 630 έδρες (πλειοψηφία 316) τις οποίες θα μοιραστούν 5 κόμματα:
Οι Χριστιανοδημοκράτες/Χριστιανοκοινωνιστές (CDU/CSU) 28,5% , 208 έδρες
Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) 20,6%, 151 έδρες
Σοσιαλδημοκράτες (SPD) 16,4%, 120 έδρες
Πράσινοι (Crune) 11,9%, 87 έδρες
Αριστερά (Die Linke) 8,6%, 63 έδρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου