«Η Αχαΐα στην Κατοχή 1941 – 1944» υπό Β. Λάζαρη

Έρευνα, διασταύρωση των στοιχείων, επαλήθευση, τεκμηρίωση και πάλι έρευνα, μέχρις ότου ο ιστορικός σιγουρευτεί ότι είναι έτσι, και σε καμία περίπτωση δεν είναι αλλιώς. Κάτω από αυτό το πνεύμα, που χαρακτηρίζει άλλωστε και τα άλλα του βιβλία, εργάστηκε ο ιστορικός της Πάτρας και φιλόλογος Βασίλης Λάζαρης ερευνώντας ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στην Αχαΐα την περίοδο της κατοχής από το 1941 έως το 1944.

Μια μελέτη που εκτείνεται σε 420 σελίδες με σπάνιο φωτογραφικό υλικό, στηριγμένη σε ένα ευρύτατο πλήθος ντοκουμέντων και εγγράφων, τα περισσότερα αδημοσίευτα μέχρι σήμερα, η οποία κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις «Διαπολιτισμός» με τίτλο «Η Αχαΐα στην Κατοχή 1941 – 1944».


Η εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 3 Νοεμβρίου και ώρα 19.30 στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Αχαΐας. Για το βιβλίο, εκτός από τον συγγραφέα, θα μιλήσουν ο καθηγητής Ιατρικής Φυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών Γιώργος Νικηφορίδης και ο δικηγόρος – συγγραφέας Χρήστος Μούλιας. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κώστας Μπουλμπασάκος. 

«Η Αχαΐα στην Κατοχή 1941 – 1944» χωρίζεται σε επτά κεφάλαια με τελευταίο εκείνο της απελευθέρωσης, ενώ περιλαμβάνει ξεχωριστά κεφάλαια και ενότητες για την φασιστική και ναζιστική κατοχή, τον βομβαρδισμό της Πάτρας, την στάση αντιεαμικών κύκλων της Πάτρας, την οικονομική εξαθλίωση του λαού, τους δοσίλογους και τους συνεργάτες των κατακτητών, τη δράση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, καθώς και μια σημαντική αποκάλυψη στο τέταρτο κεφάλαιο, όπου ο συγγραφέας αναφέρεται στο καλαβρυτινό ολοκαύτωμα και πιστοποιεί πως το έγκλημα αυτό των ναζί, δεν ήταν αποτέλεσμα αντιποίνων, αλλά μία προσχεδιασμένη γενοκτονία.

Ο ίδιος ο συγγραφέας στον πρόλογο του βιβλίου, μεταξύ άλλων γράφει:

«Στη σημερινή εποχή, όπου η υποχώρηση των σοσιαλιστικών δυνάμεων σε παγκόσμια κλίμακα εξασφάλισε στους κύκλους της συντήρησης τη δυνατότητα της διαστρέβλωσης των γεγονότων, που σχετίζονται με την περίοδο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και των λαϊκών απελευθερωτικών κινημάτων, η υπόμνηση των ιστορικών εκείνων πραγματικοτήτων, οι οποίες συγκρότησαν την εν λόγω περίοδο, αποτελεί βασικό καθήκον.

Σε τοπικό δε επίπεδο το καθήκον τούτο επιχειρεί να εκπληρώσει το παρόν βιβλίο, που τεκμηριώνει τις αναφορές του κατά πρώτο λόγο με άγνωστες γραπτές μαρτυρίες, οι οποίες έγινε κατορθωτό ύστερα από επίμονες και επίπονες προσπάθειες να ανασυρθούν στην επιφάνεια.
Το πλαίσιο των αναφορών αυτού του δοκιμίου προσδιορίζεται από την ξενική φασιστική κατοχή της Ελλάδας γενικά και ειδικότερα της Αχαΐας, που κράτησε τρεισήμισι χρόνια και είναι γεμάτη με φασιστικές θηριωδίες και ηρωικές λαϊκές εξάρσεις.

Πρόκειται για μια περίοδο, που ο αξονικός καπιταλισμός, η πιο κτηνώδης μορφή του κοινωνικού αυτού συστήματος, σκόρπισε τον όλεθρο στον κόσμο και στη χώρα μας – αλλά και για μια εποχή, που για πρώτη φορά, στην Ιστορία τουλάχιστον της πατρίδας μας, καθορίσθηκε ως στόχος του αγωνιζόμενου λαού, με οργανωτή και καθοδηγητή του το Κομμουνιστικό κόμμα, όχι μόνο το διώξιμο ενός βάρβαρου επιδρομέα, αλλά και η ολοκλήρωση της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας μας με την θεμελίωση και την ανάπτυξη λαϊκοδημοκρατικού καθεστώτος».

(Πηγή: thebest)