Αρχή πολιτικής ρευστοποίησης, τα δύο ρήγματα της Ν.Δ.

(ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI)

 

Η ισχυρή κοινωνική αντίδραση καθιστά την κυριαρχία της Ν.Δ. «κολοβή» και μετατρέψιμη υπό προϋποθέσεις σε συνειδητή πολιτική αντιπολίτευση

Υπάρχει μία αμφισβητούμενη κυριαρχία της Ν.Δ. Για όσους, φυσικά, θέλουν να τη δουν και δεν παγιδεύονται στον προκατασκευασμένο βομβαρδισμό του επικοινωνιακού μηχανισμού της. Η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να κουκουλώσει τα δύο μεγάλα πολιτικά ρήγματα, που αυτή τη στιγμή αποδυναμώνουν την κυριαρχία της.

Το πρώτο ρήγμα είναι κοινωνικό

Ενα μεγάλο ποσοστό πολιτών, της τάξης του 60% με 70%, σύμφωνα με τις έρευνες της κοινής γνώμης, πιστεύει ότι η κυβέρνηση έχει αποτύχει στην αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων της κοινωνίας -ακρίβεια, διαφθορά, φορολογία, ασφάλεια, κόστος κατοικίας, φυσικές καταστροφές, δημόσια Υγεία, δημόσια Παιδεία, κρίση αγροτικής παραγωγής κ.λπ.-, ενώ ο πληθωρισμός της απληστίας εξοντώνει τους πολίτες, όχι μόνο τους ήδη φτωχοποιημένους, αλλά και τα ευρύτερα μεσαία στρώματα και ως καταναλωτές και ως φορολογούμενους. Ο λεγόμενος «εισαγόμενος πληθωρισμός» στο μεγαλύτερο ποσοστό του είναι προϊόν μιας ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας που τόσο καιρό στηρίζει η κυβέρνηση (ενώ τώρα τελευταία μάλιστα το ομολογεί) με μεγάλη αναλγησία. Η ισχυρή κοινωνική αντίδραση καθιστά την κυριαρχία της «κολοβή» και μετατρέψιμη υπό προϋποθέσεις σε συνειδητή πολιτική αντιπολίτευση.

Το δεύτερο κυβερνητικό ρήγμα

Είναι εσωκομματικό, με ευρύτερες πολιτικές επιπτώσεις. Με καταλύτη το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων και την τεκνοθεσία, σε συνδυασμό με τη στάση της κυβέρνησης στα ελληνοτουρκικά και στο Μεταναστευτικό, έρχεται στην επιφάνεια σταδιακά -παρότι πάντα υπήρχε- ένα ισχυρό εσωκομματικό ιδεολογικό - πολιτικό «δεξιό μπλοκ». Δεν αποκλείεται μάλιστα, ανάλογα με τις εξελίξεις και την ευρύτερη συγκυρία, να διεκδικήσει κάποιας μορφής πολιτική έκφραση.

Το σημαντικό αυτή τη στιγμή είναι ότι βρίσκεται σε εμφανή αντιπαράθεση με το κεντροδεξιό «κυρίαρχο αφήγημα» του κ. Μητσοτάκη. Ενώ παράλληλα ενισχύονται συνεχώς και τα δεξιότερα της Ν.Δ. μικρά κόμματα. Θα μπορέσει ο κ. Μητσοτάκης, με το «χαρτί της κυβερνητικής εξουσίας», και ενώ η κυριαρχία της Ν.Δ. αποδυναμώνεται κοινωνικά, να γεφυρώσει το βαθύ χάσμα που διαπερνά το κόμμα του από την κορυφή ως τη βάση; Ιδιαίτερα, μάλιστα, μετά την κρίσιμη παρέμβαση της Εκκλησίας. Προς το παρόν είναι ένα ανοιχτό πολιτικό στοίχημα. Πρώτη «στάση», οι ευρωεκλογές του Ιουνίου.

Ευρωπαϊκό περιβάλλον

Εμφανίζεται καθαρά πια μια οριζόντια, επικίνδυνη και ισχυρή, ανοδική τάση των δεξιών - ακροδεξιών κομμάτων. Παράλληλα, πιέζονται φιλελεύθερα και κεντρώα κόμματα, πολιτικά και εκλογικά. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις, χωρίς να είναι μοναδικές, η τελευταία ακραία - συντηρητική αναδίπλωση Μακρόν κάτω από την εκλογική πίεση της Λεπέν και η συνεχιζόμενη ενίσχυση του ακροδεξιού κόμματος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AFD), παρά τις μαζικές πολιτικές αντιδράσεις δημοκρατικών πολιτών. Και αυτά συμβαίνουν στους δύο βασικούς πυλώνες της Ε.Ε., στη Γαλλία και στη Γερμανία... Δυστυχώς το ακροδεξιό «κύμα», σε συνδυασμό με τις γενικότερες και επικίνδυνες γεωπολιτικές εξελίξεις, παίρνοντας διάφορες αποχρώσεις με κοινό όμως ακροδεξιό παρονομαστή, μεγαλώνει και δυναμώνει.

Συμπεράσματα

Τα δύο αυτά ρήγματα στη Ν.Δ. (κοινωνικό και εσωκομματικό) και οι εξελίξεις στην Ε.Ε. δημιουργούν συνθήκες πολιτικής ρευστότητας, που βρίσκεται όμως σ’ ένα αρχικό στάδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. οφείλει να το αξιοποιήσει μέσα από μια σωστή πολιτική μόχλευση για να ενισχύσει την κοινωνία και τη Δημοκρατία.

Υπάρχει μια μεγάλη κοινωνική πλειονότητα που ασφυκτιά. Βλέπει, παρακολουθεί, αμφιβάλλει και προσδοκά. Δεν αρκεί, όμως, ότι η Ν.Δ. δεν «τα κάνει καλά». Πρέπει να πεισθεί ότι κάποιος άλλος, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., μπορεί να τα κάνει καλύτερα. Οι πολίτες αναζητούν μια ρεαλιστική πολιτική αλλαγή, που με σταθερότητα θα τους διασφαλίζει μια καλύτερη ζωή. Χρειάζεται να πεισθούν οι πολίτες ότι μπορεί όντως να το κάνει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.: να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, ενισχύοντας την αξιοπιστία του. Να μην «κολλήσει» στο καθημερινό μικροκομματικό «πινγκ πονγκ», που λειτουργεί πολλές φορές αποπροσανατολιστικά.

Πρέπει να προβάλλει, βασικά και κύρια, τις καθαρές θέσεις του για τα προβλήματα της κοινωνίας, όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και με πιο συγκεκριμένο τρόπο. Με πρακτικές δράσεις. Σχέδια νόμων. Συγκεκριμένες και κοστολογημένες αλλαγές. Ρυθμιστικού χαρακτήρα παρεμβάσεις. Δημιουργία πυλώνων δημόσιου χαρακτήρα. Σχεδιασμό μιας αποτελεσματικής Δημόσιας Διοίκησης. Δημοκρατία και δικαιώματα, ως συνιστώσες, ενός νέου παραγωγικού μοντέλου. Αναδιανομή αλλά και ανάπτυξη με βιώσιμη παραγωγή. Διαφορετική κατανομή και σωστή αξιοποίηση πόρων κ.λπ.

Η προτεραιότητα ενόψει ευρωεκλογών είναι η πολιτική και η εκλογική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Προτεραιότητα, επίσης, έχουν οι ευρύτερες συνεργασίες στην Αυτοδιοίκηση και στα συνδικάτα. Μόνιμο στοιχείο της στρατηγικής μας πρέπει να είναι και οι ευρύτερες πολιτικές συνεργασίες με άλλες προοδευτικές δυνάμεις. Μόνο που εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα. Είναι η αρνητική στάση των άλλων προοδευτικών δυνάμεων, με μικροκομματικά, δυστυχώς, πολιτικά κίνητρα. Άρα σ’ αυτόν τον τομέα χρειάζεται μια αναγκαία «ωρίμανση», που σήμερα δεν υπάρχει. Ας δώσουμε, λοιπόν, «χρόνο στον χρόνο». Δεν χρειάζεται να αποπροσανατολιστούμε τώρα με ψευδαισθήσεις. 

Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου  

Ο Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.