Μπορώ να διαφωνήσω με τον Γιώργο Μόσχο;

 

Επιστολή - απάντηση του μέλους ΔΣ της ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Τάκη Γεωργακόπουλου, στο άρθρο περί νυκτερινού Ημιμαραθωνίου και σημείωση-ανταπάντηση από τον Γιώργο Μόσχο

«Θα μπορούσα αν είχε απόλυτο άδικο. Δεν έχει όμως ούτε απόλυτο δίκιο σε αυτά που γράφει» αναφέρει ως απάντηση ο φίλος Τάκης Γεωργακόπουλος. Γιατρός Πνευμονολόγος και μέλος του ΔΣ της ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ.

Και εξηγεί παρακάτω, τους λόγους για τους οποίους διαφωνεί.

Κατανοητή η διαφωνία του πλην όμως σε λάθος κατεύθυνση. Θα εξηγήσω εν συντομία παρακάτω, αφού πρώτα παραθέσω την άποψή του.

Περιγραφεί λοιπόν το μέλος του ΔΣ της ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ  Παν. Γεωργακόπουλος την διαφωνία του:

«Διότι ο αγώνας που έγινε προς τιμή του ΦΑΝΗ ΤΣΙΜΙΓΚΑΤΟΥ ήταν ένας συμβολικός αγώνας Ημιμαραθωνίου δρόμου όπου αν ήθελαν, μπορούσαν να πάρουν μέρος ΟΛΟΙ οι Πατρινοί, αλλά δεν το έκαναν, όπως δεν το έκαναν και στον αγώνα του ΣΕΓΑΣ μιά βδομάδα νωρίτερα εντός της  Πόλης μας, το λεγόμενο Run Greece...».

«Αντίθετα κάποιοι ενοχλήθηκαν για την κυκλοφοριακή συμφόρηση που δημιουργήθηκε για λίγες ώρες στην παραλιακή ζώνη και το εξέφρασαν αυτό δημόσια μέσω τοπικής εφημερίδας...».

«Η ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ στην οποία μετέχω ως μέλος του ΔΣ από το 2000 ήταν συνδιοργανωτής του αγώνα και όσοι θέλαμε και μπορούσαμε, βοηθήσαμε στην διοργάνωσή του γιατί σε έναν αγώνα δρόμου μέσα στην Πόλη, υπάρχουν μεγάλες οργανωτικές απαιτήσεις και είναι αναγκαία η συνεργασία ΟΛΩΝ μας». 

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΣΕΓΑΣ

Αλήθεια τι έμεινε από αυτόν τον αγώνα; 

Αναρωτιέται ο αγαπητός Γιώργος Μόσχος, αναρωτιέμαι κι εγώ. 

Εγώ όμως ως εμπλεκόμενος με τα πράγματα του στίβου λέω ότι από αυτόν τον αγώνα έμεινε η παρακαταθήκη του αγώνα ημιμαραθωνίου δρόμου, ενός αγώνα δύσκολου στην διοργάνωσή του εντός της Πόλης, χωρίς εμπορευματοποίηση. 

Ενός αγώνα με ισχυρό συμβολισμό και για την αφιέρωσή του στον Βαλκανιονίκη και διαχρονικό κάτοχο του πανελληνίου ρεκόρ κλασσικής διαδρομής, Φάνη Τσιμιγκάτο αλλά και για την σημασία του, ως υποκινητής των Πατρινών να αθληθούν όχι μια φορά τον χρόνο ή περιστασιακά αλλά διαρκώς, με αποκορύφωμα την συμμετοχή τους και σε αυτόν τον αγώνα. 

Νερά σε όλη την διαδρομή υπήρχαν, όπως υπήρχε και πλήρης υγειονομική κάλυψη, τόσο στον τερματισμό με ιατρείο Α' Βοηθειών όσο και Ιατρική επιτήρηση σε όλο το μήκος της διαδρομής με συχνούς σταθμούς παρουσία γιατρών και διασωστών του ΕΕΣ οι οποίοι προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια σε τέτοιες διοργανώσεις. 

Σίγουρα και ο Σύλλογος Δρομέων Υγείας Πάτρας θα μπορούσε να είχε κληθεί να προσφέρει με την εμπειρία των ανθρώπων του που είναι κι αυτοί διαχρονικά αθλούμενοι. 

Η παρουσία και ξένων αθλητών/αθλητριών νομίζω πώς δεν δημιούργησε πρόβλημα στην εξέλιξη του αγώνα. Το αν κέρδισαν αυτοί, ε, δεν αποτελεί επιλήψιμο γεγονός! Ίσα ίσα που παρακινεί και υποκινεί για συμμετοχή περισσότερων καλύτερων Ελλήνων αθλητών και για πιο έντονο ανταγωνισμό στο πλαίσιο του αγώνα.  

Σίγουρα, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της ΤΑ θα μπορούσαν να προγραμματίζονται κι άλλοι αγώνες μέσα στην Πόλη, πχ. στα Διαμερίσματα, με αποκορύφωμα τον αγώνα ημιμαραθωνίου ή το Run Greece του ΣΕΓΑΣ κι αυτοί οι αγώνες να αποτελούν αφορμή για την διαμόρφωση ενός διαρκούς αθλητικού κινήματος της Πάτρας που όχι μόνο θα... τρέχει αλλά και θα διεκδικεί διαμόρφωση περισσότερων ελεύθερων χώρων Άθλησης, σε κάθε περιοχή, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε Δημοτικό Διαμέρισμα. 

Αυτό είναι το κέρδος από την συνεχή αθλητική δραστηριότητα...».

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΟΣΧΟΥ ΣΤΟΝ ΤΑΚΗ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟ

«Αλήθεια τι έμεινε από αυτόν τον αγώνα;  Αναρωτιέται ο αγαπητός Γιώργος Μόσχος, αναρωτιέμαι κι εγώ». 

«Διότι ο αγώνας που έγινε προς τιμή του ΦΑΝΗ ΤΣΙΜΙΓΚΑΤΟΥ ήταν ένας συμβολικός αγώνας Ημιμαραθωνίου δρόμου...».

 «Εγώ όμως ως εμπλεκόμενος με τα πράγματα του στίβου λέω ότι από αυτόν τον αγώνα έμεινε η παρακαταθήκη του αγώνα ημιμαραθωνίου δρόμου, ενός αγώνα δύσκολου στην διοργάνωσή του εντός της Πόλης, χωρίς εμπορευματοποίηση». 

«Η παρουσία και ξένων αθλητών/αθλητριών νομίζω πώς δεν δημιούργησε πρόβλημα στην εξέλιξη του αγώνα. Το αν κέρδισαν αυτοί, ε, δεν αποτελεί επιλήψιμο γεγονός! Ίσα ίσα που παρακινεί και υποκινεί για συμμετοχή περισσότερων καλύτερων Ελλήνων αθλητών και για πιο έντονο ανταγωνισμό στο πλαίσιο του αγώνα».  

Αυτά σημειώνει εν περιλήψει, ο Παν. Γεωργακόπουλος.

Απάντηση: Όμως μιλά από την θέση του ΣΕΓΑΣ, που εξ αυτής ασχολείται με τις ομάδες του πρωταθλητισμού, προς εμέ απλός εραστής του Λαϊκού Αθλητισμού, που δεν έθεσα ζητήματα τέτοια, δεν έχω πρόβλημα για την συμμετοχή ξένων μεγάλων ή μικρών αθλητών, αφού διοργανώσεις αυτού του τύπου συνεπάγονται συμμετοχή του πρωταθλητισμού.

Και κυρίως το γράφω καθώς επί  σαράντα χρόνια  ασχολήθηκα με τον Λαϊκό Αθλητισμό, εφαρμόζοντας την αρχή ΤΧΧ, δηλαδή Τρέχω  Χωρίς Χρονόμετρο. Από τα χρόνια του Νίκου Γεωργίου και του Γιώργου Αντύπα προέδρων του ΣΔΥΠ. Σε αγώνες κάθε είδους ειρηνιστικούς, αντιστασιακούς, πατριωτικούς από την Ελλάδα μέχρι το εξωτερικό! Χωρίς το άγχος του χρονομέτρου, για το οποίο ακούν οι μη ειδικοί πολίτες και τους πιάνει σύγκρυο!

 Αυτά  σε εποχές, αρχές δεκαετίας '80,  που μας έβλεπαν, ως αθλούμενους του ΣΔΥΠ Πάτρας να εμφανιζόμαστε σε χωράφια και δρόμους και κάποιοι μάς σνόμπαραν, -ελπίζω εκεί ψηλά που είναι σήμερα οι περισσότεροι από αυτούς, πάνω από τα σύννεφα, να μας ακούν- και που πιστεύω πως γίναμε οι θεμελιωτές αυτού του είδους του αθλητισμού, αν και κάποιες φορές γλιστρήσαμε κάποιοι από μας, χωρίς να γνωρίζουμε, στην... λαγνεία του χρονόμετρου.

Δεν θα ξεχάσω το πέρασμα του  Βουραϊκού πεζοπορώντας, τον Αγώνα Μνήμης και Τιμής της Κυπριακής αντίστασης στον Αττίλα από Αγ. Λαύρα έως Πράσινη Γραμμή Κύπρου, τον αγώνα στα βήματα του Αποστόλου Παύλου, τον αντιστασιακό αγώνα στον Γοργοπόταμο και τόσους άλλους!

Αυτού του χρονόμετρου που θεοποιούν ο ΣΕΓΑΣ, οι Ρανγκρίς,  τα επαγγελματικά σωματεία, οι Ακαδημίες και οι... παράγοντες του ταρτάν!

Το ερώτημα όμως είναι, αν συνέβαλε ο Δήμος Πατρέων στην εξύψωση του Λαϊκού Αθλητισμού, θεσμοθετώντας έπαθλα, διεκδικώντας συμμετοχή σε διεθνές καλεντάρι, βγάζοντας τους Πατρινούς από τις καφετέριες, σηκώνοντας τους πολίτες της Πάτρας από τον καναπέ τους, ξεκολλώντας τους από το... χαζοκούτι.

Ευθαρσώς θα πω όχι!

Πρέπει να συνεχίσει ο ΣΕΓΑΣ και οι λοιποί συγγενείς του πρωταθλητισμού του ταρτάν; Πρέπει, ναι. Γιατί αυτός είναι ο προορισμός τους.

Το επαναλαμβάνω. Ο Δήμος Πατρέων τι κέρδισε από αυτή την διοργάνωση για τους πολίτες του; Τίποτε.

Έχει ανθρώπους που να προωθήσουν αυτού του είδους τον Αθλητισμό, που μπορεί τα μέγιστα να προσφέρει στην υγεία των πολιτών; Σαφώς όχι. Αυτοί που είναι τα ξέρουν όλα και κυρίως προς την κατεύθυνση του φθοροποιοί πρωταθλητισμού! Αυτοί είναι οι σύμβουλοί του.

Τώρα για την  επάρκεια νερών ή όχι, μίλησαν οι τελευταίοι δρομείς στον τερματισμό τους. Συγγνώμη έκανα λάθος. Ο αγώνας ήταν για τον... Αμπμπεκίλα και τους συναθλητές του των υψιπεδίων. Κι όχι για τους Πατρινούς, τους δρομείς του Δήμου Πατρέων. Για δε το εισιτήριο συμμετοχής, εγώ το λέω εμπορευματοποίηση. Πάντως  δες φίλε Τάκη την προκήρυξη αγώνα...

Και φυσικά κατανοώ, το θλιβερό θέαμα να κυνηγούν οι εθελοντές τους τερματίζοντες για να τους πάρουν τα στοιχεία και να τους καταγράψουν... Αν και επ' αυτού δεν είδα συγκίνηση.

Αυτά τα ολίγα από έναν λάτρη  του Λαϊκού Αθλητισμού.

Υ/Γ: Για τον Βαλκανιονίκη Φάνη Τσιμιγκάτο αλλά και για την σημασία του, ως υποκινητής των Πατρινών να αθληθούν, γράφει ο αγαπητός Τάκης Γεωργακόπουλος. Υπενθυμίζω ότι ο Λαϊκός Αθλητισμός έχει κάνει την εμφάνισή του στην πόλη πολλά χρόνια τώρα. Και σε αυτόν δεν συνέβαλε καν ο πρωταθλητισμός, αντιθέτως τον μόλυνε με το δηλητήριο της πρωτιάς! Ο δε συγχωρεμένος Φάνης Τσιμιγκάτος, ούτε ν΄ ακούσει ήθελε για ΣΕΓΑΣ. Κι όσο ζούσε δεν χάρισε ούτε ένα παπούτσι του για το μουσείου του Μαραθωνίου, που τον παρακαλούσαν. Για δε τους παράγοντες του ΣΕΓΑΣ και τον σεβασμό του προς αυτούς, από τον αείμνηστο... Άστο, καλύτερα να μην το συνεχίσω...  

Γιώργος Δημ. Μόσχος

αθεράπευτος λάτρης του Λαϊκού Αθλητισμού

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Ημιμαραθώνιος Πάτρας. Και τελικά τι απέμεινε ως κέρδος στην πόλη;