Στις 25 Μαρτίου ήταν στη Πάτρα, αλλά ιερατείο και συντηρητικοί τον θέλουν στην Αγ. Λαύρα, για να δέσει ο δεσμός εκκλησίας με πολιτεία, επ' ωφελεία και των δύο, υποβαθμίζοντας το ρόλο των Φιλικών
Εκείνα για τα οποία δεν μας διαφωτίζει ο Αντιπεριφερειάρχης Ανδρ. Φίλιας, για την αναβολή της παρουσίασης στην Achaia Claouss του λευκώματος «Μνήμες 1821 – Δυτική Ελλάδα: Η γη της φλόγας» είναι αυτά που επιμελώς αποσιωπούνται για να μην διαταραχθούν οι πολιτικές σχέσεις της Περιφέρειας με τους Καλαβρυτινούς που τα θέλουν όλα δικά τους.
Κι αυτό αν και έγκριτοι επιστήμονες της Ιστορίας έχουν αποδείξει πως ναι μεν η ελληνική επανάσταση ξεκίνησε με το χτύπημα από τον Νίκο Σολιώτη, των «γυφτοχατζαραίων» του Χουρσίτ, ένα είδος φοροεισπρακτόρων που υπηρετούσαν τον Πασά, αλλά και τον κοτσαμπάση τους, μα και αυτούς που αναλάμβαναν την είσπραξή τους με το αζημίωτο. Αλλά ύψωση λαβάρου στην Αγ. Λάβρα από τον Π.Π. Γερμανό δεν υπήρξε!
Και να τα περιστατικά των πρωτοπόρων της ελληνικής επανάστασης πως έχουν και ποιος ο ρόλος του πολυδιαφημισμένου Π.Π. Γερμανού:
Στις 16 Μαρτίου, λοιπόν, με εντολή Παπαφλέσσα ο Νίκος Σολιώτης χτυπάει τους «γυφτοχατζαραίους» φοροεισπράκτορες και ο ίδιος πάλι χτυπάει στις 18 Μαρτίου μαζί με τους Πετιμεζαίους χτυπούν τους Τούρκους στους Τρεις Πύργους των Καλαβρύτων. Ο Παπαφλέσσας φοβόταν πως Έλληνες προεστοί θα έβαζαν εμπόδια στην επανάσταση και γι αυτό έδωσε εντολή να αρχίσει η εξέγερση, η οποία άλλωστε ήταν κοινό μυστικό και οι προετοιμασίες είχαν αρχίσει από καιρό πριν, μαζεύονται καπεταναίοι μύριοι, πολλοί των οποίων κρατούν για σημαία το τσεμπέρι των γυναικών τους.
Το Αχαϊκό Διευθυντήριο, ή Αχαΐκή Συμμαχία, όπως την αποκαλούσαν με επικεφαλής τον Γερμανό, (διαρθρωμένο σε Πάτρα, Βοστίτσα, Καλάβρυτα) έβλεπε ο Παπαφλέσσας να ολιγωρεί. Στις 7 Φλεβάρη στη Σύναξη της Βοστίτσας, που παρουσιάσθη η Παπαφλέσσας προ των αρχόντων για να τους καλέσει να μπουν στην κεφαλή του αγώνα, ο Π.Π. Γερμανός τον αποπήρε με τα παρακάτω:
«Τι μας φαφλατίζεις βρε ντελή Παπαφλέσσα και σηκώνεις το νου αυτών των αχμάκηδων; Σε ποιον τα πουλάς αυτά; Είσαι άρπαγας, απατεώνας και εξωλέστατος»!
Στις 21 Μαρτίου γενικεύεται ο ξεσηκωμός των Καλαβρυτινών, που ενισχύεται από 600 επαναστάτες, που κατέλαβαν και ελευθέρωσαν την πόλη των τότε 40 χιλ. κατοίκων.
Στις 17 Μαρτίου, μετά από προετοιμασία του Παπαφλέσσα, εκ μέρους της Φιλικής Εταιρείας, με την συμμετοχή των Κολοκοτρωναίων και των άλλων καπεταναίων αρχίζει ο ξεσηκωμός. Η Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου απελευθερώθηκε από τους επαναστατημένους Έλληνες. Στις 25 Μαρτίου ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης συνέστησε τη Μεσσηνιακή Γερουσία και απέστειλε στις ευρωπαϊκές αυλές προκήρυξη ζητώντας την υποστήριξή τους.
Στην Πάτρα κρυμμένος από τον πρόξενο των Ρώσων Βλασόπουλο βρίσκεται ο Ανδρούτσος έτοιμος να αναλάβει δράση. Στις 21 Μαρτίου ξεσηκώνεται η Πάτρα με πρωτεργάτη τον τσαγκάρη Παναγ. Καρατζά, υποχρεώνοντας τους Τούρκους να κλειστούν στο Φρούριο.
Έρχεται ο Λόντος από το Αίγιο με τον στρατό τους στην περιοχή Αγ. Γεωργίου, όπου και η ομώνυμη εκκλησία και μετά από ψευδείς πληροφορίες του Άγγλου προξένου Γκρην για ερχομό Τούρκων, οι επαναστάτες στέλνουν στις 25 Μαρτίου τον Π.Π. Γερμανό να σταθεί στις γέφυρες του Βλατερού και να κόψει το δρόμο του Γιουσούφ Πασά, γιου του Αλή Πασά, που είχε στείλει τον Γιουσούφ να καταστείλει το κίνημα στην Στεραιά.
Αυτόν ειδοποίησε μυστικά ο Γκρήν και αφου τον εφοδίασε με σήματα των επαναστατών τον κάλεσε στην Πάτρα. Ο Π.Π. Γερμανός με τους δικούς του μόλις έμαθε για δήθεν χιλιάδες Τούρκους που έρχονται, παράτησε το τόπο αφύλακτο χωρίς να ρίξει ντουφεκιά και έφυγε στον Ομπλό.
Ο Γιουσούφ πέρασε αβλαβής και εισερχόμενος στην Πάτρα κατέσφαξε τους Πατρινούς και ελευθέρωσε τους πολιορκημένους Τούρκους.
Από κει και πέρα αρχίζει το μαρτύριο των Πατρινών, η μετέπειτα πολιορκία των Τούρκων από τον Κολοκοτρώνη και η υπονόμευσή της από τους προύχοντες που δεν ήθελαν ανάδειξη του Κολοκοτρώνη. Μέχρι τις 4 Οκτωβρίου 1821 που αποβιβάζονται τα στρατεύματα του Μαιζών στην Άνθεια και ξεκινά η απελευθέρωση της Πάτρας και του Ρίου. Τελευταία πόλη της Πελοποννήσου που λευθερώθηκε.
Για την ανύπαρκτη συμβολή του Π.Π. Γερμανού στις 25 Μαρτίου και το μύθο ότι σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα. μιλά μέσα από το βιβλίο του «Ο Παλαιών Πατρών χωρίς θρύλο», ο Αιγιώτης ιστορικός Τάκης Σταματόπουλος.
Αυτή λοιπόν την αντίληψη που καλλιεργήθηκε, από τον ανώτατο κλήρο, από τα πρώτα χρόνια σύστασης του ελληνικού κράτους, καθώς εκκλησία και πολιτεία υποβαθμίζοντας τον ρόλο της Φιλικής Εταιρείας ήθελαν την επανάσταση να ξεκινά από τους αυλόγυρους των μοναστηριών, την διατηρούν μέχρι σήμερα οι συντηρητικοί, γιατί απλά τα συμφέροντά τους συνυπάρχουν! Μαζί με το φθαρμένο πια ιδεολόγημα της «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» που τόσο έχει χιλιοχρησιμοποιηθεί κατά κάθε προοδευτικής αντίληψης!
Ήθελαν να ''δέσει'' ο δεσμός εκκλησίας με πολιτεία, επ' ωφελεία και των δύο, υποβαθμίζοντας την προσφορά της Φιλικής Εταιρείας!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου