Όσοι παρακολουθούμε τα συστημικά ΜΜΕ (συμπεριλαμβανομένης και της ΕΡΤ) αντιλαμβανόμαστε καθημερινά πως, με ύπουλο και μεθοδικό τρόπο, πασχίζουν να κτίσουν μέσα στην κοινωνία το μύθο και την πολιτική ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Από κοντά και οι πληρωμένες δημοσκοπήσεις. Παρά τα επί μέρους ποιοτικά στοιχεία τους, όπου πράγματι αποτυπώνονται κάποιες δυσαρέσκειες της κοινωνίας (διαχείριση της πανδημίας, πρόσφατες πυρκαγιές, οικονομικά) στο τέλος πάντα καταλήγουν πως το κύρος του Μητσοτάκη παραμένει ηγεμονικό, η κοινωνική αποδοχή του ευρύτατη, η καταλληλότητά του απόλυτη.
Τα επί μέρους ευρήματα έρχονται σε πλήρη αντίφαση με την καταλληλότητα του, αλλά αυτοί επιμένουν. Γιατί αυτά αποτελούν τα προσχήματα μιας ελάχιστης τσίπας αξιοπιστίας . Είναι το ξεκάρφωμα που λένε και οι νέοι μας.
Η αντιπολίτευση (με εξαίρεση τη δημοσκόπηση της Opinion poll του καλοκαιριού που την κατήγγειλε συνολικά) συνήθως πέφτει στην παγίδα των επί μέρους ποιοτικών στοιχείων και δυσαρεσκειών και δέχεται τις δημοσκοπήσεις . Έτσι όμως δείχνει να αποδέχεται και τις τεράστιες διαφορές στην καταλληλότητα (πχ 15 μονάδες ).
Από την άλλη στα Social media και κυρίως στο FB (όχι μόνο σε ομάδες φίλων του Σύριζα, αλλά παντού) επικρατεί άλλο κλίμα. Οι κυβερνητικές αποτυχίες διαδίδονται και στιγματίζονται. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κρίνεται, σατιρίζεται, εκθρονίζεται, ο μύθος του αποκαθηλώνεται.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως ένας πόλεμος διεξάγεται, άλλοτε υπόγεια και αργόσυρτα και άλλοτε εκκωφαντικά, ανάμεσα στα συστημικά ΜΜΕ και στα Social media. Το πολιτικό επίδικο είναι η καταλληλότητα ή μη του Κ. Μητσοτάκη για πρωθυπουργός.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως αυτή η σύγκρουση είναι εντελώς ποδοσφαιρική. Αλλά όχι, δεν είναι. Είναι κοινωνικά δικαιολογημένη και ταξικά επιβεβλημένη.
Η απάντηση έρχεται από τον καθηγητή Νίκο Μαραντζίδη στην Καθημερινή της 19//9/21.
Γράφει, βεβαίως, με το δικό του τρόπο:
«…ίσως υπάρχει μια πιο βαθιά, ταξικού χαρακτήρα αιτία, που συνδέεται με το πώς προσλαμβάνεται το κοινωνικό προφίλ του πρωθυπουργού από ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας, κυρίως τους πιο «καθημερινούς» ανθρώπους. ….Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός, τόσο έκδηλα εκφραστής των αξιών, του τρόπου ζωής και της αισθητικής μιας παγκοσμιοποιημένης φιλελεύθερης ελίτ. …Πολιτικός κληρονόμος, με περιουσία πολύ πάνω από τον μέσο όρο και σπουδές, ο ίδιος και η οικογένεια του, σε ιδιωτικά σχολεία και σε ελίτ αμερικανικά πανεπιστήμια, συνιστά έναν σύγχρονο πρίγκιπα…. Προβάλλει ένα συγκεκριμένο κοινωνικό ύφος, που παραπέμπει στο «γκλάμουρ» ισχυρών και διεθνώς προβεβλημένων πολιτικών οικογενειών».
Και ο Μαραντζίδης δεν είναι φίλος του Σύριζα. Είναι άνθρωπος της δεξιάς που διαφοροποιήθηκε μόνο στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Θα συμπλήρωνα ότι αυτές οι ιδεολογικές και αξιακές συνιστώσες δεν είναι μόνο επικοινωνιακές, κοινωνικού ύφους ή γκλάμουρ. Είναι ταξικές πολιτικές και πράξεις. Που προωθούν οικονομικά συμφέροντα σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, στην παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον, τα εργασιακά κλπ. Τόσο με τις νομοθετικές ρυθμίσεις όσο και με τις απ’ ευθείας αναθέσεις εργολαβιών και προμηθειών.
Ποιος θα επικρατήσει σε αυτόν τον υπόγειο και αργόσυρτο πόλεμο χαρακωμάτων που δίκαια διεξάγεται ανάμεσα στα ΜΜΕ και στα social;
Να θυμίσουμε για μια ακόμη φορά πως ο Κ. Μητσοτάκης θεωρεί τα social βλαπτικά για τη δημοκρατία:
«…τα social media….δημιουργούν στεγανά έντασης…. όπου ανατροφοδοτούνται τα στερεότυπα…. και αυτό είναι κακό για τη δημοκρατία μας…».
Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές ο πόλεμος θα γίνεται πιο σκληρός. Τα οικονομικά συμφέροντα θα ζητούν περισσότερα. Οι κοινωνικές - ταξικές συγκρούσεις θα οξύνονται.
Ξέρουμε ότι τα συστημικά ΜΜΕ, οι δημοσκόποι, οι επικοινωνιολόγοι θα δώσουν τα ρέστα τους.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν αντιληφθεί τι γίνεται και θα κάνουν και αυτά ό,τι μπορούν.
Αλλά το ερώτημα που θέτω είναι άλλο: εμείς, οι απλοί άνθρωποι των social media, τι θα κάνουμε και πώς;
________
(Αλιευμένο από την προσωπική σελίδα στο fb του συγγραφέα Βασ. Χριστόπουλου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου