Η ξινίλα Σαμαρά και ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ

Οι προσπάθειες διεμβολισμού των ΑΝ.ΕΛΛ., της ΔΗΜ.ΑΡ. και των ανεξάρτητων βουλευτών δεν φαίνεται να στέφονται από επιτυχία, τουλάχιστον αυτή που προσδοκούσε το σύστημα Σαμαρά.

Η εμφανής ξινίλα Σαμαρά μετά τη δεύτερη ψηφοφορία για την εκλογή ΠτΔ είναι ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί στο μνημονιακό μπλοκ εξουσίας. Ο Σαμαράς ρίχνει πλέον την ευθύνη στους βουλευτές, στέλνοντας ταυτόχρονα μήνυμα και στο εσωτερικό των φιλομνημονιακών πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων ότι δεν πρόκειται να ενδώσει σε σενάρια προεκλογικής ή μετεκλογικής παράκαμψής του. Είναι τουλάχιστον οξύμωρο, όμως, να επικαλείται τη συνείδηση των βουλευτών, όταν όλη την προηγούμενη περίοδο όποιος τόλμησε να εκφράσει την αντίθεσή του στα μνημονιακά μέτρα αντιμετώπισε τη δαμόκλειο σπάθη της διαγραφής.

Οι προσπάθειες διεμβολισμού των ΑΝ.ΕΛΛ., της ΔΗΜ.ΑΡ. και των ανεξάρτητων βουλευτών δεν φαίνεται να στέφονται από επιτυχία, τουλάχιστον αυτή που προσδοκούσε το σύστημα Σαμαρά, και θα χρειαστούν κατακλυσμιαίες εξελίξεις, στα όρια της πολιτικής ανωμαλίας, για να περάσει το συνολικό μνημονιακό πακέτο, το οποίο περιλαμβάνει εκλογή μνημονιακού Προέδρου, αμέσως μετά υπερψήφιση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης με τα νέα μέτρα για μισθούς, συντάξεις και φόρους, που προβλέπονται στο e-mail Χαρδούβελη προς την τρόικα και τη συμφωνία για την πιστωτική γραμμή, δηλαδή το οιονεί νέο Μνημόνιο.

Ο Σαμαράς επιστράτευσε όλες τις εφεδρείες του συστήματος για να ξεπεράσει και τον κάβο των καταγγελιών Χαϊκάλη, εκθέτοντας όμως την ίδια τη Δικαιοσύνη, ενώ οι "θεσμοί" της ενημέρωσης συντονίστηκαν στην προσπάθεια απαξίωσης του καταγγέλλοντος βουλευτή. Τηρουμένων των αναλογιών, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, αν ο πανίσχυρος Νίξον ήταν πρόεδρος της Ελλάδας και όχι των ΗΠΑ, δεν θα έχανε ποτέ τη θέση του εξαιτίας του Γουότεργκέιτ, αφού θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την επιρροή του για να "πνίξει" τις παρακολουθήσεις ως "παρανόμως κτηθέν υλικό", με πρόσχημα την υπεράσπιση προσωπικών δεδομένων, τα οποία ωστόσο δεν υπερτερούν του δημοσίου συμφέροντος. Το ανταγωνιστικό πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ και ο διακριτός ρόλος των μέσων ενημέρωσης λειτούργησαν 42 χρόνια πριν, ενώ σήμερα...

Δεν έχω καμιά πρόθεση να υιοθετήσω την καταγγελία Χαϊκάλη, ωστόσο αυτή έπρεπε να ερευνηθεί σε βάθος. Η σπουδή με την οποία η εισαγγελία έκλεισε την υπόθεση δείχνει, το λιγότερο, την ύπαρξη προβλήματος λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών. Η αυταρχική μνημονιακή δημοκρατία επιχειρείται να νομιμοποιηθεί μέσω της καλλιέργειας φόβου και παρασκηνιακών διεργασιών, που δεν μπορούν να κρύψουν τα βοναπαρτικά χαρακτηριστικά του συστήματος Σαμαρά.

Στρατηγική της έντασης, καλλιέργεια του φόβου, απόπειρες διεμβολισμού κομμάτων και κινήσεων, έλεγχος της ενημέρωσης, ευτελισμός δημοκρατικών θεσμών, σκληρές μνημονιακές πολιτικές, ταύτιση με τη στρατηγική Μέρκελ σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτά αποτελούν DNA του συστήματος Σαμαρά, σε εμφανή απόκλιση από τις φιλελεύθερες αντιλήψεις.

Ενθαρρυντική εξέλιξη -στον αντίποδα- αποτελεί η αντίδραση στην επιχείρηση διεμβολισμού κομμάτων, ιδιαίτερα της ΔΗΜ.ΑΡ., η οποία το τελευταίο διάστημα βρίσκεται αντιμέτωπη με φανερές και παρασκηνιακές πιέσεις του μνημονιακού κυκλώματος εξουσίας. Από τη συνοχή της ΔΗΜ.ΑΡ., τη σύγκλισή της με τον αριστερό - προοδευτικό πόλο εξουσίας και τη διαφοροποίησή της από κόμματα - υβρίδια "ειδικού σκοπού" θα επηρεαστούν και οι κυοφορούμενες εξελίξεις. Δεν αποτελεί, επομένως, ένδειξη πολιτικής οξυδέρκειας η αδυναμία κατανόησης του πόσο σημαντικό είναι να μην "πέσει" η ΔΗΜ.ΑΡ...

 Καπάκος Σταύρος - avgi.gr